Ok, ok, niet overal in natuurlijk. De wilde zwijnenpoep en junkendiarree waar Joppe een voorkeur voor heeft laten we links liggen. Maar als hij wil rollen in een onschuldig eendenpoepje of geitenkeuteltje laat ik hem naar hartenlust zijn gang gaan. Is ie in ieder geval zijn ei weer even kwijt. Hazel is gelukkig snel tevreden, vers gemaaid gras is haar favoriete rol ondergrond.
Double Retrieve Whippet
Gister waren Joppe in ik zoals elke zaterdag ochtend weer bij de KC Amsterdam voor een lesje Apporteren & Dirigeren van Elly Stienstra.
We doen dit al een poosje. In de eerste plaats natuurlijk om samen wat leuks te doen. Maar ook omdat iets nieuws leren goed is voor de hersens van een oudere hond (en een minder oude baas). En, niet in de laatste plaats, om op een leuke manier te werken aan Joppe’s zelfvertrouwen en zelfstandigheid.
De les van gisteren gisteren (en vorige week trouwens ook) was zo een moment dat allerlei puzzelstukje op zijn plek vielen. Ik was er stiekem een beetje emotioneel van toen ik me realiseerde waar Joppe helemaal vandaan komt.
De meeste van jullie kennen Joppe als een rustige, behoorlijk stabiele, sociale, welopgevoede vent. Maar toen Joppe bij mij kwam na een verleden als stropershond was hij net als Hazel niet gewend om in een huiselijke omgeving te leven. Ook was hij bang voor handen en gezichten. En buiten sprong hij op van elk geluidje en fixeerde hij op elke beweging. Een vrij stressvol bestaan kun je wel zeggen.
Gelukkig groeide het vertrouwen tussen ons heel rap waardoor Joppe met mij als veilige uitvalsbasis de wereld kon gaan ontdekken. Het nadeel daarvan was dat hij zich zo sterk aan mij hechtte dat er verlatingsangst ontstond. Inmiddels is dat onder controle maar echt helemaal stressvrij is Joppe nog steeds niet als ik ver van hem verwijderd ben. Reden genoeg dus om te blijven werken aan dat laatste stukje zelfvertrouwen en zelfstandigheid.
Om Joppe zo enthousiast te zien werken op afstand in een omgeving met flink wat prikkels was echt prachtig. En het sterkt mij in mijn mening dat je je nooit neer moet leggen bij een “probleem” met het gedrag en/of gemoedstoestand van een hond. Je weet van tevoren immers nooit wat de volle potentie van je hond is en met niets doen kom je daar zeker niet achter. Het is nooit te laat om verder te investeren in de relatie tussen jou en je hond en daarmee het welzijn van je hond te verb
Vaak wordt er bij beloningsgerichte hondentraining gebruik gemaakt van veel opwinding en speeltjes. Maar wat als je hond dat niet aan kan omdat hij/zij om wat voor reden dan ook al een redelijk hoog stressniveau heeft? Een alternatief is vaak trainen met de clicker, maar wat als datzelfde stressniveau er voor zorgt dat de eetlust daalt/verdwijnt en de waarde van de beloning (zelfs al is t een super lekkere snack) dus niet voldoende is? Dat is precies waar ik met Hazel wel eens tegen aanloop als er in de omgeving waarin we trainen te veel nieuwe prikkels zijn. Onderstaand filmpje postte ik gister op instagram. Het is een korte sessie waarin we de principes van het trainen met spel/najagen van de beloning combineren met voertjes. Hierdoor worden de voertjes waardevoller. En door het eten van de voertjes daalt het stressniveau een beetje. Bovendien zorgt de hoge frequentie van belonen voor meer zelf vertrouwen. Maar ik moet wel oppassen, als ik te snel en enthousiast beweeg klapt ze weer dicht. Kortom de perfecte methode van trainen bestaat niet, het is altijd een puzzel om uit te vinden wat werkt voor jou én je hond op dat moment in die specifieke context.
Dag 3 van de Ttouch Training, hier ons insta story mini verslagje van vandaag.
We hebben dit weekend onze vrienden van De Hondenkaravaan geholpen op het Honden Event/ de Amsterdam Winner Show in de rai. Tussendoor hebben we even gekeken bij een demo eenden drijven. Hazel heeft goed opgelet... nieuwe hobby? Wij hebben in ieder geval weer wat nieuws geleerd, maar of de eendjes het nou zo leuk vonden met al die starende honden om ze heen...
Gister een massage workshop gedaan met Joppe, vandaag het geleerde op Hazel uitgeprobeerd. Ze vond het mega spannend maar vroeg telkens om meer tijdens korte pauzes. Mooi om te zien hoe haar staartje van strak onder de buik naar neutraal gaat in de 8 minuten dat dit filmpje in real time duurt. Door pauzes in te bouwen geef je de hond de kans om even te verwerken en om te kiezen of ze meer willen of niet. Door dit gevoel van controle bij de hond kun je op de lange termein veel meer bereiken met massages.
Early stages of foot target training. Used to train a send away later on. Criterium at this stage: 75% of two front feet on target. I am exaggerating the food delivery on the floor because the treats are so tiny they’re hardly visible. When he has to use his nose to find them this will slow down the repetitions too much. I end with food delivery from my hand, now he’ll have to step back to get his feet on the target which will make it harder and is a good way to test wether he get’s what it is he’s getting rewarded for.
We waren weer eens naar school. Deze keer samen met Hazel naar een Tellington Ttouch training geweest. Voor Hazel was dit de volgende stap naar ontspannen en zelfverzeked de wereld door kunnen gaan. Voor mij was het vooral weer heel leerzaam om te observeren en bewust te zijn van wat mijn lijf eigenlijk doet als ik met een hond bezig ben.
Some #freework at #ttouch training yesterday.
wij zijn vast het weekend in geraced!
#acceleration 💨💨💨
Water, de rest komt later!
"Eeek! Wat is dat voor eng blauw ding?! Oh wacht... toch wel lekker..."
Je moet wel uitkijken waar je graaft natuurlijk! (Filmpje van afgelopen week)
Ik post wel eens iets over avonturen tussen het riet. Nou, zo ziet dat er dus ongeveer uit. Voor mens een grotere uitdaging dan voor hond! (Helemaal tot het einde kijken voor een beetje extra actie!)