Hondenschool De Lijn

05/01/2025

Koos en zijn prooinijd

Herinneren jullie je nog dat ik enige maanden geleden hier schreef dat Koos prooinijd had ontwikkeld?

En niet zomaar prooinijd, maar een heuse serieuze variant zeg maar. Van vaatdoeken, theedoeken, kauwbotten noem maar op; hij greep alles en ging erbij liggen om te waken. En kwam maar niet in de buurt, want hij waarschuwde zodanig dat je spontaan achteruit deinsde. Het werd zelfs zo erg dat als ik buiten met een zakje om mijn hand probeerde zijn p**p op te rapen, hij op mijn hand dook. Want elke beweging richting grond was voor hem het signaal om te gaan verdedigen.

Dat heeft ons heel wat zorgen gekost. Want op een gegeven moment liepen we zo’n beetje op eieren hier thuis. “Waar is Koos? Wat heeft hij nu weer bij zich liggen? Kunnen we veilig langs hem heenlopen of niet?”. Als dit je dagelijkse realiteit wordt, dan ben je niet blij.

Eén ding was duidelijk: Koos zat vol argwaan naar ons toe. En dan met name naar onze handen. We hebben dit gedrag prioriteit gegeven en zijn ermee aan de slag gegaan. En dat betekende heel veel lekkers. HEEL VEEL LEKKERS. Zoveel dat het zelfs mij als trainer een beetje begon tegen te staan. En op de momenten dat ik dacht: “Dit doe ik niet langer, dit is niet vol te houden voor een mens”, dacht ik bij mezelf “wat adviseren wij onze cliënten in zo’n geval?” En dat was doorzetten. Juist op de momenten dat je denkt “eruit met dat beest; ik ben je helemaal zat, en dit is niet normaal meer” hebben we toch weer alle moed bij elkaar verzameld en hebben doorgezet. Het betekende ook focus hebben op het probleem. Want dit soort gedrag doe je even niet tussen de soep en de aardappelen door.

Voorkomen van het gedrag
We hadden ineens een opgeruimd huis, want alles hadden we in lades en achter deurtjes gestopt

Managen van het gedrag
Hoe houden we het veilig voor iedereen? Koos kreeg alleen nog zijn eten, gevulde Kongs en kauwbotten in zijn buitenhok
Iedere dag stond er een grote bak met lekkers klaar om te gaan trainen. En dan geen droge meuk, maar kipfilet, leverworst, rosbief ect.

Een betere uitlaatklep geven
Koos moest meer energie kwijt. Dus we zijn meer met hem gaan trainen, meer wandelen etc.

Een alternatief aanbieden
Koos heeft een grote behoefte om iets in zijn bek te hebben. Dus zodra er ook maar iets van opwinding is, mag hij zijn dummy pakken

Gedrag omdraaien
Als hij dan toch zo graag van alles in zijn bek neemt, gaan we hem leren te apporteren. Dus op commando voorwerpen in zijn bek nemen en op commando brengen en loslaten.

Leuk maken
Als we langs hem heen liepen lekkers gooien. Als we op hem afliepen, hem naar je toe roepen en lekkers geven. Als hij toch iets te pakken had, ruilen met iets dat nog interessanter was. En als hij op zijn bot kauwde, dan een handvol lekkers erbij gooien.

Na de eerste weken was er al een duidelijke verbetering te bespeuren. Maar we hoefden ook geen moment onze aandacht te laten verslappen, of de prooinijd vlamde weer op.

Hoe groot was onze beloning toen hij tijdens onze Kerstvakantie in ons vakantiehuisje met zijn botje bij mij op de bank sprong en ontspannen op zijn bot begon te kauwen.

Is het probleem nu opgelost? Ja, zolang we er alert op blijven. Maar het kan ook zo na één onbedachtzaam moment weer opvlammen. Maar voor nu knijpen we ons in onze handen en zijn we trots op Koos.

Lieve groet,

Suzanne & Jany

02/01/2025

Een officiële waarschuwing over kauwbotten van het merk Barkoo. Check voor de zekerheid even welke jij jouw hond geeft.

De NVWA waarschuwt voor Barkoo kaustange (29 centimeter) en Barkoo kauknochen (geknotet. natur 11 centimeter). Deze kauwbotjes zijn de vermoedelijke oorzaak van het ontstaan van ernstige neurologische afwijkingen bij honden. Dit wordt momenteel nog onderzocht. Deze neurologische afwijkingen worden o...

31/12/2024

Wij wensen iedereen een vrolijk, veilig, vriendelijk en verdraagzaam 2025!

Dikke kus,

Suzanne & Jany

30/12/2024

2024 De terugblik

Soms zijn er van die jaren die je zo snel mogelijk wilt vergeten. 2024 was zo’n jaar.

Jany en ik startten het nieuwe jaar nog enigszins verdoofd door het verdriet dat na-echode door het overlijden van een paar van onze honden. Jany moest afscheid nemen van haar dierbare maatje Charlie en mijn twee honden Tim & Dunk gingen in december binnen 10 dagen over de regenboog. Blijkbaar konden ze niet zonder elkaar. Een geluk bij een ongeluk is dan dat je elkaar niet hoeft te vertellen hoeveel pijn het doet; één blik is genoeg.

Toen het dagelijks leven weer een beetje de overhand nam, bleek ons mooie trainingsveld niet bestand tegen de hoeveelheden regen die met bakken uit de hemel kwam. Vele weken achtereen konden we niet op ons veld trainen en moesten we uitwijken naar andere locaties. Veel gedoe en geregel voor ons maar het vroeg ook het nodige van onze cursisten. Dit zijn toch wel de momenten dat je je als instructeur diep ongelukkig voelt. Gelukkig had vrijwel iedereen begrip voor de overmacht waar we tegenaan liepen.

Jany en ik hebben daarop de koppen bij elkaar gestoken; er moest iets gebeuren want dit kon zo niet langer. Iedere maand veel geld betalen voor een veld waar je niet op terecht kunt en tegelijkertijd altijd weer dezelfde vragen van eigenaren beantwoorden over hondengedrag tijdens de dagelijkse wandelingen…daar moest toch een oplossing voor zijn. Na lang twijfelen hebben we de knoop doorgehakt: we wilden niet meer afhankelijk zijn van een veld én we wilden onze cursisten beter bedienen. Dat zou een flinke sprong in het diepe betekenen want niemand van de hondenscholen in onze naaste omgeving gaf les zoals ons dat voor ogen stond. En we hadden geen idee of dit wel zou aanslaan. Achter de schermen hebben we vervolgens keihard gewerkt om onze nieuwe manier van lesgeven uit de grond te stampen. En dit terwijl de reguliere werkzaamheden gewoon doorgingen. De inhoud hebben we samengedaan, maar Jany verdient toch echt alle credits voor de technische kant. Nogmaals bij deze Jany 🙏😘.

Afscheid nemen van het veld was wel een dingetje. Want geen huur meer betalen is een prettig vooruitzicht, we hadden er alleen wel duizenden euro’s ingestoken om het veld geschikt te maken voor de trainingen: egaliseren, containers verhuizen, verlichting aan laten leggen, parkeerplaats laten aanleggen. Dit deed echt pijn.

Bovendien moesten we – hopelijk voorlopig- afscheid nemen van twee dierbare instructeurs met wie we een hecht team vormden en die altijd voor ons klaar stonden: Marjan Slaats en Danielle Heesakkers.

De eerste zes maanden van 2024 hebben we het verlies om onze honden een plaats gegeven, de zakelijke tegenslag met buikpijn geïncasseerd en een nieuwe manier van lesgeven op de rit gezet. En jeeee, wat is die goed ontvangen. We hadden werkelijk waar niet durven dromen dat die vanaf het begin zo goed zou aanslaan. Natuurlijk liepen en lopen we soms nog tegen de spreekwoordelijke kinderziektes* aan, maar er is veel vraag naar en mensen zijn erg blij met onze praktijkgerichte trainingen. Dat blijkt wel uit de vele reacties die we hebben mogen ontvangen
[ ‘dit is veel leuker trainen dan op zo’n trainingsveld’; ‘ik leer nu meteen hoe ik hiermee om moet gaan, dat is veel efficiënter’; ik heb in drie funlessen al meer geleerd dan tijdens de twee cursussen bij de andere hondenschool’] en de reviews. Wat zijn we blij dat we ons gevoel hebben gevolgd en de sprong samen hebben gewaagd. En heel eerlijk: we willen ook niet meer terug naar een trainingsveld. Doe ons de praktijk maar.

Tegelijkertijd is er ook dat knagende stemmetje in de bovenkamer dat altijd zorgt voor twijfel. Want we blijven een beetje ‘hangen’ op social media zeg maar. Het aantal likes neemt niet toe en een nationale doorbraak zit er niet in. Het valt niet mee om de juiste toon te vinden. Nououou, eigenlijk valt het wél mee als je de wetten van social media gewoon volgt. Veel foto’s van jezelf, veel zielige verhalen of verhalen hoe goed je bent en regelmatig privédingen posten, dan kom je er wel. Helaas zijn wij niet zo volgzaam. Wij blijven vooral ons eigen ding doen. Dat betekent informatie op basis van wetenschappelijke inzichten, eerlijk en recht op de man af met soms een vleugje sarcasme en inderdaad soms confronterend. Want willen we iets voor onze honden kunnen betekenen dan zullen we eerst naar onszelf moeten kijken. En dat is iets waar de meeste mensen nu juist heel graag voor weglopen.

Terugblikkend op dit lastige jaar hebben we ook veel geleerd. We hebben geleerd dat het cliché “Als ergens een deur dicht gaat, gaat er wel een raam open” ook echt waar is. Het cliché “Dicht bij jezelf blijven, dan kom je er wel” werkt. En we hebben geleerd hoe sterk je kunt en moet zijn als je met de rug tegen de muur staat. Bovendien leerden we dat het er niet om gaat hoeveel vrienden je hebt, maar welke.

Dankbaarheid. Die overheerst. Ook over 2024. Vooral omdat Jany en ik elkaar niet uit het oog zijn verloren en verwijten gingen maken toen het echt lastig werd. Dat is bijzonder want niets is makkelijker dan in moeilijke tijden elkaar de huid vol schelden en met dichtslaande deuren de boel de boel te laten.

Dankbaar zijn we ook voor:
- Onze lieve achterban die ons altijd (!) steunt en voor ons klaar staat
- Onze lieve honden die we soms achter het behang kunnen plakken maar vaker onze tranen weglikken
- De goede gezondheidszorg in Nederland die dit jaar mijn eerste versleten heup heeft vervangen en binnenkort mijn tweede versleten heup mag hebben.

Maar vooral zijn we dankbaar voor alle geweldige cursisten die in ons geloofden, ons het voordeel van de twijfel gunden en met ons het nieuwe avontuur aangingen. Jullie waren ons lichtpunt in 2024.

DANK JULLIE WEL.

“There is a crack in everything, that’s where the lights come in”

Dikke kus,

Suzanne & Jany

* Eén kinderziekte die bleef hangen, was waar we in de winter-maanden tijdens de avonduren gingen lesgeven en hoe we de funlessen moesten vormgeven. We vonden in Haarsteeg een klein mooi veld met opslagruimte waar we altijd terecht kunnen als het nodig is.

29/12/2024

Je hebt alles gedaan om je hond te beschermen tegen het vuurwerk. Je bent voor hem thuis gebleven en hebt jullie vrienden bij jullie thuis uitgenodigd, je hebt hem heel vroeg en uitgebreid uitgelaten, een lekker kauwbot gegeven, en de radio aangedaan. Maar wat nu als hij ondanks al jouw goede zorgen toch nog bang is voor het vuurwerk?

Dan doe je jouw hond een heel groot plezier door hem zelf zijn eigen ruimte te laten zoeken waar hij zich het meest veilig voelt! Honden zoeken bij paniek die plek die hen het meest veilig voorkomt. En dan kan op de meest rare plaatsen zijn, zoals de badkamer, op zolder, de trapkast, de kelder of waar dan ook. Verplicht hem alsjeblieft niet om 'gezellig' bij jou in de woonkamer te blijven. Daar doe je de hond geen plezier mee.

Wat je wel kunt doen, is hem opzoeken op de plaats waar hij zich tegen alle knalellende verstopt heeft en samen met hem die lastige uren doorstaan. Maar laat hem alsjeblieft zijn eigen plek zoeken. Hij heeft het al lastig genoeg.

Lieve groet,

Suzanne & Jany

27/12/2024

Zo, we zijn er weer. Na één week heel veel eten, slapen en Netflixen gaan we weer aan de slag. Zijn jullie de feestdagen goed doorgekomen? Hopelijk geen ongelukken gehad en staan alle kerstbomen nog rechtop 😄.

Tot snel,

Suzanne & Jany

22/12/2024

Vandaag was dan echt de laatste dag van 2024 dat we hebben lesgegeven. We gaan nu genieten van een welverdiende vakantie met het thuisfront, want die moeten ons al zo vaak missen. We blijven natuurlijk wel zo nu en dan posten, want twee weken zonder jullie lukt ons niet 😅. Tot snel 😘!

18/12/2024

Wandelen aan de lijn

Een veelgehoorde klacht van hondeneigenaren is het trekken aan de riem. En daar zijn al heel veel oplossingen voor bedacht, variërend van de uitrollijn en allerlei antitrektuigen tot het uiterst onaangename lijntje hoog in de nek. Trekken aan de riem zit echter iets gecompliceerder in elkaar. Er zijn namelijk de nodige oorzaken voor dit lastige gedrag.

1. De oppositional reflex. Ja, meteen een moeilijke term. Het is namelijk een natuurlijke reactie (= reflex) van de hond om aan de riem te trekken als de eigenaar aan de riem trekt. En dit is nu precies wat de meeste eigenaren doen als de hond aan de riem trekt; ze gaan zelf de hond aan de riem terugtrekken.
De bedoeling van de eigenaren is goed, namelijk proberen dat de hond niet meer aan de riem trekt. Het effect is juist het tegenover gestelde (= oppositional); de hond gaat nog harder aan de riem trekken.

2. De hond is al helemaal blij en opgewonden als jij met de riem aan komt zetten, jeueueueueh we gaan naar buiten!! En jij wordt vrolijk van jouw enthousiaste hond….totdat je buiten door hem wordt voortgesleurd. Het hondenlijf maakt namelijk bij het zien van jouw wandelschoenen en/of riem al de nodige stress-hormonen aan; het lichaam wordt klaargemaakt voor actie. Hij is er helemaal klaar voor. Alleen ga jij samen met zo’n opgewonden hond naar buiten, dan is dat een garantie voor een mislukte wandeling want die stress zit nog in zijn lijf. Zodra de voordeur opengaat, knalt jouw hond naar buiten en het trekken begint. Ga je daarentegen vanuit rust met de hond wandelen, dan merk je vanzelf het verschil. Rust begint binnenshuis achter de voordeur. Staat de hond te juichen in de gang als jij zijn riem pakt? Dikke pech. Riem wegleggen en lekker koffie gaan drinken.
Dit herhaal je net zo vaak totdat de hond er niets meer van snapt en chagrijnig ergens gaat liggen. Dat is jouw moment om de riem om te doen en rustig naar buiten te gaan. Herhaal je dit simpele advies iedere dag dan leert jouw hond in sneltreinvaart dat die leuke wandeling er pas aan komt als hij zelf rustig is.

3. De hond heeft een grote aangeboren behoefte om buiten alles te ontdekken. En dat doet hij het liefste natuurlijk met zijn neus. Jij daarentegen houdt van lekker doorwandelen en wordt een beetje ongeduldig van al dat gesnuffel….dus trek je je hond mee. De hond zal reageren zoals beschreven bij punt 1. hier- boven én wil toch echt heel graag zijn omgeving verkennen. Met elkaar kom je dan in een neerwaartse spiraal terecht waarbij voor beiden het wandelen niet leuk meer is.
Je kunt dit oplossen door een onderscheid in riemen te maken. Laat je hond aan een lange lijn lekker snuffelen en zijn omgeving ontdekken. De wereld van de hond bestaat nu eenmaal via zijn neus. En als je echt wilt doorwandelen lijn je hem aan een korte riem aan. Doe dit consequent en jouw hond weet binnen no time het verschil; aan de lange lijn mag hij zijn ding doen en lekker snuffelen, de korte lijn betekent doorwandelen.

4. De hond moet al zijn mentale uitdaging uit de wandeling halen. Hij heeft haast, haast, haast. Want binnenshuis moet hij vooral rustig zijn en ervaart hij te weinig mentale uitdaging. Tjsa, dan moet je tijdens die drie of vier wandelingen per dag toch echt aan je trekken zien te komen. En gebruik je alle energie om elke minuut van de wandeling optimaal te benutten.
Met simpele hulpmiddelen als een snuffelmat, een gevulde kong, zoekspelletjes en goed kauwmateriaal kun jij zijn wereld al makkelijk veel interessanter maken. De hond raakt binnenshuis meer verzadigd in zijn koppie want nadenken kost energie. En die energie is hij al kwijt als jij met hem naar buiten gaat om te wandelen.

Bovenstaande opsomming is niet volledig. Belangrijk is vooral om in te zien dat er een wereld schuilgaat achter al dat trekken aan de riem. We kunnen dan aan de oppervlakte allerlei tuigen en halsbanden gaan verzinnen om het de eigenaar comfortabeler te maken of we kijken naar de hond wat zíj́n reden is om te trekken aan de riem en komen hem hierin tegemoet.

Fijne avond allemaal!

Suzanne & Jany

17/12/2024

Ben jij ze ook al tegengekomen? Die alarmerende berichten op social media van zoektochten naar vermiste honden? Honden die zich in blinde paniek hebben losgerukt van de eigenaar of zich uit hun tuig hebben gewurmd toen ze zich een hoedje schrokken van vuurwerk.

Wees erop bedacht en check onderstaande adviezen. Hou je aandacht bij je hond en laat je mobieltje even thuis in deze tijd van het jaar. Dat scheelt een boel ongelukken.

Fijne avond allemaal,

Suzanne & Jany

14/12/2024

Yes! We kunnen weer aan de slag. Want je kunt nooit kennis genoeg hebben toch?! In de Kerstvakantie met thee en chocola wegduiken in de bank en boek op schoot. Heerlijk!

13/12/2024

De lieve meneer appte mij dat zijn puppy iedere keer weer op de bank wilde springen. Dat was niet de bedoeling want het hondje mocht niet op de bank en hij was het nu echt goed zat. Alle begrip. Naast mondelinge adviezen heb ik hem ons stappenplan toegestuurd met daarin de tekst en uitleg welke stapjes je moet volgen om de hond te leren niet op de bank te springen. We hebben genoeg informatie op de plank liggen, en we delen graag. Dus ik helemaal blij dat ik de cursist van goed advies had kunnen voorzien.

Tijdens de eerstvolgende les informeerde ik hoe het nu ging met het puppy en de bank. "O", zei de lieve meneer helemaal blij, "ik ben er tijdens het klussen achter gekomen dat ze bang is voor de boormachine. Want toen ik tussendoor even op de bank zat met de boormachine naast me, toen durfde ze niet meer op de bank te springen".

"Nou, probleem opgelost" zei ik "als je de komende 12 jaar naast een boormachine op de bank wilt zitten springt de hond er in ieder geval niet meer op".

Fijn weekend allemaal!

Suzanne & Jany

12/12/2024

Wanneer kan ik hem nu loslaten?

Dat is een logische vraag, die we regelmatig horen van cursisten. Want iedereen gunt zijn hond graag de vrijheid om lekker rond te struinen. Alleen wil je natuurlijk ook dat de hond meteen komt als je hem roept. Dat is wel zo veilig voor jouw hond én scheelt jou een boel zorgen.

Het is een duidelijke vraag met helaas een vaag antwoord. Want het leren van een hond is geen lineair proces dat enkel vooruitgang kent. Het is een levend wezen dat iedere dag
bloot staat aan leuke en minder leuke dingen en aan de hand van die ervaringen zijn gedrag iedere dag bijstelt.
Het antwoord is een optelsom van heel veel kleine onderdelen die de hond dagelijks ondergaat. We zetten een aantal kort voor je op een rijtje:

Hoe is de focus van de hond op jou tijdens de wandeling? Dartelt hij om je heen van vrolijkheid of is zijn focus vooral gericht op zijn omgeving?

Hoe oud is de hond? Want puberende honden hebben nog wel eens stopverf in hun oren en willen heel graag hun omgeving verkennen. De focus op de eigenaar wordt in deze levensfase vaak minder.

Hoe vaak heb je al moeten roepen terwijl de hond niet luisterde? Want als dat het geval is, dan spreken we van ‘een vervuild commando’. De hond heeft geleerd dat jij toch wel 10 x roept voordat hij naar je terugkomt.

Gaat de hond mee met een uitlaatservice of gaat hij naar een dagopvang en heeft hij het daar naar zijn zin? Dan is de kans groot dat hij spelen met andere honden heel leuk vindt. En dat maakt het voor jou extra lastig om jouw hond bij je te roepen als er loslopende honden in de buurt zijn. Want jouw hond heeft heel wat uurtjes en dagen kunnen leren dat andere honden fantastisch zijn om mee te spelen.

Hoe vaak heb je geoefend met jouw hond? En dan niet alleen in de achtertuin maar ook in de buurt, tijdens de wandeling, in het weiland en in het bos?

Hoe vaak mopper je overdag op de hond? Want moet de hond veel Nee & Foei incasseren dan zal zijn motivatie om alle vrijheid achter zich te laten om naar jou terug te komen niet zo groot zijn.

Wat is zijn beloning als hij naar je terugkomt? Doet hij er een moord voor om die beloning te krijgen of vindt hij het maar lauw Loenen?

Hoe vaak heeft de hond succes gehad met jagen? Want iets achternajagen is enorm leuk om te doen. Ook al vangt de hond nooit iets, je krijgt er wel een enorme adrenaline kick van.

Uit deze opsomming blijkt hoeveel factoren er meespelen om een hond goed te leren luisteren naar het Hier-commando. Je hond bij je kunnen roepen, waarbij we van de hond verlangen dat hij alle afleidingen uit zijn omgeving in de steek laat, is één van de moeilijkste dingen om de hond aan te leren. Het klinkt zo simpel, maar makkelijk is het niet.

We kunnen dus helaas geen dag & tijd noemen als je ons vraagt wanneer je de hond los kunt laten. Wel kunnen we je inzicht geven in wat er op de achtergrond speelt en handvatten geven waar je de training van jouw hond kunt bijstellen om sneller tot een beter resultaat te komen. En dan kunnen kleine aanpassingen een groot verschil maken.

Lieve groet,
Suzanne & Jany

11/12/2024

Beer & Brutus en de badjasjes

In het begin moest ik enorm om lachen om die badjasjes, maar later ging ik er toch wel de voordelen van inzien ☺️. Gebruiken jullie ook een badjasje voor jullie hond? En hoe bevalt dat?

Warme avond!

Suzanne & Jany

10/12/2024

Een tijdje terug was ik bij een mevrouw die drie privélessen wilde om haar en haar puppy te begeleiden in de opvoeding van het hondje. Het hondje was ruim een week in huis en 10 weken oud. Een hele lief Cockapoo reutje.

Na de kennismaking met beiden, informeerde ik naar haar meest dringende hulpvraag. Ik zag namelijk al pen en papier klaarliggen met daarop heel veel vragen geschreven. “Dat hij mijn correcties accepteert” antwoordde ze. Oeps, die zag ik even niet aan komen. “Hoe bedoelt u, correcties?” vroeg ik. “Nou, dat hij het niet in zijn koppie haalt om naar mij te grommen als ik hem corrigeer. Als hij dat nu als puppy al doet hoe moet dat straks dan wel niet worden? Hij moet nu leren dat ik de baas ben!”. “Maar wat doet het hondje en hoe corrigeert u hem dan?” informeerde ik. “Als hij in iets bijt, duw ik hem weg. En als hij iets in zijn bek heeft, dan ruk ik het eruit. En als hij helemaal niet luistert dan pak ik hem in zijn nekvel en druk ik hem tegen de grond. Mijn schoonzus is trimster van beroep en die adviseerde mij dat. Zij heeft drie honden en die luisteren heel goed dus zij zal het wel weten.”

Ik keek met medelijden naar het hondje dat lekker in zijn mandje
lag en verzamelde de nodig moed om toe te lichten dat we tegenwoordig anders met honden omgaan, dat tegen de grond aandrukken een enorm forse correctie is voor een puppy, dat een puppy zich eerst veilig hoort te voelen blah blah blah. Helaas ketsten mijn argumenten af op een muur van weerstand. “Ja maar, ja maar, ja maar…..”.

Nou zijn we in ons werk wel wat gewend. Het bijzondere aan dit gesprek was dit ik voor het eerst heel even een paar seconden bij mezelf naar binnen keerde en mijn oor te luister legde bij mijn gevoel. Dit voelde niet goed. Deze begeleiding zou mij heel veel negatieve energie gaan kosten. En had ik daar zin in? Zou de begeleiding überhaupt wel effect gaan hebben? Of zou ik toch liever voor het geld gaan dat we ermee zouden verdienen en alles uit de kast halen om haar tot ander inzicht te brengen?

“Mevrouw”, zei ik “ik respecteer uw keuze hoe u met uw puppy om wilt gaan. Ik hoop dat u ook mijn keuze kunt respecteren en dat ik u en uw puppy niet ga begeleiden. U krijgt uiteraard uw geld volledig terug. Bij ons staat het welzijn van zowel de eigenaar als de hond voorop en wij werken niet met forse correcties. Zeker niet bij puppy’s. Dit is duidelijk een mismatch tussen u en mij en dat gaat hem niet worden. Ik kan mijn energie maar één keer besteden en die wil ik graag kwijt aan mensen die open staan om te leren en het beste voor hun hondje willen”.

Natuurlijk was de spanning in de ruimte om te snijden en mijn hart bonkte in mijn keel, maar het voelde ook als een grote opluchting. Want drie keer dit soort huisbezoeken afleggen en je emmer is de rest van de dag leeg. Dat ga ik mezelf niet meer aandoen.

Van een afstandje bezien is het wel grappig: de eigenaresse stelde haar grenzen omdat ze niet wilde dat haar puppy naar haar gromde, het hondje stelde zijn grenzen omdat de correcties veel te fors waren, en ik trok een streep in het zand dat ik hier mijn energie niet aan wilde besteden. De eigenaresse en ik zaten duidelijk niet op één lijn en dat mag. Daarvoor zijn we mensen. Mijn hart gaat uit naar het hondje, want die mag nog 13 jaar zo leven.

Daar waar kennis & empathie ophouden, doet geweld een stap naar voren.

Lieve groet,
Suzanne & Jany

09/12/2024

Baby’s huilen

Als je zelf kinderen hebt, dan weet je het zeker. Baby’s huilen. Zelfs wanneer je geen kinderen hebt, weet je het. Baby’s huilen. Ze huilen wanneer ze honger hebben; ze huilen wanneer ze verschoond moeten worden; ze huilen wanneer ze moe zijn en niet in slaap kunnen komen. Ze huilen wanneer ze zich niet lekker voelen. Dat is hun manier van communiceren. En laten we eerlijk zijn; het is hun enige manier om met de buitenwereld te kunnen communiceren. Want zo heel veel meer dan huilen kunnen ze nog niet. Tenminste…. Wij hebben onze zoontjes nog nooit vanuit hun ledikantje horen roepen “MAAAAAAAAM! Mijn luier zit vol. Kun je hem even komen verschonen…..?”

Baby’s kunnen nog niet veel. Je kunt ook nog niet zo heel veel met ze doen. Hoe vaak heb je een vader niet horen zeggen dat hij pas echt kon genieten van het vader-zijn zodra het kindje kon kruipen of lopen. Of hoe gaaf het is om het kind te leren fietsen wanneer het zover is.

Voor jonge ouders is een lang dagje Efteling met het kleine grut geen verstandige keuze. Want de dag wordt volledig in beslag genomen door slapen, eten, ontlasten en verschonen. Het plezier van een dagje Efteling begint pas wanneer de kleintjes kunnen lopen. Want dan kunnen én mogen ze al zoveel meer!

“Draagt jouw kind nog steeds een luier? Die van ons plast al op zijn potje sinds dat hij 1 jaar oud is!”. Dit zijn natuurlijk hartstikke leuke sprookjes en succesverhalen. Maar wanneer je naar de lichamelijke ontwikkeling kijkt van kinderen, dan is het heel normaal dat ze pas rond de leeftijd van 2 a 3 jaar overdag zindelijk zijn. Daarna kan het zelfs nog een half jaar duren voordat ze ’s nachts zonder luier kunnen slapen.

Een lange intro over baby’s, maar waarom eigenlijk? Nou, omdat puppy’s niet zo heel veel anders zijn dan baby’s. Alleen laten puppy’s weten dat ze honger of enorme slaap hebben door te bijten. Of dat ze naar buiten moeten. Of dat ze willen spelen. Bijten is dus hetzelfde als huilen. Het grote voordeel van huilen is dat dát alleen maar pijn doet aan je oren.

Puppy’s meenemen voor een lange wandeling met de familie lijkt heel leuk. Maar vaak zijn ze nog te jong voor zoiets. Ze zijn enorm snel onder de indruk van alles om hen heen. En als het ze teveel wordt dan zetten ze hun haaientandjes in je broekspijp. Met kleine gaatjes in je kuit tot gevolg. Of ze happen in de lijn en springen tegen je op. Wat dacht je van de pup die maar niet moe te krijgen lijkt, maar eigenlijk compleet uitgeput is van de overprikkeling. Zijn bovenkamertje zit ramvol. Komt zo’n hondje eenmaal thuis dan doet hij ondanks al die uurtjes wandelen bij thuiskomst toch een plasje in huis .… daar waar het veilig en rustig is. En heeft daarna moeite om ergens rustig te gaan liggen.

Ook puppy’s verschillen enorm in hun zindelijkheid. Fysiek gezien is hun blaas en sluitspier volledig ontwikkeld rond 5 a 6 maanden oud. Voor die tijd zijn ongelukjes heel normaal. Dus laat je niet gek maken door alle zogenaamde succesverhalen bij het uitrenveld.

Jonge moeders krijgen vaak het goedbedoelde advies dat je een baby gelijk vanaf dag één in zijn eigen bedje moet leggen. Want daar wordt hij zo lekker zelfstandig van. En dat je je baby alleen maar mag voeden wanneer het daar tijd voor is. De voorgeschreven tijd. En wanneer je baby huilt, dat je hem gewoon nog even door moet laten huilen. Anders leren ze het nooit en gaan ze je manipuleren.

Dit soort goedbedoelde adviezen geeft je als ouder tegenstrijdige gevoelens. Want jouw intuïtie zegt iets heel anders. Als iets niet goed voelt dan is het vaak ook niet goed. Volg je hart dat klopt altijd! Dat geldt voor baby’s maar zeker ook voor puppy’s. Volg je intuïtie ondanks alle goedbedoelde adviezen. Biedt veiligheid en begrijp waarom een baby huilt of een puppy bijt. Baby’s en puppy’s hebben nog een belangrijke overeenkomst. Om zich aan ons te kunnen hechten hebben zij contact, liefde, geborgenheid en responsiviteit* nodig. En bovenop dit alles ook nog tijd en ruimte om zich te kunnen ontwikkelen. Nergens staat een maximaal aantal dagen of een maximale leeftijd waarop ze ‘iets moeten kunnen’. Wat voor de één een makkie is, is voor de ander een lange leerweg. Laat je niet gek maken door succesverhalen, die zijn namelijk in de minderheid 😉.

* Responsiviteit

De houding die je hebt naar je hond toe. Dat je op een passende en stabiele manier reageert op de signalen die hij laat zien en de behoeften die hij heeft. Daarbij houd je rekening met de leersituatie waarin jouw hond zich bevindt. Voorbeelden van responsief gedrag zijn: observeren van je hond, herkennen wanneer hij honger heeft, weten wanneer hij moet plassen of zich ontlasten, zien wanneer hij zich niet lekker voelt, wanneer hij moe is en rust nodig heeft, je hond de tijd en ruimte geven die hij nodig heeft, steun bieden wanneer hij onzeker/bang is, je verwachtingen bijstellen, je hond op de juiste wijze motiveren, je hond veilig begrenzen zodat het niet ‘verdrinkt’ in onze drukke maatschappij.

Fijne avond,

Suzanne & Jany

08/12/2024

Moet jij nog een kerstboom opzetten? Denk hier even aan 😀.

Fijne avond allemaal,

Suzanne & Jany

06/12/2024

Verjaardagsfeestjes

Leuk leuk leuk, feestjes, bijeenkomsten & kerstborrels. Maar net als agenten, ambtenaren en diëtisten vertel ik onderhand liever niet wat mijn beroep is. Want óf er komt een heel verhaal waarom mensen geen hond hebben - alsof ze zich hiervoor moeten verontschuldigen - óf er komen altijd vragen over het gedrag van hun hond.

Laatst ook weer eentje: "Mijn hond heeft nu al drie keer zomaar gep**pt in de woonkamer!" riep de buurvrouw van even verderop verontwaardigd. De irritatie dat dat beest het in zijn hoofd haalde om zoiets vies en brutaals te doen, kroop uit elke porie. "Wat doe jij in zo'n geval?" vroeg ze vervolgens aan mij. "Opruimen" antwoordde ik ....

Warme, droge avond gewenst!

Suzanne & Jany