Tymczasówek - Złotoria i Toruń

08/09/2024

Nasza Czesia szuka domu stałego💚🙏

04/09/2024

Nasza tymczasowiczka Babcia Czesia odwiedziła wczoraj Schronisko Dla Zwierząt Toruń i Pani Doktor Lidia zrobiła seniorce porządek w pyszczku. 9 zębów opuściło dotychczasową lokalizację, podobny los spotkał kamień😉
To było ostatnie zadanie na drodze do doprowadzenia zdrowia Czesi do porządku 💪 Teraz prosimy trzymać kciuki, by nic się nie odnowiło i nie przyplątało.

11/08/2024

I tak, znienacka, minął nam z Frikiem okrągły rok pod wspólnym dachem😁💚
Rok owocny, pełen doświadczeń, dumy z Friczka💪
Friko poleca się do adopcji, ale mamy świadomość, że o dom będzie trudno, bo kto zechce psa nietuzinkowego, w dodatku z padaczką? Gdyby jednak ktoś zechciał - piszcie, pytajcie!

23/07/2024

Dobrze ujęte🥹

ŚMIERĆ PUPILA

Ludzie pytają mnie jak znoszę śmierć moich zwierząt. Wiedzą, że przyjmuję pod swój dach bardzo stare lub chore psy i koty, więc siłą rzeczy śmierć często u nas gości. Kiedyś trochę złościło mnie to pytanie, ale ponieważ spotykam się z nim z tą samą częstotliwością, co z ostatecznością, przyzwyczaiłam się. Przecież to oczywiste, że każdy kto się urodził, musi umrzeć i nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Poza tym każdy, nawet pies i kot, muszą kiedyś odpocząć. Moim zadaniem jest uratowanie ostatnich chwil – lat, miesięcy, dni życia tych istot, które straciły już nadzieję. Jak do tej pory udaje mi się. Umierają we własnym domu, kochane i otulone troską. Nie są już schroniskowym numerem, który zwalnia miejsce w klatce. Przechodzą na „lepszą stronę” odprowadzane przez miłość. Czy można marzyć o lepszym końcu?

Zawsze gdy odchodzi stary pies lub kot, czuję jego pogodzenie się z losem i wiem, że trafi do lepszego świata.

Śmierć w kwiecie wieku spowodowana czy to chorobą, czy wypadkiem zabiera nie tylko istotę, przed którą mogło być wiele radosnych chwil, ale nadzieję tym, którzy chcieli z nią przeżyć te chwile. Na szczęście ani psy, ani koty nie robią dalekosiężnych planów. Żyją tu i teraz. Nie znaczy to wcale, że nie zależy im na życiu. Mają jak my bardzo silny instynkt samozachowawczy. Jest jednak między nami zasadnicza różnica. My boimy się śmierci, a one chcą zachować życie. Jestem prawie pewna, że nie myślą o śmierci. Nie wyobrażają jej sobie jako kościotrupa z kosą. Jednak gdy czują, że zbliża się zbyt wcześnie, biorą nogi za pas.

Gdy umiera pies trzeba być przy nim do ostatniej chwili. Szeptać do ucha najmilsze słowa, trzymać za łapę i odprowadzić tam, gdzie i my kiedyś trafimy. A co potem? Potem trzeba jak najszybciej zabrać ze schroniska następnego psa, a jeszcze lepiej dwa. Że kiedyś umrą? Tak umrą, a my będziemy mogli być z nimi do końca. Szczęśliwie żyją krócej niż my. W innym przypadku pozostałyby bezradne jak osierocone dzieci.

Myślę, że gdy umiera pies, Pan Bóg wzywa go do niebiańskiej psiarni. Pierwsze tłoczą się przy bramie te, którym było najbardziej spieszno. Uciekły z ziemskiego piekła łańcuchów, upału, zimna, pragnienia, głodu, życia pod pejczem. Najpierw biegną do świętego Piotra. Ten czeka już z notesem. Spisuje imiona rąk, które biły, głodziły i wyrzucały z samochodów. Głaszcze potargane psie czupryny i mówi: „Niech każdy z was prosi, o co chce, a dostanie wszystko”. Psy milkną na chwilę. Najodważniejszy zaczyna: „Najpierw chcę darowania win mojemu oprawcy, wykreśl jego imię z notesu”. Potem inne, jeden przez drugiego proszą o to samo. Dlaczego? Bo one, inaczej niż my, nie są mściwe. Święty Piotr, choć niechętnie, ale wykreśla. Musi. Obiecał. Pan Bóg zna psie serca. Wie, o co będą prosić i wie, że Piotr dotrzyma słowa. Siada więc cichutko pod bramą i zapamiętuje. Nie potrzebuje notesu. Mimo bardzo szacownego wieku ma doskonałą pamięć. Psy wybaczają, on nie zamierza.

Ufam, że tak jest, bo inaczej Bóg, nie mógłby być Bogiem. Po tamtej stronie psom nie brakuje niczego. Młodnieją, zdrowieją i szaleją po niebiańskim bezkresie. Jedne czekają na swoich bliskich, inne czasem zaglądają na Ziemię.

___________________________________

Fragment książki Doroty Sumińskiej "Rok pod psem" (jako jeszcze jeden głos w dyskusji o tym, że zwierzęta RODZĄ SIĘ i UMIERAJĄ)

12/07/2024

Od miłych Państwa z miejscowości Obory nasi podopieczni dostali kolejne, użyteczne prezenty🙂 Babcia Czesia jako pierwsza zaanektowała wielkie legowisko, więc wstawiliśmy je jej do pokoju, a co tam, my dużo miejsca nie potrzebujemy🤣. Minęło kilka godzin, a ona śpi na nim tak zrelaksowana i zadowolona, że aż miło patrzeć.

11/07/2024

Każdy sobie radzi z upałem jak może, ale chyba Fortis ma sposób najlepszy: wykopał sobie dołek w mokrym po burzy piasku, w głębokim cieniu. Reszta psów nie chce spędzać czasu bez nas w zasięgu wzroku, nie wpada więc na takie dobre pomysły😉

27/06/2024

Od poniedziałku Babcia Czesia już chadza bez kołnierza pooperacyjnego. Ma zdjęte szwy i wszystko jest ładnie zagojone. Teraz skupiamy się na odzyskaniu formy, bo bidula waży tylko 6 kg i wygląda jak cień. Trochę pracy przed nami.

22/06/2024

Jak to jest mieć zawsze dobry humor?
Odpowiedź zna Fortis🤩
Przypominamy, że ten seniorek szuka domu stałego! Potrzebuje bardzo umiarkowanych spacerków, za to uwielbia przebywać w ogrodzie, więc jeśli nie ogród to chociaż balkon😉 Lubi towarzystwo wszelkich istot, nie lubi czesania, kąpiel jest OK. Jak na razie nie przyjmuje leków. Uwielbiamy go, ale też wiemy, że poradzi sobie w nowym domu, a wtedy my pomożemy kolejnemu.

11/06/2024

Dziś już jesteśmy o nią spokojniejsi, więc informujemy, że Babcia Czesia wczoraj w Schronisko Dla Zwierząt Toruń u Pani Doktor Marty przeszła operację wycięcia wszystkich (znalezionych) zmian nowotworowych.
Dochodzi do siebie, już jej wrócił apetycik.
Prosimy o trzymanie kciuków za rekonwalescentkę💚

06/06/2024

Babcia Czesia w kąpieli🛀🛀
Stare, zaniedbane psy, są zazwyczaj najgrzeczniejsze pod prysznicem. Może pierwszy raz od dawna czują ulgę.
Szorując Czesię stwierdziliśmy, że to chyba najbardziej wychudzony pies, jaki do nas przez te lata trafił. Jeszcze nie wiemy, czy to efekt choroby nowotworowej, czy przedschroniskowego głodowania i zarobaczenia.

06/06/2024

Od dziś naszą nową tymczasową podopieczną z Schronisko Dla Zwierząt Toruń jest Babcia Czesia. Porzucona 11 maja poprzez przywiązanie, z guzem na grzbiecie, guzami na listwie mlecznej, z zębami w stanie okropnym, wychudzona, zarobaczona, brudna... W schronisku przeszła diagnostykę, czeka ją operacja...

05/06/2024

O tym, że Friko nie jest takim sobie zwykłym psem, pisaliśmy nie raz. A o tym, że jest dla nas źródłem satysfakcji i radości, chętnie napiszemy znów :)
Kilka dni temu wybrał się z nami na spacer do ruin zamku w Złotorii i ujścia Drwęcy. Był bardzo dzielny i odważny, gdzie my, tam i on!
Przy okazji przypominamy, że Friko szuka domu stałego.

31/05/2024

W imieniu naszych podopiecznych, dziękujemy za karmę i akcesoria sprezentowane dziś przez miłych Państwa z miejscowości Obory 😄 Psiaki zadowolone z odwiedzin, wygłaskane🙂

14/05/2024

Grzejemy stare kości🌞
Przyjemniaczek💚

10/05/2024

Nasz Friko 💚

01/05/2024

Friko życzy udanej, pięknej majówki! 🌞
A jednocześnie chciałby się pochwalić swoimi pięknymi, białymi ząbkami, które ma od poniedziałku dzięki Paniom Doktor z Schronisko Dla Zwierząt Toruń 💚

11/04/2024

1 kwietnia minął rok mieszkania Misi z nami. Sami nie wiemy kiedy to zleciało... i to w pewnym sensie niespodziewanie, bo stan płuc Misi w czerwcu zeszłego roku był tak zły, że realistycznie liczyliśmy jedynie na kilka wspólnych tygodni. Baliśmy się zimy: dużych różnic temperatur, wilgoci. Tymczasem minęła bez większego pogorszenia. Misia jest oczywiście na lekach, codziennie ma nebulizacje, dawkujemy jej ruch. Poza tym Misia to szefowa naszego domowego stada. Pomaga wprowadzać nowych psich mieszkańców. Na spacerach idealna, zakumplowała się przez płot z wieloma psami. Trzymamy za nią kciuki, niech będzie z nami jak najdłużej. Wiemy jednak, że przy tego typu schorzeniach załamania przychodzą z dnia na dzień;(

21/03/2024

Dziś Friko, pierwszy raz od sierpnia, pojechał do Schronisko Dla Zwierząt Toruń na profilaktyczną wizytę weterynaryjną: pobranie krwi i badanie USG. Był bardzo grzeczny i bardzo dzielny, jesteśmy dumni z niego. USG wypadło dobrze, czekamy na wyniki. Na zdjęciu jest zadowolony, bo właśnie zobaczył, że wrócił do domu🙂