summer april

25/05/2024

29/01/2024

ทีวีพีเพิล
- Haruki Murakami

18/01/2024

‘เป็นฝันที่ประหลาด‘
ในโลกใดโลกหนึ่ง ที่ใดที่หนึ่ง ห้วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ที่ซึ่งยังคงมีฉันกับคุณ ในความรู้สึกเข้าใจเป็นอย่างดีว่าเรา 2 คน ต่างแยกย้ายออกจากความสัมพันธ์ที่เคยมีเรียบร้อยแล้ว แต่ในความฝันอันประหลาดนี้ มีทั้งฉันและคุณ
รอบข้างเป็นเหมือนค่ายพักแรมที่เราคุ้นชินเวลามีกิจกรรมมหาวิทยาลัยและต้องไปนอกสถานที่ แต่ความประหลาดคือ มันมีเตียงเรียงกันอย่างเป็นระเบียบจนสุดลูกหูลูกตา ข้างเตียงแต่ละคนมีโต๊ะเล็กๆ พร้อมลิ้นชัก และโคมไฟสลัวไม่ถึงกับสว่างวางอยู่ ฉันปลดกระเป๋าเป้ออกจากไหล่วางบนเตียง ทันใดนััน ฉันรู้สึกทันทีว่าที่นี่แปลก ไม่สิ ’ประหลาด‘ ยิ่งอยู่ยิ่งชวนขนหัวลุก ฉันรู้สึกถึงผี ถึงวิญญาณ แต่มองไม่เห็น หูไม่ได้ยิน สัมผัสไม่รู้สึก แต่ปักใจอย่างเต็มที่ว่ามี คนมากมายเดินเข้ามาจับจองเตียงนับอนันต์ ฉับพลันเตียงข้างฉันมันเป็นคุณ เราทักทายกันอย่างสนิทสนม ถามไถ่ความสุขและทุกข์กันราวกับมิตรสหายที่หวังดีต่อกันเรื่อยมา เมื่อพูดคุยจนรอยแยกตรงกลางผสานกันจนเรียบสนิทแล้ว ฉันจึงเอ่ยถาม
“เราไปจากที่นี่กันไหม ฉันว่ามันมีผี”
คุณนิ่งไปครู่ มองซ้ายมองขวาก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เบาลงว่า
“อืม…เสื้อที่ค่ายแจก มันจะมีอยู่ตัวนึงนะ ที่มีเจ้าสาวคนนั้นอยู่ ที่นี่เป็นสถานที่แบบนั้นแหละ คุณอาจจะไม่เคยมา แต่ผมเคยมาแล้วครั้งนึง”
“…ฉันไม่เข้าใจ มันฟังดูตลก”
“คุณแค่ต้องรอด วันพรุ่งนี้ที่ทุกคนต้องใส่เสื้อกิจกรรม อย่าสวมเสื้อของเจ้าสาว คุณแค่ต้องมั่นใจว่าเสื้อที่คุณมีไม่ใส่เสื้อของเจ้าสาว”
“ก็แล้วถ้าฉันไม่ใส่เสื้อนั่นเลยล่ะ”
“คุณก็จะกลายเป็นเจ้าสาว”
บทสนทนาที่เหลือเป็นอะไรที่เลือนลางมาก แต่คุณพยายามอย่างมากในการที่จะช่วยให้ฉัน ’รอด‘ ออกไปจากความประหลาดนี้
เจ้าสาว คืออะไร
เตียงที่มีไม่จำกัดนี้ คืออะไร
เสื้อ คืออะไร
คุณเคยมาที่นี่ ได้อย่างไร
สุดท้ายแล้ว ก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น เราไม่สามารถหาคำตอบได้ว่า เสื้อตัวที่ฉันได้รับคือเสื้อของเจ้าสาวหรือไม่
”เอาเสื้อผมไป…เสื้อตัวนี้ผมได้ตอนครั้งแรกที่มาถึงดินแดนประหลาดนี้ คุณจะรอดถ้าสวมเสื้อผม“
“แล้วคุณจะทำยังไง”
“ก็สวมเสื้อของคุณไง…ไม่เป็นไร เสื้อของคุณโอกาส 50-50 แต่เสื้อของผม 100 แน่ๆ คุณสวมเลย”
ฉันสวมกอดคุณ รับเสื้อของคุณมาสวม
เสื้อที่ยังมีสัมผัสของคุณหลงเหลืออยู่
เสื้อที่มีกลิ่นของคุณ ยังคงอบอวลอยู่และปกคลุมผิวของฉัน
คุณหลับตาและสวมเสื้อของฉัน เราจับมือกันเดินออกจากประตูห้องนี้ ไปตามเสียงสัญญาณเรียกรวมตัวของค่าย เมื่อประตูเปิดออก สัมผัสมือของคุณที่จับอยู่ที่มือขวาของฉัน ถูกปล่อยออกช้าๆ พร้อมกับ สัมผัสเยือกเย็น เหนียวเหนอะเข้ามาแทนที่ในมือข้างซ้าย ฉันรู้ทันที
’เจ้าสาวมาแล้ว‘
ฉันหันไปมองด้านซ้ายของตัวเอง
เจ้าสาวที่เละไปทั้งตัวสวมชุดสีขาวสะอาดที่ซึมไปด้วยน้ำเลือดน้ำหนอง
‘ผี‘
ฉันหันไปกลับหาคุณด้วยน้ำตาและความกลัว
’กลายเป็นคุณที่รอดแล้ว‘
นี่คงเป็นบทสรุปที่เราไม่เคยมาถึง เบื้องลึกในความรู้สึกของเราสองคนเต็มไปด้วยความ ‘ประหลาด‘
ฉันไม่รู้ว่าคุณเคยมาที่นี่ได้อย่างไร และอะไรทำให้ฉันมาที่นี่ในตอนนี้ แต่คงไม่ต้องอธิบาย คุณได้รับเสื้อของเจ้าสาวและที่คุณดีใจมากที่เจอฉัน คงเป็นเพราะคุณรู้อยู่แล้วว่าความอบอุ่นอันหลอกลวงมันใช้ได้ผลกับฉันเสมอ
ฉันตื่นขึ้นมา ในห้องเดิม มีเตียงเดียว ในคอนโดของฉัน
ไม่มีทั้งสถานที่ประหลาดที่มีเตียงมากมาย
ไม่มีทั้งเสื้อ ไม่มีทั้งเจ้าสาว
ไม่มีผี ไม่มีอะไรน่ากลัว
ไม่มีคุณ
ฉันลุกขึ้น มัดผม และจะเดินออกจากห้องนอนเพื่อไปจิบน้ำ
ฉันเปิดประตูออกไป เจอห้องนอนที่เหมือนห้องของฉัน
ฉันเปิดประตูออกจากห้องที่เหมือนห้องของฉัน และพบห้องของฉันอีกครั้ง ฉันเปิดประตูแล้วประตูเล่าก็ยังคงเจอห้องที่เหมือนของฉันไม่รู้จบ
จนกระทั่งเจอคุณในห้องถัดไป
ฉันอุ่นใจอีกครั้ง ไม่รู้ทำไม
“คุณ รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องรอด ระวังเจ้าสาวให้ดี”
ฝันประหลาดยังไม่จบ

29/12/2023

ในขณะที่เดินไปเซเว่น เวลาก็เกือบตี3แล้ว ซีวิตรสทับทิม และ คิทแคท12บาท อยู่ในถุงเซเว่น แอบนั่งจุดบุหรี่ดูดเพื่อไม่ให้ป๊าแม่รู้-แมวตัวนึงเดินมานอนข้างๆ-ก็ไล่บอกให้ไป มานอนดมนิโคตินทำไม-มันยังนิ่ง-ก็เอามือดันๆหวังให้มันลุกออกไป-มันยังนิ่ง-ฉันเลยลุกขึ้น ทีแรกว่าจะเดินไปสูบตรงอื่นแต่ก็เลือกที่จะทิ้งมวนบุหรี่ที่ดูดไปได้นิดเดียวแล้วลงไปนั่งเล่นกับแมว

06/12/2023

เช้าวันหนึ่งในเดือนธันวาคม
ปฎิทินตั้งโต๊ะเธอยังคงเป็นหน้าเดือนเมษายน
ฉับพลันฉันเข้าใจ เธอต้องการความอบอุ่น.

17/11/2023

หาคุณยังเผลอเปิดฟังเพลงเหล่านั้น พรุ่งนี้ที่คุณหวังให้มาถึง จะยังคงจมและดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเลของคุณและชายหนุ่มคนเมื่อวานไม่สิ้นสุด

07/11/2023

she loved me too early, i loved her too late.

23/10/2023

เงินมันก็แค่เศษกระดาษ
แต่มีอิทธิพลกับมนุษย์เหมือนๆ กับบทกวี
- Don’t Tempt Me

22/10/2023

ความเศร้าไม่มีวันจบสิ้น
แวนโก๊ะบอกไว้ก่อนเขาตาย

11/10/2023

4 กรกฎาคม
เธอสวยงามเสมอ ไม่ว่าพรุ่งนี้ ท้องฟ้าจะเป็นสีอะไร
- ฝนที่ตกในใจฉัน

06/10/2023

การพบกันในวันที่จากลา ภาพถ่ายในชุดนักศึกษา และบทเพลงที่คุณไม่ปรารถนาจะได้ยิน

06/10/2023

ไม่แปลกที่วันดีคืนร้ายคุณจะแอบซนค้นลิ้นชักความทรงจำที่ปิดเอาไว้อยู่นาน จริงไหม?
วันนี้เปิดไปเจออะไรล่ะ?
เรื่องราวฉากเก่านับ 10 ปี
เคาะฝุ่นเสียหน่อย ก็พอรู้ว่าสีมันไม่ได้ซีดไปอย่างที่คิด
ยังเห็นมหาวิทยาลัยไกลบ้านแสนอ้างว้างที่พาจิตใจของนักศึกษาหนุ่มสาวให้เว้าแหว่ง
สีของฟ้าที่หมองหม่นในยามเช้า
แดดส่องแผดเผาในยามบ่าย
ค่ำคืนดาวพรายในยามราตรี
เงียบงัน แต่อึกทึกครึกโครม
เป็นชีวิตนักศึกษาราวกับภาพยนตร์แสนน่าเบื่อ
เรียบง่ายแต่เจ็บปวด
สวยงามแต่ไร้รายละเอียด
สิ่งที่พอจะจำได้คือความสัมพันธ์
เหล่าสหายที่ถูกพัดพาจากหลายที่มาให้มารวมกันที่มหาลัยไกลบ้านแห่งนี้
รักครั้งแรกที่แปลกดี
ความเป็นผู้ใหญ่ที่ได้เรียนรู้
สุดท้ายก่อนจากกัน
ฉันเลือกจำท้องฟ้า เสียงทะเล หนังสือและดนตรี
คงเหลือไว้เท่านี้
ไม่มีใบหน้าอื่นใด
เราต่างสลาย หายไปจากกัน
มีเพียงคืนวันที่บันทึกไว้

26/08/2023

จดหมายเนื้อความสุดย้อนแย้งที่แสนเรียบง่ายฉบับนี้
จ่าหน้าถึงคุณคนสำคัญที่ฉันไม่ได้คิดถึง
เป็นเวลาเนิ่นนานที่รู้สึกราวกับเมื่อวาน เรื่องราวระหว่างเราที่เกิดขึ้นแต่ไม่เคยได้เริ่มต้น ความสัมพันธ์หลังพระอาทิตย์ตกที่ส่องสว่างที่สุดในช่วงหนึ่งของเราหรืออาจจะแค่ฉัน ตัวฉันในวัยเยาว์คิดเสมอว่าความบิดเบี้ยวที่ตรงไปตรงมานี้คือความรัก หรืออย่างน้อยๆ ก็คือ ความสุข หากแต่ตัวฉันในวัย 30 ที่กำลังเขียนจดหมายฉบับนี้รู้ซึ้งเหลือเกินว่า มันเป็นเพียงความโรแมนติกแบบที่อยู่ในวรรณกรรม คงจะมีช่วงหนึ่งในชีวิตของทุกคนที่เหมือนอยู่ในภาพยนตร์ บทเพลง หรือ วรรณกรรม สำหรับฉัน คงเป็นความสัมพันธ์ที่ไร้หลักฐานครั้งนี้

ช่วงเวลาจอมปลอมที่เกิดขึ้นจริง กลิ่นของกำยานยังคงติดอยู่ที่ปลายผม เพลงของ Homeshake ยังคงแว่วอยู่ไม่จาง แสงไฟสลัวของถนนย่านบรรทัดทองยังสว่างพอจะทำให้เห็นเราสองคน ตั๋วหนังเรื่องนั้นจากสกาล่าฉันจำไม่ได้ว่าเก็บไว้อย่างมิดชิดหรือทิ้งมันไปแล้ว ไม่ขอขอบคุณที่มอบความทรงจำ แต่ขอนิ่งเฉยที่ฉันพยายามเหลือเกินอยากพรรณนาความโรแมนติกให้เป็นตัวอักษรแต่ดันจำมันไม่ได้เสียแล้ว สงสัยเหลือเกินว่าแท้จริง ความทรงจำที่จำไม่ได้นี้ เกิดขึ้นจริง หรือ คุณเป็นเพียงตัวละครที่ฉันรังสรรค์ แต่เอาเถอะ ฉันมีความสุขดี และ คุณเองก็ไร้ซึ่งเสน่ห์
จดหมายแสนสั้นแต่ใช้เวลาเขียนนานนับกาลนิรันดร์ เพราะมันเขียนไว้เพียงเท่านั้น ไม่จบ และ ไม่มีบรรทัดต่อไป
ตั้งใจจะลงชื่อคุณ พร้อมวันที่
แต่จำไม่ได้เสียแล้ว

25/08/2023

absolutely

21/08/2023

“ดาวไม่เคยสวยเลย ส่วนพระจันทร์ ฉันไม่คิดจะมอง”
“จะให้เชื่อคำพูดนี้หรอ?”
“คุณว่าท้องฟ้าของกรุงเทพ มันมีอะไรน่าอภิรมย์อย่างนั้นหรือ?”
“ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของผม ผมเดินทางไปหลายจังหวัด เพราะหน้าที่การงาน และเดินทางไปหลายประเทศเพราะความอยากรู้อยากเห็น กรุงเทพ คือ มหานครที่ท้องฟ้าน่าหลงใหลที่สุด”
“จะให้เชื่อคำพูดนี่หรอ?”
“ผมพูดจริง สาบานด้วยตาคู่นี้ที่มองทั้งท้องฟ้าและคุณเสมอมา”
“กรุงเทพ มหานครที่ฟ้าเป็นสีน้ำเงินเข้ม ทั้งแสงไฟสลัวตามท้องถนนและทางด่วน จากตึกรามบ้านช่อง จากป้าโฆษณา หรือจากหน้าจอมือถือ มันทำให้ดวงดาวเลือนลาง และ ดวงจันทร์นั้นไร้ที่อยู่ แล้วเหตุใด มันถึงน่าหลงใหลอย่างที่คุณเอ่ย?”
“มีแต่คำตอบน้ำเน่า คุณคงไม่อยากได้ยิน แต่ก็ไม่ยากเกินถ้าคุณจะเดา”
“ฮะๆ เพราะทุกครั้งที่คุณมองท้องฟ้ากรุงเทพมันมีฉันอยู่เบื้องหน้าล่ะสิ น้ำเน่าสิ้นดี แต่ก็ขอบใจนะ และเราก็เจอกันแค่ตอนกลางคืนเสียด้วย ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มที่ไร้เสน่ห์นี้เลยมีความหมายขึ้นมาทันที”
“….”
ผมไม่ตอบอะไร เพียงแค่หวังให้ท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มนี้ สว่างขึ้นมาอีกหน่อย จะด้วยไฟถนนสีส้มของทางด่วน ตึกรามบ้านช่อง ป้ายโฆษณา หรือ แสงจากจอมือถือก็ได้ ถึงมันจะทำให้ดวงดาวเลือนลางหรือพระจันทร์ไร้ความหมายก็ไม่เป็นไร เพราะผมเห็นมันอย่างชัดเจนอยู่แล้ว

14/08/2023

you’re my first sun ray and last moonlight.

05/06/2023

ฉันโกหกคุณมามากมาย-ฉันเป็นนักแสดงที่สั่งให้น้ำตาไหลออกมามากน้อยแค่ไหน-เวลาไหนก็ได้-ฉันบอกว่าฉันรักคุณ-แต่มันจะสำคัญอะไรถ้าฉันโกหก-มีอีกหลายอย่างที่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบัง-ฉันแค่บอกมันไม่ทัน-เอาเป็นว่า-สเตตัสนี้ฉันก็โกหกค่ะ

24/05/2023

we found love, but don't keep it.

18/05/2023

สำหรับผม ความรักคือ
พื้นที่อบอุ่น เจ็บปวด เติบโต
และไม่นิรันดร์

12/05/2023

in case i don't see ya good afternoon, good evening and goodnight.

05/05/2023

ตอนเด็กๆ ไม่เคยกลัวตายเลย

แต่พอโตขึ้นมาแล้วชีวิตได้สะสมความประทับใจมากขึ้นเรื่อยๆ มีนาทีที่สวยงามมากขึ้นจนกลายเป็นชั่วโมง เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปีๆ มาได้

ความตายเลยเป็นสิ่งที่กลัวที่สุดขึ้นมาซะงั้น

24/03/2023

พรุ่งนี้ตื่นกี่โมง?
จะเอาเมื่อวานมาคืนให้

24/03/2023

จะมอบเพลงที่เกี่ยวกับพระจันทร์ให้คนละ 1 เพลง

22/03/2023

เป็นคืนที่ท้องฟ้าของมหานครกรุงเทพยังคงไร้ดาวเช่นเคย
และฉันก็ไร้คุณเช่นกัน
แต่จะบอกว่า ราตรีสวัสดิ์ ก็คงจะเร็วเกินไป
เพราะงั้นช่วยใจดีกับฉันหน่อยนะ อากาศเย็น ความเงียบสงบ แสงจันทร์สลัว ไฟถนนสีส้ม ม่านหมอกแห่งความทรงจำ และสัมผัสเจือจางที่ไม่เคยจางหายภายใต้ผ้าห่ม

Hold Me Back (2020, Akiko Ohku)

22/03/2023

“I don’t want to leave.”
“So don’t. Stay here with me. We’ll start a jazz band.”

15/03/2023

Don’t break my heart, you live here.

08/03/2023

don't make her stupid for loving you.

02/02/2023

คุณเดินเข้ามาพร้อมกับแผ่นของบีจีส์-เครื่องเล่นในห้องของฉันดูเข้ากันได้ดีกับแผ่นของคุณ-คุณเดินเข้ามาพร้อมกับแผ่นของเดอะ สโตน โรสเสส-เครื่องเล่นในห้องของฉันเข้ากับแผ่นของคุณอย่างน่าประหลาดใจอีกเช่นเคย-คุณเดินเข้ามาพร้อมกับแผ่นซาวด์แทร็คซับมารีนของอเล็ก เทอร์เนอร์-แผ่นของบน อีแวร์-และอีกหลายๆแผ่น-บอกไม่ถูกเลยว่าเพลงซาวด์แทร็คของเราสองคนคือเพลงอะไรหรือของวงไหน-เราอยู่ตามลำพังกันสองคนคลอกับเสียงเพลงจากเครื่องเล่นซีดีของฉันและแผ่นของคุณ-ทุกวันฉันและคุณหัวเราะและยิ้มให้กัน-ใช่ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณมีฉันเป็นต้นเหตุแน่นอน-เพราะเราอยู่ตามลำพังกันสองคนกับเพลงของเรา-ทุกครั้งที่คุณออกไป-คุณไม่ได้เอาแผ่นเพลงเหล่านั้นออกไปด้วย-แผ่น สยาม ซีเคร็ท เซอร์วิส ของคุณยังอยู่ในห้องฉัน-เช่นเดียวกับช่วงเวลาที่เราทิ้งความทุกข์เอาไว้หน้าห้อง-แผ่นเพลงและเครื่องเล่นยังคงรอเราสองคนอยู่ที่เดิม-รอให้เรากลับไปกดเพลย์อีกครั้ง-และคุณมีฉันเป็นต้นเหตุแห่งความสุข-จากนี้-และไม่รู้ว่านานเท่าไหร่-ก็ได้แต่ขอให้มันนานเท่าที่มันจะนานได้