Amikyno

17/04/2023

12/03/2023

Leader of the pack

De roedel/dominantietheorie komt voort uit een studie onder leiding van Rudolph Schenkel in de jaren 1934-1942. Men voerde dit onderzoek bij in gevangenschap levende wolven. Deze wolven waren een groep willekeurig bij elkaar geplaatste individuen en leefden in een veel te kleine omgeving met slechts 10-20meter tussen elkaar in de dierentuin van Basel.
Er ontstond een strijd om de macht waar de sterkste wolf als winnaar uit kwam. Schenkel noemde deze wolf de alpha, de leider van de roedel.

Nieuwe onderzoeken geven een totaal ander beeld.

De wolvenbioloog Dr. L. David Mech heeft 13 zomers lang (1986 – 1998) onderzoek gedaan bij in het wild levende wolven.

Uit dit onderzoek kwam naar voren dat de wolvenroedels niet bestaan uit willekeurige bij elkaar gekomen individuen. De wolvenroedels bleken te bestaan uit een ouderpaar en hun nakomelingen van verschillende leeftijden. Binnen de roedels waren ook jongen die de volwassen leeftijd al bereikt hadden.

Het ouderpaar was niet het alfapaar dat door agressie aan de macht is gekomen zoals altijd aangenomen is. Zij hielden zich niet constant bezig met het overheersen van de roedel en het behouden van hun dominante positie, maar hoofdzakelijk met het verzorgen en beschermen van hun nakomelingen. Binnen deze roedel (familie) genoten de jongen van erg veel vrijheid, bijna alles werd geaccepteerd door de ouderdieren.

Gebeurde er iets binnen de roedel wat door een ander niet geaccepteerd werd, dan werd dat gecorrigeerd door middel van mimiek (gezichtsuitdrukking) of een grom. Nog nooit is in het 13-jarig onderzoek waargenomen dat binnen een roedel een dier werd gecorrigeerd door het toedienen van pijn. Ouders hebben vanzelfsprekend een leidinggevende rol binnen de roedel, maar het leiden moet men vooral zien als ‘het gidsen’, dus niet als overheersen.

Veel methodes die in de hondenopvoeding worden gebruikt blijken totaal niet aan te sluiten bij het natuurlijk gedrag van honden. Veel traditionele methodes blijken negatieve gevolgen te hebben op het gedrag en het welzijn van de hond.

Zo wordt beweerd dat honden elkaar straffen door in de nek te bijten (de slipketting zal dit gevoel moeten imiteren), maar in praktijk blijkt dit een vorm van prooiagressie te zijn, met het doel een ander dier te doden. Dit nekbijten gebeurt alleen bij soortgenoten uit een vijandige roedel, met het doel de ander uit te schakelen, dus om te doden. Dit nekbijten is nog nooit waargenomen bij leden binnen een roedel. Met dit gegeven kun je dus wel voorstellen dat wanneer je dit bij een hond doet, deze zich zo erg bedreigd gaat voelen, dat hij wel met agressie moet reageren. De vertrouwensband tussen mens en hond wordt daardoor behoorlijk geschaad, hoe zal u tegenover iemand staan die u met de dood heeft bedreigd?

Bron: https://www.hondenwijzer.com/dominantietheorie/

05/03/2023

Er komen steeds meer hondentrainers op de markt die het gebruik van een (slip)lijn hoog in de nek van de hond adviseren en uitdragen. En dat is erg zorgwekkend! Het enige wat we als goede hondenprofessionals kunnen doen is het effect ervan steeds weer te blijven delen:

HET GEBRUIK VAN EEN SLIPLIJN (HOOG IN DE NEK)EN DE EFFECTEN ERVAN

Als je een hond hebt, is dit een heel belangrijk artikel.
Er werd mij gevraagd om over het gebruik en biomechanica van een ‘sliplijn hoog-in-de-nek’ te schrijven. Ik hoop dat het mensen hierin bewust maakt.

Wat gebeurt er bij het gebruik van slip-lijn waarmee hoog in de hals door een opwaartse beweging wordt gecorrigeerd?
In deze hoge nek-positie zit de lijn naast de schedelbasis en waarbij de onderkant van de lijn met het tongbeenapparaat in aanraking komt (dit is het ophangmechanisme voor de tong en het strottenhoofd).

Daaronder zit de atlas (eerste halswervel) die aan het bovenkant een verbinding met de schedelbasis vormt. Aan de onderkant met de tweede wervel een pen heeft die samen met het ruggenmerg in de boog van de atlas zit.

Het mechanisme
Deze twee bovenste gewrichten van de hondenhals zijn hoog bewegende gewrichten. Het eerste maakt de op/neer knikkende beweging mogelijk en het tweede de rotatie. Deze gewrichten in hun anatomie, articulatie en vorm uniek in de wervelkolom.

Wanneer er op de onderkant van de nek wordt uitgeoefend, wordt het tongbeen samengedrukt en worden wervels van de hond in buiging gebracht en schedel naar beneden getrokken.

Als er met een sliplijn- of ketting met kracht en/of hoge snelheid met gecorrigeerd kan de
2e wervel (de ophanging) breken.

Dus:
Correctie ➡️ tongbeen wordt samengedrukt ➡️ nek van de hond wordt hierdoor gebogen ➡️ schedel wordt hierdoor naar beneden getrokken ➡️ kans op breuk van de nekwervel is groot

Hoe voorzichtig het ook wordt uitgevoerd, deze methode mag vanuit veiligheid en pijn NOOIT gebruikt worden.

Tekst: Celia Cohen, MCSP, MSc dierenarts Fysica
Diergeneeskundig Fysiotherapeut ACPAT(A)

05/01/2023

Morgen is het dan zover. Eindelijk kan ik officieel aan de slag gaan.

29/11/2022

Nog een maandje en we kunnen officieel van start gaan. Vanaf 6/01/2023 ben ik iedere vrijdag en zaterdag beschikbaar.

24/11/2022

Ami: vriend, vriendelijk
Kyno- kynologie: leer van de hond
Dit verklapt al veel van hoe ik met honden probeer om te gaan.
Ik ben Mickael Vansteenkiste, afgestudeerd in 2021 als hondeninstructeur. Sindsdien ben ik actief in een hondenclub.
Dit wordt nu nog een beetje uitgebreid en biedt nu ook puppy lessen aan op privé basis bij jullie thuis.
Ook voor advies bij de aanschaf van een nieuwe pup kan je bij mij terecht.
hebben jullie weinig tijd ‘s avonds door werk, ben je slecht te been, of omwille van een andere reden dan kun je bij mij ook terecht voor een dagelijkse wandeling.