25/04/2022
Ja, of niet? Kinderen en honden zijn technisch gezien anders, maar emotioneel gezien zijn de verschillen best klein. Als ik voor mezelf spreek dan.
Ik struinde laatst het internet af voor research. Op zoek naar leuke termen en inspiratie hoe ik ‘hondenouders’ het beste kan noemen passend bij de tone-of-voice van Aikenka Studio.
Tijdens mijn zoektocht naar inspiratie kwam ik uit op één of andere forum, waar er een discussie gaande was over wat je nu precies bent voor je hond, of wat een hond voor jou is. Ik licht een paar stellingen uit die mij opvielen:
1. Ik ben geen baas of eigenaar van mijn hond. Wie ben ik om mezelf een baas te noemen over een levend wezen, laat staan zeggen dat een hond van mij is. Het is bezitterig en voelt niet goed.
2. Een hond is een hond en mensen zijn gemaakt om voort te planten en kinderen te krijgen. Het is niet normaal dat honden tegenwoordig als kinderen behandeld worden. Dat is onnatuurlijk.
3. Mijn hond is een onderdeel van mijn familie en ik ben een echte hondenmoeder/humom/dog mom. Ik hou zielsveel van mijn hond en als ik gefilterd water drink, dan krijgt mijn hond dat ook.
Ik voel zelf meer wat bij stelling 1 & 3. Moet zeggen dat alle bovenstaande stellingen mij aan het denken zetten. Soms praten mensen over hun kinderen tegen mij en dan voel ik ergens herkenning met mijn hond. Dus dan wil ik ook wat zeggen. Terwijl ik er dan over praat, betrap ik mezelf op een disclaimer die ik altijd maak; ‘Ja, honden zijn natuurlijk niet hetzelfde als kinderen hebben, maar…’.
F**k dat. Ik besefte me dat iedereen altijd een mening gaat hebben en dat is juist een goed iets. Je kunt namelijk jouw mening bijstellen als je iets slims hoort waar je zelf nog niet aan hebt gedacht. Maar het belangrijkste is, dat je altijd lekker jezelf blijft. Lekker zelluf weten of je jouw hond als je kind ziet, je huisgenoot of als je liever kinderen wilt i.p.v. een hond. You do you. I do me.
_
