16/09/2022
❤️ CO-BLABLA ❤️
Dat ons Bibi-kind zich keer op keer overtreft in de 6 jaar dat ze nu bij ons woont na een loodzwaar leven in de broodfok, heb ik hier al meerdere keren verteld.
Ze deed er gisteren nog maar weer fijntjes een schepje bovenop.
Bibi heeft vele ongewone ritueeltjes die haar het leven makkelijker maken. Wij als personeel gaan gewillig mee in haar zelf gekozen rituelen, want als het Bibi rust brengt is het wat ons betreft meer dan oké. Alles voor een ontspannen leven zonder twee maal daags epileptische aanvallen nietwaar 😊.
Tijdens de avondmaaltijd eten alle teckels in de keuken. Elk een eigen bordje, elk een eigen plekje.
Bibi gaat steevast onder de keukentafel staan, bekijkt wat bibberig de hongerige meute, die licht opgewonden toekijken hoe ik het vlees verdeel over de bordjes.
Baasje staat al standby tussen de teckels om politie-agent te spelen als de bordjes een voor een worden neergezet, want piranha Jitske verslindt anders zonder blikken of blozen elke portie vlees alsof dat de gewoonste zaak van de wereld is.
Als iedereen eet, loop ik met Bibi naar de woonkamer, want daar in dat ene hoekje van de tweezitsbank (niet het andere hoekje van de tweezitsbank en ook niet de andere hoekjes van de driezitsbank...) daar wil BibberOmaBiebs haar diner geserveerd hebben, waarna een nieuw ritueel wordt gestart om het eten uiteindelijk ook echt op te eten (om dit verhaal niet onnodig lang te maken, zal ik dat tafereel voor een andere gelegenheid bewaren 😉 om te beschrijven)...
Afijn, gisteren stond Bibi na 6 jaar opeens niet onder de keukentafel tijdens het verdelen van het vlees...oma was achtergebleven in de kamer en zat (vanuit mijn ooghoeken gezien) in de hoek van de driezitsbank, alwaar ze af en toe een voor haar doen zeer luidde blaf liet.
Wij zeiden nog tegen elkaar, hoor haar eens stoer doen, niet dat het ook maar enige indruk maakt op de andere teckels, want die hebben maar één ding in hun koppie nu, VLEESJE!! 😜
Nadat ieder zijn bordje vlees heeft, loop ik met het bordje van Bibi de woonkamer in, waar Bibi als een ware Sphinx met de voorpootjes vooruit op een groot koningsblauw kussen apentrots mij aan ligt te kijken. Inwendig moet ik lachen, wat grappig dit....totdat ik wat dichterbij kom en zie dat er iets op haar voorpoten ligt.
Ondertussen likt Bibi 'het grijze object 😳' maar eens lekker af...
Gauw grits ik mijn leesbril van mijn hoofd en buig mij voorover om te kijken wat ze daar op haar pootjes heeft liggen....ieuwwwwww getverdemme een totaal natgelebberde dooie veldmuis!! 😱
En o wat fijn dat baasje thuis is, want die heeft de muis mogen opruimen 😅.
Maar hé, hoe stoer is dit dan, 13 jaar en dan voor het eerst in je leven de moed hebben om een muis te vangen, waarmee je als een echte baas op de bank gaat zitten en denkt wat moet ik nou met dat ding, ach weet je wat ik lik het gewoon kletsnat 😂, want lebberen is altijd goed, ja toch niet dan.
Lieve Bibi wat ben je toch een held, ik gruwel van muizen, maar ik vind jou om op te vreten. 6 Jaar geleden zat je achter de plint te bibberen als een van de andere teckels eens 'n keer een prooi mee naar binnen bracht en nu ben je zelf een trotse jager....je heldenstatus groeit nog steeds met dag.
Prachtig! ❤️
Aanverwante facebookpagina:
MOUSE de stoere teckel in rolstoel
