10/10/2024
Sinds onze opening in maart zijn wij enorm welkom ontvangen en hebben wij al een fantastische klantenkring mogen opbouwen met veel lieve baasjes en hun dieren waar wij enorm dankbaar voor zijn! Wij hebben een pittig, maar prachtig beroep en zijn ontzettend blij met onze trouwe klanten en lieve woorden over onze praktijk!
De laatste tijd is de Diergeneeskunde veel in het nieuws ivm de kosten. Wij begrijpen dat in deze tijd alles meer gaat kosten, en hierdoor helaas ook de Diergeneeskunde. Dit kan voor diereigenaren moeilijkheden geven. Neem daar in mee dat bij ons als startend bedrijf de uitgaves hoger zijn dan de inkomsten, wij 21% btw afdragen over onze aangeboden zorg voor de dieren, en we helaas ook te maken hebben met wanbetalers.
Een collega praktijk benoemt hier de mooie en moeilijke zaken waar wij als team dagelijks mee te maken krijgen:
Passie
Wat een voorrecht is het om je beroep met passie te kunnen uitoefenen. Ik ben geworden wat ik mijn hele leven wilde worden en ik ben het gebleven, dierenarts. De diergeneeskunde omhelst een groot deel van mijn leven. Het is deel van wie ik ben. Ik ben trots op mijn beroep, trots op mezelf, trots op mijn kliniek en misschien nog wel trotser op ons team. Want die passie die ik heb voor mijn beroep en mijn kliniek, die hebben mijn collega’s ook. Daarnaast werken we met ongelofelijk veel plezier met elkaar samen. We kennen elkaar door en door, kunnen met elkaar lachen maar ook huilen. We steunen elkaar door dik en dun en misschien wel het allerbelangrijkste, bij elkaar kunnen we onszelf zijn. Er gaat geen dag voorbij zonder dat er op de werkvloer gelachen wordt. Lachen is gezond, het schudt de lever en het zorgt voor de aanmaak van gelukshormonen. We maken elkaar aan het lachen en dat is belangrijk om de sfeer erin te houden. Ook onze klanten zorgen voor ons werkgeluk. Een glimlach op het gezicht van onze klanten is goud waard. Wij mogen ons gelukkig prijzen met zoveel fijne, blije en openhartige klanten. Zoveel mensen die zich bij ons fijn en welkom en gezien voelen en dat gevoel is altijd wederzijds. Dat gevoel maakt ons tot wie we zijn.
Maar soms, soms zijn er van die dagen die afbreuk doen aan wie we zijn en waar we voor staan.Het zijn de uitzonderingen op de regel, gelukkig maar, maar oei ze zijn soms zwaar. Ik heb het over dagen waarop er in de krant of op tv weer een artikel of een interview verschijnt waarin het alleen maar gaat over geld. En dierenartsen telkens opnieuw worden uitgemaakt voor geldwolven. Dierenartsen die nog steeds vallen in de groep van slechts betaalde academici maar die volgens de publieke opinie flink hun zakken aan het vullen zijn. Met stro, stof en onzin ja, zoveel onzin die we voor onze kiezen krijgen op het moment. Het doet de moed soms in je schoenen zakken. Ik kies ervoor om me er niet door te laten raken, maar ik wind me er wel behoorlijk over op, want het is onrechtvaardig en als ik ergens niet tegen kan is het onrecht.
Maar jawel de kamer buigt zich inmiddels over het vraagstuk en wil graag dat de diergeneeskunde goedkoper wordt.
Tja dat willen wij dierenartsen ook best dus lieve overheid haal de 21 procent BTW maar van onze veterinaire zorg af, want jawel over elke behandeling die wij dierenartsen verrichten wordt verplicht 21 % BTW geheven. Dat is veel hè?! Nou dat kan best omlaag of er zelfs af, daarvoor hoeven we alleen maar even naar onze regering te kijken. Tot die tijd niet bij ons komen klagen, maar in Den Haag.
En dan is er nog iets geks gaande, de laatste decennia zeker hebben we te maken met de vermenselijking van onze huisdieren. Ze worden steeds meer gezien als echte gezinsleden en wat mij betreft is dat terecht. Daarmee is de vraag naar goede veterinaire zorg enorm gestegen. We willen meer zorg en betere zorg, we willen langer van onze huisdieren kunnen genieten.
De veterinaire zorg heeft zich razendsnel ontwikkeld, er is zoveel meer mogelijk. Enorme technologische ontwikkelingen hebben de zorg nog veel verder verbeterd en met die ontwikkelingen zijn ook dierenartsen meegegroeid.
We blijven ons vernieuwen en verbeteren door het volgen van nascholing. We verbeteren en vergroten onze diagnostische mogelijkheden en hebben enorm geïnvesteerd in het vergroten van de veiligheid tijdens bijvoorbeeld narcoses. Daarmee zijn er meer chirurgische behandelmogelijkheden ontstaan.
Ik denk nog maar even aan mijn eerste (en tweede en derde) werkplek. Gasnarcose? Hadden we niet, infuussystemen? Plaatsten we niet. Infuuspompen? Hadden we niet. Digitale röntgen? Hadden we niet.
Dentale röntgen? Hadden we niet. Bewakingsapparatuur voor de narcose?
Hadden we niet. In huis bloedanalyse? Hadden we niet. Automatische beademing? We hadden het niet. Een dentale unit? Hadden we niet, kiezen werden voor een extractie eerst doormidden of in drieën
Gezaagd met een ouderwetste draadzaag, ik hoef denk ik niet uit te leggen dat het tegenwoordig met een dentale boor echt wel veel fijner en secuurder gaat. Veel veiliger voor het dier, veel minder weefsel schade, veel minder pijn en een veel sneller herstel. Maar al die apparatuur en instrumenten kosten veel geld evenals de benodigde cursussen om nieuwe technieken te kunnen toepassen. Met de uitbreidingen van mogelijkheden is natuurlijk ook de prijs van de veterinaire zorg mee ontwikkeld. Logisch toch? Want al die investeringen kunnen anders niet gedaan worden. Als zorg beter wordt wordt deze ook duurder. Als er meer en beter geschoold personeel rondloopt wordt de zorg beter maar ook duurder. Lijkt me niet meer dan logisch. Want hoe fantastisch dierenartsen en paraveterinairen hun vak ook vinden, het is ook gewoon ons werk. We verdienen een salaris met werken net als een ieder ander met een baan. Wij vinden onze baan toevallig echt heel leuk maar het leven is voor ons natuurlijk ook niet gratis. Een dokter, een advocaat, een automonteur, niemand vindt het raar dat deze mensen geld vragen voor hun diensten en daarmee een eerlijke boterham verdienen, maar wij dierenartsen en paraveterinairen hebben geen eerlijk salaris nodig?
Begrijp ik het goed? Huisdiereigenaren willen graag dieren hebben, en willen daar de beste zorg voor, alleen mag die zorg vooral niets kosten, want dierenarts ben je uit idealisme en daar hoort geen geld bij. Maar hoe betalen wij zonder inkomsten ons personeel, ons pand, onze apparatuur, onze voorraad of onze eigen boodschappen?
Ik zou het wel van de daken willen schreeuwen, ik wil het wel duizend keer uitleggen, als het er maar voor zorgt dat de hetze tegen de dierenarts stopt. Wil je een huisdier en wil je daar goede zorg voor? Dan kost dat geld. Heb je een dierenarts nodig dan kost dat geld
Heb je dat er niet voor over of heb je het simpelweg niet? Dat is dan prima, maar in plaats van dan te zeuren over de tarieven kun je beter op voorhand beter nadenken en geen huisdier aanschaffen. Dat scheelt echt bergen dierenleed en het scheelt zoveel negatieve energie.
Terug naar onze kliniek, ja daar krijgen we soms gezeur, vaak ontstaan vanuit onbegrip en onwetendheid.
Maar veel vaker treffen wij onze blije klanten, klanten die ons waarderen om
onze integriteit, om onze kennis en kunde, om onze warme betrokkenheid.
Samen met jullie maken wij op de kliniek elke dag weer tot een feestje.
Liefs, Judith de Jong-Westerneng
