Advanced Equine Podiatry

  • Home
  • Advanced Equine Podiatry

Advanced Equine Podiatry Holistyczne spojrzenie na problemy z kopytami! Chcesz pomóc swojemu koniowi? Umów się na wizytę :)

The first glueing shoes workshop in Poland!I create the short video (in the end of pictures gallery). Enjoy 😊I was very ...
26/06/2024

The first glueing shoes workshop in Poland!
I create the short video (in the end of pictures gallery). Enjoy 😊

I was very excited and stressed out about organize such workshop. The logistic was overwhelming. I wanted to share my experience, pros and cos, tricks and tips, so glueing process can be smooth ;)

We had a demo part on a horse - Silencio, so everyone could see how it really looks like to glue shoes on a live horse. The task was to write down all the steps of glueing process which the participants could observe. I was mostly Silent 😉. It's a great skill to learn to really notice how things are done.
After that we wrote down the protocol together. It was also good exercises for the memory 😁.

The theory was quit short so it's unsual for me😄, but it was really essential. We had to learn about types of glues, types of shoes on the market and the most important part - what are the principles of a good fit of a shoe.

We worked with cyanoacrylate, urethane and acrylic glue which have different properties so also different uses.

The practical part would be much harder to organize without the support from 3 companies.
Me and the participants are very grateful for their help ❤️

EasyCare Inc. Protective Hoofwear
-U Adhesives
Hufbeschlagartikel
(alphabetical order 😀)

We could create the shoe or build up heels with Shufix.
We could support the frog with Shudim.
We could glue shoes with Shubond
All from Glue-u ❤️.

We could glue super friendly-use Step Carre Glue-on shoes from Strohm ❤️.
We could glue the newest product - Easyshoe Speed from Easycare ❤️.

We needed a lot of materials, because each of 14 participants had to do 4 applications!
1) wedge the plastic shoe with tabs and glue with cyanoacrylate
2) build a shoe or heels with Shufix
3) glue a cast with Shudim for support and protect the heel bulbs
4) custom fit the Step Carre Glue-on or Easyshoe Speed shoe and glue them with Shubond.

It was a lot! My car and trailer were fully loaded so I thought: well, gear not skill 😅
I loved this workshops. 😍 Ada Majocha

It also wouldn't work without other instructors:
Król Pan Od Kopyt
Agnieszka Paszkiet Od piętki
and helper Gosia Gronert
😊😊😊

Participants were well prepared - they've been on every or almost every other trimming workshop 💪 Thank you for your trust 🥰


🇬🇧Dear Diary,today is the second day of 5th module of the Wehrli Equine Podiatry Academy module.I can't even handle flat...
22/06/2024

🇬🇧Dear Diary,
today is the second day of 5th module of the Wehrli Equine Podiatry Academy module.

I can't even handle flat metal horseshoes yet 🤪, but I made the best rocker! And it's my first one! 😅
Beginner's luck – I think that's partly true, but it doesn't stop me from being proud of myself, my rocker and its fit to the hoof 😊

Last time in Switzerland, I had trouble with trimming for a rocker. But recently, I've started the long road of Eurofarrier training, and after the first session of horseshoe forging at Kuźnia Toporzysko - Forge Toporzysko and trimming (in Zabajka), I began to see angles and transitions better in my rasp work, which greatly helped me now (thanks to Artur Wójcik ❣️ and Kamil Oleksy ❣️ ).

When is it worth using rocker horseshoes (because there is more than one type :))? When we need to reduce tension on the DDFT (deep digital flexor tendon):

• Hooves with contraction of the deep digital flexor tendon-muscle unit, known in Poland as “boxy hooves” (including high feet and club feet). These shoes are not used to correct the contraction, but to relieve tension on the flexor, so we mainly consider them for club feet. Observation of Superfast glue wear on club hooves shows that these horses create their own rockers :).

• Hooves undergoing laminitis rehabilitation, when the hooves have responded well and we’re moving from heavy to light artillery ;)

• Hooves with navicular syndrome – I'll just give a general mention here because there are many nuances.

There are different types of rockers – applied to a flat hoof surface (like a regular horseshoe), with a factory-rounded bottom, and applied to a curved hoof, where the whole horseshoe is arched.

There will always be supporters and opponents of rockers. Rockers will always be applied well and poorly, to the right and wrong cases, with good and bad results.

What is important with all changes is to know what has changed. When our horse suddenly falls ill, we know exactly when and what symptoms appeared, what is the body temperature, how many breaths, and the pulse rate. After initial or thorough diagnosis and medication (we know which drugs and doses were used), we can assess changes in vital parameters and observe symptom changes.

We know the starting point, the changes made, and the final effect.

In farriery, we start with overgrown hooves, trimming/shoeing, and end with a happy/unchanged/sore horse.

It's like if in medicine someone said: if there are symptoms, give him drugs (but without any details 🤯).

Hoof problem? Trim it.

When a veterinarian needs help treating a patient, they can, based on the interview, symptoms, and diagnostic test results, get specific advice: in this case, I would give this and that drug, in such and such a dose. I would also check this and that.

When a farrier needs help, they often lack tools to describe the hooves using measures and hoof parameter changes, to draw conclusions about what exactly was done to help/made no change/harmed.

I started learning this in a course with Kornherr ( - the balanced equation) and then continued on my own, thinking, "how many parameters can I take into account." Of course, the horse ultimately gives the verdict. Being aware of which parameters we changed, such as the amount of sole, the distance between the edge of the coffin bone and the ground (the sole depth) or the palmar angle, does not guarantee success but helps avoid "simple" mistakes and provides tools for reasoning and discussions with others. In Stefan Wehrli's course, parameters and evaluation of one's work are also a priority. By knowing what we did in a given case, we can discuss it reliably.
❌️Not - I trimmed a bit or trimmed too much, or I don't know how I changed the angulation - I just trimmed to a strong corner.
✅️Yes - I did not change the angulation, I changed it to a lower/higher angle by 4 degrees, I shifted the breakover point by 1 cm.

Can't you just trim the hoof without all this fuss? Sure, you can. There are horses with healthy, strong hooves that grow evenly with a correct hoof-pastern axis. However, when a horse has any problem affecting the hooves and its condition depends on proper trimming, it is worth knowing exactly what we did.

For me personally, trimming randomly was terribly boring. I was taught one pattern (with slight modifications) and followed it. When I realized I would have to trim like that for many years, doing the same thing day in and day out... that was the beginning of my true hoof education because otherwise, I would have quit.

Now I can complain it's too interesting 😅

Returning to the subject - when two specialists argue about treating a hoof, it may turn out they do the same thing but think they don't. And vice versa - they may agree but then do it differently... 😅 When one specialist recommends a procedure to another, the second may only think they are doing it, but they don't, while the first may think the second is doing it their way. 😄

When a particular shoe "doesn't work," it's easy to discard it and proclaim it rubbish. The question is: if (if!) it works for someone, for some horse, what is different in my approach and my horse that we get different results?

This is also what I teach in my workshops – evaluating hoof parameters and hoof X-rays, so regardless of how a trimmer/farrier decides to trim the hoof - they just know what changes they made and

Farriery is an art, which, however, to a significant extent, although not 100%, can be described in measurable terms. By teaching parameter evaluation and a common language, I want to facilitate and shorten some elements of learning because farriery is demanding enough without having to learn everything from one's own mistakes. Learn from mine 😁

Pullen
Raul J. Bras
Ada Majocha
WEPA





🇵🇱

Drogi Pamiętniczku.
Dziś drugi dzień 5. modułu Wehrli Equine Podiatry Academy.

Nie umiem nawet w płaskie podkowy, ale zrobiłam najlepszy rocker! 🤪I to pierwszy w życiu :D
Szczęście początkujacego - myślę, że to częściowa prawda, ale nie przeszkadza mi to w byciu dumną z siebie i mojego rockera 😊.

Ostatnim razem w Szwajcarii miałam problem ze struganiem typu rocker. Ale niedawno rozpoczęłam długą drogę szkolenia Eurofarrier i już po pierwszym zjeździe wykuwania podków w Toporzysko i strugania (to akurat w Zabajce) zaczęłam lepiej widzieć kąty i przejścia między nimi w pracy z tarnikiem, co ogromnie pomogło mi teraz (podziękowania dla Wójcika i Oleksy).

Kiedy warto zastosować podkowy typu rocker (bo jest ich więcej niż jedna :))?
Kiedy potrzebujemy zmniejszenia napięcia na DDFT (ścięgno mięśnia zginacza głębokiego palców):

- kopyta z przykurczem jednostki mięśniowo-ścięgnowej zginacza głębokiego palców czyli w polskim języku kopyta sztorcowe (zawierające w sobie kopyta wyższe (high feet) i kopyta z przykurczem (club feet)).
Nie stosujemy tych podków po to, żeby wyprowadzić przykurcz, a żeby zniwelować napięcie na zginaczu, więc głównie myślimy o nich przy nogach typu club feet.
Obserwacja starcia kleju typu Superfast na kopytach przykurczonych pokazuje, że te konie same robią sobie rockera :).

- kopyta w trakcie rehabilitacji ochwatowej, kiedy kopyta odpowiedziały pomyślnie i schodzimy z narzędzi ciężkiej artylerii na lekką artylerię ;)

- kopyta z syndromem trzeszczkowym - rzucę tylko taki ogólnik, bo tu jest dużo niuansów

Rockery są różne - aplikowane do prostej płaszczyzny kopyta (tak jak zwykła podkowa), gdy spód podkowy jest fabrycznie zaokrąglony i aplikowane do zakrzywionego kopyta, kiedy cała podkowa jest wygięta w łuk.

Zawsze będą istnieć zwolennicy i przeciwnicy rockerów. Zawsze rockery będą aplikowane dobrze i źle, do właściwych przypadków i niewłaściwych z dobrym i złym rezultatem.

To co jest ważne przy wszystkich zmianach, to żeby wiedzieć, co się zmieniło.
Kiedy nagle zachoruje nasz koń, to dokładnie wiemy, kiedy i jakie objawy się pojawiły, ile stopni gorączki, ile oddechów, jakie tętno. Po wstępnej lub dokładnej diagnostyce i po podaniu leków (wiemy jakie leki i jakie dawki), możemy ocenić zmianę parametrów życiowych i zaobserwować zmianę objawów.

Znamy punkt wyjścia, wprowadzone zmiany i efekt końcowy.

W podkuwnictwie mamy jako punkt wyjścia przerośnięte kopyta, struganie/kucie i na koniec konia zadowolenego/bez zmian/obolałego.

To tak jakby w medycynie ktoś powiedział: jak masz jakieś objawy, to podaj mu leki (ale bez szczegółów :p).

Problem z kopytami? Wystrugaj go.

Kiedy lekarz weterynarii potrzebuje pomocy w leczeniu pacjenta, może na podstawie wywiadu, objawów i wyników badań, dostać konretne rady: w takim przypadku podałbym ten i ten lek, w takiej a takiej dawce. Sprawdziłbym jeszcze to i to.

Kiedy podkuwacz potrzebuje pomocy często nie ma narzędzi, żeby opisać mierzalnie kopyta i zmianę ich parametrów, by móc wyciągnąć wnioski, co dokładnie zrobił, że to pomogło/było bez zmian/zaszkodziło.

Zaczęłam się tego uczyć na kursie u Sylvii Kornherr i potem sama kontynuowałam "jak wiele parametrów mogę wziąć pod uwagę". Oczywiście, że na końcu to koń wydaje werdykt. Świadomość jakie parametry zmieniliśmy np. ilość podeszwy, odległość między krawędzia kości kopytowej a podłożem czy kąt dłoniowy nie gwarantuje naszego sukcesu, ale pomaga, by nie popełnić "prostego" błędu i daje narzędzia do wnioskowania i rozmowy z innymi.
Na kursie u Stefana Wehrli parametry i ewaluacja swojej pracy też są priorytetem. Dzięki temu, że wiemy, co zrobiliśmy w danym przypadku, możemy o nim rzetelnie rozmawiać. Nie - trochę podstrugałam albo za bardzo wybrałam, albo nie wiem, jak zmieniłam skątowanie - po prostu strugałam do mocnego rogu.
Tak - nie zmieniłam skątowania, zmieniłam skątowanie na niższe/wyższe o 4 stopnie, przesunęłam punkt odbicia o 1 cm.

A czy nie można po prostu wystrugać kopyta bez tego całego szumu? Jasne, że tak. Są konie o zdrowych, mocnych kopytach, równo narastających, z prawidłową osią kopytowo-pęcinową.
Kiedy jednak koń ma jakikolwiek problem, który wpływa na kopyta i od ich zrobienia zależy czy mu jest lepiej czy gorzej, wtedy warto byśmy wiedzieli, co dokładnie zrobiliśmy.

Dla mnie osobiście struganie, jak leci, było potwornie nudne. Byłam nauczona jednego schematu (z niewielkimi modyfikacjami) i go wykonywałam. Kiedy zdałam sobie sprawę, że mam strugać tak jeszcze wiele lat, robić to samo dzień w dzień... to był to mój początek prawdziwej kopytowej edukacji, bo inaczej rzuciłabym to w pierony.

Teraz mogę narzekać, że jest zbyt ciekawie 😅

Wracając do tematu - kiedy dwóch specjalistów kłóci się o postępowanie nad danym kopytem może się okazać, że postępują tak samo, ale wydaje im się, że nie. I w drugą stronę - mogą się ze sobą zgadzać, a potem zrobić inaczej... 😅
Kiedy jeden specjalista zaleca drugiemu jakieś postępowanie, ten drugi może myśleć, że je wykonuje, a pierwszy może myśleć, że ten drugi robi po swojemu. 😄

Kiedy dana podkowa "nie działa" łatwo jest ją wyrzucić do kosza i głosić, że to badziewie. Pytanie brzmi: jeśli (jeśli!) komuś działa, u któregoś konia działa, to co innego jest w moim postępowaniu i w "moim" koniu, że dostajemy inne rezultaty?

Tego uczę także na moich warsztatach - oceny parametrów kopyt i RTG kopyt, by niezależnie jak strugacz/podkuwacz zdecyduje się wystrugać kopyto - po prostu wiedział, jakie zmiany wprowadził.

Podkuwnictwo jest sztuką, którą jednak w znacznym stopniu, choć nie w 100% można opisać mierzalnymi słowami. Ucząc oceny parametrów i wspólnego języka, chciałabym ułatwiać i skracać pewne elementy nauki, bo podkuwacz jest wystarczająco wymagającym zawodem, że bezsensu by wszystkiego musiał uczyć się na własnych błędach. Uczcie się na moich 😁

🇬🇧 The workshops in Switzerland are so packed with knowledge and practice that I decided to keep a Facebook diary over t...
21/06/2024

🇬🇧 The workshops in Switzerland are so packed with knowledge and practice that I decided to keep a Facebook diary over these few days, which will help me organize the refreshed and new information.

The first day of the fifth module of Wehrli Equine Podiatry Academy.

I already know I will miss those meetings. It’s wonderful to meet and learn from the instructor Stefan Wehrli, DVM Daria Stöcker, as well as from incredibly experienced participants DVM Pullen and DVM Bras.

Each module is better than the last. And this one is about laminitis, so for now, it seems like the best one 🙃

If I were hearing about the mechanics of laminitis for the first time, I would be lost. But it all started with a year-long course with Kornherr which completely changed my approach to hooves. And not just mine—I think it also changed the approach of all my farrier friends, who at that time were mainly just trimmers. It was after this course that we created UMF.
It was from Sylvia that I first heard about "the shoe mechanics". I was ready for this course. I encountered cases and changes in hooves I absolutely didn’t understand, and Sylvia’s knowledge clarified them. Then I enrolled in a one-of-a-kind podiatry course with Dr. Redden. COVID hit, so right after COVID, as soon as flights to the USA were possible, I was sitting in Dr. Redden’s clinic in Kentucky. Six months later—internship at Rood & Riddle. Then the start of the WEPA modules in Switzerland. Another course with Dr. Redden, a visit to Dr. Sammy Pittman’s clinic. More WEPA modules. All about "the shoe mechanics".

Today was the cherry on top of the cake I’ve been baking for years.

And now I’m going to put a stick in my previous post. You always do your best, I wrote. You do the best you can in THAT MOMENT. The fact that you are doing the best you can in that moment, and something just isn’t working out, should not be a mindless excuse to avoid learning and answering the question: can I still do something more?

In 2010, long before graduating from the veterinary school, after one of the trimming courses I took, I thought I knew everything about laminitis. 🫠 I encountered, what seemed to me then, difficult cases and managed them until the horses returned to riding. I did the best I could. The horses partly managed on their own 🤫 I only had trimming at my disposal. And when you use only one tool for all laminitis cases, when something goes wrong, you cannot honestly say: I did the best I could.

At least I can't, and probably neither can all the participants of this workshops :). Jaret and Raul are veterinarian farriers—podiatrists. They are top specialists. And we sit together in the classroom, learning and discussing.

The additional tools one can use include adding the missing horn at the front of the hoof to raise the edge of P3 from the ground, using glue like Shufix (Superfast), to create the desired palmar angle.

I’ve been using this method for some time, but these small things are important:

• that I can mark on the tape with a marker how much buildup I need

• that the marker on the tape then transfers to the glue (mind-blowing 🤯)

• that I can prepare the wall differently

• that I can really only glue to the wall.

We learned how high to raise the palmar angle/hoof to release the tension on the DDFT. How to do it physically—what materials to use? Does every laminitic horse need the same elevation?

You can not believe in mechanics, until you see by yourself how hooves are starting to grow sole, how horses are getting better. But still - there will be horses that recover without additional mechanical help when we remove the cause of the laminitis.
Usually, however, laminitis is such a complex pathology that it requires comprehensive solutions, making reversed horseshoes look like medieval tool used out of necessity 🙃

And what if shoe mechanics doesn't help? Or when a venogram, which we also learned about, shows that the vascular bed of the hoof is in VERY bad condition? We need another tool - the veterinarian tool. Lucky to be one 😉 Yes—we also learned how to perform a tenotomy of the deep digital flexor tendon to prevent or fix rotation.

Happy to be here 🥰 and gain more tools to better address problems with laminitic horses.

WEPA

🇵🇱
Warsztaty w Szwajcarii są tak napakowane wiedzą i praktyką, że zdecydowałam się poprowadzić przez te kilka dni facebookowy pamiętnik, co ułatwi mi uporządkowanie odświeżonych i nowych informacji.

Pierwszy dzień piątego modułu Wehrli Equine Podiatry Academy.

Już wiem, że będzie mi brakować kolejnych modułów. Wspaniale jest spotykać i uczyć się od prowadzącego Stefana Wehrli, lek. wet. Darii Stöcker, ale też od niesamowicie doświadczonych uczestników lek. wet Jareta Pullena i lek. wet. Raula Brasa.

Każdy moduł jest lepszy. A ten jest o ochwacie, więc na razie wydaje mi się, że najlepszy 🙃

Gdybym pierwszy raz słyszała o mechanice w ochwacie, byłabym zgubiona. Ale zaczęło się od rocznego kursu u Sylvii Kornherr, który zmienił całkowicie moje podejście do kopyt. I nie tylko moje - wydaje mi się, że również wszystkich moich kowalskich, a wtedy jeszcze głównie strugaczowych przyjaciół. To właśnie po tym kursie stworzyliśmy UMF.
To od Sylvii pierwszy raz usłyszałam o "the shoe mechanics". Byłam gotowa na ten kurs. Spotykałam przypadki, których absolutnie nie rozumiałam, a wiedza Sylvii wyjaśniała je.
Następnie zapisałam się na jedyny w swoim rodzaju kurs podiatryczny, u dr Reddena. COVID uderzył, więc zaraz po COVIDzie, jak tylko loty do USA były możliwe, siedziałam w Kentucky w klinice dr Reddena. Pół roku później - praktyki w Roodle&Riddle. Następnie start modułów WEPA w Szwajcarii. Kolejny kurs u dr Reddena, wizyta w klinice u dr Sammy'ego Pittmana. Kolejne moduły WEPA. Wszystko o "the shoe mechanics".

Dzisiejszy dzień był wisienką na torcie pieczonym przeze mnie od lat.

I teraz włożę kij w mój poprzedni post.
You always do your best. - napisałam.
Robisz najlepiej, jak potrafisz. W TYM MOMENCIE. To, że w tym momencie robisz najlepiej, jak potrafisz, a coś po prostu nie idzie, nie powinno być bezmyślną wymówką przed nauką i odpowiadaniem na pytanie: czy jeszcze mogę coś zrobić?

W 2010, jeszcze na długo przed ukończeniem weterynarii, po którymś kursie strugania myślałam, że wiem już wszystko o ochwacie. 🫠 Trafiłam na, wydawało mi się wtedy, ciężkie przypadki, a poprowadziłam je, aż do powrótu pod siodło. Robiłam najlepiej, jak potrafiłam. Konie częściowo poradziły sobie same 🤫
Miałam tylko struganie do dyspozycji.
A kiedy używa się tylko jednego narzędzia na wszystkie przypadki ochwatowe, to kiedy coś idzie nie tak, nie można uczciwie powiedzieć: zrobiłam najlepiej, jak potrafiłam.

Przynajmniej ja nie potrafię i prawdopodobnie wszyscy uczestnicy tego szkolenia :).
Jaret i Raul to weterynarze podkuwacze - podiatrzy. Są top specjalistami. A siedzimy razem w ławce, ucząc się i dyskutując.

Kolejne narzędzia, jakie można użyć to uzupełnienie brakującego rogu z przodu kopyta by unieść krawędź kości kopytowej z nad ziemi, z użyciem kleju jak Shufix (Superfast), z utworzeniem pożądanego kąta dłoniowego.

Stosuję już od jakiegoś czasy tę metodę, ale te małe rzeczy są ważne:
- że mogę zaznaczyć markerem na taśmie, ile potrzebuję nabudowania 🤪
- że potem marker z taśmy zostaje odznaczony na kleju (mind blowing 🤯)
-.że mogę inaczej przygotować ścianę
- że mogę kleić naprawdę tylko do ściany.

Uczyliśmy się, jak wysoko wystarczy podnieść kąt dłoniowy/kopyta, by napięcie na DDFT puściło.
Jak to fizycznie zrobić - jakimi materiałami? Czy każdy koń potrzebuje takiego samego uniesienia?

Można nie wierzyć w mechanikę podków, dopóki na własne oczy nie zobaczy się, jak kopyto i podeszwa zaczyna rosnąć, jak konie, się poprawiają. Oczywiście wciąż znajdziemy konie, które zrehabilitują się przez dodatkowej pomocy, jeśli tylko usuniemy przyczynę ochwatu. Zazwyczaj jednak ochwat jest tak kompleksową patologią, że potrzebuje kompleksowych rozwiązań, przy których odwrócone podkowy wyglądają jak średniowieczne narzędzie z braku laku 🙃

A co jeśli mechanika nie pomaga? Albo kiedy wenogram, o którym też się uczyliśmy pokazuje, że łożysko naczyniowe kopyta jest BARDZO złym stanie? Potrzebujemy dodatkowego narzędzia - tym razem weterynaryjnego. Na szczęście, takie też mogę używać 😁 Tak - uczyliśmy się też, jak wykonać tenotomię ścięgna mięśnia zginacza głębokiego palców, by zapobiec lub poprawić rotację.

Cieszę się, że tu jestem 🥰 i mogę dodać kolejne narzędzia w adresowaniu problemów koni ochwatowych.

🇬🇧Frustration.When world-renowned specialists tell you that treating laminitis in horses is frustrating for them, when t...
20/06/2024

🇬🇧Frustration.

When world-renowned specialists tell you that treating laminitis in horses is frustrating for them, when they say they can't save certain cases and it haunts them...

So when you're struggling with such horses yourself, which can worsen no matter what you do, and you hear these words, you don't feel so alone in this uphill battle.

Sometimes it's not about someone telling you that everything will be okay when it's not. Sometimes it's about someone admitting that it's bad and that they know it's hard.

Yesterday, I arrived in Switzerland for the last two modules of the WEPA school. We started with laminitis.

We also needed to talk about money - about reality. Treating a horse with laminitis is expensive. Work, materials, medications. Less in mild, early-detected metabolic laminitis, more in severe metabolic, toxic cases. There is no point in starting treatment when we turn back halfway through. There is no point in starting treatment when the owner does not want to follow recommendations and maintain preventive conditions to prevent another laminitis episode.

Having a horse prone to laminitis is difficult, hard, exhausting, requires paddock-pasture gymnastics, monitoring and checking, sometimes treatment, sometimes shoeing. And good fencing, too. 😁

You always do your best. Sometimes it just doesn't go as you wish.

🇵🇱Frustracja.

Kiedy światowi specjaliści mówią Ci, że leczenie koni ochwatowych jest dla nich frustrujące, kiedy mówią, że nie mogą uratować pewnych przypadków i to ich dręczy...

Więc kiedy sam zmagasz się z takimi końmi, które potrafią pogorszyć się bez względu na wszystko, co robisz i usłyszysz takie słowa, nie czujesz się już tak osamotniony w tej nierówce walce.

Czasem nie chodzi o to, by ktoś powiedział Ci, że będzie dobrze, kiedy jest źle. Czasem chodzi o to, by ktoś przyznał, że jest źle i że wie, że jest ciężko.

Wczoraj dojechałam do Szwajcarii na 2 ostatnie moduły szkoły WEPA. Zaczęliśmy od ochwatu.

Musieliśmy porozmawiać też o pieniądzach - o rzeczywistości. Leczenie konia ochwatowego kosztuje. Praca, materiały, leki. W lekkich metabolicznych szybko wyłapanych ochwatach mniej, w ciężkich metabolicznych, toksycznych więcej.
Nie ma sensu zaczynać leczenia, kiedy w połowie drogi zawracamy. Nie ma sensu zaczynać leczenia, kiedy właściciel nie chce stosować się do zaleceń i utrzymywać warunków prewencyjnych, by ponowny ochwat nie wystąpił.

Posiadanie konia podatnego na ochwat jest trudne, ciężkie, męczące, wymaga gimnastyki padokowo-pastwiskowej, kontrolowania i sprawdzania, czasem leczenia, czasem podkucia. No i dobrych ogrodzeń 😁

You do always your best. Sometimes it's not going as you wish.

WEPA

Czy znacie to powiedzenie?If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck...
07/06/2024

Czy znacie to powiedzenie?

If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck.

Jeśli koń jest otyły, ma charakterystyczne otłuszczenia i ochwat, to najprawdopodobnie jest koniem z zaburzeniem insuliny. Czyli jeśli koń wygląda jakby miał syndom metaboliczny koni, to prawdopodobnie go ma! Kilka lat temu tak powiedziała do mnie nauczycielka Kornherr i wciąż powtarzam to na warsztatach, kiedy uczę o ochwacie.

Chcemy znać poziom insuliny, chcemy go monitorować. ALE jeśli wynik badania bazowego poziomu insuliny wychodzi w normie, a koń ma cechy syndromu metabolicznego, to ten wynik nie powinien wpływać na nasze postępowanie. Nie możemy udawać, że nie ma problemu, a ten ochwat to niewiadomo skąd się wziął. Niby po pastwisku, ale insulina w normie wyszła, to niewiadomo co robić.

Wiadomo! Testy dają wyniki fałszywie ujemne, możemy nie wyłapać u konia wysokiego poziomu insuliny. Ale jak coś wyglada jak kaczka, pływa jak kaczka i kwacze jak kaczka, to jest to kaczka.

Dlaczego ma to takie znaczenie?
Obecnie wiemy, że to hiperinsulinemia jest przyczyną większości ochwatów. Jeśli odrzucimy inne przyczyny, co z wywiadu powinno być stosunkowo łatwe, to zostaje nam hiperinsulinemia.
Jeśli teraz koń nie ma wysokiego poziomu insuliny, to w ktorymś momencie musiał mieć, żeby dostać ten rodzaj ochwatu. To że teraz nie ma wysokiego poziomu insuliny nie znaczy, że po porcji siana, pastwisku czy posiłku treściwym ten poziom nie przekroczy poziomu wywołującego ochwat.
Mamy dodatkowe testy, które mogą wykazać zwiększoną odpowiedź insuliny i udowodnić, że koń jest kaczką ;) , ALE!

Zmierzam do tego, że czasem nie mamy na to czasu. Mamy otłuszczonego konia z ostrym ochwatem, z niszczonym właśnie w tym momencie aparatem podwieszającym kość kopytową, a my stoimy i drapiemy się po głowie. Ochwat jest tak nagłym wypadkiem, tak dewastującym kopyta, zdrowie, dalsze życie i użytkowość konia, że należy zrobić wszystko, by jak najszybciej przerwać przyczynę ochwatu.
Insulinę należy badać, ale w międzyczasie należy leczyć konia.

Ryzyko podania inhibitorów receptora SGLT2 w porównaniu z ryzykiem szkód wyrządzonych przez hiperinsulinemię jest nieporównywalne. Oczywiście większe są szkody wyrządzone hiperinsulinemią i ochwatem.

Post powstał po wysłuchaniu prof. Andrew van Epsa oraz dr Davida Rendle, specjalistów i czołowych badaczy ochwatu. Jest skierowany zarówno do kolegów po fachu - lekarzy weterynarii, jak i do właścicieli. Nie trzymajcie się kurczowo tego, że insulina jest w normie, dajcie leczyć swojego konia pomimo wyniku, kiedy patrzy na Was z pod otłuszczonych dołów nadoczodołowych i na sztywnych nogach próbuje dojść na pastwisko.

PS Oczywiście wszyscy czujemy się lepiej, kiedy poziom insuliny potwierdza, to co widzimy. 🤣

DUCK APPROVED.

w chorobach wewnętrznych koni

Take home message. Czy wiedzieliście, że jeśli Wasz kucyk ma poziom insuliny >45.2 iU/ml*, to na 70% dostanie ochwatu w ...
07/06/2024

Take home message. Czy wiedzieliście, że jeśli Wasz kucyk ma poziom insuliny >45.2 iU/ml*, to na 70% dostanie ochwatu w ciągu 4 lat?

Usłyszałam to na konferencji w Saratodze, a dziś ponownie przypomina o tym na konferencji we Wrocławiu dr David Rendle z UK.

Wiemy też, że 21,5% kucyków z insuliną na poziomie >21.8 uI/ml* w ciągu 3 lat dostanie ochwatu.

* nie oznacza to, że ten poziom insuliny wywołuje ochwat, ale że już ten poziom wskazuje, że bez działania prewencyjnego, poziom insuliny może wzrosnąć na tyle, że przekroczy poziom, który wywoła ochwat kliniczny.

Nic nie zastąpi odpowiedniej diety w zarządzaniu problemem hiperinsulinemii. Nawet leki, które są niesamowite i działają bardzo skutecznie, nie są w stanie pokonać zielonego pastwiska.

Be aware of the green monster eating ponies hooves 🙃

Zostały 2 miejsca na warsztat z klejenia podków za tydzień 🤗Ostatni gwizdek, żeby się zapisać.PRAKTYCZNE WARSZTATY KOPYT...
06/06/2024

Zostały 2 miejsca na warsztat z klejenia podków za tydzień 🤗

Ostatni gwizdek, żeby się zapisać.
PRAKTYCZNE WARSZTATY KOPYTOWE - STOPIEŃ 2.5

Między innymi będziemy używać materiałów zapewnionych przez
-U Adhesives 💙
EasyCare Inc. Protective Hoofwear 🩷
Andreas Strohm 🧡

Mam dla Was proste zadanie 😁Znajdźcie i wypiszcie istotne różnice między zdjęciami 🤓Zdjęcie po lewej jest z lutego, zdję...
28/05/2024

Mam dla Was proste zadanie 😁
Znajdźcie i wypiszcie istotne różnice między zdjęciami 🤓

Zdjęcie po lewej jest z lutego, zdjęcie po prawej z maja.
Biała kropka przed stawem kopytowym to końcówka podkowiaka zaznaczająca początek puszki kopytowej.

Do boju 😁

Ogłoszone wczoraj.Zostało już tylko 8 miejsc 🥰Dziękuję za Wasze zaufanie 😊Będzie ogień na warsztacie 💥
17/05/2024

Ogłoszone wczoraj.
Zostało już tylko 8 miejsc 🥰
Dziękuję za Wasze zaufanie 😊
Będzie ogień na warsztacie 💥

Karolek ma lat dużo, na kłębie ma Cushinga, EMS i do niedawna też nadwagę. W historii kopyt ileś ochwatów.Tym razem to p...
30/04/2024

Karolek ma lat dużo, na kłębie ma Cushinga, EMS i do niedawna też nadwagę. W historii kopyt ileś ochwatów.

Tym razem to post nie o Karolku, a o uczeniu.
Nauczaniu przeze mnie i uczeniu się samemu.

Wychodzę z założenia, że słowa powinny przekazywać treść, którą bez większego zgadywania można przekuć w działanie. Denerwuje mnie blablanie, lanie wody i mydlenie uszu.

Ale samo działanie wykonane samodzielnie przeradza się w słowa - a dokładniej najczęściej w pytania 😁 bo teraz Ty mierzysz się z kopytem. Problem, z którym mierzył się ktoś inny teraz staje się bardzo realny - co uciąć, co zostawić, podkowę zrolować do którego miejsca, a jak długą ją zostawić, a gdzie przymocować paski (bo mowa o takim typie podków, jak na zdjęciu)?

Bardzo mnie cieszy, kiedy osoby zdobywające wiedzę pod moim okiem, nie tylko uczą się ode mnie, ale pogłebiają zrozumienie pewnych pojęć samodzielnie. 🥰

Gosia Sołtysik, która od pewnego czasu opiekuje się kopytami Karolka (z Fundacja Terra Spei i Ośrodek Jeździecki Hanka ), stanęła na wysokości zadania i zrobiła mu SAMA podkówki, ponieważ potrzebował dodatkowego odciążenia cienkiej podeszwy. Zrobiła to w sposób nietypowy, bo najpierw rozkminiła zdjęcia RTG i zdjęcia kopyt, by stworzyć plan działania. Plan poprzedzony był konsultacją ze mną, ale żeby wykonać zalecenia, trzeba naprawdę je rozumieć, a grafiki wykonane przez Gosię właśnie to potwierdzają no i... bardzo mi się podobają 😊

I to prowadzi nas do tematu dokumentacji.
Ile ja godzin przesiedziałam po pracy w aucie, zmęczona, nie będąc w stanie wejść do domu i ogladając... zdjęcia kopyt z danego dnia, myśląc czy wszystko zrobiłam dobrze, co mogłam zrobić inaczej i czy mogę coś poprawić następnym razem.
Kiedyś klientka zapytała mnie czy ja kiedykowiek po zrobieniu zdjęć kopyt jeszcze je oglądam, sugerując że pewnie nigdy. Pff! W trakcie pracy pierwszy raz, zaraz po pracy w aucie drugi raz, a potem niezliczoną ilość razy przy okazji kolejnych wizyt.
Ostatnio spotkałam konia, którego widziałam tylko raz na żywo (prześwietlałam kopyta i robiłam zdjęcia telefonem). To było trzy lata temu, ale dokładnie mogłam odtworzyć w pamięci jak wygladały wtedy i co się zmieniło. Czy moja pamięć wewnętrzna jest nieskończona? Czy będę musiała dokupić dysk zewnątrzny 😅

Nie da się przecenić własnej rozkminy i własnego uczenia się. Pamięć jest zawodna. Dobrze wykonane zdjęcia nie są. Czemu pamiętałam kopyta tego konia po 3 latach? Nie widziałam ich tylko raz. Widziałam je kilkanaście razy, ogladając zdjęcia. Nie wiem czy dobrze, ale kopyta koni, które kiedykolwiek wystrugałam są we mnie całe czas żywe. Rzadko zdarza mi się powiedzieć, że nie pamiętam.
Po co mi to oprócz brylowania na konkursach typu "rozpoznaj czyje to kopyto" i chwaleniem się przed Wami? 😉
Łatwo wyszukać mi w pamięci podobny przypadek, ale też rozpoznać różnice między nimi, łatwiej mi przewidywać, co może wydarzyć się z danym kopytem, łatwiej mi dać rekomendacje podkucia/podklejenia by nie czekać wieki na zmianę kopyt na boso. Po prostu łatwiej mi wykonywać swoją pracę i pilnować komfortu koni.
Łatwiej też o zachowanie świadomości, jak potężna i nieprzewidywalna jest natura, kiedy widzę coś, co nie powinno się niby zdarzyć. Kiedy pacjent chce żyć, medycyna jest bezsilna. 😌

Dokumentujcie swoją pracę i uczcie się z niej. Kiedy większość czasu pracujemy przy kopytach sami, prowadząc zdjęciową dokumentację, możemy zostać superwizorami sami dla siebie.


Address


Telephone

+48600573948

Website

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when Advanced Equine Podiatry posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.

Contact The Business

Send a message to Advanced Equine Podiatry:

Videos

Shortcuts

  • Address
  • Telephone
  • Alerts
  • Contact The Business
  • Videos
  • Claim ownership or report listing
  • Want your business to be the top-listed Pet Store/pet Service?

Share