04/01/2022
Pasożytem nazywamy organizm żyjący "na" lub "w" organizmie żywiciela - dzielimy je na pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne.
Do pasożytów zewnętrznych zaliczamy:
➡ pchły - żywią się krwią, a głównym objawem ich obecności jest świąd, który doprowadza do intensywnego drapania
➡ kleszcze - odżywiają się krwią, przenoszą chorobotwórcze drobnoustroje
➡ świerzb uszny - częściej występuje u kotów, nieleczony może doprowadzić do uszkodzenia ucha środkowego i wewnętrznego
Do pozostałych pasożytów zewnętrznych możemy wliczyć: nużeńce, wszoły, wszy, świerzbowiec drążący, a nawet larwy much.
____
Chorobę pasożytniczą wewnętrzną, możemy podejrzewać gdy zauważymy u naszego pupila np. białe niteczki bądź ziarenka ryżu - w kale lub okolicy odbytu.
Innymi objawami mogą być: wymioty robakami, biegunka (często z krwią lub śluzem), zwiększony apetyt, spadek masy ciała, apatia, matowa sierść.
Nicienie serca bądź płuc objawiają się częstym kaszlem, szybkim męczeniem po niewielkim wysiłku, dusznościami.
❗ Należy pamiętać że część pasożytów może być również niebezpieczna dla ludzi ❗
_____
Do najczęstszych pasożytów wewnętrznych zaliczamy:
👉 Glisty - najczęściej spotykane robaki pasożytnicze, występujące u psów i kotów. Robaki są podłużne, obłe i białe, wyglądem przypominające makaron. Do zarażenia psa może dojść poprzez spożycie jaj inwazyjnych - występujących powszechnie w środowisku, bądź poprzez zjedzenie małych gryzoni - zarażonych tym pasożytem. Bardzo ważne jest, aby sprzątać po swoim psie, ponieważ glisty mogą przetrwać poza żywicielem nawet kilka lat.
Do zarażenia człowieka może dojść poprzez przypadkowe połknięcie jaj bądź spożycie niedogotowanego mięsa, zawierającego jaja glisty.
Dorosłe psy i koty mogą nie wykazywać żadnych objawów, aczkolwiek u szczeniąt i kociąt może dojść do śmierci poprzez silne zarobaczenie.
Objawy jakie mogą się pojawić to: biegunka, wymioty, zły stan sierści, apatia ponadto u młodych zwierzaków może być zauważalny wzdęty brzuch i wolniejszy wzrost.
👉 Tęgoryjce- są to niewielkie nicienie, występujące w jelicie cienkim. Mają dobrze wykształconą torebkę, w której znajdują się zęby lub listwa tnąca, dzięki czemu przyczepiają do błony śluzowej
jelita cienkiego żywiciela. Jaja tęgoryjców dostają się do środowiska poprzez wydalenie wraz z kałem.
Do zakażenia przez skórę dochodzi najczęściej przez opuszki palców.
Często u dorosłych zwierząt ciężko zauważyć objawy, natomiast u młodszych zwierzaków może wystąpić biegunka wraz z krwią, a w badaniu morfologicznym krwi może występować anemia.
Zaniechanie może doprowadzić do śmierci zwierzęcia.
👉 Tasiemce - są to podzielone na segmenty robaki, żyjące w jelicie cienkim. Pośrednim żywicielem w cyklu rozwojowym są pchły lub wszoły, które mogą zostać połknięte przez kota lub psa - po czym w organizmie czworonoga rozwija się dorosły tasiemiec. Zdarza się, iż w odchodach bądź wokół odbytu, jesteśmy w stanie zauważyć tasiemce przypominające małe ziarenka ryżu. W większości przypadków infekcja przebiega bezobjawowo, natomiast mogą wystąpić wymioty, utrata masy ciała, biegunka czy podrażnienia wokół odbytu.
👉 Włosogłówka - to niewielki nicień, bytujący w jelicie grubym psa i kota. Do zarażenia dochodzi poprzez połkniecie jaj, które w środowisku zewnętrznym mogą przetrwać wiele lat. Po zarażeniu objawy mogą być niewidoczne, do czasu aż inwazja będzie dostatecznie silna. Późniejszymi objawami są: parcie podczas wypróżniania, krwawa lub śluzowata biegunka, odwodnienie, niedokrwistość, spadek masy ciała bądź zahamowanie wzrostu.