15/02/2024
Juno…lieve, warme, gelukkige grote reus met een hart van goud.
We herinneren het ons nog alsof het gisteren was. Dat telefoontje met de mededeling dat een duitse dog van 1 jaar oud zou worden ingeslapen omdat hij agressief zou zijn. De vraag of wij hem wilden opvangen om de situatie in te schatten en te bekijken of hij nog een tweede kans kon krijgen. We herinneren ons dat we geen seconde getwijfeld hebben en direct in onze wagen sprongen om je op te halen.
Met een bang hart kwamen we in een tuin terecht, waar jij kwam afgelopen. Leibandje aan, mee in de auto. Het had ook lelijk fout kunnen lopen, je weet immers nooit. Maar God wat zijn we blij dat we toen zo onverschrokken waren en nog het idee hadden dat we de wereld konden verbeteren! Want…
Lieve Juno…vanaf dan begon je leven. Je verdiende leven, want over een tweede kans was al heel snel geen twijfel meer. We hielden je bij ons in huis, samen met je veel kleinere metgezel George en je poezenvriendin (met ballen), Lulu. Zij maakte je immers van bij je binnenkomst duidelijk wie de touwtjes in pootjes had door onmiddelijk op je kop te vliegen. Verbouwereerd was je, met je grote lieve ogen keek je ons heel verbaasd aan. Gelukkig draaide Lulu bij en was je verblijf bij ons eentje van harmonie en rust…We geraakten aan je gehecht, hoe kan het ook anders. Je was de vriendelijkheid zelve! Iedereen die op bezoek kwam groot of klein, mens of dier…iedereen was je vriend. Die mooie eigenschap heb je gehouden je hele leven lang. Maar goed…je was er om te herplaatsen en dus gingen we op zoek. Er stonden menig kandidaten voor je in de rij, maar voor ons was het meteen duidelijk wie je nieuwe baasjes zouden worden…Monique en Djamila. We reden op 25 maart 2018 tot diep in Nederland om kennis te maken.
Er zijn zo van die momenten dat je direct voelt dat het goed zit en dat twijfel overbodig is. Op die dag in maart hadden wij precies dàt gevoel. Het was goed, meer nog…het was perfect. We besloten dat je niet meer mee naar ons moest, dat je daar mocht settelen. Met een gebroken hart lieten we je bij je nieuwe baasjes. Met een gebroken hart, want vanaf het eerste moment had je een plaats in ons hart. Je kroop direct onder ons vel en het was zò moeilijk om je los te laten, hoe kort je verblijf bij ons ook was.
Maar lieve man, wat heb je dat goed gedaan. Jij vond je vrouwtjes, zij vonden jou en jullie schreven samen nog een prachtig verhaal. Je was ieders vriend…in omstreken een gekend, geliefd figuur. Overal mee naartoe, omringd door je zielsmaatje en de beste en warmste zorgen. Je vierde ook altijd heel uitgebreid je verjaardag gedurende de jaren. Mensen zeggen wel dat ze niet weten wat onvoorwaardelijke liefde is tot ze een hond in huis halen. Maar men zou het moeten herschrijven. Mensen weten niet wat onvoorwaardelijke liefde is tot ze Juno hebben ontmoet. Helaas, lieve vriend, is de wereld een mooie ziel armer sinds deze nacht. Je kreeg een maagkanteling en die werd je fataal. Je baasjes deden alles wat ze konden, maar het mocht niet zijn.
Grote grote vriend…weet dat je zò betekenisvol was in menig mensen hun leven. Dat je levens hebt veranderd gewoon door jezelf te zijn. Je hebt mensen veranderd, hoe klein ook je ontmoeting met hen.
Jij, lieve Juno, jij was een hond uit de duizend. We houden ons vast aan de gedachte dat je een prachtig leven had. Dat je genoten hebt, met volle teugen. We zullen je oprecht heel erg missen. Bedankt, om op ons pad te komen. ❤️
Monique en Djamila…bedankt, om op 22 maart 2018 dat perfecte mailtje te sturen. Bedankt om voor Juno te kiezen, even onvoorwaardelijk als hij liefhad. Bedankt om hem te geven wat hij verdiende. We zijn blij dat hij zoveel goeds betekend heeft voor jullie en omgekeerd. We zijn dankbaar voor de balans die er was, in geven en nemen. In delen. Jullie vulden elkaar écht aan. ❤️
Lieve Juno, het gaat je goed daar in de eeuwige velden. Volg je zielsmaatje maar, al is het van op afstand. 💫
