https://www.facebook.com/1814398315492920/

အင်းခြံ - ပြင်ဦးလွင်

Home
Myanmar
Maymyo
အင်းခြံ - ပြင်ဦးလွင်

Burmese InnDog
The Burmese Inn
InnDog
အင်းခွေး
မြန်မာ့အင်း

04/07/2022

အင်းခွေး ဆိုသည်

30/06/2022

အင်းခွေးရဲ့ သဘာဝက

ဒီလိုရှင်သန် နေထိုင်တာဗျာ့။

08/06/2022

မိနီ Vs မီဇူး

24/04/2022

ခရစ္စမတ်နေ့က မွေးတာ

ဒီနေ့ ( ၄ ) လပြည့်ပြီ။

1st Generation (Agga + YwatHla)

#အင်းခြံ
#အင်းခွေး
#မြန်မာ့အင်း

07/04/2022

အင်းခွေးလောကမှာ .....

လန်ဘား တဲ့၊ ကောင်းထက် တဲ့။

ဒီလောကထဲ ဝင်ရင် ဒီအမည်တွေ
နားနဲ့ မဆံ့အောင် ကြားရလိမ့်မယ်။

အင်းခွေးကို စိတ်ဝင်စားလို့ မေးမိရင်ကို
လန်ဘားသား၊သမီး လန်ဘားမျိုး၊
လန်ဘားနဲ့ စပ်ထားတာ
ဒီအတိုင်းပြောကြတယ်။

ခက်တာက အဲ့လန်ဘားတို့
ကောင်းထက်တို့ဆိုတာ

ဘယ်လိုကောင်‌တွေလဲ?
ဆက်သွယ်လို့ရလား? မေးလို့ရလား?
ဘယ်နားရှိလဲ? သွားလိုရလား?
ကြည့်လို့ရလား? ဘယ်ရွာလဲ?
ဘယ်လိုသွားရလဲ?

ဆိုတာနဲ့ လမ်းစပျောက်ပြီပဲ။
တစ်ချို့က ပြောပေးကြတယ်။
တစ်ချို့က ဘာအသံမှထွက်မလာ
တော့လောက်အောင် ဆွံ့အသွားကြတယ်။
လိုက်ပြလိုက်ပို့ဖို့ဆိုတာ အဝေးကြီး။

အခုလို ဆောင်းကုန်နွေဦးဆို
လမ်းပေါက်လို့ ကားဆိုင်ကယ်နဲ့သွား၊
မိုးတွင်းဆို ရေလမ်းရလို့ မော်တော်နဲ့
သွားလာရတာ။ ကြားကာလဆို
ရေတတန် ကုန်းတတန်သွားရတဲ့
အရပ်ဒေသမျိုး။
လမ်းမပေါက်ရင် လယ်ကန်သင်းရိုး
ပေါ်ကနေ ခြေလျင်လျှောက်ရတော့
တော်ရုံသွားဖို့ဆိုတာ အတော်မလွယ်
တဲ့ကိစ္စ။

အင်းခွေးလေးရဖို့ အကောင်း၊ အသန့်
အချောလေးဖြစ်ဖို့ အဲ့လောက်ခက်လားလို့
မေးရင် အဲ့ထက်ကိုမှ အများကြီးခက်ခဲ
ပါသေးတယ်။ ခွေးလေးတွေရနိုင်ပေမယ့်
မျိုးရိုး (အဖေ၊အမေ) မူလပိုင်ရှင် ဇစ်မြှစ်
မသိပဲ ပုံကြည့်ဝယ်ဖို့က ဝယ်ယူသူ
ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင် စဉ်းစား
ဆုံးဖြတ်ရမယ့်ကိစ္စပါ။

အဲ့တော့ အလွယ်တကူနဲ့ အမြန်ဆုံး
ဝယ်မယ်ဆို ပဲခူးမြို့ပေါ်မှာ ထူးပြည့်စုံ
ရှိတယ်၊ သူ့ဆီမှာလည်း ခွေးသန့်မျိုးကောင်း
တာတွေ ရတတ်တယ်။ ဟိုတလောက
ခွေးလေးချောလို့ မျိုးရိုးလေးမေးဖူးတယ်။
ထူးပြည့်စုံကိုတော့ မဟုတ်ပါ၊ သူနဲ့ လူချင်း
မသိလို့။

ပထမ ဦးသိန်းတန်(ကမာစဲ)ကိုမေးတော့
လိုင်း(Facebook) မသုံးတော့ မသိဘူးတဲ့၊
လူကိုတော့ ရင်းနှီးပါတယ်ပြောတယ်။

ဒုတိယ ကိုလေးမောင်(အုန္နဲ)ကိုမေးတော့
ပုံကြည့်ပြောမရဘူး၊ မျိုးရိုးလေး
မေးပြီး စိတ်တိုင်းကျရင် ကောင်းတယ်၊
အဲ့ခွေးအကြောင်းတော့ မသိဘူးတဲ့။

နောက် ကိုလွှမ်းမိုး(အောင်ကောင်းညွှန့်)ကို
မေးကြည့်တော့မှ သူနဲ့ စည်သူ(ကမာစဲ)
ယူမလို့ ထူးပြည့်စုံ အရင်ရသွားတာ၊
မျိုးရိုးကောင်းတယ်လို့ ပြောတယ်။

ဒါဆိုကြုံရင်တော့ ကြည့်ဦးမယ်ဆိုပြီး
မှတ်ထားလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး
၃ ရက်လောက်ကြ ရောင်းထွက်သွားလို့
ထူးပြည့်စုံကို တိုက်ရိုက် မမေးလိုက်ရတော့
ဘူး။

နောက် ပဲခူးမှာ ကိုအောင်ကျော် ရှိတယ်၊
သူ့ဆီကြိုမှာထားရင် စိတ်တိုင်းကျ ရွေး
ယူလို့ရတယ်။ သူ့ဆီရှိတဲ့ ခွေးကြီးတွေပါ လေ့လာလို့ရသေးတယ်။

ဒါအလွယ်ကူဆုံးနဲ့ အမြန်ဆုံးရှာဖွေ
လေ့လာစုံစမ်းနိုင်တာတွေ။

ပဲခူးကျော်ပြီးသွားရင်တော့
ကမာစဲမှာ စည်သူရှိတယ်။ သူကတော့
တစ်ချိန်လုံးကွင်းဘက်ပတ်မွှေနေတာ၊
သိရသလောက် အဲ့လိုသွားနိုင်တာ
စည်သူ တစ်ယောက်ပဲ ရှိတယ်။
သူ့ဆီတော့ ခွေးစုံ၊ ဆိုဒ်စုံ၊ ဈေးစုံ
သတင်းပလင်း အစုံရှိတယ်။ စည်သူ
မရှိရင်‌တောင်အင်းခွေးပေါက် ဆိုဒ်စုံ
ကြိုက်တာရွေးလို့ရအောင် သူ့အိမ်မှာ
စုထားတာ။

လူခေါ်ပြီး ကွင်းတွေဘက်လျှောက်ကြည့်
ချင်သေးရင် ကမာစဲမှာ ဦးသိန်းတန်
ရှိတယ်၊သူနဲ့ရသလောက်ပတ်ကြည့်ရင်
အနီးအနားတော့ နေ့ချင်း သွားနိုင်တယ်။
အင်းခွေး ရာဇဝင်တွေအများကြီး
ရှင်းပြပေးသေးတယ်။

အဲ့ဘက်ကနေကျော်သွားရင် အုန္နဲမှာ
ကိုလေးမောင်ရှိတယ်၊ လမ်းဆုံမီးပွိုင့်နားပဲ
သူအားလို့လိုက်ပို့ရင် အနီးနား ကိုယ်တိုင်
လေ့လာဝယ်လို့ရတယ်။ ‌အခု သူ့ဆီမှာ
ပါကျဲဆိုတာရှိတယ်၊ ချစ်စရာကြီး၊
ကျွန်တော်သူ့ဆီ ပထမဆုံး ရောက်တော့
အဲ့ကောင်ငယ်ငယ်ပဲ ရှိသေးတာ၊
သူနဲ့တစ်အုပ်ထဲ အမ တစ်ကောင်
ယူဖို့လုပ်သေးတယ်၊ လက်ပံတန်းဘက်
ကနေ၊ အဲ့တုန်းက ကျွန်တော်သွားယူဖို့
အဆင်မပြေတာနဲ့ ကြည့်ကိုမကြည့်
လိုက်ရဘူး။
နောက် ကိုလေးမောင်လိုက်ပို့ပေးလို့
ဦးအောင်သန်းကြည်ဆီရောက်ပြီး
အာနိုးတို့အုပ်စုကို တွေ့ဖူးတာ။

အင်းခွေးကို မျိုးရိုးလိုက်ရင်
အာနိုးနဲ့လန်ဘားမှာ လမ်းဆုံးလိမ့်မယ်။
အာနိုးနဲ့ လန်ဘား တို့က ပဲခူး၊ကမာစဲ
တခွင်မှာ မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့ နေကြတာ။
ရှေ့အဆက်ဆက်တော့ ရှိပါဦးမယ်၊
မျက်မြင်ကိုယ်‌တွေ့အရဆို ဒီမျိုးရိုး
နှစ်ခုကို လက်ညိုးထိုးပြရမယ်။
လက်ရှိအတော်များများက သူတို့နှစ်ကောင်
ရဲ့မျိုးဆက်တွေများတယ်။

ကဲ လန်ဘားအကြောင်းဆက်ကြဦးစို့။
အင်းခွေးစမွေးဖို့ ကြိုးစားကတည်းက
လန်ဘားရှိတဲ့ ကသစ်ဝိုင်ဘက် အရောက်
သွားဖို့စိတ်ကူးခဲ့တာ။ အကြောင်းအမျိုးမျိုး
ကြောင့် မရောက်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။

မောင်ကောင်း(ကောင်းထက်)နဲ့ အဆက်
အသွယ်ရတော့မှ သိချင်တာတွေမေးရင်း
ပြောရင်းနဲ့ ရင်းနှီးသွားတာ။ လာခဲ့ဦးမယ်
ပြောရင်းပြောရင်းနဲ့ ပဲခူးဘက် ခဏခဏ
ရောက်ပေမယ့် အဲ့ဘက်ခြေဦး
မလှည့်နိုင်ခဲ့ဘူး။

မောင်ကောင်း(ကောင်းထက်)ညွှန်းလို့
ကိုအောင်ကျော့်ဆီ ရောက်သွားတာ။
သိရသလောက်က ပဲခူးမြို့ပေါ်ဘက်မှာ
အင်းခွေးကို မွေးဖောက်ရောင်းသူက
ရှားတာကို၊ မေးတော့လည်း သေခြာ
မရှင်းပြတတ်ကြဘူး။

ပြီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင်ဘာလက ကမာစဲမှာရှိတဲ့
မိတ်ဆွေဆီ ‌အင်းခွေးအကြောင်း
လှမ်းမေးတော့ သားပေါက်ချိန်ကုန်လို့
နောက်နှစ်မှရတော့မယ်ဆိုပြီးတောင်
ပြောတယ်။ အင်းခွေးနဲ့ မနီးစပ်တာလည်း
ပါပါတယ်။

ဒီလိုတွေရှိကြတော့ မထူးဘူး
ဒီတစ်ခါတော့ ကောင်းထက်တို့ဆီ
ရောက်အောင်သွားမယ်ဆိုပြီး
တေးထားတာ။

နောက် ကိုမျိုးထက် ရဲ့ ကျားဗိုလ်
သား‌ပေါက်တွေရတော့ ချယ်ရီဆိုတဲ့
အမလေး တစ်ကောင်ယူလိုက်တယ်။
အမှန်သဘောကျတာက
ကျားဗိုလ်+မိချော အုပ်က အထီးနဲ့
အမလေးယူဖို့၊ အဲ့တာကို
အထီးက ကောင်းထက်အတွက်ရယ်
အမလေးက ကိုမျိုးထက်သားအကြီး
ယူထားလို့ မရတော့ဘူး။
ဒါနဲ့ပဲ ကျားဗိုလ်+အိချောပို အုပ်က
ချယ်ရီကို ယူလိုက်ရတာ။
နောက် မိလန်းဆိုတဲ့ အမနဲ့ ကျားဗိုလ်
ပေါက်တာရှိသေးတယ်၊ အဖတ်မတင်
ဘူးလို့ ကိုမျိုးထက်ပြောတယ်။

တစ်ရက်... ကောင်းထက်တင်တဲ့
ခွေးပေါက်လေးတွေတွေ့လို့ လာဦးမယ်
ကွာ၊ မင်းစိတ်ကြိုက်တွေ့ရင် ယူထားဦး
ဆိုပြီး အမလေးတစ်ကောင် ကြိုမှာထား
တယ်။

သွားဖို့အကြောင်းဖန်လာတော့
မိတ္ထီလာ ကိုမျိုးထက်ကြီးဆီခဏဝင်၊
ပဲခူးဘက်သွားရင်း အခန့်သင့်ရင်
ကောင်းထက်နဲ့ ကိုမျိုးဆွေ(ပဒုမ္မာကြီး)
တို့ဘက်ဝင်မယ်ဆိုတော့၊ ကိုမျိုးထက်က
ကျားဗိုလ်သားလေး ကောင်းထက်အတွက်
ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

မိုးချုပ်ချုပ်နဲ့မောင်းတာ ဘုရားကြီးကို
ည ၁ နာရီရောက်တယ်၊ အမှန်ခဏအိပ်ဖို့
ဗိုက်ဆာတာနဲ့ လ္ဘက်ရည်သောက်၊ မုန့်စား
လိုက်တာ အိပ်မရတော့ဘူး။ ဒါနဲ့မထူးဘူး
ဆိုပြီး မောင်းလိုက်တာ ကမာစဲကို ည
၂ နာရီခွဲရောက်တော့တာပဲ။

အဲ့တာနဲ့ ဦးသိန်းတန်ကြီးနိုးပြီး လက်
ဆောင်ပေး၊ သူက လိုက်ပို့ပေးမယ်
ဆိုပြီးလုပ်တာ၊ မနက်စောစော အားနာ
တာနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲသွားတော့မယ်။
မရရင် ပြန်လာခဲ့မယ်ဆိုပြီး ထွက်ခဲ့တာ။

အဲ့အချိန် မောင်ကောင်းကလည်း
ဖုန်းမကိုင်၊ ကိုမျိုးဆွေဆီဆက်တော့
ရစ်ကန်ဘူတာကျော် ဌာဝပေါက်
ဆိုတာရှိတယ် အဲ့နားဝင်ရမှာတဲ့။
ရှာလိုက်ရတာ ကမာစဲကနေထွက်
ဘယ်ကြည့်ညာကြည့်နဲ့ တစ်ပေါက်မှ
မတွေ့ဘူး။ ထင်တဲ့ဟာဝင်ဆက်သွား
မရ၊ အဲ့နားတင် ရွာလည်နေတာ
တစ်နာရီနီးပါးပဲ နောက်တော့
ကိုမျိုးဆွေနဲ့ ကိုကြည်လွင်တို့ လာ‌ခေါ်မှပဲ
လမ်းမှန်ရောက်တော့တယ်။

သူတို့နောက်ကလိုက်တော့မှ
ကိုမျိုးဆွေတို့ရွာ ကဇင်းကို မနက် ၄ နာရီ
ကျော်ကျော်ရောက်တာ။ မဟုတ်ရင်
ရွာလည်နေတာနဲ့ မိုးလင်းမယ်ထင်တာပဲ။
ထိုင်စကားပြောလိုက်တာ မိုးစင်စင်လင်း
ကောင်းထက်ရောက်တဲ့အထိပဲ။

ကိုမျိုးဆွေဆီမှာ အင်း အမနှစ်ကောင်
ရှိတယ်။ တစ်ကောင်က ပိုးထိသွားတာ
ဇီးကြီးနဲ့ သနားစရာကောင်းတယ်။
အမွှေစိန်ဆိုတဲ့ အမလေးပဲ ကျန်တယ်။
သူကတော့ သားမကျဘူး။ ကောင်းထက်
ရောက်တော့ ထီလာကပါတဲ့ ကျားဗိုလ်
သားကိုအပ်ပြီး

"ကျားဗိုလ်သားပေါက်ပေးတဲ့
ကိုမျိုးထက်လည်း တာဝန်ကျေပြီ၊
သယ်ယူလာပေးတဲ့ ငါလည်းတာဝန်
ကျေပြီ၊ မျိုးဆက်ထိန်းဖို့က မင်းတာဝန်
ပဲ ကောင်းထက်ရေ" လို့။

ခဏကြတော့ မနက်စာစား
ကမာစဲဘက်ပြန်ပြီး ကသစ်ဝိုင်ဘက်
ခရီးဆက်ကြတယ်။ ထီလာကပါတဲ့
ကျားဗိုလ်သားတော့ ခရီးပန်းလို့
ကိုမျိုးဆွေတဲမှာ ထားခဲ့ကြတယ်။

ဟိုကွေ့ဒီပတ်နဲ့ နောက်ဆုံး
ကသစ်ဝိုင်(ရွာသစ်) ကောင်းထက်တဲ
ရောက်တာပဲ။ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ဆိုရင်
တော့ တိုင်ပတ်လမ်းပျောက်နေရုံပဲ။
ကိုမျိုးထက်တော့ ပြောပါတယ်၊ ညရောက်
လို့အဆင်မပြေရင် စည်သူဆီသာ
အိပ်လိုက်လို့၊ ရောက်မှ မထူးတော့လို့သာ
ဆက်ပြီးခရီးနှင်ရတာ။ တော်သေး
ကားလမ်းသင့်လို့ မဟုတ်ရင် ဆိုင်ကယ်
နဲ့ ဒိုးရမှာ။

ရောက်ရောက်ချင်း ကြည့်ရတာက
လန်ဘားကြီးပါပဲ။ နေမကောင်းပျောက်
စဆိုတော့ ငူငူငိုင်ငိုင်တော့ ဖြစ်သေးတယ်၊
လန်ဘားအသက်က ကောင်းထက်အပေါ်
မူတည်တယ်ပြောရမယ်။ ဆက်သွယ်ရ
ခက်၊ သွားရခက်၊ ဆေးဝါးခက်ခဲတဲ့
နေရာမှာ လန်ဘားကိုပြုစုထိန်းသိမ်း
ကုသပုံက ဩချလောက်တယ်။
ကောင်းထက်ကြောင့် လန်ဘားဒီအချိန်
ထိအသက်ရှင်တာဆို ပိုမှန်လိမ့်မယ်။
ဒါလန်ဘားအပေါ်ထားတဲ့
ကောင်းထက်ရဲ့ စေတနာနဲ့ မေတ္တာတရား။
ခွေးမွေးတဲ့လူတိုင်းရဲ့ ခွေးအပေါ်ထားတဲ့
သခင့် ချစ်ချင်းမေတ္တာ...
အတိုင်းသား မြင်ရတယ်။
ဒီခံစားချက်ကို ခွေးချစ်တဲ့
လူတိုင်းသိတယ်။

သူမအားလို့ စားစရာမကျွေးနိုင်ရင်
ဘဲခြံထဲလွတ်ပြီး ဘဲဥတွေစိတ်ကြိုက်
စားစေတာ၊ တစ်နေ့ကို
အလုံး ၂၀၊ ၂၅ စားတယ်တဲ့။
နောက် လယ်ထဲ၊ အခင်းထဲဆင်းပြီး
သူ့ဟာသူလည်း ကြွက်ဖမ်းစားတတ်
သေးတယ်။ ဒါကလည်း ကွင်းဘက်၊
တဲဘက်မှာ ပေါက်တဲ့ အင်းခွေးတွေရဲ့
သဘာဝပဲ၊ မွေးထားတဲ့ ကြက်၊ဘဲ၊ဆိတ်
နွား သေးသေးကြီးကြီးတွေကို ဘာမှ
မလုပ်တဲ့အပြင် ‌ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်
တတ်သေးတယ်။ ဒါလန်ဘားဘက်က
တုန့်ပြန်မှု၊ သခင်နဲ့ မိသားစုအပေါ်
ကာကွယ်ရမယ်၊ စောင့်ရှောက်ရမယ်
လိုအပ်လို့ သေသေကြေကြေ
သူတို့ပဲခံမယ့် ဗီဇက
အင်းခွေးတွေရဲ့ ဉာဥ်၊ မွေးကတည်းက
သ‌န္ဓေတည်ပြီးသား။

လန်ဘားအနေအထားက
သဘောတော့ အတော်ကောင်းပုံရတယ်၊
သူ့လူတွေရှိလို့လဲပါတယ်၊ အေးဆေး
အကပ်ခံတယ်။ နောက်သူ့သား ဖိုးအေး
ရှိသေးတယ်၊ သူလည်းအေး‌ဆေးပဲ။
နည်းနည်းဟောင်တာက လွဲလို့။ မရတာက
‌သားကျထားတဲ့ အမလေးပဲ၊ သူကတော့
အသံကြားတာနဲ့ သောင်းကျန်းနေတော့
တာ။ ကောင်းထက်ဟန့်လိုက်မှ ငြိမ်တော့
တယ်။

အင်းခွေးဆိုတာကလည်း သခင့်အမိန့်
တစ်ခုတော့ မြေဝယ်မကျနားထောင်
တယ်။ သခင်ကွယ်ရင် မထင်သလိုလုပ်
တတ်တာ။ ကျားဗိုလ်ဆို သူ့သခင်
ကိုမျိုးထက်ရယ်၊ ကောင်းထက်ရယ်
ဒီနှစ်ယောက်ပဲ ကောင်းကောင်းကိုင်လို့
ရတာ။ ရန်လုပ်နေရင်တောင် ကိုမျိုးထက်
အသံကြားရင်ငြိမ်သွားရော။ ဒါမျိုး။
လန်ဘားကတော့ သွေးအေးတယ်။
သူ့ဟာသူအေးဆေးနေတာ။ အနားသွား
ကြည့်၊ ဓါတ်ပုံရိုက်၊ပတ်ကြည့်
လုပ်လို့ရတယ်။ ကောင်းထက် ကလေး
တွေဆို ဂုတ်တက်စီး၊ နားရွက်ဆွဲ၊ အမြှီး
ဆွဲလုပ်တာ၊ အေးဆေးပဲ၊ ကလေးချစ်
တတ်တယ်။

ခဏနေတော့ စည်သူရောက်လာတယ်၊
ခွေးပေါက်လေးတွေဖမ်းရင်း ရောက်လာ
တာ၊ စည်သူကို အညာသားလို့ သူတို့ခေါ်
ကြတယ်။ ထိုင်စကားပြောရင်း

"စည်သူရေ အခြေအနေဘယ်လိုလဲ
လုပ်ရကိုင်ရတာ" ဆိုတော့

"ကျွန်တော် အင်းခွေးလောကထဲ
ဝင်လိုက်တာ ကားနှစ်စီးတော့
ပြုတ်သွားပြီတဲ့၊ ဝါသနာအရတော့
ဆက်သွား‌နေတုန်းပဲ" ပြောရှာတယ်။

"ကားပြုတ်သွားပေမယ့် မြေကွက်‌
တွေတော့ ရှိသေးတယ်မို့လား၊ ဟိုနေ့က
မြေဖို့နေတာ ‌တွေ့လို့"

"ခွေးစာ‌‌ခြောက်လေးရောင်းရမလား
ဆိုင်လေးလုပ်မလို့" ဆိုပြီးပြောတော့

"ချကွာ၊ ကောင်းတယ်၊ ညီလေး
နေရာစုံရောက်နေတာပဲ၊ ဖြစ်မှာပါလို့"
အားပေးလိုက်တယ်။

တကယ်တော့ စည်သူက ငယ်ငယ်
ရွယ်ရွယ်နဲ့ တစ်နယ်တစ်ကျေးမှာ
ဝါသနာအရ အလုပ်လာလုပ်
တယ်ဆိုပေမယ့် လာနေတာဆို
ပိုမှန်လိမ့်မယ်။ အင်းခွေးဆိုတာလည်း
၁၂ ရာသီလုံး အရောင်းအဝယ်လုပ်လို့
ရတာမဟုတ်။ တော်ရုံဒီလိုလာနေထိုင်
ဖို့ဆိုတာလည်း အတော်မလွယ်တဲ့ကိစ္စ။
ဒီလိုအရပ်ဒေသမျိုးမှာ အခုလိုသွားလာ
နေထိုင်လုပ်ရှားနေတာကိုက ချီးကျူး
စရာကောင်းနေပြီ။

နောက် မိတ္ထီလာက ကျားဗိုလ်ဆိုတာ
လည်း သူ့လက်ကထွက်တာ၊ သူပဲ
ကိုမျိုးထက်ကြီးကို ရောင်းပေးလိုက်တာ၊
ကျွန်တော်ခွေးစရှာတော့လည်း သူလမ်း
ညွှန်ပေးလိုက်တာ၊ ကိုလွှမ်းမိုးတို့ဆီကို။
ဦးသိန်းတန်ကြီးဆီကိုကအစ သူလွှတ်
လိုက်တာ။ အဲ့ဘက်ရောက်ရင် ခဏတိုင်း
ဝင်တာ စည်သူ့ခြံရယ်၊ ဦးသိန်းတန်ဆီ
ရယ်။ သွားတိုင်းလူမရှိတာတော့ စည်သူပဲ
တစ်ချိန်လုံး ရွာဘက်ပတ်နေတာ။
အကိုကြီးပြန်ရင် ဝင်ခဲ့ဦး၊ ဆိုင်မှာ ဧည့်ခံ
မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို
ဖိတ်ထားသေးတယ်။
ဒါ စည်သူရဲ့စိတ်နေစိတ်ထား။

နောက်သူပြန်သွားပြီး မကြာဘူး၊
ဆရာ သာဂိရောက်လာတယ်။
သာဂိကိုပြောထားတယ်-

"မင်းရောက်မလာရင် ငါမပြန်ဘူး" ဆိုပြီး။

အမှန် သာဂိက အဝေးကလာရတာ၊
ခရမ်းဘက်က၊ တာရိုးအတိုင်း
ဆိုင်ကယ်စီးရင် အနည်းဆုံး တစ်နာရီ
ကျော်ကြာတယ်။ နောက် သူ့ဦးလေး
မွေ့နေ့ဆွမ်းကပ်ရှိတော့ ၂ ညလောက်
ပင်ပန်းနေတာ၊ ဒေါင်းနေလို့ မလာတော့
ဘူးဆို ခဏကြ ပေါက်ချလာတယ်။

သာဂိက လက်စောင်းထက်တယ်၊
အင်းခွေးနဲ့ပတ်သက်ရင် Crazy၊
သူ့မှာ အင်းအမနှစ်ကောင်ရှိတယ်၊
လာမယ့်နှစ်တော့ သားတင်မယ်ပြောတယ်။

သာဂိကအမြင်မတော်ရင်
ကလော်တော့တာ၊ သူပြောတဲ့
အတိုင်းဆို -

" တစ်ခြားလူ မပြောနဲ့ မောင်ကောင်းတို့
ကိုမျိုးကြီး(ပဒုမ္မာ)တို့ ပေါက်ကရလုပ်
ရင်လည်း ကျွန်တော်ကတော့ ပြောစရာ
ရှိတာပြောမှာပဲ၊ ခင်တာမင်တာက တစ်
ပိုင်း" ဆိုပြီးပြောတတ်တာ။

ဒါနဲ့ "ငါနဲ့ ကိုမျိုးထက်ကြီး ကိုတော့
ချမ်းသာပေးပါကွာလို့ ငါတို့က
ဝါသနာအရ မွေးကြတာ၊ အသက်
တွေလည်း ကြီးနေပါပြီ လို့"

ကျွန်တော်ပြောတော့ ရယ်နေရော။
အဲ့လို ချစ်စရာကောင်းတာ၊ ဒီလူတွေ။

စကားပြောရင်း White Rum သောက်
ကြည့်ဆိုပြီး ကောင်းထက်ချပေးတော့
သူတစ်ယောက်ပဲ၊ Rum ချတာ၊
ကျန်လူ‌တွေအားလုံး ဝိုင်ပဲ သောက်ကြတာ။
အဲ့တာကို တစ်ဝက်မကကုန်တဲ့အထိ
ဘာမှမဖြစ်ဖူး။ သောက်ပုံကလည်း
အရက်ကို ခွက်ထဲထည့်ရေနည်းနည်းစပ်
ဘယ်ဘက်က အရက်ခွက်ကိုင်
ညာဘက်က ရေသန့်ဘူးကို ကိုင်
အရက်ခွက်ကို အရင်အကုန်မော့၊
ပြီးတော့ ရေသန့်ကိုနည်းနည်းသောက်
အဲ့လိုမျိုးကြီး။

သောက်ရင်း ပြောရင်းနဲ့ ကောင်းထက်
အိမ်သူ ချက်ကျွေးတဲ့ နေ့လည်စာစား
ကြတယ်။ လတ်ဆတ်တာရော၊ လက်ရာ
ကောင်းတာရောမို့ စားကောင်းတာ
ပြောဖွယ်ရာမရှိ။

ခဏနားပြီး သားပေါက်တွေကြည့်ဖို့
ရွှေအိုးရွာ၊ မောင်ကောင်း‌ယောက်ဖ တဲ
သွားကြတယ်၊ အဲ့မှာ အထီးလေး
နှစ်ကောင်နဲ့ အမလေးတစ်ကောင်ကို
သဘောကျတာ။ ညနေမှပဲ ယူမယူ
ဆုံးဖြတ်တော့မယ်ဆိုပြီး ပြန်လာလိုက်
ကြတယ်။

ညနေပိုင်းကြမှ လန်းဘားနဲ့ မောင်နှမ
ဂွမ်းဘုံတို့ဘက် သွားကြည့်ကြတယ်။
သူတို့ပြောပါတယ်-

"မိတ္ထီလာက ကျားဗိုလ်ကို
ဒီ လန်ဘားနဲ့ ဂွမ်းဘုံက ပေါက်တယ်
လို့ပြောရင် ယုံမှာတောင်မဟုတ်ဘူးတဲ့"

ဒါတကယ့်အမှန်တရားပဲ။ နောက် သူတို့
က တစ်အုပ်ထဲပေါက်တဲ့ မောင်နှမအရင်း
တွေ။ အဲ့တာကို ကျားဗိုလ်လို ရုပ်ထွက်တာ၊
ဒီနှစ်တော့ ဂွမ်းဘုံသားမရဘူး။

နောက် မောင်ကောင်းတဲပြန်ပြီး ရလာတဲ့
လယ်ကြွက် ချက်တာရယ်၊ ဘဲသားကြော်
ချက်ရယ်နဲ့ ညစာထပ်စား။ အမောင်
သာဂိတစ်‌ယောက်ပဲ Rum ကိုဖြိုနေတာ၊
အဲ့တာကို စည်သူကလည်း ပြန်လာရင်
သူဧည့်ခံမယ် ဘယ်အချိန်ပြန်ထွက်လာ
မလဲ ဖုန်းဆက်လှမ်းမေးနေရော-

"အေးအေး... ငါတို့ပြန်နေတာ ညနေ
၄ နာရီကတည်းက ခုထိ မောင်ကောင်း
တဲမှာ ည ၉နာရီရှိပြီ၊ အေးဆေးဝင်ခဲ့
မယ်လို့" ပြောရတယ်။

အဲ့တာ စည်သူ့ စေတနာ။

ဒါနဲ့ မပြန်ဖြစ်ပဲ၊ ရွာထဲက မောင်ကောင်း
တို့အိမ် သွားအိပ်ကြတယ်၊ မနက်ကြတော့
စောစောနိုးနေလို့ ရွာထဲလမ်းလျှောက်၊
ရေမိုးချိုးပြီး မောင်ကောင်းညီတွေ
ဧည့်ခံတဲ့ မုန့်နဲ့လ္ဘက်ရည်ရယ်၊
တောမုန့်ဟင်းခါးရယ် စားသောက်
ရသေးတယ်။

ကိုမျိုးဆွေနဲ့ ကိုကြည်လွင်က အလုပ်
လေးရှိလို့ဆိုပြီး ကဇင်းဘက်ပြန်ကြ
တယ်၊ ခဏကြတော့ သာဂိနဲ့
မောင်ကောင်းရောက်လာတယ်၊
မောင်ကောင်းအဖေက ငါးသွားငုတ်ပြီး
ငါးကင်ကျွေးဖို့ မောင်ကောင်းနဲ့ သာဂိ
ကိုခိုင်းတယ်၊

"ရပါတယ် အဘရာလို့၊ နောက်မှ စား
တော့မယ်၊ မနက်ကြီး အေးပါတယ်
မလုပ်ပါနဲ့တော့လို့" ပြောရတယ်။

သာဂိကလည်း သွားငုတ်မယ်ကြီး
လုပ်နေတာ၊ နောက်အေးဆေးလာမှ
စားမယ်ကွာလို့၊ မနည်းပြောရတယ်။
ငါးတွေက ရေတက်ချိန် အင်းထဲကျန်
တဲ့ သဘာဝငါးတွေ၊ စားကောင်းလို့
စားစေချင်လို့ဆိုပြီး ပြောကြတာ။

နောက် မောင်ကောင်းတဲဘက်ပြန်၊
တဲရောက်တော့ ငါးခြောက်ဖုတ်နဲ့
လ္ဖက်ရည်ကြမ်း မြည်းကြရသေးတယ်။
မောင်သာဂိကတော့ လက်ကျန်
White Rum လေးဖြတ်နေလေရဲ့။

ဒါနဲ့ မောင်ကောင်းရေ၊ ဟိုအုပ်ထဲက
အထီးနဲ့အမ တစ်စုံယူမယ် မင်းပဲကြည့်
ရွေးလိုက်တော့ဆိုပြီး။ သူ့ယောက်ဖ တဲ
သွား ကျေးဇူးရှင်နှစ်ကောင်မပြီး
ဘက်ဂီယာထိုးခဲ့တော့တာ။ ကောင်းထက်
ကတော့ ရန်ကုန်က ဧည့်သည်လာစရာ
ရှိလို့ ရစ်ကန်လေးအပေါက်နား စောင့်ရင်း
လိုက်ပို့ပြီး သာဂိနဲ့ ကမာစဲပြန်လာတော့
တာ။

ကမာစဲ စည်သူ့ခြံရောက်တော့
အမောင်စည်သူက မရှိဘူး၊ သူ့တပည့်
ကိုမေးတော့ ကဇင်းဘက်သွားတယ်တဲ့၊
ဒါနဲ့ သာဂိရေ ငါလစ်တော့မယ်လို့
နှုတ်ဆက်ပြီး သာဂိနဲ့လမ်းခွဲကြတယ်။

နောက် ဦးသိန်းတန်အိမ်ဝင် နှုတ်ဆက်၊
အုန္နဲဘက်သွားပြီး ကိုလေးမောင်နဲ့
ခဏစကားပြော၊ ပြီးတော့ ပြန်ထွက်
လာတော့တာပဲ။ ၃၉ မိုင် ရွှေပုလ္လင်ဆိုင်
ရောက်တော့ ခဏနား၊ ကျေးဇူးရှင်
နှစ်ကောင်ထုတ်တုန်းရှိသေးတယ်၊
ရန်ကုန်က အကိုတွေအုပ်စုက ချစ်လို့
ဆိုပြီး အထီးလေးယူပြီး ဓါတ်ပုံတွေ
ရိုက်ကြတာ၊ ဒီလိုမျိုးအင်းခွေးက
တော်ရုံမရနိုင်တော့ဘူးဆိုပြီး ပြောရှာ
ပါတယ်။ အဲ့တာပြီးတော့ခရီးဆက်ဖို့
ပြင်ရတာ။

ကျေးဇူးရှင်များကားမူးတတ်လို့
မှန်အကုန်ချပြီးမောင်းရတယ်။
ဒီလိုနဲ့ ခရီးဆက်တာ ည ၇ နာရီ
လောက် မိ‌တ္ထီလာ ကိုမျိုးထက်ကြီးဆီဝင်၊
ကောင်းထက်တို့ပေးတဲ့လက်ဆောင်
တွေပေး၊ ညစာစားပြီး ပြန်တာ
ပြင်ဦးလွင်ကို ည ၁၁ ကျော်လောက်
ရောက်တာပဲ။ အအေးပိုနေတဲ့အပြင်
အကြီး ၃ ကောင်ကပါ ရန်လုပ်နေလို့
မနည်းထိန်းပြီး သပ်သပ်ခွဲသိပ်ရတယ်။

ဒါတောင်သွားချင်တဲ့ဘက် ရှိသေးတယ်
အုန္နဲဟိုဘက် သက္ကလ၊ခရမ်း၊သုံးခွကနေ
သန်လျင်-ရန်ကုန်ဘက်ကူးချင်တာ။
ဒါမှမဟုတ် ရန်ကုန်-သန်လျင်ဘက်ကနေ
လာပြီး မိုးကျလို့ မော်တော်နဲ့ ကွင်းဘက်
ပတ်ဦးမယ်‌ပေါ့။ ခရမ်းမှာ မောင်သာဂိကို
နှိပ်စက်ဖို့ ကျန်သေးတယ်၊ နောက်
ကိုလွှမ်းမိုးတို့ဘက် မမောက်၊
အောင်ကောင်းညွှန့်ဘက် သွားချင်တာ၊
သူ့ဆီ ဒီနှစ် ခွေးတွေ
အများကြီးမွေးထားတယ် ဆိုလို့၊
စက်လှေစီး လမ်းလျှောက်လာခဲ့ဦးမယ်
ကိုလွှမ်းမိုးရေ။ အမ ချက်ကျွေးတဲ့
တောဟင်းတွေ ဦးသိန်းတန်နဲ့
လာစားဦးမယ်။

ကဲ ဒီနှစ်တော့ ကျေနပ်ပြီ မောင်ကောင်းရေ၊
ကိုမျိုးထက်ဆီက အမလေး တစ်ကောင်၊
ကိုအောင်ကျော့်ဆီက အထီးအမ တစ်စုံ၊
မင်းဆီက အထီးအမ တစ်စုံ၊ ၅ ကောင်
ရထားပြီ။ ဒါတောင် ကျန်ခဲ့တဲ့
မင့်‌ယောက်ဖ တဲက အထီးရယ်၊ မင်းဆီက
အမလေးရယ်ကို ယူချင်တုန်း။
ထိန်းမနိုင်မှာစိုးလို့ ထားခဲ့ရတာကွ။
လောလောဆယ် အကြီးကြီး
၂ ကောင်နဲ့ဆို အင်းကြီးပဲ ၇ ကောင်ရှိပြီ။

ကျန်းမာရေးလည်း ဂရုစိုက်ကွာ၊
မင်းနဲ့ငါက နှလုံးဖြစ်တာတူတယ်၊
ဒီစာရေးရင်း မနက်စောစော ၅ နာရီ
ကျော်မှာ ငါတောင်နှလုံးအောင့်လို့
ကိုမျိုးဆွေဝယ်ပေးတဲ့ ဘုန်းကြီးရဲ့
နှလုံးဆေးကို ရေနွေးနဲ့ သောက်ရသေး
တယ်။ အဲ့ဆေးလေး မင်းလည်းသောက်ဦး။
အဲ့တာသောက်ပြီး သက်သာတယ်ကွ။
၃၊၄ လပိုင်းမင်းတို့ဘက် အလုပ်ပါးရင်
မိသားစုလိုက် မိတ္ထီလာ၊ ပြင်ဦးလွင်
လာလည်ဖို့လုပ်ဦး။ ကိုမျိုးဆွေ၊
ကိုကြည်လွင် နဲ့ မောင်သာဂိပါ အပါ
ခေါ်ခဲ့။ အညာသားပါရင် ပိုတောင်
ကောင်းသေးတယ်။
ကိုမျိုးထက်ကြီးနဲ့ ငါ မျှော်နေမယ်။
မိတ္ထီလာအထက် မန္တလေး၊ပြင်ဦးလွင်
ငါ တာဝန်ယူတယ်ဟေ့။

ဧည့်ဝတ်ကျေပါရစေကွာ။

ပြင်ဦးလွင် (၂၉ - ၁ - ၂၀၂၁)

#အင်းခွေး
#မြန်မာ့အင်း

01/04/2022

လန်ဘား ပိုင်ရှင်က ကိုကောင်းထက်

ကျားဗိုလ် ပိုင်ရှင်က ကိုမျိုးထက်

သဘောမ‌နှောနဲ့ ဝါသနာက
သူတို့သားတွေ ကြည့်တာနဲ့
သိနိုင်တယ်။

ဟိုနေ့က ကိုကောင်းထက်
ဖုန်းဆက်လာချိန် ကျွန်တော်က
အုမ္မသီး ရွှေတိမ်တိုက်မှာ
နေ့လည်စာစားဖို့
စရောက်တုန်းရှိသေးတယ်။

အဲ့ဆိုင်က နေ့လည် ၁၂ နာရီနဲ့
၂ နာရီကြားသွားလို့က ကားရပ်
စရာမရှိ၊ ထိုင်စရာ နေရာမရှိပဲ။
ဟင်းထမင်းမှာရင်လည်း အနည်းဆုံး
မိနစ် ၄၀ လောက်စောင့်ရတယ်။

ဆိုင်ထဲလူများလို့ ဆူနေတာနဲ့
နောက်ဖေး ဆိုင်အောက်မှာ
ဖုန်းပြောလိုက်တာ ကျွန်တော့်လူ
တွေ ၂ ခါလာ‌ခေါ်ရတဲ့အပြင်
သူတို့ပါ ထမင်းစားလို့ပြီးသွားတယ်။
ကျွန်တော်တို့က ပြောတုန်း။
ဒါနဲ့ ပါဆယ်ယူခဲ့ အိမ်ရောက်မှ
စားမယ်လို့ ပြောရတယ်။

အမျိုးသမီးကလည်း ခွေးဋီကာ
ဖွင့်နေမှန်း သိတော့ သူ့ဟာသူပဲ
ကားမောင်းလိုက်တာ
အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အထိ
ဖုန်းပြောတာမပြီးသေးဘူး။
စိတ်အထင် ၂ နာရီနီးပါးရှိမယ်။

ဒီလိုပဲ မိတ္ထီလာ ကိုမျိုးထက်ဆီ
ရောက်တော့ ညနေ ၆ နာရီ၊ သူ့ဆီ
ကပြန်တော့ ည ၁၁ နာရီကျော်ပြီ။

ကိုမျိုးထက်ဆီ ကျားဗိုလ် သွားကြည့်ဖို့
လုပ်တာကြာပြီ၊ ပဲခူးဘက်မသွားခင်
ကတည်းက။

အဲ့နေ့က မိတ္ထီလာမြေဝိုင်းလေး
ခြံခတ်ဖို့ရှိတာနဲ့ ခဏဝင်ကြည့်တာ၊
ပြီးတော့ ကျားဗိုလ် ကြည့်မယ်ပေါ့။
ကိုမျိုးထက်ဖုန်းနံပါတ်ကလည်း
မသိဘူး။

အဲ့တာနဲ့ မင်းခန့်ကျော်ဆီဆိုင်
တံတားအကျော်မှာ
ကားရပ်ပြီး ကိုဖိုးဝဆီဖုန်း
လှမ်းဆက်ရတယ်။ ကိုဖိုးဝက
ကိုမျိုးထက်ရဲ့ အကိုဝမ်းကွဲ၊ ဂျော်ကီ
ဖိုးဝဆိုပြီး မိတ္ထီလာနယ်ဘက် နာမည်
ကြီးတယ်။

သူကိုမေးတော့ ကျား‌ဗိုလ် က
မင်းခန့်ကျော်ဆီဆိုင်ရှေ့က ခြံမှာ၊
တစ်ယောက်ယောက်လွတ်ပေးမယ်
ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အတော်ပဲ
ကျွန်‌တော်လည်း အဲ့အနားမှာဆိုပြီး
ကားပြန်ကွေ့ အဲ့ခြံရှေ့ကားရပ်၊
အခြေအနေက ကြည့်ရသေးတယ်။
တော်ကြာ ကျားဗိုလ် လွတ်ထားချိန်နဲ့
တိုးပြီး ထွက်ဆွဲမှာစိုးလို့။

ခြံရှေ့တံခါးမှာ သတိခွေးကိုက်တတ်
သည်လို့ ရေးထားတာ‌တွေ့ပေမယ့်
လူတစ်ယောက်မှ မ‌တွေ့တာကြောင့်
ဘေးက ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင်မှာ ဝင်မေး
ရသေးတယ်။ ခဏနေတော့
ကိုမျိုးထက်ကြီး ထွက်ကြိုတာပဲ။

အဲ့ကနေ ကျား‌‌ဗိုလ်ကို ကြည့်လိုက်
အင်းခွေးတွေအကြောင်းပြောလိုက်၊
ကိုမျိုးထက်ကလည်း တစ်ခုပြီးတစ်ခု
ကျွေးတာ။ ကိုကောင်းထက်ဆီတောင်
ကျွန်တော်တို့ ရောက်နေကြောင်း
ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်လို့ စကားပြော
ကြရသေးတယ်။

ခဏနေတော့
ကိုမျိုးထက်ဆီ ကိုဖိုးဝဖုန်းခေါ်တယ်။
ခြံရှေ့ရောက်နေကြောင်းနဲ့
ကျားဗိုလ် ဘယ်နားရှိလဲ လှမ်းမေးတာ။
သူနဲ့ကျားဗိုလ် က မတည့်ဘူး။
သေခြာအောင် မင်းလက်ထဲကိုင်ထား
ဦးဆိုပြီး ကိုမျိုးထက်ကို ခြံရှေ့ကနေ
ဖုန်းဆက်ပြောတာ။

အဲ့တာ သူစိမ်းမဟုတ်ဖူး၊
အင်းအမတွေ သားလာတင်ရင်
ကျားဗိုလ် ကို ကိုင်ပြီးထိန်းပေးလုပ်ပေး
တဲ့သူ။ ဒါတောင် သတိထားရတယ်တဲ့။
အင်းဆိုတဲ့ ကျားဗိုလ် က အဲ့လိုမျိုး။

ဒါနဲ့ ကိုကောင်းထက်ကိုရောဆိုတော့
ကောင်းထက်က ခွေးပြီး‌နေတာ
သူ့ကျ ကျားဗိုလ် ကဘာမှ မလုပ်ဖူးတဲ့။
ဟိုကလည်းချစ်တယ်၊ သူကလည်း
သိတာမှ လွန်ရောတဲ့။

အိမ်ရှေ့မှာ ထိုင်ကြတော့
ကိုမျိုးထက်နဲ့ ကျားဗိုလ်ကြီးက
တစ်ဖက်၊ ဘေးမှာ ကိုမျိုးထက် အမေ။
ကိုမျိုးထက်အမေနဲ့ ကပ်ရက်က
ကျွန်တော့် အမျိုးသမီး၊ သူ့ဘေးက
ကျွန်တော်၊ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုမျိုးထက်က
မျက်နှာချင်းဆိုင် ကျားဗိုလ်က သူ့သခင်
ကိုပတ်နေတော့ အလယ်ထဲမှာ။ နောက်
ကိုဖိုးဝက ကျွန်တော့်နောက်မှာ သူက
သတိပေးတယ်၊ အကို အဲ့ကောင်ကို
မယုံနဲ့တဲ့ မထင်ရင်မထင်သလိုတွယ်
တတ်တာဆိုပြီး ပြောတယ်။

ထိုင်နေတဲ့တစ်လျှောက်လုံး
ရန်လိုတာမရှိဘူး၊ အေးဆေးပဲ။
သူ့သခင်က လက်ပေးလိုက်ဆို
ပေးတယ်၊ ထိုင်ဆိုထိုင်တယ်။
ငြိမ်နေရော၊ ခြေ‌တွေလက်‌တွေ
ကလည်း အကြီးကြီးတွေ။

အဓိက က ခေါင်းနဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး
တယ်။ နှာတိုနှုတ်ကြီးပြီး အရမ်းလှ
တယ်။ ဒေါက်မြင့်ကိုယ်လုံးကြီးတာကို
သူ့လက်ခြေက ကောင်းကောင်း
နိုင်တယ်။ ဒါကမျိုးရိုးရယ်၊ ထိန်းသိမ်း
စောင့်ရှောက်တဲ့ အပေါ်အခြေခံတယ်။
မဟုတ်ရင် ခြေခင်းတာ၊ ခွင်တာ
ဖြစ်တတ်တယ်။ ကျားဗိုလ် ရုပ်ထွက်မျိုး
ဒီခေတ်ရဖို့မပြောနဲ့ မြင်ရဖို့တောင်
မလွယ်ဘူး။

ကျားဗိုလ် လို နှာတိုခေါင်းကြီးမျိုး
ဦးခေါင်းရရင် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်
အဆစ်အပေါက်ကမလွယ်ဘူး၊
ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ရရင်
ဒေါက်အမြင့်ရဖို့က မလွယ်ပြန်ဘူး၊
ဒေါက်ဒေါင်အမြင့်ရရင် ခြေလက်
အဆင်းကောင်းအောင် သတိ
ထားရပြန်ရော၊ နောက် မျက်လုံး
နားရွက်၊အမြှီး၊အမွှေး၊ခြေသည်း
လက်သည်း၊ အရောင် ဒါတွေ
ရှိသေးတယ်၊ ပြောရရင်
စိတ်နေစိတ်ထား ဉာဉ်ပါ ပါတယ်။
တော်ရုံခွေးက သူစိမ်းတွေနဲ့ တစ်ဝိုင်း
ထဲ နီးနီးကပ်ကပ်အထိုင်မခံဘူးလေ။
အင်းခွေးဆို ပြောမနေနဲ့။

နောက်ပြန်ခါနီး ဒိန်ချဉ်ကျွေးတာ
ဒိန်ချဉ်စားတုန်း သူ့အရပ်တိုင်းမလို့၊
သူ့ဘေးကျွန်တော်ကပ်ရပ်ပြီး
ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီမှာ လက်ညိုး
ထောက်မှတ်၊ ပျောက်မသွား‌အောင်
ဘောပင်ယူ ခြစ်ပြီး မှတ်ရတယ်။
တိုင်းကြည့်တော့ ၃၂" ရှိတယ်။
ဒီလို ဒေါက်မြင့်၊ ခေါင်းကြီး
ရုပ်ထွက်လက္ခဏာရှိတဲ့ " အင်း "
မျိုးကြီးပါ။

ကိုမျိုးထက်ဆီမှာ ကျားဗိုလ် ရယ်၊
အရင်ဆုံးရောက်တဲ့ အင်းအမရယ်
(သူကတော့ တစ်အိမ်လုံးမှာ ဗိုလ်)၊
သူ့ကို ကျားဗိုလ် က အသေကြိုက်တာ
ဟိုက ပြန်မကြိုက်တဲ့အပြင် ကိုက်ပါ
ပြန်ကိုက်သေးတယ်။ သူကြိုက်တာ
က လမ်းပေါ်က ခွေးတွေဆိုပဲ။
နောက် ရင်အကြားလက်အကြား
အင်းမလေး(ခြေဆန်လက်ဆန်
လှပြီး ဒေါင်ကောင်းတယ်)၊
နောက်ဆုံးတစ်ကောင်က အင်းမ၊
ကောလိပ်ရှေ့အိမ်မှာထားပြီး
အိမ်ရှေ့တမာပင်အောက်မှာ
ချည်ထားတယ်။

ကျားဗိုလ် က တစ်နှစ်နဲ့ ရှစ်လ‌လောက်ပဲ
ရှိသေးတော့ သားတင်၊ သားစပ်အခု
မှ လုပ်တယ်။ နှစ်ကုန်လောက်ဆို
ကျားဗိုလ်သားသမီး(လန်ဘားမြေးတွေ)
ရကြတော့မှာလို့ ကိုမျိုးထက်
ပြောတယ်။ နောက်သူက အလုပ်နဲ့
နယ်တွေခရီးသွားရလို့ မအားတော့
တစ်ခုခုဆို ကိုဖိုးဝပဲ လုပ်ပေးတာ။

အင်းခွေးနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သေခြာ
မြင်ချင်လို့ လေ့လာချင်တယ်ဆို
အနီးဆုံးရှိတာ မိတ္ထီလာက
ကိုမျိုးထက်ခြံကိုသာ သွား။
မဟုတ်လို့ ပဲခူးဘက်သွားရင်လည်း
ဒေသန္တရဗဟုသုတရပါတယ်။
ကုန်း/ရေ နှစ်တန်သွားရတဲ့အပြင်
လမ်းပါလျှောက်ရတော့ ကျန်းမာရေး
အတွက် အထောက်အကူဖြစ်တာပေါ့။

နောက် ညစာကျွေးလို့ ပညာရေး
ကောလိပ်ရှေ့ အိမ်ရောက်မှ လုပ်ငန်း
အကြောင်းပြောဖြစ်တော့
ကိုမျိုးထက် ရဲ့ စိန်ရတနာ
မီးဖိုအကြောင်းသိတာ။

မီးဖိုလုပ်ငန်းက ၁၁ နှစ်ကျော်ရှိပြီ
သေသေချာချာ သုတေသနလုပ်ပြီး
ထုတ်ထားတာ။ ထင်းနဲ့ မီးသွေးနှစ်မျိုး
လုံးသုံးနိုင်တယ်။ အဲ့မီးဖိုနဲ့ ချက်ရင်
ဟင်းထမင်းအကျက်မြန်ပြီး
ထင်း၊မီးသွေး သုံးချိုးမှာ
တစ်ချိုးပဲကုန်တော့ လောင်စာ
သက်သာတယ်လေ။ တော်ရုံ
လေတိုက်နေတဲ့နေရာ
ထားသုံးလို့ရတယ်။ သစ်တောပြုန်း
တီးမှုကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းက
အထောက်အကူဖြစ်လို့
သဘာဝပတ်ဝန်းကျင် ပွဲတွေမှာ
ကိုမျိုးထက် ဟောပြောပေးရတယ်။
အဲ့လို အောင်မြင်တာ။

တစ်လုံးလက်ဆောင် ကားပေါ်တင်
ပေးလိုက်လို့ စမ်းသုံးတာ ၂ ရက်ရှိပြီ
အဆင်ပြေတယ်။ အောက်မှာ အုတ်ခဲ
နှစ်လုံးခံပြီးသုံးရင် လေဝင်လေထွက်
ပိုကောင်းတယ်ဆိုလို့ ကိုမျိုးထက်
ပြောတဲ့အတိုင်း ချနေတာ။ ကျွန်တော့်
လူတွေသဘောကျပြီး ရွာအပြန်‌
ဝယ်ပေးပါဆိုနေတယ်။

ကျွန်တော်က ပါလာတဲ့
Maymyo Fresh Coffee နှစ်ထုတ်ပဲ
လက်‌ဆောင်ပေးရတယ်၊ သူပေးတာ
ကျွေးတာ အများကြီးပဲ။ တကူးတက
မှာထားတဲ့ ခါကြော်တောင် စားလိုက်
ရသေးတယ်။ ကျွန်တော်က နှလုံးနဲ့
ပတ်သက်ပြီး‌ရောဂါရှိတယ်ဆိုတော့
သေခြာဖေါ်ထားတဲ့ နှလုံးဆေးပေး
လိုက်တယ်။ (မေမြို့ရောက်လို့
ဖုန်းဆက်ပြောတော့ ဆေးသောက်
မသောက် သေခြာမေး‌သေးတယ်၊
အဲ့လို စတေနာထားတာ)
ပျားရည်၊ကုလားအော်
ငရုတ်သီးခြောက်၊ထိုင်းသုံးပစ္စည်း
စစ်‌စစ်တွေ၊ နောက် ခွေးလေးတွေ
အတွက် ကိတ်ခြောက်အကြေ၊ ကား
မောင်းရင်းအိပ်ငိုက်မှာစိုးလို့
နေကြာ‌စေ့ထုတ်တွေ စုံနေရော
ထည့်ပေးလိုက်တာ။

ကျေးဇူးပါ......

ကိုမျိုးထက်နဲ့ မမြင့်မြင့်စိုး ခင်ဗျာ။

မေမြို့ဘက်လာရင်လည်း အိမ်ဝင်ပါဦး
အကိုအမတို့လို ဧည့်ဝတ်ကျေချင်
လို့ပါ။

#အင်းခြံ
#အင်းခွေး
#မြန်မာ့အင်း

28/03/2022

အုန်းန္နဲကွင်း အရိုးပုံရွာက

အင်းမလေး " ရွက်လှ "

#အင်းခွေး
#မြန်မာ့အင်း

26/03/2022

သားမောင် အဂ္ဂ .....

ခုတော့ မင်း မေမြို့သားဖြစ်ပြီ
ပေါ့လေ။ အဖေတို့မှာ သားကို
အတော့်ကို ရှာ‌ဖွေခဲ့ရတယ်ကွာ။

မလာခင် အဖေ့သူငယ်ချင်း
ပဲခူးသားတစ်ယောက်ကို အင်းခွေး
ရှာခိုင်းတာ သားပေါက် ကုန်ချိန်
ဆိုတော့ ရှားပြီ ပြောတယ်။

ဒါနဲ့ ပဲခူးရောက်တော့ အုန်းနှဲရွာ
သွားပြီး ကိုလေးမောင်ဆီ
မေးရတယ်။ သူ့ဆီလည်း မျိုးချန်
တစ်ကောင်သာရှိပြီး ကျန်တာ
အကြီးတွေ။

လက်ပံခါးရှည်ဘက်
ဦး‌အောင်သန်းကြည်ဆီ
နာရီဝက်လောက်
မိုးရွာထဲ မော်တော်စီး
သွားကြည့်ကြသေးတယ်။

အားနိုး၊ မိချော၊ ချောရတနာ
အကြီးတွေသာရှိပြီး အငယ်တွေ
မရှိပြန်ဘူး။ သက္ကလဘက်
မေးကြည့်တော့လည်း
အဆင်မပြေနိုင်တာနဲ့ ပဲခူး
ပြန်ရတာပေါ့။

ပဲခူးရောက်တော့ ညနေ ၅ နာရီ၊
‌အဖေ့သူငယ်ချင်း မေးပေးထားတဲ့
မြို့ထဲက တစ်ကောင်သွားကြည့်တာ
အဆင်မပြေဘူး။

ညကျတော့ သူငယ်ချင်း
စီစဉ်ပေးမှုရယ် တနေကုန်ပင်ပန်း
ထားလို့ရယ် ကောင်းကောင်းအိပ်
လိုက်ရတယ်။

မနက်ကျတော့
သူတို့မိသားစု ကျွေးတဲ့ မနက်စာ
မုန့်ဟင်းခါး၊ အုန်းနို့ခေါက်ဆွဲစားပြီး
ရန်ကုန်ဘက်ထွက်လာခဲ့တာပဲ။

ရန်ကုန်အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ဆေးခန်းပြစရာ
ပြီးတော့ ညီလေး စည်သူ့ဆီ
လှမ်းမေးလိုက်တာ၊ သူကမရှိ
တောင်တွင်းကြီးဘက်ရောက်နေလို့
ကမာစဲက ဦးသိန်းတန်ဆီ ဝင်ကြည့်ပါ
လို့ပြောတယ်။

ဦးသိန်းတန်နဲ့ လှမ်းချိန်းပြီး လာတာ
ည ၇ နာရီမှ ကမာစဲရောက်တယ်။
သနပ်ပင်ဘက် အင်းအမလေးရှိတယ်
ဆိုတော့ ညကြီးမိုးချုပ်သွားကြည့်တာ
သိပ်မကြိုက်ပြန်ဘူး။

ခွေးရှင် ကိုဇော်ကြီးက သူတို့
ကုလား‌ကျောင်းဘက်လာကြည့်ပါလား
၅ လသားရှိတယ်ဆိုပြီး ပြောရှာတယ်။
မိုးရွာတော့ လမ်းအ‌ခြေအနေကရှိသေး
ပြန်ထွက်တော့ကို ငါးကန်ဘောင်
တစ်လမ်းသွားမှာ လမ်းချော်လို့
လူ‌တွေဆင်းပြီး ကားသတိထား
မောင်းရတယ် သားရေ။

မိုးကလည်း သည်းသည်းနဲ့
ဦးသိန်းတန်ကို ကမာစဲပို့ပြီး ပြန်တာ
ည ၁၀ နာရီမှ ပဲခူးရောက်တယ်။
တွေ့တဲ့ဆိုင်ညစာစားပြီး ဟိုတယ်ရှာ
Royal Land (ပဲခူးအဝင်ဘက်) မှာ
တစ်ညဖြစ်သလို အိပ်ရတော့
မင်းအမေက ပူညံပူညံနဲ့။

ပင်ပန်းတာရော၊ လိုချင်တာ
မရသေးတာကြောင့်ရော
အဖေအိပ်တောင်မအိပ်ရပါဘူးကွာ။
မနက် ၆ နာရီခွဲလောက်
ဦးသိန်းတန်ဆီဖုန်းနဲ့လှမ်းချိန်း၊
မနက်စာစား ပစ္စည်းသိမ်းပြီး
ကမာစဲ ထွက်လာခဲ့တာပဲ။

ကမာစဲ ဦး‌သိန်းတန်အိမ်ရောက်၊
ကိုလွှမ်းမိုးဆီဖုန်းဆက်၊ မရတော့
အောင်ကောင်းညွှန့်ရွာဘက်
ဆိုင်ကယ်နဲ့သွားကြမယ်ဆိုပြီး
စီစဉ်တာ၊ အုန်းနှဲဘက်ကနေ ရေလမ်း
မော်တော်နဲ့ရပြီဆိုတော့ ပိုအဆင်ပြေ
သွားတယ်။

ဒါနဲ့ပဲ အုန်းနှဲမော်တော်ဆိပ်လာ၊
မော်တော်ငှါးပြီး အောင်ကောင်းညွှန့်
ရွာဘက် ထွက်လာရတာပဲ။
မိုးကရွာ လေကတိုး
ထီးလည်းဆောင်းမရတော့
ဒီအတိုင်းချီတက်ရတာ။

၁ နာရီခွဲလောက်မော်တော်စီးပြီးမှ
အောင်ကောင်းညွန့် မမောက်ရွာ
ကိုလွှမ်းမိုးအိမ် ရောက်တာ။
အဲ့မှာ သားအကို Angel ကို
စတွေ့ရတာ၊ အဲ့တော့မှ
မင်းတို့သခင် ကိုလွှမ်းမိုးနဲ့ အဆက်
အသွယ်ရတယ်။ သူက ပဲခူး
ရောက်နေတာ။ ကျောင်းကုန်းရွာစု
သူ့တဲမှာ အကြီး ၅လ နဲ့ ခုမှ
ပေါက်တဲ့ တစ်ကောင် ၁ လကျော်
အရွယ် နှစ်ကောင်ရှိတယ် ပြောလို့
တဲသွားဖို့ လမ်းရှာရတာပေါ့။

လမ်းသေခြာမေးပြီး
အောင်ကောင်းညွှန့် မမောက်ရွာကနေ
ပြန်စုန်ဆင်း၊ ချောင်းရိုးတစ်လျှောက်
ရွှေအိုးပေါက်၊ ငွေအိုးပေါက်၊ သံတံခါး
စန်း‌မောင်ပေါက် ဆိုတာတွေ ရှာရ
သေးတယ်။ လူကပြတ်၊ မိုးခြိမ်း
မိုးရွာဆိုတော့ မေးရခက်၊ ဖုန်းဆက်
ရခက်နဲ့ အတော်ကသီလင်တနိုင်တယ်။
အပေါက်တွေလည်း မှားဝင်၊
ပြန်ကွေ့ပြန်ရှာနဲ့ တော်တော်ခက်တာသားရေ။

ကိုလွှမ်းမိုးနဲ့ ပြန်အဆက်အသွယ်ရ
တော့မှ ချောင်းရိုးပေါက်ထိပ်မှာ
ဦးတင်ဦးတဲရှိတယ်၊ မော်တော်ထား
အဲ့ကနေ လမ်းလျှောက်ရတယ်ဆိုတာ
သိရတာ။ မင်းဆီလာရတာ အဲ့လိုမျိုး။

ဦးတင်ဦးတဲ‌တွေ့တော့ လှေသမား
ဦးလေးကြီးစောင့်ခိုင်းပြီး မင်းအမေ
တော့ အဲ့မှာ‌နေခဲ့တယ်။ အဖေနဲ့
ဦးသိန်းတန် နှစ်ယောက်သား
လယ်ကန်သင်းရိုးတွေပေါ်ကနေ
သားတို့ရွာဆီ မိနစ် ၄၀ ‌လောက်
‌ခြေလျင်လျှောက်ရတာပေါ့။
အတော်လျှောက်တော့မှ တိုက်ခံ
အစိမ်းနဲ့ ကိုလွှမ်းမိုးအိမ် မင်းတို့
တဲကို ‌ရောက်တော့တာ။

အိမ်နားရောက်ရုံပဲ ရှိသေး
သားအဖေ ရွှေအိုး၊ အမေ မိချော
သားအကို ရွှေတိုးတို့ စဟောင်တော့
တာပဲ။ မင့်အမ ချောရတနာကတော့
ပေစောင်းစောင်းနဲ့ ကြည့်နေတာ။
အိမ်ထဲရောက်မှ တစ်လကျော်ကျော်
သားတော်မောင် မင်းကို တွေ့ရတာပဲ။

ထူးခြားချက်က ဒီနှစ်ပေါက်တာ
နှစ်သား၊ ပထမက ရွှေတိုးတို့အုပ်စု၊
ဒုတိယသားက မင်းတစ်ကောင်တည်း။
တစ်ကောင်တည်း နို့အဝစို့ရတော့
တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်နဲ့ ချစ်စရာလေးပေါ့၊
မိခင်ဖြစ်တဲ့ မိချောကလည်း
တစ်ကောင်မှအကပ်မခံပဲ မင်းကို
အချစ်ပိုခဲ့တာ။

အိမ်ထဲရောက်တော့ မင့်သခင်မ
(ကိုလွှမ်းမိုးမိန်းမ) က ထမင်းအတင်း
ကျွေးလို့ ဝက်သား၊ ဘဲသားကျော်၊
ငရုပ်သီးထောင်းကြော်တို့နဲ့ ရွာထမင်း
ရွာဟင်း စားလိုက်သေးတယ်။

၅ လသား ရွှေတိုးက အတော်‌ချော
တာ၊ အမြင့်၊ အလုံး၊ အထည်
‌ခြေအဆင်း၊ နှာပေါက်အရောင်
အဖေ့အကြိုက်ပဲ။ အသက်
နည်းနည်းကြီးလို့ ၃ လသား‌
လောက်ဆို အဖေယူတယ်ကွ။
ဈေးကလည်း ၇ သိန်း၊
ဈေးကောင်းတယ်။

အဲ့အချိန် မင့်အမေ မိချောလည်း
အနားလာလို့ သေခြာကြည့်လိုက်ရ
တယ်။ အတော်လိမ္မာတဲ့ အင်း
အုပ်စု၊ မင့်တို့သခင်ပြောတာ အကုန်
နားထောင်တယ်။

ကိုလွှမ်းမိုးဆီ အကျိုးအကြောင်း
ပြောပြီး ခုမွေးထားတဲ့ မင်းကိုယူမယ်၊
ဈေးက ၃ သိန်း။ ၂ သိန်း ခွဲ မင့်သခင်မ
(ကိုလွှမ်းမိုး မိန်းမ) ကို ပေးခဲ့ပြီး ရှေ့က
ဦးတင်ဦးတဲမှာ ကိုလွှမ်းမိုးနဲ့ အပြန်
တွေ့ဖို့ ချိန်းလိုက်တယ်။

မိုးကလည်း သဲ၊ မပြန်လို့ကလည်းမရ
ဆိုတော့ မင့်သခင်မနဲ့ ဦးသိန်းတန်က
ဆန်ထည့်တဲ့ ဆာလာအိတ်နဲ့ ထည့်ဖို့
လုပ်တယ်။ ဒါနဲ့ အဖေက ကျွန်တော့်
အိပ်ထဲပဲထည့်မယ်ဆိုပြီး ပစ္စည်း‌‌
တွေကို ဦးသိန်းတန်ဆီ‌ပေး၊ မင့်ကို
ပါလာတဲ့ အဖေအိပ်အညိုထဲထည့်၊
အိပ်ကို စလွယ်သိုင်းလွယ်၊
ခေါင်းထုတ်ထား လည်ပင်းမအစ်
ရအောင် အောက်ကပြန်ပွေ့၊
တစ်ဖက်က ထီးဆောင်း။
မိုးကလည်းသည်းတာကို၊ မိနစ် ၄၀
လမ်းလျှောက်ပြီးမှ ဦးတင်ဦးတဲ
ရောက်မှာ၊ အဲ့ကတစ်ဆင့်
မော်တော်က ၁ နာရီခွဲ
ထပ်စီးရမှာဆိုတော့ မင်းကို မိုးမိလို့
မရဘူးလေ။ ငါနဲ့ ဦးလေးသိန်းတန်
တော့ မိုးစိုမှာအသေအခြာပဲ။

ငါလုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး မင့်သခင်မ
(ကိုလွှမ်းမိုးမိန်းမ) နဲ့ ဦးသိန်းတန်က
ငါ့လူက သူ့ခွေးကို အတော်ချစ်တာပဲ
ဆိုပြီး ပြောကြတယ်။ အဖေလည်း
ပြန်ပြောလိုက်တယ်၊ ကျွန်တော်တို့
က မိုးမိလို့‌နေမကောင်းရင်
ကုလို့ရတယ် ဒီကောင်က ကလေးပဲ
ရှိသေးတာ တစ်ခုခုဖြစ်လို့မရဘူး၊
တစ်ခေါက်‌တစ်ခေါက်လာဖို့က
မလွယ်ဘူးလေ၊ ခက်ခက်ခဲခဲနဲ့
ကံစပ်လို့အမျိုးတော်ခွင့်ရတာ
တန်ဖိုးထား ဂရုစိုက်မှရမယ်လို့။

ဒါနဲ့ မင်းအမျိုးတွေ နှုတ်ဆက်ပြီး
မိုးရွာထဲ တစ်ဖက်က သားကိုပွေ့
တစ်ဖက်က ထီးကိုင် လမ်းလျှောက်
ပြန်ကြတာပေါ့။ ငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်နဲ့
လျှောက်တာ ဦးတင်ဦးတဲရောက်
ခါနီးမှ နောက်ကပြေးလိုက်လာတဲ့
လူတစ်ယောက်က ကိုလွှမ်းမိုး သူ့တဲ
ရောက်ကြောင်း လာပြောတာ။

ကိုလွှမ်းမိုးနဲ့ တွေ့ချင်ပေမယ့်
ပြန်လှည့်ဖို့မဖြစ်တော့
ဦးတင်ဦးတဲ ရောက်မှပဲ
ဖုန်းဆက်ရတယ်။ အဝေးကလာလို့
ပြန်တော့မယ့်အ‌ကြောင်း၊ ဈေးလျှော့
ပါဦးဆိုတော့ ၂၅၀၀၀ လျှော့ပေး
ပြီး ကျန်တဲ့ ၂၅၀၀၀ ကို ဦးတင်ဦးကို
ပေးခဲ့ပါပြောတော့ပေးထားခဲ့
လိုက်တယ်။

ဦးတင်ဦးတို့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း
ပြောပြီး မိုးရွာထဲ မော်တော်စီးပြန်
ကြတာပေါ့ သားရယ်။ မင်းအမေက
ထီးတစ်လက်နဲ့ ရှေ့ဆုံးမှာ၊ ပြီးတော့
အဖေနဲ့သား ထီးအကြီးနဲ့၊ ထီးကကြီး
တော့ အပြည့်ဖွင့်ရင် ‌မော်တော်
မောင်းတဲ့ ဦးလေးက မမြင်ရဘူး၊
တစ်ဝက်ဖွင့်ပြီး လက်ကထိန်းထား
ရ‌သေးတယ်။

မိုးက သည်း၊ လေက ထန်
မော်တော်ချင်းတွေ့ လှိုင်းပုတ်လို့
ရေဝင်လာရင် သားကိုစိုမှာစိုးလို့
သတိထားရသေးတယ်။ အဲ့လိုနဲ့
အုန်းနှဲလှေဆိပ်ကို ညနေ ၄ နာရီခွဲ
ရောက်တယ်။ မော်တော်ရှင်
ဦးလေးကို လှေခ ၂၃၀၀၀
ပေးရတယ်။

အဲ့ကနေ ကမာစဲပြန် ဦးသိန်းတန်
ကိုပို့၊ ဦးလေးသိန်းတန်ကို ဉာဏ်
ပူဇော်ခအနေနဲ့ ၂၅၀၀၀ ကန်တော့
ပြီး ပြန်ခဲ့တာပဲ။ ပဲခူးရောက်တော့
ညနေ ၅ နာရီခွဲ။

သားဆီရောက်ဖို့နဲ့ အခုလိုခေါ်လာဖို့
မနက် ၈ နာရီခွဲကနေ ပဲခူးကထွက်တာ
ညနေ ၅ နာရီခွဲမှ ပဲခူးပြန်ရောက်တော့
စုစုပေါင်းကြာချိန် ၉ နာရီရှိတယ်
သားတော်မောင်ရေ။

အဲ့ကဆက်ပြီး တန်းထွက်တာ
ဘုရားကြီးအထိ သားက
အဖေ့ဘယ်ဘက်လက်ကို ခေါင်း
တင်ပြီးအိပ်တော့ ကားတောင်မနည်း
မောင်းယူရတယ်။

ဗိုက်ဆာမှာ စိုးတာနဲ့ ပါလာတဲ့
J'Donuts ကျွေးတာ သိပ်မစား
တတ်ဘူး၊ လက်ထဲထည့် ခွံ့ကျွေး
ရတယ်။ အိမ်ကမင်းအကိုတို့
အတွက်ဝယ်လာတဲ့ Royal Cannin
ကျွေးတာလည်း နည်းနည်းပဲစားတယ်။

ဘုရားကြီး Denko ဆီဆိုင်မှာ
ဆီထည့်ရင်း မြေပေါ်ချပေးတော့
ရှူးပေါက်တယ်လေ။

၇၆ မိုင် KFC မှာ ကြက်ကြော်နဲ့
အာလူးကြော် မင်းအမေဝယ်စားတာ
ငါတို့သားအဖနှစ်ယောက်ခွဲတမ်းက
မင်းပဲအများဆုံးစားတာ‌။
စားပြီးတာနဲ့ မြက်ခင်းပြင်မှာ
အီးပါတော့တာပဲ။

နောက် မိုင်တိုင်
၈၀ ‌လောက်မှာ တအီအီ
လုပ်တာနဲ့ ခဏရပ် မြေပေါ်ချတော့
ရှူးပေါက်အီးပါ တော့တာပဲ။

၁၁၅ မိုင်ရောက်တော့ ခဏနား၊
ပြန်ထွက်၊ နောက် နေပြည်တော်
ရောက်တော့မှသားကို ကားထဲထား၊
ညစာစားလိုက်တာ
နည်းနည်းကြာလို့ထင်တယ်၊ ‌
ပွက်ပွက်ညံအောင် ‌အော်နေတော့
တာပဲ၊ အဖေတို့ရောက်လာ
မြေပေါ်ချပေးမှ အသံတိတ်တော့
တယ်။ မင်းအမေက ဒူးရင်းသီး
ဝယ်စားတော့ နည်းနည်းကျွေးတာ
စားတာပဲ။

မိတ္ထီလာရောက်တော့ ကားရပ်ပြီး
အိပ်တာ သားက အဖေ့လည်ဂုတ်
ပေါ်ထိတောင် တက်အိပ်တယ်။
၁ နာရီကျော်ကျော်အိပ်ပြီး
ဆက်ထွက်တာ မနက် ၆ နာရီခွဲ
လောက် မြစ်ငယ်ရောက်တာပဲ။
အဲ့အချိန် သားကရှေ့ထိုင်ခုံမှာ
အိပ်ကောင်းတုန်း၊ မင်းအမေက
နောက်ခုံမှာ အိပ်တာ။ အဲ့တာနဲ့
‌ဒေါ်ငြိမ်းရီမုန့်တီ အဖေပဲဝင်စားပြီး
သားအမေနဲ့ အိမ်အတွက်ပါဆယ်
နှစ်ပွဲဆွဲ လာခဲ့တယ်။

အဲ့ကနေ မေမြို့ရောက်ချိန်အထိ
မင်းကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း။
အိမ်ရောက်တော့ မနက် ၇ နာရီခွဲ
သားလည်းနိုးရော အပေါ့အလေး
သွားရအောင် မြေကြီးရှိတဲ့ ပန်းခုံ
ထဲထည့်ပေးတော့မှ အခင်းကြီး
အခင်းငယ် သွားတော့တာပဲ။

အိမ်ရောက်တော့ ရှိတဲ့ GSD
တွေနဲ့ မိတ်ဆက်‌ပေးရတယ်။
သားထက် ၁၀ ရက်ပဲကြီးတဲ့
Dodo တို့အုပ်စု ၇ ကောင်ရှိတယ်၊
သူတို့က သားကိုမြင်တော့ အထူး
အဆန်းဖြစ်ပြီး လိုက်စလိုက်ဟောင်
လုပ်နေတာကို မင်းက ဂရုတောင်
မစိုက်ဘူး။

နောက် အကြီးဆုံး ဦးလေးဖြစ်တဲ့
Jacky သူက အဓိကပဲ မှတ်ထားသား၊
အဖေနဲ့ အမေ့ကိုပဲ လူထင်တာ ကျန်
တဲ့သူဆို ရှိတယ်လို့မထင်ဘူး။

သူ့အနား သားကိုခေါ်သွားတော့
နည်းနည်းအနံ့ခံပြီး သိပ်တော့
ကြိုက်ပုံမပေါ်ဘူး၊ အနားကပ်ပြီး
လှမ်းဟပ်ချင်သေးတယ်။

နောက် Paxy ဆိုတဲ့ အဒေါ် ၊ သူက
အပျိုကြီး၊ သူသာရှိရင်တော့
သားကို သိပ်ချစ်မှာ။ ခုတော့
အေးချမ်းစွာ အနားယူနေပါပြီ။

Beauty ဆိုတဲ့အဒေါ် ၊ သူက
ခု Dodo တို့အုပ်စုရဲ့ အမေပဲ၊
သဘောကောင်းတယ်၊ နို့ထွက်သေး
ရင် သားကိုတိုက်မလို့ မင်းက
ကြောက်ပြီး မသောက်ချင်တော့
မတိုက်လိုက်ရဘူးလေ။

နောက်ဆုံးက အမ Jessy ပဲ၊
သူကအဆော့သန်တယ်၊ သားကို
လည်း သေခြာကြည့်ပြီး ဆော့ဖော်
အသစ်ရပြီထင်နေတာ။

ပြီးတော့ သားကို
အိမ်ပေါ် ထားမှရမှာ၊ အဖေတို့
ပြင်ဦးလွင်က အေးတယ်၊ အိမ်အပြင်
ကြတော့လည်း သမံတလင်းဆိုတော့
သားတို့ အင်းမျိုးတွေအတွက် အဆင်
မပြေဘူး။ မင်းတို့က လွတ်လွတ်လပ်
လပ်နဲ့ လယ်‌တွေ‌ချောင်း‌တွေ ကွင်းပြင်
ကျယ်တွေမှာ သဘာဝအတိုင်း
နေလာတာ ဒီမှာ ‌လှောင်အိမ်တွေ
သံကြိုးတွေနဲ့ချည် ဆိုတော့ နေရခက်
ထိုင်ရခက် ကျဉ်းကြပ်မှာ အမှန်ပဲ။
အဖေတော့ ငါ့သားကို အဲ့လိုမထားပါ
ဘူး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ လူတွေ
အနားခေါ်ထားမှာပါ။

ငါ့သားက အပေါ့အလေးသွားရင်
မြေကြီးပေါ်မှ ဆိုတော့ ‌မြေကြီးရှိတဲ့
ပန်းခုံပေါ် ပို့ပေးရလို့
အလုပ်ရှုပ်ပေမယ့် မင်းက
စည်းကမ်းရှိတယ်ပြောရမယ်။
တစ်နည်းအားဖြင့် ဉာဉ်ကောင်း
တယ်ပေါ့လေ။

ကိုလွှမ်းမိုးအိမ် ကျောင်းကုန်းရွာ
မမောက်-အောင်ကောင်းညွှန့် ကနေ
အုန်းနှဲ-ကမာစဲ-ပဲခူး၊
ဘုရားကြီးမှ နေပြည်တော်-မိတ္ထီလာ
ပြင်ဦးလွင်ရောက်တဲ့အထိ ခရီး
အဝေးကြီးကို အဖေ့ပေါ် ကားပေါ်
ရှူးပေါက်တာ၊ အီးပါတာမရှိဘူး။
အိမ်ရောက်တော့လည်း အီးပါ
ရှူးပေါက်ချင်တာ၊ ဗိုက်ဆာရင်က
အစအော်တယ်ဆိုတော့
ကောင်းတဲ့ လက္ခဏာပဲလေ။

ညအိပ်ရင်လည်း
ဘေးနားလူရှိမှ မနေ့ညကဆို
သားအော်နေလို့ အဖေရှေ့ထွက်ပြီး
အနားလာအိပ်မှ ငါ့သားကငြိမ်ပြီး
အိပ်တယ်ကွ။ မနက်ကြတော့လည်း
မင်းကအော်နေတော့ အဖိုးက
လာချီပြီး‌ပေါင်ပေါ်တင် ဘုရား
ရှိခိုးရတယ်လေ။

ငါ့သားက ဧပြီ ၂၇ ရက်နေ့မွေး
တာဆိုတော့ ဒီနေ့ဆို ရက် ၅၀
ပြည့်ပြီလေ။ ကိုယ်အလေးချိန်က
4.05 kg ဆိုတော့ ၉ ပေါင်နီးနီးရှိတယ်။

၁။ အမြင့် ၁၀ ၁/၂" ရှေ့‌ခြေ
၁၁" နောက်ခြေ
၂။ အလျား ၂၂" အမြှီးရင်း
၃၀ ၁/၂" အမြှီးဆုံး
၃။ ဦးခေါင်းလုံးပတ် ၁၂"
၄။ နှုတ်သီးလုံးပတ် ၈"
၅။ နားရွက်အရှည် ၃ ၁/၂"
၆။ နားရွက်အကျယ် ၂ ၁/၂"
၇။ လည်ဂုတ် ၉ ၁/၂"
၈။ ရင်အုပ် ၁၄"
၉။ ကိုယ် ၁၆"
၁၀။ ခါး ၁၃"
၁၁။ တင်ပဆုံ ၃ ၁/၂"
၁၂။ ရှေ့လက်ဝ ၃ ၁/၂"
၁၃။ ရှေ့လက်ရင်း ၆"
၁၄။ ရှေ့လက်အရှည် ၇"
၁၅။ နောက်ခြေဝ ၃ ၁/၄"
၁၆။ နောက်ပေါင်ရင်း ၇ ၁/၄"
၁၇။ နောက်ခြေအရှည် ၇ ၁/၂"
၁၈။ အမြှီးအရှည် ၈ ၁/၂"
၁၉။ အမြှီးရင်းလုံးပတ် ၃"

ရှိတယ်။ ရက် ၆၀ ဆို ဒီထက်ပို
ထွားလာဦးမှာကွ။ ကျန်းမာရေး
အတွက် သံချရမယ်၊ ကာကွယ်
ဆေးလည်း ထိုးရဦးမယ်။ မင်း
အတွက် အားဆေးမျိုးစုံ
ဝယ်ထားတယ်၊ သားတို့အင်းမျိုး
အတွက် Calcium ကအဓိကပဲ။
ရာသီဥတု ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ နေသား
ကျအောင် ကောင်းကောင်း
အနားယူပြီး လေ့လာသင်ယူပါ။

မင့်အမေက သားကို စတွေ့တွေ့ချင်း
ချစ်သွားပြီး Mike လို့မှည့်ခိုင်းတာ
အဖေက မြန်မာအမည် ပေးချင်လို့
ယက္ခ ‌ဆိုပြီး စဉ်းစားထားတာ၊
အင်းဆိုတာ ဗီဇကဆိုးတာမို့
ယက္ခလို့ပေးရင် ဘီလူးစိတ်ပေါက်ပြီး
ကိုက်ဖြတ်နေမှာ စိုးတာ။

နောက်ဆုံး သား အမည်က

" အဂ္ဂ = Agga "

ငါ့သားနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကျေးဇူး
တင်ရမယ့် လူတွေများတယ်ကွ -

ပထမ အဖေ့သူငယ်ချင်း ရန်နောင်စိုး
နောက် ကိုရဲထွဋ်အောင်
သက္ကလက ညီလေးရဲမင်းထိုက်
အုန်းနှဲက ကိုလေးမောင်မောင်
ညီလေး စည်သူ (တောင်တွင်းကြီး)
ကမာစဲက ဦးလေးသိန်းတန်
နောက်ဆုံး မင့်သခင် ကိုလွှမ်းမိုး

အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ရှိပါတယ်။

Address

B-128 ေရႊဘုံသာလမ္း ေတာသားႀကီး အေအးဆိုင္အနီး ရပ္ကြက္ႀကီး (၃)
Maymyo

Telephone

+959455419615

Website

facebook.com

Alerts

Be the first to know and let us send you an email when အင်းခြံ - ပြင်ဦးလွင် posts news and promotions. Your email address will not be used for any other purpose, and you can unsubscribe at any time.