22/06/2022
Ook voorgehad na een halve dag waterplezier aan een bergrivier
LET OP MET WATER 💦
Het zwembadje in onze tuin werd bijna de dood voor onze hond’
Krantenartikel
Hester Zitvast schrijft over dat wat haar opvalt in het nieuws en het dagelijks leven. Dit keer over een gebeurtenis bij haar thuis. Haar 3-jarige Jack Russell Puck liep vorig jaar een watervergiftiging op door te drinken uit het zwembadje dat ze had neergezet. ’Het was echt kantje boord.’
Het leek me wel leuk om ooit een hond te hebben die van water hield. Nou, be careful what you wish for. We kregen Puck, een soort zeehond. Ze liep de afgelopen twee jaar talloze keren de boerensloot achter ons huis in, blafte menig golf terug de zee in en doet niets liever dan hysterisch rennen langs de waterkant van de Vinkeveense Plassen. Om haar in haar waterhobby tegemoet te komen, hadden we deze warme dagen een badje in de tuin staan. En dat werd haar vorig jaar bijna fataal.
Te warm
We kwamen thuis na een dag varen, de honden hadden we thuisgelaten, want ’veel te warm’ en mijn oudste dochter was bij ze. Puck had gespuugd, vertelde ze. We zagen niets bijzonders. Puck stond weer, as usual, maniakaal in het water van haar splinternieuwe roze schelp te happen – het officiële hondenbad had ze een week eerder weten te slopen.
Maar ineens veranderde er iets. Puck leek niet lekker te worden. Ik tilde haar uit het bad, legde haar in de bench van onze pup en plaatste een koelelement achter de mand. Ze was vast te warm geworden.
Hulpeloos
Enkele minuten later moest ze overgeven. Ik haalde haar uit de bench en vrijwel meteen legde Puck een enorm plakkaat schuim neer op de keukenvloer en kotste daarna nog eens een fikse hoeveelheid water uit. Ik ging er vanuit dat het op zou luchten. Dat we snel weer onze vrolijke Puck terug zouden zien. In plaats daarvan klapte onze kleine vriendin hulpeloos tegen de vlakte. Haar ogen stonden angstig. Het kwijl stroomde uit haar bek.
Benauwd
We belden de dierenarts, waar we direct terecht konden. Om 19.00 uur arriveerden we er. Oververhitting, dachten ze daar. Maar de temperatuur bleek juist te laag. Het ging met de seconde slechter met Puck. Het hijgen ging over in benauwd ademen. De bloeddruk was laag. Hartslag ook. De dierenarts legde een infuus aan en werd stiller en stiller. ’Gaat ze het redden’, vroeg ik. Het antwoord sloeg de grond even onder mijn voeten vandaan. ’Dat weet ik niet. Ze heeft het heel, heel zwaar.’
Er werd een extra dierenarts opgeroepen. En er kwam er nog één. Drie dierenartsen en een assistent stonden om de tafel waar Puck op lag te rillen en enorm lag te kwijlen. Ze was in shock. Ik kon er niet bij hoe snel het ging allemaal. En hoe ze als zand door mijn vingers glipte.
Ze bleef me maar aankijken met die trouwe oogjes, terwijl ik haar kopje aaide en kuste. Ik deed wat ik normaal gesproken alleen mensen in films ietwat theatraal zag doen. ’Blijf bij me. Blijf bij me, Puck’, fluisterde ik in haar oor. Wie weet hielp het.
Opluchting
Er kwam een tweede zak zoutoplossing bij, met andere elektrolyten. En nog een middel tegen braken en een middel om weefselschade te beperken. En toen, na een slopende drie kwartier, steeg Pucks temperatuur met 0,2 graden. Er ging een zucht van opluchting door de kamer.
’Ik denk dat dit wel goed komt’, zei de oudste dierenarts in de kamer nuchter. Ik kon hem wel om zijn nek vliegen. Alle drie de dierenartsen en de assistente trouwens: hun deskundig handelen had Puck gered. En wij waren op tijd geweest. Als ik een kwartier later van huis was vertrokken, het toch nog even had aangekeken, was het verhaal heel anders afgelopen.
Impact
Watervergiftiging komt vaker voor, weet ik nu. Honden krijgen tijdens het spelen met een bal in het water, of in de zomer in zo’n speciaal hondenbadje, vaak meer water binnen dan goed voor ze is. En niet zelden eindigt dat met een sterfgeval.
De ochtend erna was er controle. Hart was goed, longen ook. De dierenarts vertelde dat ze er nog de hele avond mee bezig was geweest. ’Zo’n jonge hond, zo snel zo ziek, dat heeft enorme impact op ons.’ Haar betrokkenheid ontroerde me.
Puck leeft. Het ging al snel weer goed. Ze at en dronk de dag erna alweer en was teleurgesteld over het feit dat de roze schelp waterloos in de tuin lag. Er werd de dag erna ook alweer voorzichtig gespeeld met Ollie, de pup van drie maanden.
Ik wil in Pucks naam alle baasjes van Nederland waarschuwen. Water kan dodelijk zijn. Let op je hond als-ie met water speelt. En trek bij klachten of je eigen slechte gevoel direct aan de bel. Iedere seconde telt als het misgaat.
