28/04/2020
Hoi iedereen,
Na 7 weken koffiedik kijken, verbreek ik mijn weloverwogen stilte.
Ik merk dat de aangekondigde versoepeling op 4, 11 en 18 mei heel wat verwachtingen schept bij de mensen.
Ook in het hondenwereldje merk ik dat heel wat collega’s klaar staan om terug aan de slag te gaan.
De crisis heeft dan ook iedereen geraakt in de samenleving en de maatschappelijke impact is enorm, op verschillende vlakken: sociaal, emotioneel, economisch, ...
En ook de manier waarop we hier vanuit onze eigen beleving zullen mee omspringen zal sterk uit elkaar lopen.
Als ik luister naar wat dit alles ons te vertellen heeft, dan versterkt dit alleen maar mijn focus op de invulling van de meest basale behoeften.
Gezondheid is daar eentje van.
Of de exit-strategie die de overheid voorstelt dit ook doet, stel ik (naar mijn gevoel) sterk in vraag.
Uiteraard begrijp ik het wel, een duurzaam evenwicht vinden is dan ook niet makkelijk.
Maar ik zou ik dan ook niet zijn als ik mijn levendige gevoel* niet ga volgen, zeker als de fundamentele waarden zoals gezondheid en natuurlijke gevoelens weer eens in aanraking komen met economische opinies en cijfers.
*Het levendige gevoel:
Alleen jij zelf kan voelen hoe jij je voelt.
Alleen jij zelf kan bepalen wat het leven je waard is.
Het leven van de ander, het leven van je zelf.
Het pad dat ik hierin dan ook wil bewandelen is eentje die mijn wereldje en dat van mijn naasten rustig maakt.
En ik blijf hopen dat via datzelfde pad ook de ‘grote wereld’ rustiger kan worden.
Hoe graag ik mijn bijdrage in het welzijn van honden en hun mensen ook wil verder zetten…
Het moet kunnen op een veilige manier.
Op een veilige manier voor de kwetsbare kinderen op mijn werk, voor jou en jouw naasten, voor mij en mijn naasten.
En om die reden kan ik niet anders dan mijn gevoel te volgen, en niet de cijfers…
Het gevoel ‘zorgen voor’…
Vanuit dat gevoel, vraag ik aan jullie om samen nog wat geduld uit te oefenen.
Vanuit dat gevoel ga ik dan ook geen data voorstellen om huisbezoeken, de vorming, verbindingsdagen, lezingen van start te laten gaan, hoezeer ik jullie ook mis.
Vandaag zie ik dit als mijn rechtstreekse bijdrage aan het welzijn van honden en hun mensen, door mijn uiterste best te doen om niet bij te dragen tot een vergroot risico op besmetting.
Ik hoop jullie allemaal snel terug te zien en verder te gaan met datgene waar we samen mee bezig waren.
Maar dat kan alleen als we dit op een, voor iedereen aanvaardbare, veilige en comfortabele manier kunnen doen.
Draag ondertussen goed zorg voor jullie zelf en je dierbaren en vooral...
Geniet van elkaar en van de 'vrijheid' om dat te doen.
Een 'vrijheid' die deze crisis toch wel met zich meebrengt.
Liefs,
David