05/01/2025
HAU-HAU, onze logé voor twee nachtjes na zijn castratie - dat was tenminste de bedoeling, op 16 september. Maar het liep anders.
Hau-Hau leefde al minstens twee jaar in de velden rond Topraisar en kreeg daar trouw elke dag eten en water van Roemeense vrienden die in Potarnichea wonen, wat onderdeel is van comuna Topraisar. Maar er kwam een grote, agressieve hond bij die dat onmogelijk maakte. Hij moest daar weg, en snel.
Onze vrienden vonden een plek bij een familie met een hele grote tuin en nog meer honden - daar mocht hij zijn oude dag door gaan brengen. Wij sprongen financieel bij en gaven een bench mee voor het transport. Om deze oude man, want dat is het, te beschermen na de operatie spraken we af dat hij bij ons mocht herstellen en daarna zou verhuizen naar zijn 'bejaardentehuis'.
Hij werd dus gecastreerd op kosten van HBM. Zijn chronisch ontstoken oog werd ook meteen geopereerd: zijn ooglid groeide naar binnen en dat gaf hem veel ongemak. Maar na die operatie had hij antibiotica nodig en kon dus nog niet worden geënt. Kuurtje antibiotica: tien dagen.
Bij de familie die hem zou opnemen brak vervolgens parvo uit en uiteraard was het ondenkbaar dat hij daar dan naartoe zou gaan. Eerst moest hij volledig gevaccineerd zijn. Maar dat kan niet tijdens of vlak na antibiotica. Dus hij bleef nog even bij ons.
Helaas kreeg hij daarna last van de castratie. Heel soms treedt er een ontsteking op vanwege de hechtingen en hij was de pechvogel. Terug naar de kliniek en opnieuw aan de medicijnen.
Toen dat voorbij was gingen we weer naar de kliniek voor vaccinaties, maar we lieten voor de zekerheid eerst nog een keer zijn bloed testen. En zijn ontlasting.
Yes! Zijn bloed was goed. Maar nu had hij wormen. We konden hem vanwege de eerdere medicijnen niet ontwormen, en dat was dus nu eerst nodig. Hij kreeg pillen voorgeschreven die we na een week moesten herhalen. Daarna kon hij dan eindelijk worden gevaccineerd.
Ware het niet dat hij ineens heel vaak ging plassen.
Toch maar weer testen.
Urinewegontsteking.
Weer een kuurtje van 14 dagen.... dan nog even wachten, testen en dàn kon hij misschien eindelijk zijn eerste vaccin krijgen. Met na twee weken de booster.
Inmiddels bleek dat hij niet langer terecht kon bij de familie die hem op had willen nemen en onze vrienden besloten hem zelf te houden. Hij kon komen zodra zij een plek voor hem hadden gemaakt.
Na de kuur was het nog steeds niet verbeterd, hij had duidelijk moeite met plassen en hij ging weer in de bench, naar de kliniek voor xrays en een echo.
Nierstenen.... joekels!
Opnieuw onder narcose voor alweer een operatie, en niet zo'n kleintje ook. Maar het ging allemaal goed.
Hij kreeg alle tijd om te herstellen en kreeg dieetvoer: speciale brokken om zijn nieren te ontlasten.
Het ging direct veel beter met hem en hij kwam vijf kilo aan!
Vandaag, 5 januari, is hij opgehaald.
Twee nachtjes werden 17 weken 🤣
Maar nu kan hij dan eindelijk, gezonder en fitter dan ooit, genieten van zijn oude dag, bij lieve mensen die om hem geven.
Heel veel dank aan de HBM familie voor alle steun aan deze oude man - we zullen hem zeker gaan opzoeken in zijn nieuwe thuis!
