Hulphond Scott

15/05/2023

🌷 Hoera, Scott 5 jaar 🌷

04/05/2023

Heerlijk spelen, rollen en dollen. Wat een prachtige dag is het!

Pootje van Scott

24/03/2023

Tussen de buien door. 🌦

Pootje van Scott

28/01/2023

Dat is gezellig! Hulphond Scott (links) is op bezoek. Na het poseren mochten ze natuurlijk ook dollen in de tuin.

02/01/2023

Een heel gelukkig nieuwjaar.

Pootje van Scott

01/11/2022

Herfst 🍁

Lekker wandelen in het bos.

Pootje van Scott

10/09/2022

Wat een regen!
Wij stappen dapper door op de vroege ochtend.

Pootje van Scott

27/08/2022

Wandelen in het bos.

Pootje van Scott

11/08/2022

IJS!
Wat een verwennerij!

Pootje van Scott

04/08/2022

Het past precies!

Pootje van Scott

22/07/2022

Op de vroege ochtend lekker wandelen!

Pootje van Scott

27/05/2022

Mijn vrouwtje en ik wonen nu weer op een nieuwe woonplek. Vandaag gingen we er even op uit! Natuurlijk moest er weer een foto van mij gemaakt worden :-)

Pootje van Scott

25/04/2022

Een somber weertje, maar het weerhoud mij en mijn vrouwtje niet om naar buiten te gaan. Op de foto zie je dat ik brokjes mag zoeken tussen het gras! Leuk snuffelen hoor!

Pootje van Scott

11/04/2022

Vrouwtje is al weken opgenomen, maar ik blijf trouw aan haar zijde! En hier op de foto ben ik lekker aan het relaxen! 😍

Pootje van Scott

08/02/2022

Diepzinnig onderhondje tussen Totte en Scott.

Twee hulphonden in gesprek! Lees gerust verder over de avonturen vanuit een uniek perspectief...!

Hè hè, ik geeuw eens. Zoals jullie weten heet ik Scott. Ik loop door het bos. Het is wat koud, maar dat geeft mij niks, ik snuffel heerlijk. Hé! Daar komt een blonde labrador aan. We snuffelen aan elkaar. ‘’Mijn naam is Totte, psychiatrische hulphond voor Robin. Waf! Fijn kennis te maken,’’ blaft Totte. ‘’Zeker,’’ blaf ik terug. ‘’Ik heb alleen mijn tuigje even niet om,’’ blaft Totte, hij hangt nog thuis aan de zwarte haak. Helemaal vergeten, maar ik heb hetzelfde tuigje als jou!’’ ‘’Ik houd mijn tuigje meestal aan in het bos, zit best hoor! Zullen we nog even snuffelen, en daarna een picknicktafel opzoeken?’’ Vol verwachting kijk ik naar Totte. Die blaft. Het is goed. Totte blaft verder: ‘’Wist je dat snuffelen hetzelfde is voor ons als mensen die een krant lezen? Zo ontspannend!’’ ‘’O ja,’’ antwoord ik, en samen besnuffelen we hetzelfde plekje bij een boom. We lopen samen verder. We spelen wat, tot Totte ineens een picknicktafel ziet. Blaffend gaan we ernaar toe. ‘’We hebben helemaal niks lekkers meegenomen… Laten we nog maar even doorlopen. Treurig kijkt Totte mij aan. ‘’Nou,’’ blaf ik, ‘’laten we eens samen kletsen aan het picknicktafel. Dat kan een hond goed doen.’’ Hoppa, ik spring op de picknicktafel. Hop, en ook Totte zit aan de overkant van mij. Zo kunnen we elkaar goed zien. ‘’Zou het wel mogen van de boswachter?’’ vraag ik mij af. Maar Totte blaft dat het wel mag.

‘’Wat heb je toch mooie, witte krulletjes,’’ blaft Totte. ‘’Zelfs met je tuigje aan zie je die krulletjes goed.’’ ‘’Ja, o ja,’’ antwoord ik. Maar ik moet m’n vacht wel goed bijhouden. Ik ben er wel heel blij mee!’’ Totte gaat er eens goed voor zitten. Dit kan nog een leuk gesprek worden. ‘’Hoe kom je dan aan die krulletjes? Kan ik dat ook maken in mijn vacht?’’ ‘’Nee, helaas,’’ blaf ik, ‘’je vacht is zoals het is. Maar jij dan,’’ vervolgt Scott, ‘’jouw haren zijn zo goudkleurig… Heb je veel in de zon gezeten?’’ ‘’Welnee man, het is winter. De zon schijnt amper. Tenminste, de zon schijnt altijd!’’ Dat moet ik even overpeinzen. Ik leg mijn kop op tafel en denk na. Het picknicktafel wiebelt mee met Totte, die vrolijk aan het wiebelen is. Ik wiebel ook een beetje heen en weer.

‘’Laten we het nu eens hebben over hoe we het vinden om hulphond te zijn,’’ blaf ik. ‘’Jaaaa,’’ blaft Totte terug. ‘’Super leuk om over te praten! Jij bent dus psychiatrische hulphond voor Willeke?’’ ‘’Jaaaa, helemaal goed,’’ blaf ik. ‘’Ik vind het zo fijn dat ik er voor het vrouwtje kan zijn. Ik mag altijd bij haar zijn! ‘’Wat zeg je me daar?’’ Totte kijkt verbaast naar mij. ‘’Dat vind ik ook precies zo! Het lijkt wel of je ruikt dat ik dat ook wil zeggen! Ik ben ook zo blij met mijn vrouwtje. Ik heb het fijnste leven van de wereld!’’ ‘’Ho ho,’’ blaf ik, ‘’dat klopt niet, ík heb het fijnste leven van de wereld!’’ ‘’Welnee, blaft weer Totte, ‘’werkelijk waar, ik ben de gelukkigste hond van de wereld.’’ Ik grom een beetje. Wil mijn bek opendoen om Totte de waarheid te zeggen, maar ik val bijna van het bankje. Ik ben ook best wel groot. ‘’Oeehh gaat het?’’ blaft Totte. ‘’Natuurlijk, ik verschuif even op het picknickbankje. Wat vind jij nou het leukste aan hulphond zijn?’’ blaf ik. Totte antwoord. Gelukkig had ie niet door dat ik op een ander onderwerp doorging. ‘’Het leukste vind ik dat ik mijn baasje kan helpen.’’ ‘’Wat voor werk doe jij dan?’’ blaf ik. ‘’Oh, ik zoek medicatie voor mijn baasje op, dat vind ik echt geweldig om te doen! En mijn baasje mag niet aan haar hoofd krabben, en daarvoor zorg ik ook. Ik check continu waar haar hand is. En als ze gaat krabben haal ik haar hand weg met mijn neus of p**t. En als mijn baasje de weg niet meer weet geleid ik haar.’’ ‘’Wauw wat knap,’’ blaf ik. Ik piep bijna. Ik was trots op Totte. ‘’Maar jij dan?’’ blaft Totte, ‘’Doe jij dat werk ook?’’ ‘’Ik signaleer veel en help mijn vrouwtje bij verdriet. Of als ze in paniek is, dan spring ik jonge, zo tegen haar aan. M’n poten zo hoog mogelijk. Meestal gaat ze daarna op haar bed of stoel zitten. Het lijkt wel of het werkt wat ik doe. Vrouwtje wordt langzaamaan dan weer rustiger.’’ Nu piept Totte. ‘’Trots op jou, man, wat hebben we toch gaaf werk.’’

‘’Heel soms niet hoor,’’ antwoord ik. ‘’Soms wil ik spelen, maar moet ik werken.’’ ‘’Dat snap ik,’’ blaft Totte, ‘’ik moet soms mijn enthousiasme inhouden. Maar ach, ik doe het graag voor mijn baasje. Ze is zo lief, zo knap, zo dapper. Samen zijn we zo gelukkig!’’ ‘’Nou, dat ben ik nou ook,’’ blaf ik. ‘’Gelukkig, dat ben ik,’’ blaf ik nogmaals, ‘’heel gelukkig.’’ ‘’Wie zou het gelukkigst zijn?’’ vraagt Totte weer. ‘’Ik natuurlijk,’’ antwoord Scott. ‘’Ik krijg heel veel knuffels, ik heb heel veel mini speeltjes die ik fantastisch vind, ik ga vier keer per dag naar buiten, en ik krijg af en toe wat lekkers.’’ ‘’Hoo eens even, volgens mij hadden we het daar net over gehad. Toen je bijna van het bankje viel, weet je nog? Vragend kijkt Totte mij aan. ‘’Niet jij, maar ík ben de gelukkigste hond van de wereld. Ik denk dat ik nog veel meer knuffels krijg, en nog veel meer speeltjes heb, en nog veel vaker naar buiten ga, en nog veel meer lekkers krijg…’’ Ik grom. Maar het was ook een fijn gesprek, dus ik laat het maar zo.

‘’Mijn lievelingsspeeltje is mijn rubberen balletje,’’ blaft Totte naar mij. ‘’Heb jij ook een lievelingsspeeltje?’’ Verbaast kijk ik naar Totte. ‘’Ik ook! Ik heb een mini knuffeltje, een zeehondje! Ik dacht dat ik de enige was die nog met een speeltje speelt.’’ ‘’O, maar ik weet het al,’’ blaft Totte, ‘’míjn rubberen balletje is leuk. ‘’Heb je het bij?’’ vraag ik. Ik wil weleens zijn rubberen balletje zien. ‘’Nee, die ligt in mijn mand.’’ ‘’Heb jij dan je zeehondje bij?’’ Nieuwsgierig kijkt Totte al of ik het knuffeltje pakt, maar ook ik blaf dat ie op mijn kleed ligt. ‘’Ik heb ook een hertengewei!’’ Trots kijkt Totte naar mij. Ik leg mijn kop weer op tafel. Blaf maar niet dat ik zoiets niet heb. Ik keek even om mij heen of ik geen boswachter zag.

‘’Volgens mij wijken we een beetje uit van het onderwerp,’’ blaf ik. ‘’We gingen het hebben over hoe we het vinden om hulphond te zijn.’’ ‘’O ja,’’ blaft Totte,’’ ik zal je nog eens wat zeggen erover. Jij had het net over signaleren. Ik doe dat door mijn gewicht op het baasje haar schoot te duwen.’’ ‘’Wow, doe jij dat zo. Weet je hoe ik dat doe? Ik ga gewoon voor haar zitten, als een standbeeld. En dan wacht ik totdat het vrouwtje naar mij luistert. Pas als ze even gaat liggen om haar rust te nemen stop ik met signaleren.’’

‘’Ik verveel mij nooit,’’ vertelt Totte. ‘’En jij?’’ Ik eigenlijk ook niet, hoe kan je je vervelen als je altijd je vrouwtje bij je hebt? En weet je, ik wil soms heel graag een knuffel. En dan ga ik heel de tijd langs haar heen lopen om een knuffel te krijgen. Sssstttt, niet tegen haar zeggen hoor,’’ blaf ik. ‘’Tuurlijk niet,’’ Totte schudt zich uit.

‘’Mag ik je nog iets toevertrouwen? Ik denk toch dat jij ietsjepietsje gelukkiger bent. Ik heb voor bepaald eten een allergie. Dus jij mag meer eten.’’ Het is dat honden niet konden huilen, maar anders zou er een traan uit het oog van Totte lopen. Hop, ik sprong van de bank en ging naast Totte zitten. ‘’Oh, maar ik denk dat het zo niet is. Ik denk dat jouw baasje meer lacht dan mijn vrouwtje, dus jij hebt weer iets meer lol samen.’’ HOOOOOOoooooo!! We kukelen op de grond. Verschrikt kijken we elkaar aan. Het picknicktafel was gekanteld, omdat nu het gewicht helemaal aan één kant zat. ‘’Laten we maar op de grond gaan liggen,’’ zei ik.

‘’Nou, ik denk...’’ aarzelt Totte, ‘’dat we dan even gelukkig zijn. Of niet?’’ vragend blaft Totte het en ik blaf terug dat het zo is. Vast en zeker.

En ik blaf toen even heel hard dat ik héél gelukkig ben. En Totte blaft mee.

De zon gaat onder. Samen genieten we ervan. Totdat we tegelijk opspringen. Er kraakt een grote tak. De boswachter! ‘’Héé daar,’’ horen we allebei. We rennen weg, naar de uitgang. Op ons hardst. Het werd een wedstrijdje. ‘’Wie het eerste bij het hek is!’’ blaffen we.

‘’Natuurlijk wat dom,’’ blaft Totte hijgend, als we buiten het hek staan. ‘’Na zonsondergang mogen we hier niet meer zijn…’’ ‘’We hebben lang gekletst,’’ blaf ik. Maar het was heel gezellig. En we kunnen toch harder rennen dan de boswachter. ‘’Voortaan zal ik beter in de gaten houden hoe de zon staat,’’ blaft Totte. ‘’Hè? Maar de zon schijnt toch altijd? Dat zei je zelf toch Totte? Wat zonsondergang?’’ Blaf ik, ook hijgend. We hadden een stuk gerend. Samen komen we tot het feit dat we gewoon hadden mogen blijven zitten, omdat de zon altijd schijnt. Nu waren we moe van het rennen. ‘’Ik kon wel lekker harder dan jou,’’ blaf ik. Totte blaft, maar ineens horen we weer gekraak. Eerst kijken we nieuwsgierig, maar wéér zien we de boswachter. We rennen zo hard we kunnen naar huis. Pffff, we zijn al zo moe… Maar we willen weer terug! Terug naar het baasje en vrouwtje! Totte naar Robin, ik naar Willeke. ‘’Vergeet niet,’’ blaf ik naar Totte, ‘’dat de zon altijd schijnt!’’ Heel in de verte hoor ik nog het antwoord van Totte. ‘’Waf.’’

*Dit verhaal is een eigen realistische invulling over mijn hulphond Scott en collega hulphond Totte.

05/02/2022

Zoekplaatje!
Kijk maar goed! En nu een keer niet naar mij 😉

Ik kan het niet laten een hint te geven: Het is klein en paars, ook bij een p**t van mij... Ik ben er net niet op gaan zitten 😂

Vrouwtje wordt er helemaal blij van, dus ik ook!

Pootje van Scott

17/01/2022

Vroeg in de ochtend bij maanlicht!
Fijne week!

Pootje van Scott

25/10/2021

Kijk nou! Sta ik op de Facebook pagina over snuffelmatten!
Ehh… Ik bedoel: Liggen 😂

Pootje van Scott

Als je klaar bent met eten uit je Snuffelmat, kun je er vervolgens op gaan slapen. Multifunctioneel toch!

15/10/2021

Wie helpt mijn collega hulphond Märta?
Delen is lief!!

Pootje van Scott

Märta is de hulphond van Novaly en is ziek. Märta is echt een pechvogel onder… Petra Bijdevaate needs your support for psychiatrische hulphond Märta is ziek

04/10/2021

Dierendag!
Ik heb al lekkers op! Vrouwtje verwend mij goed hoor :-)

Pootje van Scott

02/10/2021

Ik ben weer helemaal getrimd. Zie ik er niet netjes uit?

Pootje van Scott

08/09/2021

Lieve volgers van mij,

Zitten er volgers tussen die gastgezin willen worden van zo’n schattige puppy die hulphond gaat worden?! Echt een aanrader! Ze zijn vast net zo lief als mij 😍

Pootje van Scott

vandaag zijn de pupjes van Pukkie geboren.... owww, wat weer een smeltmoment!
Intussen staat de teller op 8!! 🙈
dat wordt een feest over 4 weken als ze gaan wandelen!

Voor deze pups zoeken we nog gastgezinnen.
https://www.psychiatrischehulphond.nl/gastgezinnen-gezocht/

meld je aan!
op [email protected]
zo'n geweldig doel en zoveel plezier van de pup... dat wil je meemaken!
we hopen je gauw te ontmoeten!

delen = héél lief!

27/08/2021

Wij zijn dringend op zoek naar gastgezinnen die voor één jaar een pupje willen opvoeden tot een lieve rustige huishond. Wilt u ons helpen?mail ons dan via [email protected]

21/08/2021

Wandelen op de hei. Hij bloeit!

Pootje van Scott

02/08/2021

Wat ben ik toch schattig... 😍
Vrouwtje zegt dat namelijk tegen mij. Dan zal dat wel zo zijn!

Pootje van Scott

08/06/2021

Heerlijk het zonnetje! Ik geniet ervan even helemaal vrij te zijn.

Pootje van Scott

15/05/2021

Vrouwtje zegt dat ik drie jaar geworden ben vandaag! 🥳🥳🥳 En ze zegt zoiets als: mijn lieve kanjer...! En dan knuffelt ze mij.

Pootje van Scott

08/05/2021

Scott heeft ook een snuffelmat waar hij dagelijks van geniet! Ze zijn van prachtige kwaliteit.

Weer een mooie dubbele Snuffelmat af. Wij maken ook Snuffelmatten waar de opbrengst van naar Stichting Vom Falorie gaat. Hoe leuk is dat. Wij hebben werk voor cliënten in onze dagbesteding (www.hadassahsorgh.nl) en de Stichting kan het geld goed gebruiken voor het opleiden van psychiatrische hulphonden.
https://www.psychiatrischehulphond.nl

05/05/2021

Tussen de buien door even wandelen. Lekker snuffelen!

Pootje van Scott

27/04/2021

Koningsdag 2021.

Heet ik nou ook niet zoiets als de koning??
Ik zit in ieder geval statig als een koning.

Pootje van koningspoedel Scott.

17/04/2021

Zo, wat een klus! Maar ik ben weer helemaal getrimd. Kan ik er weer een paar maanden tegen aan!

Pootje van Scott

08/04/2021

Om zo’n lieve foto van mij komt er toch wel een glimlach op je gezicht...? 😁
Bij m’n vrouwtje ieder geval wel!

Pootje van Scott

12/03/2021

Hoihoi!

Vrouwtje moest medicatie halen bij de apotheek. Een mevrouw die ook in de apotheek stond vroeg: “Mag ik wat vragen over je hond?” M’n vrouwtje vond dat zo’n fijne vraag! Ze had de mogelijkheid om ja of nee te zeggen. Meestal praten mensen óver mij, achter de rug van het vrouwtje, over hoe mooi ik ben en hoe lief en knap ik het doe, maar deze mevrouw praatte tégen mijn vrouwtje! En ook niet tegen de begeleider die naast m’n vrouwtje stond. En m’n vrouwtje zei: “Ja! Natuurlijk mag u wat vragen.” De mevrouw was benieuwd naar het ras en zo hadden de mevrouw en mijn vrouwtje een gezellig praatje! Mijn vrouwtje vond het een hele fijne ervaring. Mijn vrouwtje kan best praten, ook al heeft ze een psychiatrische hulphond als mij nodig... Fijn dat die mevrouw de keuze liet aan mijn vrouwtje doordat ze ja of nee kon zeggen!

Op de foto zie je hoe goed ik het doe.

Pootje van Scott

10/02/2021

Sneeuwpop Scott:

Het is oranje en het smaakt naar wortel... Ik wil ermee spelen! Helaas, dat mag niet van het vrouwtje. Vrouwtje doet dat ding in mijn bek en dan laat ik dat ding weer vallen. Vrouwtje koude handen, en ik pak dat ding weer. Ik wil er ook wel even aan knabbelen. Mag dat ook al niet van het vrouwtje. Doet ze dat ding weer in mijn bek, laat ik hem wéér vallen. Doet ze dat ding opnieuw in mijn bek, maar dan zit ie scheef. Pfff, wat wil ze nou?? Weer dat ding in mijn bek. En toen? Ineens is het spel klaar. Foto is gemaakt. Ik vind het best een grappig spel. Ik word er helemaal vrolijk van. Maar nu gaat vrouwtje samen met mij snel naar binnen. Kunnen haar handen weer warm worden. Volgende keer weer spelen vrouwtje?

Pootje van sneeuwpop Scott.

08/02/2021

Psychiatrische hulphond Scott is even helemaal vrij! Wat geniet hij van de sneeuw.

08/02/2021

Ineens ben ik geen witte koningspoedel meer 🙈 De sneeuw is veel witter! Man, wat geniet ik van die sneeuw. Lekker dollen met m’n vrouwtje. Vrouwtje heeft een slow motion video gemaakt van mij. Die plaatst ze boven dit bericht.

Pootje van Scott

02/02/2021

Lekker chillen op mijn favoriete kleedje.

Pootje van Scott