06/07/2022
Μπορούμε να χορηγήσουμε γλυκοκορτικοειδή (πχ δεξαμεθαζόνη) σε κουνέλια με πιθανή Εγκεφαλιτοζωονόσο?
Η Jessica Sieg και η ομάδα της το 2012 έκαναν μια σημαντική ερεύνα στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (Ludwig Maximilians University Munich) για να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό.
Τα συμπεράσματα της έρευνας τους ήταν πολύ σημαντικά και αφορούσαν τα ίδια τα ασθενή κουνέλια, αλλά και τη δημόσια υγεία.
Η φαινβενδαζόλη (PANACUR) συσχετίστηκε με αυξημένα ποσοστά επιβίωσης την ημέρα 10, καλύτερες νευρολογικές βαθμολογίες και βελτιωμένη μακροπρόθεσμη επιβίωση. Η θεραπεία με δεξαμεθαζόνη δεν έδειξε καμία επίδραση στη νευρολογική βαθμολογία ή στη βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη επιβίωση. Η μελέτη δεν παρείχε στοιχεία που να δείχνουν ότι η δεξαμεθαζόνη είναι ένα αποτελεσματικό συστατικό του θεραπευτικού σχήματος.
Στην μελέτη τους οι ερευνητές αναφέρουν χαρακτηριστικά: "η δεξαμεθαζόνη δεν φαίνεται να έχει κάποιο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, τα περισσότερα πρωτόκολλα θεραπείας συνιστούν δεξαμεθαζόνη ή άλλα γλυκοκορτικοειδή σε διάφορες δόσεις για τη θεραπεία της εγκεφαλιτοζωονώσεως (Meyer-Breckwoldt, 1996; Ewringmann and Göbel, 1999; Künzel et al., 2008), με αξιοσημείωτη εξαίρεση τους Suter et al. (2001). Η δεξαμεθαζόνη συνιστάται συχνά ως μέρος των πρωτοκόλλων θεραπείας για τη φλεγμονή του ΚΝΣ λόγω της αντιφλεγμονώδους και αποιδηματικής δράσης της (Messer et al., 2006). Στο παρελθον, η δεξαμεθαζόνη χρησιμοποιήθηκε επίσης σε κουνέλια επειδή οι κρανιοεγκεφαλικές κακωσεις συχνά δεν μπορουσαν να αποκλειστουν ως αιτία για τα νευρολογικά συμπτώματα. Ωστόσο, τα γλυκοκορτικοειδή δεν συνιστώνται πλέον για τη θεραπεία των κρανιοεγκεφαλικών κακωσεων (Lancet, 2005). Από την άλλη πλευρά, είναι ανησυχητικό ότι η ανοσοκαταστολή που προκαλει η δεξαμεθαζόνη μπορεί να προάγει την επίμονη λοιμωξη και την αποβολή του E. cuniculi (Lallo et al., 2006· Herich et al., 2009). Έτσι, αυτές οι επιδράσεις θα μπορούσαν να αποτελουν κινδυνο πρόκλησης ζωανθροπωνόσου σε ιδιοκτήτες με ανοσοκαταστολή ή άτομα που βρίσκονται σε στενή επαφή με τα κατοικίδια κουνελια τους (Schwartz et al., 1994; Gunnarson et al., 1995; Weber and Deplazes, 1995). Η συνδυασμένη θεραπεία με φενβενδαζόλη και δεξαμεθαζόνη μπορεί ακόμη και να μειώσει τη συγκέντρωση της φαινβενδαζόλης στον ορό, όπως έχει αποδειχθεί για την αλβενδαζόλη (Jung et al., 1990). Ομοίως, μια μελετη σε επίμυες έδειξε μειωμένη αποτελεσματικότητα της φαινβενδαζόλης όταν συνδυάστηκε με δεξαμεθαζόνη (Duncombe et al., 1977). Επιπλέον, τα κουνέλια είναι γνωστό ότι είναι ευαίσθητα στα γλυκοκορτικοειδή και έχει αναφερθεί τοξικότητα σε λεμφοειδή όργανα, στο ήπαρ και στα επινεφρίδια (Borgmann et al., 1976)."
Συμπερασματικά, η δεξαμεθαζόνη αντενδεικνειται στα κουνέλια γενικώς, και ειδικά σε κουνέλια που πάσχουν από πιθανή Εγκεφαλιτοζωονόσο.