Kociarnia Czusin

19/02/2022

Opalanko w bezpiecznym domku, podczas gdy na dworze szaleją orkany 🌪️🌪️🌪️

16/02/2022

Horyzontalny bochen 🍞

09/02/2022

Wspomnienia z weekendu - Czonker uważnie pilnował, czy mama dobrze przygotowuje rozsady; szkoda, że nie był taki uważny, kiedy ktoś powyciągał znaczniki z jednej z doniczek, w związku z czym niektóre sadzonki, o ile wyrosną, będą dla nas niespodziankami...

07/02/2022

Niezmiennie aspirujemy do takiej równowagi i stabilności w życiu. 🧘

02/02/2022

Najlepsze łóżeczko - świeżo zdjęte ubrania rodziców 🛌

29/01/2022

Wspólne polowanie na bażanta za oknem 🎯

27/01/2022

Po tygodniowej przerwie czas na update: piękny kawaler że zdjęcia ostatecznie plastikowa tasiemkę wydalił i obyło się bez operacji. W międzyczasie Czonker pokazał nam nieodkryte przedtem pokłady bycia drama queen; szybkie podawanie tabletki na tarczycę stało się co najmniej 5-minutowym festiwalem darcia japy, po którym lepiej nie wchodzić mu w drogę (bo mogą ucierpieć inne koty, ręce, nogi oraz rajstopy). Być może znowu mu przejdzie i się przyzwyczai, ale póki co co drugi dzień to walka z żywiołem. 🔥🔥🔥

20/01/2022

Irenka squatuje w biurku, a tymczasem Jacek, odseparowany w sypialni, dostaje co godzinę pastę odkłaczającą, żeby wydalił jak najszybciej... zjedzoną wczoraj półmetrową plastikową tasiemkę do związywania worków na śmieci. Chwila nieuwagi i było za późno nawet na wyciągnięcie mu jej z gardła. Jeśli do jutra jej nie wydali to niestety, czeka go laparotomia i wyjmowanie tasiemki z żołądka/jelit przez panią doktor...

A ja jednocześnie płaczę nad nim jaki biedny i mam ochotę urwać mu łeb. 🤷

16/01/2022

Najlepiej u mamusi na rączkach 👶

15/01/2022

Stały współpasażer śpiulkolotu 💤💤💤

12/01/2022

Powrót Łatka! Przyszedł, zjadł sam prawie całą puszkę i wyszedł nabity jak beczka. 🤷

09/01/2022

Nietypowe towarzystwo o poranku - Jacek i Milenka w zawieszeniu broni.

Żeby się wyspać w ostatni dzień urlopu, planowałam na noc zamknąć drzwi do sypialni. Niestety, kiedy tylko zaczęłam się zbierać do snu, Milenka, która nie spała ze mną od kilku miesięcy, wpakowała się do łóżka... No i nie mogłam już przecież jej wyrzucić. 🤷 Drzwi zostały więc otwarte. Rezultat: pobudka o 5 rano, bo Jacek położył mi się na twarz.

A na koniec breaking news: widzieliśmy dzisiaj Łatka! Co prawda nie u nas, tylko podczas spaceru po okolicy; niestety jechało akurat auto, więc przestraszył się i uciekł zanim zdążyliśmy podejść się przywitać. A może bał się nas - nie wiadomo co tym razem mu wytniemy... 🥚🥚

05/01/2022

Tak słodko śpią razem jak aniołeczki, że nikt nie spodziewałby się, jakie są dramy, kiedy Jacek szuka towarzysza do zabawy-zapasów; Renatka jedyne zapasy jakie akceptuje, to tłuszczu w organizmie... 🤼

02/01/2022

30/12/2021

Zimny łokieć na kaloryferze

27/12/2021

Duże ilości kotów naraz

23/12/2021

W wigilię wigilii nostalgiczny nastrój - przed nami pierwsze święta bez Tokiego i Laury, a drugie bez Szminki 😿

22/12/2021

Już półmetek leków dla naszej zakatarzonej trójki, a z wyników szczęśliwie okazało się, że Milenka ma póki co zdrowe nerki. Do przodu, jeszcze trochę i świąteczny chill jak Jacuś na zdjęciu. 😽

16/12/2021

Tony Czonk Pro Skater III

Żarty żartami, a jutro wycieczka do weterynarza z 4/6 naszych kotów 😢 Milenka - na pobranie krwi, bo ma niestety objawy nerkowe, a Czonker, Jacek i Irenka mają katar. 🤒

15/12/2021

Kryzys ekonomiczny nie oszczędza nikogo...

13/12/2021

Zimowy chill ❄️

12/12/2021

Dzisiejszy post będzie o wspomnianym ostatnio synu marnotrawnym, czyli Łatku — kocurze, którego, podobnie jak Kicię, zostaliśmy tutaj jako lokalnego podwórkowego kota. Zdobył naszą sympatię już w styczniu tego roku, kiedy dopiero oglądaliśmy po raz pierwszy nasz obecny dom, a on pchał się na nasze ręce i kolana przez cały czas zwiedzania ogrodu. Jego usposobienie nie zmieniło się również po naszej przeprowadzce, czym zaskarbił sobie również sympatię wszystkich naszych parapetówkowych gości; jedyne przejawy jakiejkolwiek agresji wykazywał wobec Kici, z którą niejednokrotnie się bił i gonił po podwórku. Ta codzienna “sielanka” trwała około miesiąca po naszej przeprowadzce, po czym Łatek zniknął.

Mijały dni, tygodnie, w końcu miesiące… przeleciało całe lato i już pogodziliśmy się z myślą, że jeśli nie ma go już tyle czasu, to prawdopodobnie skończył pod kołami samochodu albo umarł z głodu; tymczasem on pojawił się nagle pewnego wrześniowego wieczoru, wyprzytulał i wymiział, a następnie… znowu zniknął.
Postanowiłam wtedy, że jeśli ponownie się pojawi, to nie zmarnuję ani chwili i wezmę go do weterynarza na kastrację; nawet jeśli pozostanie powsinogą i wiejskim włóczęgą, to poprawi to jego zdrowie i oszczędzi kolejnych niechcianych kocich ciąż w okolicy.

Nie było go jednak znowu kolejne dni, tygodnie… aż do początku grudnia.
Tak jak poprzednim razem, wpadł do nas wieczorem. Tym razem wpuściliśmy go jednak do domu, żeby chociaż chwilę się ogrzał i coś zjadł (oczywiście nie z tych samych misek co reszta kotów; nie wiedzieliśmy wtedy jeszcze, czy na coś choruje). Wieczorem poradnia weterynaryjna była zamknięta, więc musiałam czekać na lepszą szansę i o dziwo dostałam ją już kolejnego dnia.

Koło południa zauważyliśmy przez okno, że Łatek siedzi na naszym podwórku. Długo się nie zastanawiając, szybko się ubrałam, przygotowałam transporter, zgarnęłam Łatka i od razu ruszyłam do weterynarza. Pani doktor jego stan oceniła na bardzo dobry. Waży 4,2kg, jest dobrze odżywiony, ma ładną sierść, jedyne co mu dolega to lekki koci katar (co widać głównie po jego biednych oczkach) i pchły. Co najbardziej nas ucieszyło, to negatywne testy na FIV oraz FeLV — wynik aż niewiarygodny, biorąc pod uwagę, jak wiele razy bił się z samą Kicią, która ma FIV, a “w terenie” na pewno brał udział w jeszcze wielu innych walkach.

Jeszcze tego samego dnia został wykastrowany, a do odbioru był gotowy kolejnego dnia w południe. Nie miał nam za złe tej zdrady, na nasz widok od razu zaczął mruczeć, łasić się i wystawiać brzuszek do głaskania. Zafundowaliśmy mu jeszcze odrobaczenie, krople do oczu oraz lek przeciwzapalny, postanowiliśmy go także zaczipować — zdajemy sobie sprawę, że jako wiejski kocur prawdopodobnie ma jeszcze co najmniej kilka takich rodzin jak nasza, ale jeśli kiedykolwiek coś by mu się stało, to chcemy wiedzieć, żebyśmy mogli mu pomóc i zapewnić mu rekonwalescencję w domu.

Po powrocie do domu znowu dostał dobrą mokrą karmę na udobruchanie, atencję i głaskanko, po czym zaczął głośno płakać, że chce wyjść. Wypuściliśmy go i, jak można się spodziewać… nie widzieliśmy go do dzisiaj. :) Być może jeszcze odwiedzi nas tej zimy, na podwórku czeka na niego karma, której nie jedzą domowe wybrzydzacze, a w środku — domowe ciepełko, jeśli kiedyś go zapragnie na dłużej.

05/12/2021

Kolejny podrabiany czonker...🤡
A coming soon: historia o kocim synu marnotrawnym (i to ani nie o Jacku, ani prawdziwym Czonkerze!)

01/12/2021

Psycholog: Biały Czonker nie istnieje, nie może zająć Ci fotela
Biały Czonker:

30/11/2021

Moja przestrzeń do wieczornej jogi i stretchingu została zaanektowana przez dwie koleżanki 🧘🧘

27/11/2021

Łóżkowa ekipa rośnie z dnia na dzień 🛌 odwrotnie proporcjonalnie do temperatury na dworze ❄️

26/11/2021

W KOŃCU ktoś docenia wydane przez nas pieniądze i rzeczywiście śpi i grzeje się w namiociku ❤️

25/11/2021

Znajdź na zdjęciu Milenę i Czonkera 🙈

23/11/2021

Wieczór spędzany jak zwykle w doskonałym towarzystwie Black brothers 👨‍❤️‍👨

22/11/2021

Maniak komputerowy 🎮🎮🎮

18/11/2021

Kicia zadamawia się coraz bardziej, co prawda codziennie spędza w dalszym ciągu kilka godzin ma dworze (często wychodzi na noc), ale jest też coraz bardziej swobodna w domu - robi coraz mniej dram z innymi kotami i już nie trzyma się tylko pokoju Michała, chętniej eksploruje. Dziś dołączyła do Jacka i Czonkera w łóżeczku na wieczorne oglądanie pierdół 📺

18/11/2021

Czonkuś, nasza księżniczka na ziarnku grochu, a w ostatnim czasie również niezwykle humorzasty Pan Maruda 👺 codziennie podawanie tabletek na tarczycę ewidentnie nie sprzyja jego humorowi, ale z dnia na dzień idzie to coraz sprawniej i bezboleśniej, w związku z czym również coraz szybciej nam wybacza 😇

14/11/2021

Jesienna zamuła dopadła nie tylko nas, ale i koty, co do jednego. 🥱

13/11/2021

Futrzaste dzieci też można zająć tabletem i gierkami... 🎮

12/11/2021

Łagodzenia obyczajów Renatki ciąg dalszy - coraz częściej spędza z nami chętnie czas w ciągu dnia nie tylko wtedy, kiedy ma szansę na szyneczkę lub inne maszkiety. 🍖 Udało się nam nawet przeżyć bez ofiar środową wizytę u weterynarza - transporter od środka udało jej się otworzyć po drodze tylko raz! 🙈

11/11/2021

Milenka i Irenka, nasz tricolor gang, powoli się zaprzyjaźniają. Milena okazała się niezwykle tolerancyjna, bo znosi Irenkę na swoim najważniejszym terytorium - na biurku i kolanach Michała. To dowodzi, że żadna z niej księżniczka 👸, wystarczy po prostu, że goście wykażą minimum kultury osobistej i ogłady. 😸

10/11/2021

Połowa listopada, a więc już temperatury, które do zostania w ciepłym domku skłaniają nawet nienawidzącą innych kotów Kicię. ❄️

08/11/2021

Renatka ostatnio spokojnieje. Już nie korzysta z każdej okazji do robienia dramy (tylko tak z co trzeciej), nie połyka jedzenia, jakby musiała walczyć o każdy kęs i coraz więcej się łasi i mruczy. Chyba powoli wierzy, że już ma swój forever home i nie trzeba się miotać. :)

05/11/2021

Always watching 👀

04/11/2021

Popołudniowy chill w towarzystwie Black brothers 🖤