Marloes Poulus Hondenmasseur

23/05/2024

‼️

Nobody should suffer in silence. 80% of dogs over 8 years old have arthritis, which is a major cause of elective euthanasia.

25/04/2024

Duidelijker kun je het niet laten zien.

22/02/2024

Omdat het zo belangrijk is, een goed zittend tuig.

Hoe vaak wij wel niet horen: "Ja, maar mijn hond heeft er écht geen last van hoor, hij loopt er gewoon mee." "Maar ik heb dit tuigje vorige week nog gekocht op advies van de dierenwinkel." "Wat een onzin, ik heb al 30 jaar honden en elke hond liep in een borsttuig, niets mis mee!"

Ondertussen zien ze niet dat hun hond niet in balans loopt, dat hun hond artrose heeft op bepaalde plekken waar het tuigje drukt, dat hun hond zijn p**t niet volledig kan strekken tijdens het lopen.. Een hond kan niet praten, wij kunnen alleen goed observeren en het probleem zien. Natuurlijk zal een hond met een verkeerd tuigje lopen, want hij kent niet anders en hij moet zijn behoeften doen.

Niet iedereen weet waar je op kunt letten bij de aanschaf van een hondentuig. Het wordt aangeraden door de dierenwinkel en dan moet het wel goed zijn, toch? Er zijn verschillende type hondentuigen en niet elk hondentuig is even goed.

Een goed tuigje zit niet in de oksels, zit niet over de schouders heen, maak je NIET vast aan de voorkant (tegen trekken) en laat de luchtpijp vrij.

Onderstaand tuigje is een borsttuig en raden wij niet aan. Benieuwd waarom dit tuig niet goed is en waar je op kunt letten bij het uitzoeken van écht een goed tuigje?

⭐ Lees ons blog en leer verschillende hondentuigjes herkennen: https://www.dierenoppasamersfoort.nl/tuigje-hond-kopen-beste-hondentuig-harnas-tuig-hond-vergelijken/

⭐ Wat is beter: een tuigje of halsband: https://www.dierenoppasamersfoort.nl/wat-is-beter-een-halsband-of-tuig-voor-de-hond/

⭐ Bekijk hier onze goedgekeurde ergonomische Y-tuigen: https://www.dierenoppasamersfoort.nl/product/annyx-tuig-luxe-gevoerd-ytuig-hondentuig-speurtuig-wandeltuig-anny-x-harnas-hond-y-vorm/

21/11/2023

Herkenbaar voor mij met mijn eigen hond.
Interessant stuk weer.

De man vond dat hij zijn hond vrij moest laten. Want vrijheid was voor hem een groot goed. De hond kwam uit Spanje en liet op zijn b***t zich maar weinig vertellen en aandoen. De man begreep dat wel en kon dat respecteren. Tegelijkertijd ontstond de situatie dat de hond, met flink wat herdersbloed, het bos ging domineren. Hij liep telkens ver vooruit en ging op kruispunten staan kijken wie er allemaal aankwamen om daar vervolgens op af te stuiven. Tot grote frustratie van de man. Om dit te voorkomen werd het hard werken voor hem en daardoor liep hij niet meer ontspannen buiten. Voor hij het wist ging hij deze eigenschap van de hond een beetje vervloeken. Want hij wilde gewoon ontspannen kunnen lopen.

Op een dag bedacht hij dat het zo niet langer kon. Maar hij zat in een dilemma. Want de hond zijn vrijheid inperken was een ‘no go’. Wat nu? Hij ging op zelfonderzoek uit en ging checken bij de hond wat er nu eigenlijk aan de hand was.

Hij kwam tot de ontdekking dat hij vol tegen zichzelf aan het oplopen was. Want die vrijheid, die had niets met die hond te maken. Dat was louter een eigen verlangen. De hond gaf de boodschap ‘als je nu eens duidelijk ben, dan heb ik daar geen probleem mee. U vraagt, wij draaien’. De man kwam erachter dat hij zelf de overtuiging had dat hij de hond tekort deed als hij hem afbakende. En daar zat weer een eigen verdriet onder, want was dat niet wat hem was duidelijk gemaakt in zijn jeugd? Het denkbeeld dat het had opgeleverd was iets waar de hond zich in ieder geval niet in herkende.

Na deze pijnlijke ontdekking en verwerking merkte hij dat er ruimte kwam om het anders te doen. Hij vroeg de hond, ruim voor de kruispunten om bij hem te komen en met hem mee te lopen. Eerst wat onwennig zag hij dat de hond dit warempel deed. Hij ging dan telkens schuin achter de man lopen in een volledig ontspannen houding. Als hij toch in zijn voorwaartse energie de man voorbij wilde, hoefde hij alleen maar even zijn arm uit te steken en dan ontspande de hond weer.

Ineens was wandelen in het bos geen werken meer maar de ontspanning waar hij naar verlangde. Het denkbeeld dat als de man aan de bak moest het dan de hele tijd werken werd, klopte dus ook niet.

Ik heb het hier over niemand anders dan mijzelf met mijn hond Thor. De vraag rijst dan: had Thor last van mijn denkbeelden? Het antwoord is: uiteraard! Want mijn frustratie en soms ronduit woede (kom hierrrrrrrr!!!!!) was olie op het vuur voor zijn voorwaartse scan energie. Het werd daarmee erger, en niet minder.

Uit mijn vorige blog zou je zomaar kunnen afleiden dat ik iedereen veroordeel met een denkbeeld. Niets is minder waar. Want denkbeelden ontstaan ergens. Vanuit onmacht, verdriet, onzekerheid. Denkbeelden zijn er om ons aan vast te klampen. Totdat we merken dat ze niet werken. Hoe?

Frustratie!

Wanneer het denkbeeld niet strookt met de werkelijkheid en we merken dat we niet weten hoe we eruit moeten komen. En de sleutel ligt bij onszelf. En als we die sleutel, al dan niet met hulp, bij onszelf weten om te draaien, dan ontstaat de ruimte om het anders waar te nemen en dus ook om anders te handelen. Niet op basis van weer een ander denkbeeld, maar gewoon vanuit jezelf. Vanuit je onderbuik.

En als ik dat merk bij de mensen die bij me langskomen met hun hond, of waarbij ik langsga bij hun paard, dan maakt mijn hart een vreugde sprongetje: Yessss! Het is voor mij de kers op de taart. Ook al zijn de mensen er zelf niet één twee drie zo van bewust.

Want, als we het doen zoals kloppend is voor onszelf, dan registreren wij dit onbewust als de ‘gewoonste zaak’. En dat is mooi! Dat betekent dat we in onze kracht zijn komen te staan. En dat is de gewoonste zaak van de wereld!

14/11/2023

Er moet mij iets van het hart.

Een jonge berghond heeft de neiging om mensen op straat te bijten. Vaak mensen die in zijn ogen plotseling op hem afkomen. Een gerenommeerd hondengedragsinstituut en opleidingscentrum besluit de hond te onderwerpen aan een test. Ze binden hem met een kort lijntje aan een hek vast en sloffen er dan op klompen voorbij met een pop aan een stok. De hond staat het schuim op de bek waarop hij wordt aangemerkt als agressief. In laten slapen of herplaatsen is het advies.

De hond is echter bang. Hij voelt zich bedreigd en vervalt in iets waarop hij decennia lang is gefokt door de mens: agressie. Kortom, de hond is ‘uit model’ en mag in helings zichzelf weer hervinden. De angst verdwijnt grotendeels. Nu is het de b***t aan de mens ernaast. Echter, de één heeft de schrik te pakken, de ander is bang het niet goed te doen. Pas als ik hen zeg dat ‘goed zijn voor de hond’ betekent de hond te geven wat hij nodig heeft ontdooien ze een beetje. In dit geval mogen ze ‘hondengeleider’ worden. Ze mogen in houding en gedrag de hond de veiligheid en duidelijkheid gaan bieden die hij nodig heeft. Want zelf is hij de draad een beetje kwijt.

Een hondenras die van origine behoorlijk aards is wordt anno 2023 als wat saai aangemerkt. De rasvereniging vindt het tijd om er wat meer levendigheid in te fokken. De levendigheid die in het ras terechtkomt is echter de emotie angst. Het ras begint tekenen van verlatingsangst, vuurwerkangst en huidklachten te vertonen.

Een hond is pas echt leuk als hij super sociaal is. Sociaal is een menselijke eigenschap en geen hondeneigenschap. Als een hond wordt geselecteerd op eigenschap die niet honds is krijg je bange dieren. Zo bang dat de hond waar ik onlangs mee aan de slag mocht ‘van God los was’. Hij was niet meer honds en sloopte mens en haard. Er moest tijdens helingen nogal wat gas gegeven worden maar de hond kreeg weer verbinding met zijn roots en jawel, hij begon weer honds gedrag te vertonen. Gelukkig voor iedereen!

Toen mijn hond Thor vanuit Spanje bij mij kwam vertoonde hij diverse gedragingen waar ik een beetje van stond te kijken. Het bracht bij mij al snel de vraag wie ik nu eigenlijk een plezier had gedaan met deze migratie. Ik riep voor de zekerheid de hulp in van een gedragsdeskundige. Voor angst bij het alleen laten had ze de passend oplossing de hond in een bench te doen. Ik heb maar zelden zo’n bang dier gezien. Hij werd vol in zijn trauma gezet met kromme tralies als gevolg. Dit experiment heeft 5 minuten geduurd.

Wat gaat hier mis?

Denkbeelden.

Ten aanzien van het houden van dieren hebben we allerlei denkbeelden ontwikkeld. Denkbeelden die we via scholen doorgeven. Denkbeelden die worden overgenomen omdat we degene die het denkbeeld overdraagt vertrouwen. Omdat ons wordt verteld dat we dan ‘het goede’ doen. En we doen graag ‘het goede’. Wat we NIET doen is vraagtekens zetten bij deze denkbeelden. Kloppen deze denkbeelden wel? Wat we NIET meer doen is vertrouwen op ons eigen (ge)weten ipv op iemand met een diploma. En degene met een diploma vertrouwt op zijn diploma, in plaats van op zijn eigen (ge)weten.

En het belangrijkste denkbeeld die in velen van ons onbewust leeft is het denkbeeld dat door een andere (kerkelijke) instantie ons tussen de oren is gezet. Namelijk dat dieren er zijn om ons te dienen.

Het gevolg: veel dieren gehouden door mensen hebben geen enkele voeling meer met wie ze werkelijk zijn. Met alle gevolgen van dien.

Ik heb een nieuw denkbeeld.

Wij mensen zijn er voor de dieren die we houden in gevangenschap. Simpelweg omdat deze dieren niet meer in vrijheid hun eigen instinct kunnen volgen. Ze kunnen niet anders dan ons mens volgen in ons denkbeeld. Dit schept de verplichting ons handelen af te stemmen op wat ONS WETEN zegt over wat de dieren werkelijk nodig hebben. En niet wat wij denken dat ze nodig hebben.

Want denkbeelden zijn precies wat ze zijn, beelden geproduceerd door het denken, in het brein. Mijn voorstel is dat we ze daar laten. In het brein! En dat we ons handelen gaan afstemmen op wat ons eigen dierlijke instinct ons vertelt. Onze onderbuik.

Ter verduidelijking: de onderbuik geeft een gevoel: het onderbruikgevoel. Hij maakt dat je iets juist wel of niet doet. Als iemand vraagt waarom? heb je geen duidelijk antwoord. Er komt geen of nauwelijks tekst. Je hebt gewoon het gevoel dat dit is wat je te doen hebt, of juist niet. Je laat je leiden.

Een denkbeeld levert een verhaal op (hoofd). Op de vraag waarom? komt er heleboel tekst uit. En als je oplet dan zit er vaak het woordje 'moeten' in verscholen. Omdat het zo hoort/moet. Je bent leidend/ in control.

Ik ervaar vaak hoe een dier in conflict is tussen wie hij is en wat verwacht wordt op basis van een denkbeeld om vervolgens volledig van spoor af te raken. Dan raakt mij dat in mijn eigen kern.

Dit moest even van het hart.

Dank voor het lezen.

19/10/2023

Juist!

Hij doet helemaal niets, hoor!

Wat is er mis mee als jouw vrolijke hondenvriend andere honden wil begroeten? Het lijkt zo leuk, maar toch kan het een groot probleem zijn voor de ander, maar ook voor jouw hond zelf.

https://www.doggo.nl/artikelen/recreatie/hij-doet-helemaal-niets-hoor/

Geschreven door Judith Fick van Hondentaak, privé & online hondentraining.

05/07/2023

Ook een goed stuk 🙂

https://www.doggo.nl/artikelen/hondengedrag/moet-je-hond-kunnen-spelen-met-andere-honden/?fbclid=IwAR03ZC0Gfww40rNpsrH-6Aq-RE3CrJeEZ97CFT2LXeatUpwGy6ByphkbSHU

Je vindt het zo leuk om andere honden te zien spelen en je wilt graag dat je hond meedoet. Maar wat vindt je hond daar zelf eigenlijk van?

05/07/2023

Goed stuk.

Wat “moet” jouw hond: Zitten.
Gisteren zag ik een filmpje van een trotse eigenaar die haar puppy van 9 weken liet zitten terwijl ze een bak voer voor zijn neus hield. Zit aanleren en impulscontrole in één klap, hoe handig!

NOT! Ik ben geen voorstander van (uitzonderingen daargelaten) commando’s en al helemaal niet van “zit” op commando. Zit is daarbij zo’n beetje één van de eerste (en het meest gebruikte) commando's die mensen hun hond, maakt niet uit hoe oud, aanleren. Tijd om daar verandering in te brengen.

Wat? Ja! Zitten op commando is een enorme belasting voor honden. Het is bijna topsport. Je kunt het vergelijken met door de hurken gaan voor ons. Allerlei spieren zijn nodig om de balans te houden en in zit te gaan. Laat jij je 80jarige oma op haar hurken zitten voor ze een bord eten krijgt als ze op visite komt? Dat hoop ik niet :)

Niet alleen voor oudere honden is zitten op commando een opgave. Ook voor honden met fysieke klachten en voor jonge honden wiens lijf nog niet volgroeid is, is zit op commando een belasting. Heb je wel eens gezien hoe puppies zitten? Die kunnen nog helemaal niet goed zitten, omdat hun lijf nog niet volgroeid is en hun spieren die houding nog niet voldoende kunnen waarborgen.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat honden niet mogen zitten. Pups gaan zelf vaak even zitten om iets rustig te kunnen bekijken. Als ik speurles geef en een spoortje ga lopen, gaat een deel van de honden ook zitten, omdat ze zo beter kunnen zien in de verte en mij kunnen volgen. Anders moeten ze hun hoofd wat naar achter bewegen wat weer belastend voor hun nek kan zijn. Het verschil is dat honden dan een tijdje zitten en niet 10x achter elkaar van een sta in een zit moeten. Daarbij is het eigen keuze: een deel van de honden blijft ook staan, vaak de honden die wat last van hun rug of be**en hebben.

“Ja, maar mijn hond gaat gewoon zitten als ik het vraag”. Loyaal zijn ze he! Honden gaan makkelijk over hun eigen grenzen en hebben een hoge pijngrens. Daarbij is er vaak een beloning in het spel: als je gaat zitten, krijg je een koekje. Is er dan nog sprake van een echte keuze? Ik vind van niet.

Verder wordt de zit te pas en te onpas gevraagd: voor het krijgen van een snoepje, voor er gegeten wordt, voor de straat over gestoken wordt. De pup in het voorbeeld: hoe eerlijk is het om op die leeftijd al impulscontrole te vragen? De gebieden in de hersenen die daarin een rol spelen, zijn helemaal nog niet volgroeid. En is eten niet een basisbehoefte? Zou jij niet chagerijnig worden als je voor elk bord eten wat je krijgt een kunstje moet doen? Waarom moeten onze honden dit dan wel?

Voor de veiligheid of als je wel wil dat een hond even wacht, kun je volstaan met een simpele “wacht”, waarbij de hond kan kiezen of hij zit, ligt of staat.

Op de foto mijn grote vriend Mucho, die lekker lag uit te rusten. Dat doen de meeste honden nu eenmaal liggend omdat dat het minst inspannend is:)

Hoe doe jij dat? Wist je dat zitten zo’n belasting is?

Kennis verspreiden en delen wordt gewaardeerd. Copy it right en gebruik de knop delen❤️

19/05/2023

Dat heb ik met honden 🙂,
wat niet zo vreemd is.

Geen verborgen agenda's bij dieren.

11/05/2023

Niet massage gerelateerd, maar wel heel belangrijk voor het welzijn van een hond.
Daarom deel ik dit graag.
Lees het eens door.

Waarom Dogs Own Choice?

Er is een reden dat ik mijn Zintuigencentrum Dogs Own Choice heb genoemd.

Onze honden hebben/krijgen weinig tot geen keuzevrijheid.

Wij, hondenbegeleiders, bepalen eigenlijk alles voor onze honden.

Sta je daar weleens bij stil?

Wat als dat jouw leven was?

Dat alles voor je werd bepaald.
Dat je geen eigen wil, voorkeur en smaak mag hebben.
Dat je maar je plas moet ophouden want het is nog geen tijd om naar de wc te gaan.
Dat je nog geen eten krijgt, ook al heb je honger, want het is nog geen tijd.
Dat je maar moet afwachten hoeveel eten er op je bord komt en of het weer hetzelfde is als gisteren.
Dat je nooit mag bepalen wanneer je een boek mag lezen of tv wil kijken en voor hoe lang als het al mag.
Dat je niet op de bank in slaap mag vallen, want je hebt je eigen bed met of zonder tralies.
Dat....
En zo kan ik nog wel een tijd doorgaan.

Bij Dogs Own Choice, mogen honden helemaal zelf weten wat ze wel of niet willen doen.
Geen bemoeienis, geen toestemming, geen opgedragen opdrachten uitvoeren, geen nutteloze trucjes, gewoon helemaal niks.
De hond bepaalt zelf hoe de zintuigensessie eruit zal zien.

Als je hond niks uit zichzelf doet, wil doen en/of durft, dan bespreek ik dat tijdens de sessie met de begeleiders.
Hoe we dan de zintuigensessie kunnen gaan "sturen".

Waarom bespreek ik dat dan?

Een hond is van nature heel nieuwsgierig en dat moet ook. Het zorgt er oa voor dat de hond zich veilig voelt.
Dus als ik een hond op bezoek krijg die niet nieuwsgierig is/lijkt, dan wil ik kijken of we die natuurlijke nieuwsgierigheid kunnen stimuleren.

Het kan zijn dat ik de begeleider(s) een rondje met de hond mee laat lopen.
Of ik geef de begeleider een krukje en laat ze die op verschillende plaatsen in het centrum neerzetten.
Of ik ga zelf ergens zitten en verplaats me met de hond mee.

Waar ik voor kies is afhankelijk van wat de hond laat zien en aan kan.

In principe doen we dit zonder woorden. We vragen niks van de hond, we bewegen mee, indien nodig, met de hond.

Soms is het opstaan en een stukje bewegen van de begeleider al genoeg voor de hond om zelf op ontdekkingstocht te gaan.

Het is ontzettend belangrijk dat de hond, hond mag en kan zijn. Niet alleen bij mij in het zintuigencentrum.

Observeer je hond dagelijks en wees eens kritisch naar jezelf.
Geef je je hond genoeg keuzevrijheid? Stimuleer je wel dat de hond nieuwsgierig mag zijn?

Gebruik goede uitrusting en een lange lijn (minimaal 3 meter) tijdens het wandelen. Wandel RUSTIG en blijf staan als de hond aan het snuffelen is. Trek hem vooral niet mee!

Ziet de hond iets wat hij wil onderzoeken en wil hij er naartoe, loop dan mee en geef hem die gelegenheid. Blijf net zo lang staan tot hij zelf wegloopt.

Bovengenoemde uiteraard alleen als het veilig is.

Thuis

Bij mij thuis, liggen geen spullen voor het grijpen, waarvan ik niet wil dat mijn hond ze pakt. Dat is voor iedereen duidelijk. Dat wat er ligt, is zijn eigen speelgoed of mag hij hebben, naar kijken en/of stuk maken. Hij mag ermee spelen wanneer hij dat zelf wil. Hij hoeft daar geen toestemming voor te vragen.

Tevens mag hij ons vragen mee te spelen, maar als dat even niet uitkomt bedanken we respectvol en kan hij zichzelf prima alleen vermaken, of hij laat het er ook bij zitten.

Uiteraard gelden er thuis regels. Een hond heeft ook baat bij regels, grenzen en duidelijkheid.

Thuis kan je ook de nieuwsgierigheid stimuleren.
Bijvoorbeeld: Als je thuis komt van boodschappen doen, laat je hond dan kijken wat je hebt. Zet je tas op de grond en pak het samen uit.

Zowel binnen als buiten, heeft en krijgt mijn hond de vrijheid om zelf keuzes te kunnen en mogen maken.
Uiteraard geldt hier dat veiligheid voorop staat, voor mijn hond en voor de omgeving.

Het zintuigencentrum is geen speeltuin! Uiteraard mag je hond zelf wel spelen, alleen niet met jou/jullie.

Het is een verrijkte omgeving. Waar een hond zijn zintuigen geprikkeld worden. Er zijn heel veel geuren, materialen en objecten te ontdekken. Maar niks moet, alles mag. De omgeving is veilig en afgesloten.

Komt je hond met speelgoed aanzetten, laat hem dan weten dat je trots op hem bent en bedank hem vriendelijk. Maar er wordt niet samen gespeeld.

Heb je voor of tijdens de zintuigensessie vragen, of zou je het met je hond anders willen aanpakken, laat het me dan weten. Ik sta overal voor open, mits hondenwelzijn en mijn doel voor de honden, niet in het geding komt.

Tijdens de zintuigensessie wordt er weinig tot niet gesproken.
Waarom niet? Omdat dat de hond kan afleiden.

Wanneer mag je wel praten?
Als je hond bij je komt, steun nodig heeft of je hem wil bedanken voor wat hij heeft meegebracht. Maar doe dat dan op zachte, vriendelijke toon.

Ook zal ik, in een gesprek, mijn bevindingen met je delen en kan je eventuele vragen die je hebt, stellen.

Vind jij je hond nieuwsgierig en hoe zie je dat?

Op de foto mijn eigen hond Bibo, tijdens zijn zelf uitgekozen route.

06/05/2023

Vandaag voor het eerst sinds 1,5 jaar weer bewust met een voor mij onbekende hond gewerkt. Nog nooit een hond meegemaakt die zo duidelijk haar grenzen aangaf en zo makkelijk te lezen was, maar wat een gevoelig meisje. Hoe mooi om zo weer "in te werken".

Dankjewel J dat je me hebt uitgenodigd. Ik hoop dat je wat kunt met wat ik heb verteld 😊.

06/04/2023

Als je je hond moet druppelen "intercostaal tussen Blaas 20 en 21" dan is het voor je eigen gevoel best fijn dat je wat van Shiatsu weet.

30/03/2023

Als je veel last van je buik hebt geeft dat ook spanning in je rug. Dan kan het fijn zijn om je rug te laten masseren. Daarna even lekker uitschudden en weer "bijkomen" 😁.

17/03/2023

Mooi stuk van collega Yvette.

Vind jij het ook zo gek dat na ongeveer 8 weken revalideren bij de fysiotherapeut je hond weer alles mag doen? Voor de volle 𝟭𝟬𝟬%. Terwijl bijvoorbeeld een revalidatie traject na een kruisband operatie bij mensen zo’n 9-15 maanden duurt voordat je de knie weer volledig mag belasten? Ja ik ook!

In mijn massage praktijk zie ik regelmatig honden na een intensieve operatie. Meestal zo’n 6 maanden nadien.

Eigenaar komen dan bij mij met klachten als:
🐾“Hij loopt nog niet zo als voor de operatie.”
🐕“Hij is toch nog wat stijf vind ik.”
👩‍⚕️“De dierenarts zegt dat de operatie en revalidatie goed is verlopen, maar, ik weet het niet, voor mijn gevoel is hij toch nog niet helemaal de oude.”

Of het nu gaat om een knie operatie, patella luxatie, meniscus, castratie of welke operatie dan ook, je hond heeft echt tijd nodig om te herstellen en zijn lichaam weer 100% te belasten.
Begrijp me niet verkeerd. Revalidatie bij een goede dierfysio of revalidatie arts 👩‍⚕️️is de 1e stap na een operatie. Zij zijn gespecialiseerd om jouw hond weer zo snel mogelijk op zijn 4 poten🐾🐾 te krijgen zodat hij de dagelijkse dingen weer kan doen. Maar er is meer nodig.

En dat heeft te maken met de neuromusculaire heropvoeding. Pff wat een moeilijk woord😧. Makkelijker gezegd, door de aandoening is je hond anders gaan bewegen. De spieren zijn in onbalans en er is sprake van compensatie. Net als bij mensen. Zonder die spieren specifiek te trainen met gerichte oefeningen en precieze bewegingen, zullen de hersenen blijven compenseren (vermijden) en zullen de spieren die zwak zijn zwakker worden.

Om die cyclus/gewoonte van compensatie te doorbreken, moeten we eerst die zwakke spieren 𝕊𝕋𝔼ℝ𝕂𝔼ℝ maken. Ten tweede moeten we ervoor zorgen dat de hond die spieren ook gaat ＧＥＢＲＵＩＫＥＮ. Ten derde moet de hond ERVOOR KIEZEN om een beweging uit te voeren op een manier die opzettelijk die spieren rekruteert. Daarom leg ik tijdens de Balanslessen zoveel nadruk op goed voetpositie, balans, uitlijning van de wervelkolom en gecontroleerde bewegingen. Dit is van cruciaal belang voor het verbeteren van de neuromusculaire heropvoeding.
Dit proces kost tijd⏱, dat red je niet in een paar weken.

Help je hond om weer goed te functioneren, zijn lichaam goed te belasten. Om het risico op blessures en artrose te verminden, voor de korte en de lange termijn.
.. en JIJ wordt getraind om je hond op de best mogelijke manier te helpen❤.

11/03/2023

Lieve mensen, ik zie nog steeds heel regelmatig zoekteams achter vermiste honden aan moeten omdat de eigenaar gevallen is en de lijn uit de handen geglipt.

Dat is in veel gevallen te voorkomen door een polsomslag of koppelstukje te gebruiken of de lijn om je middel te draaien / een belt te gebruiken.

08/03/2023

Ik vind het heel interessant wat de honden in mijn leven mij allemaal hebben "laten zien".

Ik ben nieuwsgierig:
Wat is het dat jullie hond spiegelt?

Mijn huidige hond leert mij dat
1. ik niet ver vooruit overal al problemen moet zien of verwachten
2. ik niet in volle vaart links, achteruit, 3x in de rondte, over de kop en dan rechts moet gaan, maar dat ik, wanneer ik wat snelheid terug neem, vrij makkelijk en soepel "overal" langs kan navigeren.

07/03/2023

Compensatie

"Mijn rechterschouder is geblesseerd waardoor ik mijn rechtervoorp**t niet meer goed kan bewegen. Ik heb pijn bij alles wat ik doe. Soms weet ik niet meer wat voor een houding ik moet aannemen. Alles voelt rot.

Vaak heb ik tegenwoordig ook veel last van mijn linker schouder en p**t. Soms bijna meer dan van mijn geblesseerde rechterschouder en p**t. Ik moet met de linkerkant ineens ook een deel van de uitval van de rechterkant opvangen. Daarom is links vaak snel(ler) moe en geirriteerd. Die is nu namelijk overbelast omdat ik wel probeer zo goed mogelijk te doen wat ik voor mijn blessure ook kon. Het lijkt ook wel of ik veel meer kracht in mijn slechte schouder heb dan in mijn goede schouder. Dat is niet echt zo maar dat lijkt zo omdat links zo moe is van het extra werken.

Door het ongebalanceerde gebruik van mijn schouders en voorpoten krijg ik tegenwoordig snel stekende pijn in mijn nek. Dat straalt uit naar mijn rug. Hierdoor gaat mijn hele lichaamshouding veranderen en sta ik ook niet meer goed op mijn heupen knieen, enkels en voetjes.
Naarmate de tijd verstrijkt gaat eigenlijk alles wel pijn doen. Ik voel soms niet eens meer dat mijn rechterschouder het probleem is. Die valt weg in het geheel.

Ik wordt heel moe van die pijn en het wordt steeds erger. Dat komt mijn humeur en energie niet ten goede. Sommige bewegingen kan ik bijna niet meer maken. Maar ik doe mijn best dat zo lang mogelijk niet te laten zien. Ik mag niet zwak overkomen.

Pijn...langdurige pijn...heftige pijn...zich uitbreidende pijn...allesoverheersende pijn....(en dan...)!

Als mens hebben we pijnstillers of kunnen beslissen ons door een fysiotherapeut, chropractor of een andere discipline (bijv. masseur 😉) te laten helpen. We kunnen over het algemeen duidelijk aangeven "hoe, wat, waar". Of simpel melden dat we met rust gelaten willen worden.

Blessures bij onze huisdieren kunnen klein beginnen en serieus gaan doorwerken. Dit is echt niet alleen bij oudere dieren. Dat kan al heel vroeg ontstaan. Op ontdekkingsreis ergens vanaf vallen. Een pup die (te intens) speelt met een "ver van gelijke" soortgenoot. Of het wildere spel dat jonge en volwassen honden kunnen vertonen. Er hoeft maar 1x een hond flink hard op de andere in te beuken (dat doen ze soms he) en het proces kan in werking treden. Zich verstapt in een kuil, te lang moeten wandelen, ...

Blijf goed kijken naar je hond. Mogelijk verandert hij in gedrag!
Raak je hond af en toe eens bewust aan. Dit kunt je doen door bewust en langzaam het hele lichaam met je handen af te strijken en te voelen. Ook de poten (vergeet de onderkant van de voeten niet) en tenen. Vindt hij dat ok? Mag je bepaalde delen niet (meer) aanraken. Gaat zijn huid misschien "krinkelen" (zie filmpje). Wees alert op ongemak en pijn. Wees alert op de signalen die je dier afgeeft. Die signalen zijn zo belangrijk.

Het is soms best lastig om te beoordelen waar het echte probleem zit. Juist omdat het licjaam gaat compenseren.
Naast het bewust aanraken is een goede observatie van je huisdier in beweging ook een mooie aanvulling.

Herhaal de aanraking en bewegingscontrole eens op regelmatige basis zodat verschillen misschien gaan opvallen.

In het filmpje lieve S***f ❤🤍

24/02/2023

Pijn bij honden..
Lees het stuk eens.

Deze hond is vanwege de tussenstations waar hij terecht kwam uiteindelijk door de medische controle gehaald.

In andere gevallen geb***t dat dus niet. Een hond die al heel wat jaren ondragelijke pijn heeft dan. En dat kan zich zomaar ontwikkelen tot een hond die out of nowhere "ineens" agressief wordt en aanvalt.

HET LEED DAT BROODFOK HEET
Werk hier niet aan mee zo houd je broodfok in stand!

Puppy Finn is helaas niet meer 😢 🦋💫 maar we hopen dat mensen, na het lezen van het verhaal van Finn, eindelijk een keer inzien dat zolang je bij een broodfokker een puppy koopt het niet stopt.

JE HELPT DE HONDEN DOOR GÉÉN PUPPY TE KOPEN

Dierenbescherming
Het is 𝗯𝗿𝗼𝗼𝗱𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴 om broodfokkers te stoppen!
Puppy Finn werd bij zo’n broodfokker geboren. Toen hij 6 maanden was bleek hij zo ernstig gehandicapt dat er geen enkel uitzicht meer was.

In het nieuwste nummer van Onze Hond staat zijn aangrijpende verhaal. Finn is niet meer, maar misschien kan hij wel als voorbeeld dienen. Zodat iedereen die zijn verhaal leest weet hoe broodnodig het is dat deze handel stopt.

De een z’n brood …
In elke uitgave van Onze Hond vind je een artikel geschreven door gedragstherapeut die is aangesloten bij de Nederlandse Vereniging van Gedragstherapeuten voor Honden (NVGH). Deze keer het indrukwekkende verhaal van Hanneke Brandt, over puppy Finn.

Het verhaal dat ik met jullie wil delen, gaat over puppy Finn. Hij was een broodfokpup die alle kansen had om een lang, gelukkig leven te leiden. Toen hij acht maanden oud was moesten we afscheid van hem nemen.

Het leed dat deze hond is aangedaan en het verdriet van de mensen die hij achterlaat is enorm.

Iedereen kent inmiddels de verhalen van de broodfokpups wel. In grote schuren houden foute broodfokkers verwaarloosde en vervuilde moederhonden in kleine hokken. Ze hebben maar één doel: zo veel mogelijk puppy’s maken. Kopers komen nooit in deze schuren, maar zien de pups bijvoorbeeld in een soort huiskamer, waar de dieren zeker niet zijn opgegroeid. Soms krijgen mensen al in de ontvangstruimte een pup in hun handen geschoven. Sommige kopers van een broodfokpup hebben geluk. Die kopen een hondje dat weinig of niets mankeert. Maar heel vaak zijn de ‘onwetende’ kopers en ook de pups echt de dupe van deze malafide hondenhandel.

Inbeslagname van broodfokhonden
In maart 2022 werd een groot aantal honden in beslag genomen bij een broodfokker van Labrador(kruisingen) met een aparte kleur grijs. Waarschijnlijk gekruist met Weimaraner. Finn was de enige witte van alle honden, maar wel met prachtige lichte ogen. De honden gingen als zoete broodjes over de toonbank.

Na meerdere klachten van kopers dat de pups niet gezond bleken te zijn, greep de dierenpolitie in en werden alle honden in beslag genomen. De dierenpolitie kreeg hierbij ondersteuning van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID).
Bij een inbeslagname worden de honden ondergebracht bij een zogenaamde opslaghouder. Hier krijgen ze de verzorging die ze nodig hebben en kan hun gedrag worden bekeken en beoordeeld. Want aan beide mankeert het vaak nogal. De opslaghouders in Nederland zijn anoniem, zodat de honden veilig gehouden kunnen worden.

Finn en zijn broertjes en zusjes, en nog 18 volwassen honden werden meegenomen die dag. Finn was pas een paar dagen oud. Ondanks beloftes om te stoppen, waren deze fokkers doorgegaan met het houden en fokken met deze honden onder erbarmelijke omstandigheden. Gelukkig werd er na een strafrechtelijk onderzoek besloten dat deze honden niet meer terug zouden gaan naar de fokker. Let wel: het geb***t soms dus ook dat de honden – of een deel daarvan – wél teruggaat naar zo’n handelaar. Die kan dan gewoon de draad weer oppakken.

Pleegzorg
Maar goed, deze honden waren veilig. Voor alle pups, en indien mogelijk ook voor de wat oudere honden, werd een pleeggezin gezocht. De rest ging naar het asiel. Het was direct duidelijk dat veel van de oudere dieren van alles mankeerden. Heupen, ellebogen en knieën die niet in orde waren. Allemaal problemen die vooral ontstaan door een onzorgvuldig fokbeleid. En dan hebben we het nog niet over de gedragsproblemen.

Veel honden waren nog nooit buiten geweest; er was geen sprake van socialisatie of scholing. De volwassen honden waren erg bang. Maar toen Finns moeder na haar inbeslagname voldoende te eten had, een schoon hok en een hoop liefde en aandacht, leken haar nakomelingen op te groeien tot gezonde pups.

Finn is met mij meegegaan als pleegpup. Ik doe dit vaker voor pups die in het asiel of de opvang terechtkomen. Een volwassen hond hoort in mijn beleving al niet in het asiel, maar een pup zeker niet. Een pup die ik in de pleegzorg neem mag een aantal weken of maanden bij ons wonen. De periode dat hij blijft is afhankelijk van wat er nodig is, van de vraag of de uitspraak van de rechter er al is, en of er al een adoptiegezin klaarstaat.

Finn was een week of elf oud toen hij met mij meeging. Hij leek op het eerste gezicht een hele normale ‘Labrador’pup. Vrolijk, aanhankelijk, lief. Na de eerste opstartperiode draaide hij eigenlijk vrij snel lekker in ons gezin mee. In het begin vond hij veel nieuwe dingen nog wel spannend. Omdat hij veel me mij mee op pad ging wende hij snel aan de wereld. Hij kon al snel lekker loslopen, spelen met andere honden, hij sliep goed en was snel zindelijk. Hij leerde van mijn eigen hond de regels en de hondentaal en werd in no-time een vrolijk, vriendelijk, gehoorzaam mannetje.

Alles ging perfect
Alles ging perfect en op de leeftijd van zes maanden zat mijn taak als ‘pleegmoeder’ erop en was Finn klaar voor de volgende stap. Ik vond een fantastisch gezin voor hem. Mensen die ik goed kende omdat ik ze een paar jaar geleden met hun eigen pup begeleid heb. Ze waren al een tijdje op zoek naar een tweede hond. Deze wat oudere pup die bij mij was

opgegroeid was, leek een lot uit de loterij. Na een paar keer kennismaken bleek Finn de perfecte match met deze mensen met drie kinderen, een fijn huis en een enorme tuin. Omdat Finn uit een inbeslagname kwam was het papierwerk iets ingewikkelder. Zulke honden moeten medisch gecheckt worden voordat ze officieel geadopteerd kunnen worden. Dat was echter een kwestie van enkele weekjes tijd. Intussen was Finn helemaal op zijn plek. Het gezin was stapelgek op hem. Hij stoeide en speelde met hun andere hond en ze lagen heerlijk samen te slapen. We konden ons niet voorstellen dat het ooit anders was.

Eind goed…?
Finn had nog nooit een teken van ongemak laten zien. Hij was een gewone pup, maar hij groeide als kool. Elke week dat hij zwaarder werd, werden dingen moeizamer. Hij klom langzamer op de bank, kon hun andere hond niet zo goed bijhouden met rennen door de tuin. Hij leek moeite te krijgen met door zijn hurken zakken bij het ontlasten. Toen hij pijnstillers keeg, was het verschil schokkend. Finn ging opeens harder rennen, op de bank springen, tegen mensen opspringen en hij stond zelfs ineens met zijn voorpoten op het aanrecht. Allemaal dingen die hij tot die tijd nog nooit had gedaan.

Toen Finn zijn medische check kreeg, die nodig was om de adoptie definitief te maken, zag de dierenarts ‘iets’ op de foto’s. Finn moest door de CT-scanner en de uitslag was verschrikkelijk slecht: twee kapotte ellebogen (ED), twee kapotte schouders en een ernstig onderontwikkelde heupkom aan een kant (HD).

We waren al wel bang dat er iets was, maar dit … Dit had niemand zien aankomen. Het advies van de dierenarts was keihard. Operaties zijn niet mogelijk, want er was te veel aan hem niet goed. En dat Finn pijn had was dus wel duidelijk. Wat hebben we gehuild met z’n allen. Want de enige humane keuze was een eind maken aan het leven van Finn.

Gebroken
Deze ervaring was voor mij als gedragstherapeut en puppy-pleegmoeder vreselijk verdrietig. Het pupje waar ik tijd, energie en liefde in heb gestoken, is niet meer. Ik zie best wel wat leed tijdens mijn werk, maar dit was niet te bevatten. De pup die de beste kansen had om een normaal en goed leven te krijgen, die een fantastisch huisje had gevonden, blijkt zo ernstig gehandicapt dat er geen enkel uitzicht meer is.

lk kan er nog steeds niet over uit. Maar voor het gezin waar Finn naartoe mocht stortte de wereld in. Zij hebben Finn in hun huis en in hun hart gehaald, om na een paar maanden weer afscheid te moeten nemen. Dit is zo intens verdrietig. De liefde voor deze ontzettend lieve hond was enorm, het gemis is immens.

Het ergste is dat zij dus niet de enigen zijn die dit overkomt. De grootschalige handel in puppy’s is een enorm probleem en de enige manier om hier een einde aan te maken, is te stoppen met het kopen pups die afkomstig zijn uit de broodfok. Finn is niet meer, maar misschien kan hij wel als voorbeeld dienen. Zodat iedereen die zijn verhaal leest weet hoe broodnodig het is dat deze handel stopt.

🚫