08/12/2024
Lieve J"adore Jessy, het heeft maanden geduurd dat ik het zo moeilijk had om mensen op de hoogte te brengen van je "niet meer zijn".
Je was mijn hart, mijn ziel, mijn steun en toeverlaat, mijn wereld, mijn alles. Je werd geboren op 27 november 2022 uit een eigen nestje en ik was zo verliefd op jou. Je broertje had al snel een huisje gevonden maar jij, jij stond gewoon onder optie voor mezelf en die optie is nooit meer weg gegaan. Je was mijn Prinses en jouw kasteel was gewoon hier.
In maart 2024 werd je plots een beetje ziek. Je gedrag was anders, je speelsheid was zo veel minder maar ook je manier van knuffelen en aandacht vragen was totaal anders. Voor een buitenstaander niets opvallend, voor mij viel het direkt op. Je kwam knuffelen maar op een andere manier, je vroeg aandacht maar op een andere manier. Er was iets mis met je dus gingen we snel naar de dierenarts. Bij de rx bleek je vocht in je lichaampje te hebben. Diagnose was de vrees voor fip maar dat was het niet.
Allerlei testen lieten uitschijnen dat je ergens met een ontsteking zat maar waar, niemand vond het.
Uit noodzaak vocht laten weg nemen en plots was je beter. Uit het vocht bleek ook de diagnose van een ontsteking te komen maar niemand kon zeggen vanwaar het kwam. Geen dierenarts, geen dierenkliniek of labo kon maar enig antwoord geven maar hey, je was beter....
Na twee weken was die hoop verdwenen want je ging terug achteruit, alleen deze keer niet zo snel en soms had je goede dagen en soms wat minder. Maanden hebben we gezocht waar het lymfevocht vandaan kwam, na zes keer vocht wegnemen zelfs via een operatie nog steeds geen uitsluitsel, alleen je lichaampje was op.
Op 5 augustus had je terug zo een erge aanval van vocht op je lijfje, zo erg dat ik dacht dat je de nacht niet ging redden. Echter bleef ik bij je waken en zag ik je rustig slapen, spinnend omdat ik naast je lag, op de grond en ja, de volgende dag zat je spinnend naast me en gaf je me kopjes. Enkele minuten later terug een aanval en met spoed naar de dierenarts.
Ik wist het, je had al afscheid van me genomen, alleen ik nog niet van jou. Toen de dierenarts ons zag wist zij ook al genoeg. Nog eens vocht weg nemen was gewoon niet meer waardig voor jou. Je had misschien nog een weekje happy rond gehuppeld om daarna terug in ademnood te komen maar elke keer we dat deden kwam het zoveel harder terug. Je eetlust was ook niks meer, je kon amper nog op een babybrokje knabbelen en at enkel nog plat gemoest eten met veel water in.
Ik herinner me nog die morgen dat je al spinnend wat kopjes gaf, het was goed geweest voor jou. Je nam afscheid, ik had er geen vrede mee mijn prinsesje, het deed me zo pijn om je af te geven, zoveel dat ik er tot op vandaag nog altijd zoveel verdriet van heb. Had ik je nog op een andere manier kunnen helpen ? Had ik die operatie nooit mogen doen. Had ik.....Had ik....
Ik heb maar 1 ding kunnen doen voor jou en dat is jou uit je pijn verlossen en je laten gaan, hoe hard ik ook niet wou. Ik heb gevochten tegen mijn hart en mijn verstand en na maanden van vechten heb ik me erbij neer gelegd dat jij wou gaan. Het was goed voor jou.
Jessy, mijn prinsesje, ik zal altijd van je houden. Je zit zo vers in mijn hartje. Wat mis ik jou zo erg. Ook onze Lancelot heeft getreurd om jou want ja, jullie waren beste vrienden. Amora je mama mist je ook. Die twee hebben dagen lopen zoeken achter jou, gingen kijken in je mandje, riepen je met hun gemiauw maar je was er niet.
Lieve schat, je zit voor eeuwig en altijd in mijn hart en sorry dat ik het zo laat laat weten aan de wereld maar ik was er gewoon niet klaar voor.
Dikke kus, heel veel knuffeltjes van ons en remember, we love you to the moon and back.
27/11/2022 + 5/8/2024
