31/08/2024
https://www.gva.be/cnt/dmf20240831_95361948
Een dierenasiel uitbaten, een hondenstiel? “Je wordt soms uitgescholden en voor het geld moet je dit ook niet doen”
Sofie Cnudde stopt met haar dierenasiel in Kinrooi (Limburg) nadat ze gebeten werd door een American Bully. Dat was de druppel, na alle miserie met boze baasjes, te weinig subsidie en te veel administratie. Is asiel houden zo’n beproeving? Soms wel dus, getuigen Antwerpse asieluitbaters.
Dirk Hendrikx
Zondag 1 september 2024 om 03:00
Sofie Cnudde zet haar dierenasiel na twaalf jaar te koop. Het keerpunt kwam er begin juni toen ze een massieve American Bully was gaan ophalen bij een vrouw die ervan af wilde en het dier haar aanviel. Sofie raakte gewond, gelukkig konden haar man en een vrijwilliger erger voorkomen. Ze vermoedt dat de eigenares van de hond wel wist dat hij gevaarlijk kon zijn, zonder daar iets van te zeggen. “Ik word vaak voorgelogen, krijg de huid volgescholden na een inbeslagname, heb te weinig steun van de overheid en te veel administratie. Ik stop ermee”, zei ze in Het Belang van Limburg.
LEES OOK. Sofie sluit dierenasiel na zwaar bijtincident: “Als ik alleen geweest was, had ik het niet kunnen navertellen”
“Het is inderdaad niet altijd rozengeur en maneschijn”, zegt Lisa Hendrickx van het asiel Dierenbescherming Mechelen. “We komen geregeld schrijnende toestanden tegen. Toestanden waarvan je denkt dat ze alleen in Amerika gebeuren. Maar we laten ons daar niet door ontmoedigen. We hebben ook een no-killbeleid: we zullen een hond nooit laten inslapen, tenzij het echt niet anders kan. In 98 procent van de gevallen komt het wel goed.”
“We komen geregeld schrijnende toestanden tegen met honden. Dingen waarvan je denkt dat ze alleen in Amerika gebeuren. Maar we laten ons daar niet door ontmoedigen”
Lisa Hendrickx
Dierenbescherming Mechelen
Er zijn honden die geslagen werden, die opgroeiden in opsluiting in een kleine bench of die getraind werden om mensen aan te vallen. “Soms zijn ze in beslag genomen bij mensen in het drugsmilieu”, zegt Lisa Hendrickx. “Noem het honden ‘met een rugzak’. We geven ze kleurcodes om aan te geven hoe erg het is en we werken samen met gedragscoaches. Stap voor stap gaan we na hoe onze vrijwilligers veilig met de dieren kunnen omgaan. Bijtincidenten hebben we heel zelden.” Het asiel in Mechelen heeft een wachtlijst van wel 40 honden. “Het kan maanden duren voor mensen hier hun hond kunnen afgeven, ook al werken we ook met opvanggezinnen. Op dit moment zitten we aan een bezetting van 110 procent. We vangen gemiddeld tussen dertig en veertig honden op. Honden van ‘moeilijke’ rassen, zoals Staffords en Mechelse herders, kunnen hier maanden of zelfs jaren zitten.”
De informatie over inbeslaggenomen honden komt meestal van de politie. “En mensen die zelf hun hond afstaan houden vaak veel informatie achter, omdat ze bang zijn dat we de hond anders niet zouden nemen. Er wordt veel verzwegen. Daar komen we door gedragstesten dan wel achter, maar we verliezen daar veel tijd mee. Vaak geven mensen een drogreden op, ‘verhuizing’ of ‘verandering gezinssituatie’.”
image001.jpg
Chris Cools met hond Marcel. — © rr
Erkende asielen krijgen subsidie, maar dat is geen vetpot. “Wij krijgen 3.000 euro per jaar Vlaamse subsidie”, zegt Chris Cools van asiel Dierenwereldkruis in Puurs-Sint-Amands. “We werken samen met drie gemeenten, ook nog met Temse en Bornem. En die betalen ons 0,25 euro per inwoner per jaar om inbeslaggenomen honden en zwerfkatten op te vangen. Daar houden we niks van over. We hebben twee halftijdse medewerkers in een DAC-statuut en voor de rest is het allemaal vrijwilligerswerk. Nee, voor het geld moet je dit niet doen.”
“Er wordt weleens iemand gebeten, daar maken we geen probleem van. Hetzelfde met baasjes die agressief zijn en schelden. Daar blijven we professioneel in. Wat telt is ons hart voor de dieren ”
Chris Cools
Dierenwereldkruis
Ook in Puurs-Sint-Amands wordt er weleens iemand gebeten. “Maar daar maken we geen probleem van, dat laten we achter ons. Hetzelfde met baasjes die agressief zijn en schelden. Daar blijven we professioneel in. Wat telt is ons hart voor de dieren. We hebben veertien honden zitten en een stuk of zeven op de wachtlijst. Vol is vol. Dat kan maanden duren.” Ook herkenbaar voor Chris Cools zijn de baasjes die niet eerlijk zijn over waarom de hond weg moet. “Ze zullen zelden of nooit zeggen wat de echte reden is. Ze verzinnen wel wat. Zo hebben we de laatste tijd opvallend veel mensen die plots een allergie ontwikkelen voor hun hond.”
image002.jpg
Carine Verheyen met een bejaarde Chihuahua. — © kma
Bij asiel Harten-Diefjes in Zandhoven hebben ze weinig last van agressieve honden of eigenaars. “Wij vangen alleen kleinere honden op, vaak oudere dieren, vaak ook van oudere eigenaars. Het gaat vaak om mensen die naar een home verhuizen, of na een scheiding”, zegt Carine Verheyen. “Dat is soms emotioneel wel schrijnend. Als een baasje palliatief is en je nog één keer met het hondje op bezoek gaat, bijvoorbeeld. Maar honden passen zich gelukkig snel aan. We vangen ze zelf op of we geven ze aan vrijwilligers die ze bij hen thuis onderbrengen. We raken ze meestal na vier, vijf dagen al kwijt aan adoptanten. Dat is goed want anders zouden ze aan ons te gehecht geraken. Er zijn best wel wat mensen die liever een ouder hondje hebben. Wij laten ook mensen ouder dan tachtig nog een hondje adopteren, wat ze in andere asielen niet zo rap zullen doen.”
“Voor het geld moet je dit niet doen. Vaak moeten we hondjes ook laten vaccineren en chippen. Dat is eigenlijk verplicht, maar je zou ervan versteld staan hoeveel mensen daar niet mee in orde zijn”
Carine Verheyen
Harten-Diefjes
Ook in Zandhoven doen ze het niet voor het geld. “Integendeel, je bent rap 250 euro kwijt aan de dierenarts bij een ouder hondje. Terwijl je voor oudere hondjes maar 50 of 100 euro voor de opvang kunt vragen. Voor jongere honden is dat meer, zo houden we het wat in evenwicht. Vaak moeten we hondjes ook laten vaccineren en chippen. Dat is eigenlijk verplicht, maar je zou ervan versteld staan hoeveel mensen daar niet mee in orde zijn.” De hondjes worden tot aan hun dood verder opgevolgd. “We sturen foto’s en berichtjes naar de vroegere eigenaars zodat die weten dat het goed gaat met vroegere troeteldier.”
Sofie Cnudde stopt met haar dierenasiel in Kinrooi (Limburg) nadat ze gebeten werd door een American Bully. Dat was de druppel, na alle miserie met boze baasjes, te weinig subsidie en te veel administratie. Is asiel houden zo’n beproeving? Soms wel dus, getuigen Antwerpse asieluitbaters.
