Tuur & Co

16/06/2023

Tuur heeft allerlei trucjes om iets gedaan te krijgen in zijn trukendoos zitten.

Een putje graven om aandacht en een snoepje te krijgen bijvoorbeeld.

Ik fiets veel, en waar Kasper dan gewoon in de zetel mocht blijven liggen moet Tuur voorlopig nog in zijn bench. Als ik terug thuis kom mag Tuur direct in de tuin, en spelen we wat met zijn frisbee ofzo.

Maar vandaag ging het anders: Tuur stormde door de achterdeur de tuin in, maar al snel ging hij een beetje beteuterd zitten kijken.

Eens terug binnen ging hij ietwat apathisch aan de keukendeur zitten, net zoals een paar weken geleden toen hij daags daarvoor zijn jaarlijkse inentingen had gekregen.

Ik natuurlijk direct ongerust.

Een half uurtje geleden ging Tuur weer aan de keukendeur zitten, net toen ik naar de Baloise Belgium Tour wilde beginnen kijken.

En van lusteloosheid was amper nog sprake: Tuur wilde direct spelen. Met een natte bal, met een plastic varkentje, met mij,...

Nu is de vraag natuurlijk of Tuur zich om één of andere reden niet goed voelde, of dat hij mij een schuldgevoel wil geven omdat ik hem in zijn bench gestoken heb.

Misschien toch maar eens een appje sturen naar An van Honderonsje?

Als iemand het antwoord op mijn vraag heeft is zij het wel, dus... ;-)

11/06/2023

Vanochtend al meteen een spoedoperatie moeten uitvoeren, en 't was geen gemakkelijke.

Tuur had een teek op zijn onderste ooglid.

Nu zijn er geen goede plaatsen voor zo'n parasiet, maar deze zat op een wel heel slechte plaats.

Gelukkig krijgt Tuur elke vijf weken een pilletje om hem tegen teken en andere vervelende beestjes te beschermen, een ook deze teek was gestorven voor hij zich kon volzuigen met bloed.

09/06/2023

Nu Tuur een stukje brood met veel paté en één druppeltje CBD olie heeft gekregen zit ik de hele tijd aan 'Because I Got High' van Afroman te denken. 🤣

29/05/2023

De buren zijn hun dak aan 't vernieuwen.

Het materiaal lag al twee weken klaar, en vandaag - inderdaad, op Pinkstermaandag - is de aannemer begonnen.

Omdat Tuur toch niet rust als er voortdurend oude dakpannen in een container gegooid worden is Linda met hem naar haar moeder.

Bij oma is alles gelijkvloers, dus daar kan Tuur wat thuis niet kan: in bed liggen. En dat vindt hij helemaal niet erg. :-)

29/05/2023

Hondenweides en losloopzones laat ik liever links liggen.

De meeste mensen komen daar om een praatje te maken terwijl hun honden zichzelf bezighouden, en hoewel Tuur soms wat zelfstandiger zou mogen zijn ben ik toch liever samen met hem bezig.

Vanochtend waren we in Hingene, en toevallig kwamen we langs 'De Leesten'.

Niemand in de buurt, een open vlakte, maar één ingang,...

Tuur vond het heel leuk, maar als ik zie hoe energiek hij nu nog is waren we beter een paar uur langer in de losloopweide gebleven. ;-)

28/05/2023

Tuur was gisteren al veel beter. 👍

Linda moest op een ontiegelijk vroeg uur naar de kapper, en wij zijn dan maar gaan wandelen in het Scheldepark, door het 'natuurgebied' naast de hondenlosloopweide, een stukje de Schouselbroekstraat in,...

En terug natuurlijk.

's Avonds zijn we naar Bornem gereden, voor een schaduwrijke wandeling door het Branstbos en groendomein Hoogheide.

Binnenkort gaan we wat dieper het Nonnenbos in, want daar zijn blijkbaar nog veel paadjes die Tuur nog niet kent en die mijn nieuwsgierigheid ook wel prikkelen. ;-)

Vandaag doen we het opnieuw wat rustiger, met alleen een paar kleine wandelingskes in de buurt.

26/05/2023

Voor de tweede dag op rij naar de dierenarts geweest.

Nadat we terug waren uit Kapellebrug ging Tuur onder de keukentafel zitten vechten om wakker te blijven, en je ziet duidelijk dat hij zich niet goed voelt.

De dierenarts heeft Tuur onderzocht, en volgens hem moeten we ons geen zorgen maken om de lusteloosheid. Tuur heeft geen koorts, maar hij heeft voor alle zekerheid toch een ontstekingsremmer ingespoten gekregen. En vanaf morgen moeten we hem een paar dagen Loxicom - een orale suspensie die ontstekingen en pijn verlicht - geven.

Nu maar hopen dat het snel beter gaat met Tuur. 🤞

26/05/2023

Ik ben een waardeloze kaartlezer, en een nog veel slechtere spoorzoeker.

Ik had een wandeling van zo'n 8 kilometer vanuit Kapellebrug uitgestippeld, maar ik kon zelfs het eerste knooppunt niet vinden.

Verderop was een paaltje afgebroken, en bij de meeste knooppunten ontbrak het bovenste nummer dat aangeeft op welk knooppunt je bent.

'Je kan hier niet verloren lopen', zei een local, maar die Waterwinbossen zijn zo groot...

Om een lang verhaal kort te maken: in tegenstelling tot het Belgische wandelknooppuntennetwerk is het netwerk in Zeeuwsch-Vlaanderen niet al te best onderhouden.

Toch zijn de Waterwinbossen de perfecte plaats om rustige wandelingen te maken, op voorwaarde dat je beter kunt kaartlezen dan ik, of dat je handiger bent met je smartphone. ;-)

26/05/2023

Kasper kreeg altijd een boost van zijn jaarlijkse inenting tegen hondenziekte, hepatitis, Parvo en andere ziekten, en we grapten altijd dat ze waarschijnlijk extra vitaminen toevoegen aan die vaccins.

Tuur reageerde gisteren helemaal anders.

De wandeling na het bezoekje aan de dierenarts ging nog goed, maar zodra we thuis waren werd Tuur rustig. Héél rustig. Zo rustig dat hij bijna de hele namiddag onder de keukentafel heeft gezeten en gelegen.

En dat is iets dat we van hem niet gewend zijn.

Volgens de dierenarts is zoiets niet abnormaal, al ziet hij het vooral bij kleine honden zoals Chihuahua's. Het zou wel beteren als Tuur 's avonds gegeten en gedronken had.

En inderdaad... Tuur werd gaandeweg actiever, en na een korte avondwandeling hebben we zelfs nog met zijn frisbee en zijn jute bijtrol gespeeld. :-)

Dat dat een hele opluchting was moet ik niet zeggen hé?!?

25/05/2023

Als we op een doordeweekse dag toevallig voorbij de dierenarts wandelen wil Tuur altijd naar binnen.

Maar niet vandaag, niet voor zijn jaarlijkse inentingen.

Afluisteren met een stethoscoop vond Tuur nog oké, maar zodra de dierenarts zijn auriscoop pakte was hij niet meer te houden. En toen er spuitjes en naalden in beeld kwamen wilde Tuur al helemaal niet meer op de behandeltafel blijven staan.

Om niet voor nog meer stress te zorgen heeft de dierenarts de druppeltjes voor kennelhoest dan maar achterwege gelaten.

Na onze afspraak had ik een wandeling in Kapellebrug - net over de grens met Nederland - uitgestippeld, maar omdat Tuur zo onrustig was zijn we maar naar Rupelmonde gereden.

De Rupelmondse kreek is intussen vertrouwd terrein, en daar raakt Tuur dus veel minder opgewonden.

Dat het een goede beslissing was om voor een vertrouwde route te kiezen werd duidelijk toen we twee klasjes die onder leiding van een natuurgids alles over fauna en flora aan 't leren waren moesten passeren: Tuur keek niet op of om.

Nu ligt hij onder de keukeltafel en slapen. Hopelijk droomt hij niet van boze mannen in groene schorten met gigantische injectiespuiten. 😉

20/05/2023

Ik was eerder deze week met de fiets voor de allereerste keer in de Kruibeekse polder geweest, dus vandaag moesten we niet lang twijfelen over waar we gingen wandelen.

Dat het daar op een zonnige zaterdagnamiddag veel rustiger was dan verwacht was een absolute meevaller, want er was simpelweg niets om naar te blaffen. ;-)

Tuur zag een passage door een overstroomd stukje weg wel zitten, maar ons leek het water daar toch te diep. En het koppel aan de overkant wilde niet eerst proberen, dus hebben we allemaal maar rechtsomkeer gemaakt.

Oh ja, het lijkt misschien niet zo, maar we zijn wel degelijk op dezelfde plaats vertrokken én aangekomen.

19/05/2023

Donderdag is mannendag.

Behalve als het zoals gisteren Hemelvaartsdag is.

Hoewel het altijd fijn is als Linda een extra dagje thuis is heb ik mijn lange wandeling met Tuur toch gemist, en daarom zijn we vandaag naar Breeven gereden.

Toen ik Tuur uit de auto haalde was al meteen duidelijk dat het een leuke wandeling zou worden. Meestal trekt hij vanaf de allereerste meter, maar vandaag was hij het grootste deel van de wandeling ontspannen Hij reageerde zelfs niet toen een ietwat zonderlinge oude man de weg naar de abdij vroeg.

Wel jammer dat het op de kinderboerderij zo druk was, want we hadden wel zin in een koffie, een ijsje of een potje rijstpap. Maar Tuur zou té gestresseerd raken van al die spelende, schreeuwende en jengelende kinderen, dus de terrasjestraining zal voor een andere keer zijn.

15/05/2023

Als we langs de kant van de volkstuintjes - aka het werk van den akker - het parkje aan de bibliotheek inlopen staat er ineens een grommende en blazende kat voor onze neus.

En als we thuiskomen zit de poes van de buren naast de bloembak aan onze voordeur.

Gelukkig ben ik in uitstekende conditie, want op zo'n momenten moet ik alles uit de kast halen om Tuur enigszins in bedwang te houden.

14/05/2023

Soms ben je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.

Als je zonder rekening te houden met eventuele mountainbiketochten met Tuur naar Stekene gaat bijvoorbeeld.

Honderd meter na het startpunt - aan de Aveve in Stekene - zagen we ze al: groepjes MTB'ers die anders zo goed als verlaten wegels en bospaden onveilig maakten.

Oké, eerlijk is eerlijk, op enkele gekken na waren ze veel vriendelijker dan de gemiddelde wielerterrorist. En ze reden ook trager, wat voor Tuur veel minder stresserend was.

Ruiters waren daarentegen wel een probleem. Tuur heeft nog niet veel paarden gezien, en op sommige momenten leek het wel een cavalerie-overval uit de Amerikaanse Burgeroorlog.

Ik kan alleen maar zeggen dat ruiters ook niet uit de weg gaan, maar misschien is het allemaal afhankelijk van welke pet je op dat moment draagt. Als ik op de fiets zit erger ik me ook aan sommige automobilisten, maar als ik daarna in de auto stap vind ik dat alle fietsers in de weg rijden.

Sinds het laatste bezoek van An van Honderonsje krijgt elke wandeling een plusje of een minnetje, en ondanks de overvloed aan afleiding was vanochtend zelfs geen twijfelgeval. Tuur krijgt een plus, en daarmee uit.

Wil je deze wandeling in de mooie natuur rond Stekene ook eens proberen?

Volg dan deze knoopunten: 31 - 32 - 33 - 35 - 36 - 37 - 41 - 42 - 43 - 32 - 31.

Een absolute aanrader, als je tenminste wel eerst checkt of er in de buurt geen mountainbiketochten georganiseerd worden. ;-)

11/05/2023

Na het fantastische lenteweer van de voorbije dagen twijfelde ik of het wel verstandig was om op mannendag een lange wandeling te maken.

Maar ik ben blij dat we het toch gedaan hebben!

Tuur was duidelijk ontspannen, en op enkele kortere stressmomentjes na ging hij maar twee keer in 't rood: bij een levensgrote pop in een fluohesje, en bij een paard in een zilvergrijze regenjas.

De hele route was nagenoeg verkeersvrij, op een klein stukje Dommelstraat - de verbindingsweg tussen Waasmunster en Sombeke - na. Fietsers, joggers en wandelaars genoeg, maar geen gemotoriseerd verkeer.

Lus 1 van het Oude Durmepad is dus zeker een aanrader, zelfs als je zoals wij niet aan de Mirabrug maar op den Dries in Sombeke vertrekt.

Na een passage door een voormalige kloostertuin leiden de zeshoekige bordjes je langs het jaagpad naast de Durme, verlaten wegels en groene weilanden opnieuw naar het vertrekpunt, en onderweg wandel je langs het Meulendijkbroek, de Rietsnijderij en een boerderij waar je zelfgemaakt hoeveijs kan kopen.

Mooi, mooi, mooi.

Eigenlijk heb ik maar enkele kleine opmerkingskes...

Enkele strategisch geplaatste vuilbakjes zijn geen overbodige luxe. Nu moest ik de grote boodschap van Tuur bijna de hele wandeling meedragen. Niet dat zo'n poepzakje 20 kilo weegt, maar toch...

Op sommige plaatsen waren de paden en paadjes zo slecht onderhouden dat Tuur me amper nog zag lopen als hij achter zich keek.

En met de kerktorenspits van Sombeke in zicht was de bewegwijzering ineens veel minder duidelijk, maar gelukkig ontdekte Tuur een smal paadje naast een pas omgeploegde akker.

Terwijl ik dit schrijf is Tuur een uiltje aan 't vangen, en ik zit stilletjes te hopen dat hij de rest van de dag even ontspannen zal zijn als tijdens het wandelen.

Fingers crossed?

08/05/2023

Tuur is bijna een jaar bij ons.

En nee, dat ging niet zonder horten en stoten.

Soms zou ik Tuur naar een verre planeet in een ander melkwegstelsel willen schieten, maar gelukkig zijn zo'n momenten er steeds minder en minder.

Zo is vandaag alvast heel goed begonnen, met een relatief ontspannen wandeling.

Triggers genoeg, maar Tuur liet die bijna allemaal stoïcijns passeren.

Een fietser in 'onze' voetwegel? Geen reactie.

Een groepje mannen die voor de moskee stonden te roken? Geen reactie.

Een man met een kruiwagen? Inderdaad, geen reactie.

Onderweg blafte Tuur wel naar een rottweiler aan de andere kant van de straat, én naar een jonge vrouw die onoplettend in het midden van het voetpad stond te bellen.

Maar Aken en Keulen zijn ook niet op één dag gebouwd, dus we doen geduldig verder en passen ons zo nodig aan.

07/05/2023

Toen we gisteren na een stuk van de Rupelmondse Kreek wandelroute terug aan het startpunt kwamen had Tuur iets zwart in een wenkbrauw zitten.

Was het een za**je van één of andere plant? Of misschien een teek? Wat het ook was, Tuur had geen zin om het te laten weghalen.

Thuis moesten we nog op zoek naar de tekentang, en toen we die na lang zoeken eindelijk gevonden hadden was het zwarte ding opeens verdwenen. En dat vonden Tuur, Linda en ik helemaal niet erg.

Vandaag zijn we naar de Kruibeekse Kreek gereden. Vertrokken op het Koningin Astridplein hebben we wel enkele zeshoekige bordjes gevonden, maar al snel was de wandelroute niet meer bewegwijzerd. Of hebben we de pijltjes gemist, dan kan ook.

Feit is dat het een mooie wandeling was, ook al hebben we dus niet de volledige 7,6 kilometer afgelegd. Het laarzenpad, de bovendijk, kasteel Wissekerke,... Het leek wel of we ergens veel verder weg waren.

Onderweg hebben we ook veel dieren gezien en gehoord: een reiger, een luid burlend reetje dat vlak voor onze neus over het wandelpad sprong, een tjiftjaf,... Zelf zou ik het geluid van zo'n tjiftjaf niet herkennen, maar gelukkig wandelde er een amateur-ornitholoog mee. ;-)

Het blijft ons verbazen hoe mooi het in de buurt van Temse is: Rupelmonde, Stekene, Waasmunster, Bazel, Liezele,... Allemaal plaatsen waar je heel mooi kan wandelen, en waar het aantal prikkels voor Tuur zelfs op zondagochtend beperkt blijft.

04/05/2023

De rode Roosenberg wandelroute, met een korte omweg omwille van een bende fietsende scholieren. Een absolute aanrader. 👌

02/05/2023

An van Honderonsje is weer langsgeweest.

Sinds vorige keer zien we toch wel wat verbetering bij Tuur, en met het nieuwe huiswerk gaan we ongetwijfeld opnieuw wat stapjes vooruit zetten.

Wat moeten we doen?

Als Linda in de verte een afleiding - denk aan een jogger of een fietser - ziet moet ik bevestigen dat ik het ook gezien heb.

De komende maand moeten we bijhouden wat goed en minder goed ging, én noteren of en wanneer Tuur in overdrive gegaan is.

Na het wandelen moet ik iets drinken in de tuin, met Tuur aangelijnd naast me. Terrasjestraining noemt An dat.

En last but not least gras afrijden, véél gras afrijden. 🤣

30/04/2023

Voor de verandering is Linda eens met Tuur naar Liezele geweest.

Het is jammer dat Linda er op weekdagen nooit bij is als we naar één of ander bos gaan, maar als ik op zondagvoormiddag ga fietsen kan ze toch wat van die verloren tijd inhalen.

Eén ding doet Linda sowieso anders: zij maakt onderweg mooie foto's, en mijn gsm blijft meestal achter in de auto. 📸

29/04/2023

Ik speel graag in de tuin, maar je wordt daar zo moe van hé?!? 🐾

28/04/2023

Aangelijnd ervaart je hond meer stress?

Aha, dus daarom heeft Tuur me gisteren meer dan twee uur door Klein-Brabant getrokken. 😉

Los lopen is nog geen optie.

Eerst en vooral luistert Tuur nog niet goed genoeg, maar ik wil ook niet dat hij overal zijn neus insteekt.

Twee dames vertelden me gisteren dat jagers wel eens vergif leggen in het groen rond Eikevliet, en een hond ruikt zo'n dingen natuurlijk van mijlenver weg.

Soit, ik zal maar eens beginnen lezen in het boek van Geert De Bolster. Misschien krijg ik dan wel een betere connectie met Tuur.

Hoe behoud je connectie met je aangelijnde hond
Het lijkt lastiger te zijn om de connectie te voelen met je hond als hij aan de leiband is dan wanneer hij vrij losloopt. Bij Ombra mijn Italiaanse waterhond merk ik dit ook op. Wanneer ze vrij loopt, kijkt ze vaak naar mij om te checken hoe het met me gaat, wat ik wil en hoe we kunnen samenwerken.
Als ze aan de leiband loopt is ze meer bezig met de omgeving en kijkt veel minder naar mij. Hoe komt dat? In vrijheid heeft een hond eerder een open houding, waarbij er aandacht is voor zichzelf en de verzorger. Aan de leiband communiceert een hond makkelijker vanuit een gesloten houding is hij meer gericht op zichzelf.
De reden is dat Ombra veel minder haar eigen ding kan doen. Ze wordt begrensd en verhinderd door de leiband. Aan de leiband vastliggen creëert stress. Dat is normaal, honden horen niet aan een leiband te moeten lopen. En toch kan het niet anders.

Hoe behoud je connectie met je aangelijnde hond.
1.Gebruik een passende leiband voor je hond en dit afhankelijk van de plaats waar je wandelt.
In een drukke omgeving kan je een leiband van 1m30 hanteren.
Is er wat meer ruimte, gebruik dan een leiband van 2m50.
Wandel je in het bos of in de natuur, dan is het aangenaam om je hond aan een 5 meter leiband te laten lopen.
2. Gebruik geen trainingshulpmiddelen maar kijk wat je hond het comfortabelst vindt, een brede halsband of een tuigje.
3. Neem tijd voor jezelf en je hond tijdens het wandelen aan de leiband. Vermijd dat je gehaast bent want daardoor ga je jouw eigen stress overzetten op je hond.
4. Loop aan een snelheid die zowel voor je hond als voor jezelf comfortabel aanvoelt.
5. Houd je aandacht bij je hond. Help je hond omdat hij zich zo vrij mogelijk kan voelen. Wil hij snuffelen, kijk of je hem de mogelijkheid kunt geven. Wil hij stilstaan om een bepaalde geur beter te onderzoeken, geef hem de tijd.
6. Blijf vooral met jezelf in connectie en ontspan je lichaam en geest. Je hond zal jouw connectie opmerken en zelf ook meer connectie ervaren.

Volg de videocursus: Je hond aan de leiband leren lopen: https://debolster.be/hond-aan-de-leiband-leren-lopen

27/04/2023

Donderdag is mannendag.

Vandaag wilden we naar provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke rijden, maar blijkbaar stond het verkeer richting Gent weer zo goed als stil.

Dan maar naar kasteel d'Ursel in Hingene, voor een mooie en grotendeels rustige wandeling richting Eikevliet. En terug natuurlijk. ;-)

25/04/2023

Naast thrillers en boeken over fitnesstraining en wielrennen staan er steeds meer boeken over honden en hun gedrag, training en opvoeding in onze thuisbibliotheek.

De nieuwste titels zijn:

'Je hond opvoeden met de connectiemethode' van Geert De Bolster,

'Wat is er aan de hond?' van professor Tiny De Keuster,

'Help je hond bij angst' van Monique Bladder en Erica Bokelmann.

Interessant leesvoer voor die koude, natte en winderige lentemaanden. ;-)

25/04/2023

In de tuin kan Tuur nooit kiezen tussen een stok, een bal of een soort boemerang, dus volgens mij neemt hij gewoon alle snacks mee. ;-)

20/04/2023

Vertel eens, hoe zou jij het vinden?

Het ziet er misschien lachwekkend uit, maar het is wel wat de meeste mensen met hun hond doen.

20/04/2023

Een krachttraining van twee uur in het Stropersbos en het aansluitende waterwinningsgebied in de buurt van De Klinge.

Over de grens met Nederland kreeg ik wel een cultuurshock: waar we in het Stropersbos helemaal alleen waren liepen er in het waterwinningsgebied ineens allemaal wandelaars en joggers rond.

18/04/2023

Op dagen als vandaag zie je dat de aanpak van An van Honderonsje effect heeft.

Arbeiders van de gemeente zijn al twee dagen bezig bij de buren: er rijden de hele dag vrachtwagens en kraantjes op en neer, en de arbeiders zijn zelf ook opvallend aanwezig. Zelfs als ze niets meer doen dan op hun schop leunen.

Er is dus veel gedoe op straat, en dan heb ik het niet eens over al die lomperiken die de verbodsborden negeren en zich op onze oprit moeten keren.

Waar Tuur nog niet zo lang geleden opgewonden blaffend heen en weer zou stormen, ligt hij nu het grootste deel van de tijd rustig in de zetel of onder tafel.

Hij hoort en ziet alles wat er op straat gebeurt, maar ondanks alle drukte blijft hij relatief rustig. Af en toe barst hij nog wel eens uit, maar als hij dat niet zou doen zou ik me ook zorgen maken. ;-)

Hoewel we lang niet alles wat An voorstelde doen zien we overduidelijk verbetering, en daar zijn we alle drie (Tuur, Linda én ikzelf) héél blij mee!

16/04/2023

Er was ooit een tijd dat het drie kwartier duurde voor Tuur zich liet 'vangen', maar sinds kort kunnen we hem zonder leiband in de tuin laten. 👍👍👍

15/04/2023

Aan het Fort van Liezele vertrekt dus meer dan één mooie wandeling.

En vandaag was het extra leuk, want Linda was erbij. 👍