Boy Larmoyeur

Hallo ik ben Boy de Jack Russel van Christa Larmoyeur en werkzaam bij Dressuurstal Larmoyeur
Samen m
(2)

06/10/2024

We spreken elkaar niet zo vaak meer de laatste tijd.
Ik kan jullie zeggen dat dit zeker niet komt door een tekort aan onderwerpen om over te schrijven, integendeel. Er is zoveel gebeurd de laatste tijd dat ik eigenlijk niet weet waar te beginnen. Alhoewel er één geb***tenis is die ik graag van me af wil schrijven, onze logé.
Een kleine twee maanden geleden kwamen er een paar mensen bij ons slapen. Gezellig zou je zeggen. Dacht ik ook want ik ken de vrouw, zij heeft vroeger nog wel eens op mij gepast. Ook haar man is hier wel vaker thuis geweest, het zijn erg goede vrienden van Chris. En toen ik nog jong was heb ik zelfs wel eens een avond bij hen doorgebracht omdat Christa weg moest. Absoluut leuke lui.
De eerste avond was dan ook groot feest. Hapjes op tafel gezellig met zijn allen op de bank, ik dacht op zijn gronings, kon minder 😂😂
Echter de tweede dag bleek dat ze ook een hond hadden, een teckel.
Naïef als ik soms kan zijn dacht ik dat hij misschien voor een uurtje kwam of zo. We gingen even met zijn drieën buiten lopen en ach dat was nog wel grappig. In de loop van de dag kreeg ik zo’n donkerbruin vermoeden dat het de bedoeling was dat hij ook bij ons kwam logeren. Bil had al kennis gemaakt bleek toen, hij was er al meerdere keren mee wezen wandelen. Bil is ook veel makkelijker in zulke dingen, veel socialer ook.
Ik vond het idee niks. Vreemd model, vreemde kleur ook, in de trend van blauw grijs. Vroeger waren teckels gewoon bruin of zwart. 🙈 maar oké. Met dat model en die moderne kleur valt nog te leven. Wel heb ik direct in de eerste 5 minuten de rolverdeling even duidelijk gemaakt. We kregen alle drie een botje, ik heb die van mij overdwars doorgeslikt en toen die van hem genomen. Whoppa dacht ik dan weet je direct je plaats en verder zal het mijn tijd wel duren.
Maar zoals het spreekwoord luidt: visite en vis blijft drie dagen fris…. Zo was ook mijn gevoel. Zijn gewoontes irriteerden mij steeds meer. Hoezo ook uit onze bakjes brokjes eten. Hoezo met je lange lichaam de halve bank in beslag nemen. Hoezo ook nog naast Christa. Hoezo aan onze dekentjes trekken omdat jij dat altijd doet. Hoezo de hele dag zo onschuldig en blij door het huis lopen.
Maar iedereen vond hem geweldig. Christa was gek op hem. Oma vond hem het einde Bil werd helemaal blij van hem en bleef met hem spelen.
Ik stond er met mijn gevoel dus helemaal alleen in. Maar op een gegeven moment werd het mij te gortig. Het was op een zaterdag we gingen even met zijn drieën achter lopen. Bil en Louis ( loewie dus gewoon😏) waren aan het spelen en ik hield me wat afzijdig. Maar Loewie wilde graag dat ik mee ging spelen. Maar ik wilde niet dus dat heb ik hem bij zijn derde poging even duidelijk gemaakt. Maar deze keer had hij een grote mond terug. Wat er toen allemaal gebeurde heb ik geen actieve herinnering meer aan maar iets met kill and ateck(el)

Resumé van het eind. Ik moest naar de dierenarts met mijn verwondingen. Kreeg voor 8 dagen medicijnen. 💊 De teckel is verhuisd naar opa en oma. Eind goed….al goed.

Misschien ben ik ook wel iets opvliegerig geweest en misschien is het ook wel een lieve hond. Maar ik heb er gewoon geen zin meer in op mijn leeftijd. Ik verander niet meer. Morgen word ik 11 !
Christa heeft wat foto’s van mij gemaakt en wil er eentje laten schilderen. Lief hè.
We maken er een lekker, teckelloos feestje van morgen 🥳🥳🥳🥳

14/07/2024

Nou Bil is gelukkig weer helemaal de oude.
Hij helpt alweer met grasmaaien en we kunnen nu ook weer samen de hort op nadat Christa hem de eerste dagen alleen aan een bandje uit liet.
Bil stortte zich er dan ook meteen weer vol in wat direct op de eerste “normale dag” resulteerde in het onder een pallet blijven haken en het verlies van zijn bandje. Nou vonden wij beide dit toch al een beetje een vreemd indianenbandachtig ding dus is het eigenlijk een geluk bij een ongeluk dat ze die oude zelfs na lang zoeken niet weer hebben kunnen vinden. Diezelfde middag nog werd er een nieuw bandje en een nieuwe penning gekocht. Een gewoon chic bandje zonder poespas en het staat hem prachtig.

Ik moet trouwens wel zeggen dat de vergiftiging nog wel de nodige impact heeft gehad. Bil heeft de eerste dagen erg veel geslapen. Het was op de eerste middag dat oma op ziekenbezoek kwam. Bil en ik lagen op de bank en zagen haar al aan komen. Het is altijd een klein feestje, alleen al door haar aanwezigheid maar het valt niet te ontkennen, ook doordat ze altijd iets lekkers bij zich heeft. Voor echt speciale gelegenheden , zoals deze middag is er rosbief .😋
Ze vraagt dan bij de Jumbo of ze het even vers willen snijden 😉omdat dat andere dat er al ligt er niet zo geweldig uit ziet😂😂🙈
Maar goed wij boffen maar met zo’n oma.
We hadden die middag net het lekkers op als oma ineens opstaat en met een rotgang richting de deur banjert.
“Er zit een reiger bij de vijver” zegt ze met de nodige ergernis in haar stem en ze gooit de kamerdeur open naar de hal. Bil en ik kijken elkaar aan en beginnen al wat te lachen want ondanks dat we natuurlijk totaal geobsedeerd waren door de rosbief houden wij toch nog echt wel de omgeving in de gaten hoor en daar zat echt geen reiger bij de vijver.
Maar oma is niet meer te stoppen en direct volgt ook Christa haar voor haar bijdrage qua imposante verschijning en de nodige decibel.🙉
Ze knallen de buitendeur open hebben nog net geen potten en pannendeksels in de hand en maken me een herrie.
De duif die wat zat te drinken aan de rand van de vijver keek op en vloog rustig weg.
Christa lag in een stuip en bedankte haar moeder voor het kordate optreden en daarmee het redden van de vissen 😂😂
Nee oma heeft nog lang geen bril nodig die ontgaat zelfs de kleinste dingen niet 😂😂😂😂
Toen de rust was wedergekeerd hebben we nog heerlijk een kopje thee met wat lekkers genomen.

Fijne zondag nog het weer lijkt gelukkig iets beter te worden. Nou kan dat ook snel, er beginnen nog net geen zwemvliezen tussen onze tenen te groeien, man man man wat een nattigheid.😘

07/07/2024

Onder het motto “Zoals verwacht gaat alles anders” vielen ook de afgelopen dagen.
Het was weer een bewogen weekje.
De meeste van jullie zullen het al wel gelezen hebben op de fb pagina van Christa, Billy was ernstig ziek. En hoewel ik wel vaak een flauwe grap over Bil maak, gaat dit ventje mij enorm aan het hart. Wij zijn twee hartsvrienden, altijd twee poten op één buik. We hoeven elkaar maar aan te kijken en weten precies wat de ander bedoelt. Kunnen absoluut niet zonder elkaar. Zelfs ik verlies dan mijn eetlust, nou en dat zegt wat. Het is bijna ziekelijk !
En ziekelijk was het deze week. Bil had een vergiftiging opgelopen. Joost mag weten waar. Ook de dierenarts heeft het niet kunnen achterhalen. Maar ineens op donderdagochtend ziet Chris dat Bil een enorme schuimkraag om zijn bekkie heeft en kwijlt. Ze spoelt het direct weg met water maar het blijft terug komen, waarop ze de dierenarts belt.
Lang verhaal iets korter, ze vliegen er heen en oma die ook meegaat krijgt niet eens de tijd om de gordel om te doen. 🙈
Maar waarschijnlijk heeft dit snelle onverantwoorde optreden wel zijn leventje gered. Hij is weer thuis pffff moet er echt niet aan denken.
Maar ok nu alles goed lijkt moet me nog even één ding van het hart.
(Bijna) iedereen die het over ons heeft, heeft het altijd over die dikke en dan bedoelen ze mij en die dunne. Omdat Bil zo’n kotsspuitje kreeg moest hij eerst op de weegschaal. Jullie weten dat ik altijd om en nabij de 10 kg ben. Soms ietsje meer en soms eronder. Bil was 11,8 !!
Ja ja niet verwacht hè 😂😂
Nou na al het overgeven en anderhalve dag geen eten was hij waarschijnlijk weer een beetje lichter. Met de nadruk op was, want dat is in de afgelopen dagen al weer wat bij getrokken. Oma heeft allemaal lekkere dingetjes voor hem gekocht. Hij is normaal al niet zo’n eter dus vandaar….. kipfilet, rosbief etc.
En ze kunnen mij er natuurlijk niet bij laten zitten dus ik profiteer volop mee. Alleen wat betreft de knuffels kom ik er de afgelopen dagen wat bekaaid af. Gisteren werd het me te gortig en ben ik net zo lang gaan blaffen tot ze inzagen dat ik aan de b***t was. Oma heeft mij toen meegenomen en we zijn met zijn tweeën nog even in het park gaan wandelen. Even alle stress en zorgen kwijt zien te raken. Nou die zijn weggewaaid hoor, kan ik je zeggen. Het ging tekeer. Wat een wind.

Alles gaat gelukkig weer de goede kant op met Bil dus wordt het vast weer een lekkere zondag.
En vergeet niet: Carpe Diem 😘

31/03/2024

Ja en dan is het alweer Pasen.🐣
En ook nog eens zomertijd. Moet zeggen dat ondanks dat wij vroeg in ons mandje lagen, ik toch nog niet helemaal wakker ben. Even over 7 was het gisteravond toen wij de bijkeuken in gebonjourd werden. Wij snapten het niet helemaal en dachten dat ze vroeg naar bed ging. Maar niks was minder waar, ze ging voor de zaak op pad! Lees: feesten, vreten en zuipen(cola zero) op de hengstenshow van Brouwer.
Ze is meer dan oud genoeg en toch lig je er op. En dan heel laat hoor je de auto het erf op komen en kun je eindelijk met een gerust hart gaan pitten. Alleen dan wreekt dat uurtje vooruit je wel direct hoor.
Maar vandaag hebben we gelukkig weinig op het programma.
Heb het ook wel even gehad met de held uitgangen achter. Het zal wel mijn leeftijd zijn maar zo’n muisje of rat lukt nog met gemak maar de wat grotere diertjes daar moet je toch net iets meer voor aan de bak. Twee weekjes geleden zat er ook zo’n diertje onder het afdak bij de trekker.
Daar ligt allemaal rotzooi dat misschien nog wel eens gebruikt zou kunnen worden. Mijn inziens alleen maar een goede smoes om het niet op te hoeven ruimen en een perfect onderkomen voor alle asielzoekers uit de wijde omgeving.
Dus ik rook zo’n mormel 🦫en dan kun je er dus net niet helemaal bij. Niets is meer frustrerend. Maar op een bepaald moment met de juiste strategie vloog dat ding onder de pallets vandaan. Whoppa ik als een speer erachteraan. Blijf ik niet met een teen haken en scheurt mijn hele nagel uit.
Ik gil maar zit zo vol adrenaline dat ik op dat moment niks meer voel. Ik vlieg door en hoor ook geen Christa, geen Cecile totdat ze me klem zetten en Cecile mij in de nek grijpt.
Bloeden……. En natuurlijk direct naar de dierenarts. Oma rijdt, Christa heeft mij vast op schoot.
Nou die oude wist het gaspedaal nog goed te vinden hoor en voor ik het wist vlogen we dus bij die goede man het parkeerterrein op.
Het was deze keer niet mijn vertrouwde alhoewel iedereen zo langzamerhand weet dat ik ook daar niks mee heb maar ik moet zeggen dat een vreemde mij helemaal niet beviel.
Maar ik hou mij stoer en bek eerst een poedel af die mijn richting uit keek. Tenslotte is de beste verdediging nog altijd de aanval, toch? Dan word ik de behandelkamer in gedragen en op de tafel gezet.
De man komt dichterbij en ik geef hem het voordeel van de twijfel en hij kijkt naar mijn rechtervoet. Als die gek ineens vanuit het niets van achteren in één beweging mijn teen eruit trekt. OMG .. en toen dacht hij dat hij daarna nog wel even een verbandje aan mocht leggen. Ik dacht het niet grrrrrrrrrrr🤬
Chris houdt mij in een regelrechte wurggreep zodat ik mij niet meer kan verdedigen en hij draait er mega onhandig een rood verbandje omheen. Het is beter zo hoorde ik ze nog mompelen, nou met zulke vrienden heb je geen vijanden meer nodig. En weer op naar huis. Waar ik de rest van de dag onder curatele van oma stond omdat ik niet aan het verbandje mocht komen.

Nou om een lang verhaal kort te maken blijf ik dus met Pasen maar even rustig aan doen. Vanavond lekker met wat hapjes tv kijken en morgen een enorme brunch voor vrienden. Ik verheug me er nu al op.
Hoop dat ook jullie allemaal een paar heerlijke dagen hebben. Knuffel van mij 🐥😉😘

07/01/2024

Allereerst, het kan nog net, allemaal de aller beste wensen. Dat al jullie dromen maar uit mogen komen in 2024.

Bil en ik zijn het jaar begonnen zoals we eruit gegaan zijn, binnen🙈
Je zult wel denken, och arme, wat nu weer. Inderdaad !
We zitten al weken binnen. Of bij hoge uitzondering, onder zeer strenge begeleiding een wandelingetje naar oma. Die ons dan na het ontbijt in de auto weer terug naar huis brengt.

Ons witte hek om het terrein heen was verrot. Christa had het zo’n 30 jaar geleden, toen al tweedehands uit Breda gehaald. Hoe vaak we dat verhaal al niet moet hebben aanhoren. Omdat het hardhout zo loodzwaar was, kon ze de terugreis niet sneller dan een 40 km anders ging de aanhanger aan de haal met de auto. En daardoor miste ze Paul van Vliet waar oma kaartjes voor had. Oma had toen gezegd dat het ook de laatste keer was dat ze kaarten voor iets kocht omdat er hier altijd iets tussen kwam. Ik snap die ophef niet en vooral niet waarom iedereen dat verhaal moet horen. Ik heb Paul van Vliet ook nog nooit gezien en heb niet het gevoel dat ik op dat vlak nou iets gemist heb in mijn leven.

Wel op een ander vlak maar dat komt nu.
Goed, het hek was dus nu na al die jaren verrot. En Chris hakte ineens half December de knoop door, er moest een nieuw hek komen. En als ze dat in haar hoofd heeft dan moet het ook direct. En nog geen dag later, 19 December, kwam er ‘s morgens vroeg een enorme vrachtwagen van de firma Huzen in de berm staan, met de nieuwe omheining. Het was echt onvoorstelbaar vies kattenweer !( met dat weer stuur je namelijk zelfs geen hond naar buiten 😂😂) maar Jan zei, als we daar ook nog rekening mee moeten houden en ging aan de gang. Het oude werd rap weggebroken en binnen no time stond het nieuwe er.

Een prachtig nieuw strak hek en zonder gaas eronder🤪
Alleen zou dat niet zo blijven helaas.
Christa bestelde 100 stuks draadmatten, die er nog even onder gezet moesten worden. Uit het oogpunt van kostenbesparing ging ze dat zelf doen.
M***e knippen, zetten, tie ripje, krammetjes, volgende m***e,
m***e knippen, zetten, tie ripje, krammetjes, volgende m***e, …….20 m***es verder, m***e knippen, m***e zetten, bijna in de sloot nog net aan het hek vast kunnen grijpen, rug erg veel pijn. Dagen niks kunnen doen, Mark gebeld, afspraak gemaakt en weer verder.
Je moet dus als Jack Russel iets van geduld hebben.
We mochten in die weken wel even met Chris mee lopen naar achteren voor een ontbijtje bij Oma. Maar dat moest dan wel in het gelid, we mochten nog net naar links en rechts kijken maar absoluut niet van het padje afwijken omdat ze niet het risico wilde nemen dat we er dan alweer vandoor waren.
Ik sliste nog tegen Bil, “de kostschool pakjes ontbreken er nog aan”
Wat een regime.
Omdat oma nog minder zeggenschap over ons heeft bracht die ons die 150 meter met de auto terug. Ja het waren met recht donkere tijden. En we hebben het loslopen dan ook ontzettend gemist. Maar na regen komt letterlijk en figuurlijk zonneschijn.

Het eerste deel is nu af wij mogen weer naar buiten en ze mag trots zijn, ze heeft niks aan het toeval overgelaten het is net Fort Knox. We hebben het gisteren mogen inspecteren en inderdaad geen uitweg meer te vinden. Maar natuurlijk zouden wij geen goede Russel zijn als wij al niet al iets in petto hadden. Maar ik maak geen slapende honden wakker, jullie zullen er het komende jaar vast meer over lezen.
Fijne zonnige dag nog🌝

Adres

Nederweert

Telefoon

+31623521360

Website

http://www.christalarmoyeur.nl/

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer Boy Larmoyeur nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.