Malise

18/01/2025

𝐏𝐞𝐫𝐬𝐩𝐞𝐜𝐭𝐢𝐞𝐟 𝐤𝐮𝐧 𝐣𝐞 𝐛𝐢𝐣𝐧𝐚 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐨𝐩𝐛𝐨𝐮𝐰𝐞𝐧 𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐞𝐫 𝐦𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐧𝐞𝐮𝐬 𝐦𝐢𝐝𝐝𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐳𝐢𝐭.

De eerste keer dat ik perspectief kon opbouwen, écht kon opbouwen, was toen mijn rijpaard onverwachts een zware blessure kreeg. Ze was niet meer te berijden. Mijn enigste doel was ‘kan ze nog leven zonder pijn?’. Dat kon ze gelukkig wel, waardoor er enorm veel ruimte was om daadwerkelijk te kunnen reflecteren op onze tijd samen en wat we nu nog samen wilde. 𝐖𝐚𝐚𝐫 𝐢𝐤 𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐫 𝐤𝐰𝐚𝐦 𝐰𝐚𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐢𝐧𝐝𝐞𝐫 𝐩𝐢𝐣𝐧𝐥𝐢𝐣𝐤.

Als je in de golf van het moment zit, diep in de sociale druk en het hol van verlangens en verwachtingen kun je niet goed meer voelen wat er zich nou echt 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐣𝐨𝐮 afspeelt.

Verlangens kunnen zich snel voordoen als fysieke doelen, oefeningen of dingen die je bereikt. Maar dat brengt je vaak verder weg naar dat wat je echt zoekt.

Ik zeg niet dat er geen actie nodig is, dat is er altijd. Je kunt blijven hopen en blijven dromen tot je een ons weegt maar als je niet de juiste stappen zet, 𝐤𝐨𝐦 𝐣𝐞 𝐞𝐫 𝐧𝐢𝐞𝐭.

Daarom is het zo belangrijk perspectief te krijgen. In een wereld waar de woorden verbinding en vertrouwen om je oren vliegen, 𝐦𝐨𝐞𝐭 𝐣𝐢𝐣 𝐡𝐞𝐭 𝐜𝐨𝐦𝐩𝐚𝐬 𝐳𝐢𝐣𝐧 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐰𝐚𝐭 𝐝𝐚𝐭 𝐝𝐚𝐧 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐣𝐨𝐮 𝐢𝐬. En wie jou dat kan geven. Dat is geen grap.. Het is moeilijk om te filteren.

Je gevoel is je compas, niet het oppervlakkige gevoel (ja die heb ik ook, weet je wel zonder tuig haren los rennend over het strand?) maar je diepe gevoel.. Je gevoel van erbij horen, samenwerken, liefde.

𝐕𝐞𝐢𝐥𝐢𝐠𝐡𝐞𝐢𝐝. Bij jezelf en je paard.

Neem eens wat afstand van elkaar en ga eens diep naar jezelf. 𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐞𝐜𝐡𝐭 𝐯𝐚𝐧 𝐣𝐨𝐮?

12/01/2025

𝐈𝐤 𝐛𝐞𝐧 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐩𝐞𝐫𝐟𝐞𝐜𝐭.
Mijn paarden zijn niet perfect.

We hebben slechte dagen, moeilijke momenten en frustraties. 𝐌𝐚𝐚𝐫 𝐯𝐞𝐞𝐥 𝐠𝐚𝐚𝐭 𝐨𝐨𝐤 𝐠𝐨𝐞𝐝. We puzzelen, leren nieuwe dingen en zetten alle kennis in om écht te doen wat klopt voor het geheel.

Soms denk ik: “Hè, ga*******me. Ik wil gewoon dat hij het nú begrijpt.” Maar dat werkt niet. 𝐇𝐞𝐭 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐝𝐮𝐮𝐫𝐳𝐚𝐚𝐦.

Voor MIJ.

Ik doe dingen op mijn manier, met mijn visie en achtergrond.

❤️ Mijn paard moet met mij willen trainen, maar zonder spanning of over-enthousiasme. Alles waar té voor staat, is té.

❤️ Mijn focus ligt op fysieke functionaliteit, ook als dat niet “𝐦𝐨𝐨𝐢” 𝐢𝐬 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 en minder likes of shares oplevert.

❤️ Ik streef naar zoveel mogelijk force free trainen, maar niet ten koste van gezondheid, zuivere communicatie of rust.

❤️ Ik ga niet over de grenzen van mijn paard zijn lijf of emotionele staat om iets te bereiken wat ik wil. 𝐒𝐲𝐦𝐩𝐭𝐨𝐨𝐦𝐛𝐞𝐬𝐭𝐫𝐢𝐣𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐢𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐦𝐢𝐣𝐧 𝐝𝐢𝐧𝐠, 𝐨𝐨𝐤 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐢𝐧 𝐤𝐥𝐞𝐢𝐧𝐞𝐫𝐞 𝐦𝐚𝐭𝐞.

❤️ Ik wil niet teveel micromanagement, maar ik hou van functionaliteit. Zowel fysiek als mentaal vind ik het belangrijk dat de details gezien worden en we ongemak voorkomen.

❤️ 𝐈𝐤 𝐛𝐞𝐤𝐫𝐚𝐜𝐡𝐭𝐢𝐠 𝐞𝐦𝐨𝐭𝐢𝐞𝐬 𝐧𝐢𝐞𝐭. Die zijn van mijn paard. Ik ondersteun, maar manipuleer emoties niet.

❤️ Frustratie in training – van mij of mijn paard – is een no-go. 𝐎𝐨𝐤 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐚𝐥𝐬 𝐡𝐞𝐭 𝐥𝐢𝐣𝐤𝐭 𝐨𝐟 𝐡𝐢𝐣 𝐡𝐞𝐭 ‘𝐥𝐞𝐮𝐤’ 𝐯𝐢𝐧𝐝.

❤️ Ik accepteer geen pijnsignalen zoals staartgezwaai, opgetrokken neus of gespannen ogen.

❤️ Ik kijk altijd eerst naar de details en bouw dan uit met helicopterview.

Deze grenzen zijn van mij. Die hoeven niet van jou te zijn,𝐞𝐧 𝐝𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐨𝐤𝐞.

Met jarenlange ervaring, experimenten en groeiende kennis voel ik me hier goed bij.

Betekent dit dat ik het altijd perfect doe? 𝐍𝐞𝐞. Ik maak fouten, val, raak mezelf kwijt of handel soms tegen mijn eigen principes. Maar dat is leren.

Jezelf eerlijk aankijken, opnieuw opstaan en groeien – 𝐝𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐰𝐚𝐚𝐫 𝐡𝐞𝐭 𝐨𝐦 𝐝𝐫𝐚𝐚𝐢𝐭.

Foto door:

20/12/2024

Waar wordt een paard nou écht beter van?

Sommigen zweren bij behandelen, de andere bij een trainingsmethode en nog weer een ander bij voeding. Ik denk dat het een combinatie is, maar wel een combinatie afgestemd op de behoefte.

❌ Ik zou niet een paard losmaken wat het beste functioneert in een ‘vast’ patroon.
✅ Ik zou wél een paard losmaken nét na een gekke val op de weide

❌ Ik zou niet een paard altijd laten lopen bij artrose gecombineerd met pijn (over rust roest)
✅ Ik zou wel een paard willen laten lopen als de schade nog goed opgevangen kan worden door andere systemen en daardoor het totaal wel belastbaar is

❌ Ik zou niet met een jong paard starten met R+
✅ Ik zou wél starten met mentaal en bij de een sneller r+ combineren dan bij de ander

Het is een spel met paarden waarin JOUW KENNIS er toe doet. Alleen JIJ kunt de stem van jouw jonge paard verzilveren. Alleen JIJ kunt voor je paard opkomen, als jij het niet doet doet niemand het.

Alles is een grijs-zwart-wit spelletje. Overal is wel grijs gebied en overal is wat van te zeggen. Maar weten wat voor JOUW paard belangrijk is, is wat telt.

Foto van Rooney en mij in 2019 door

09/10/2024

Met een visie en een missie ben ik geboren. Daarom word ik wakker, leef ik en haal ik adem. Mijn gronding in de chaos kwam niet uit de veilige armen van thuis maar uit het geluid van hoeven, knabbelende paarden en de geur van de aarde. Mijn veiligheid kwam niet uit de woorden van een ander maar uit de stilte van de aanwezigheid van paarden.

Mijn missie is om een wereld te creëren waarin we paarden al op jonge leeftijd zien voor wie ze van binnen zijn, met aandacht voor de diepgang en de onderstroom. Geen geforceerde training, maar een gelijkwaardige verbinding van ziel naar ziel. Om het lichaam te waarderen en respecteren in groei, limieten en ontwikkeling.

De diepgang, mijn licht, mijn rust, mijn ruimte. Mijn leven, mijn lessen, mijn waarde en mijn liefde. Is niet ontstaan door de lessen van de mensen, maar door de blik van de paarden. Door de diepgang van hun onverstoorbare stem, die zich laat horen niet door woorden maar door daden. Die zich schreeuwend wil kenbaar maken en die pas gehoord wordt als we in stil zijn. Kijken, voelen en ervaren. In deze ruimte mag alles er zijn: de ups en de downs, de kleine overwinningen en de grote uitdagingen.

Daar waar de stilte zich oorverdovend laat kenmerken, daar is te vinden wat je zoekt. Niet in de chaos, de ruis, de opdrachten, de oefeningen en de gedragingen. Maar in de stilte. Oorverdovend en luid.

Daar waar jij stil bent, dan hoor je het beste. Daar waar jij vertraagt, dan zie je helder. Daar waar jij voelt, ben jij veilig. En daar waar jij kan zijn, met alles wat was- is- en mag komen, kun jij jouw paard horen.

Foto:

18/09/2024

Zelfs het kleinste stapje is het begin van iets goeds..

Ik las het op de pagina van een lieve klant van mij .ruitercoaching. We hadden het laatst over positiviteit, de goede kant belichten. En ik vind dat zo mooi van haar. En het zette me aan het denken.

Vroeger was ik ‘wedstrijd’ ruiter. Elke zaterdag een wedstrijd en zondag een duinrit. Toen ik Furtje mocht leasen toen ik 13 was, wilde ik samen met haar groeien. De wedstrijden gingen samen niet zo heel goed, ik had veel prestatiestress en veel druk om het ‘goed’ te doen. Wat resulteerde in veel grof rijgebruik. Ik kon haar enorm pushen of boos worden.

Ik wilde het anders en besloot, ondanks alle meningen, een stapje te zetten. Ik nam haar een week mee naar Belgie met mijn familie. Ver weg van alle meningen en stress. In het bos met iemand die vanuit Centered Riding werkte en vanuit energie.

Die week was voor mij het kantelpunt. En moeilijk heb ik het gehad… Van bitloos en zadelloos wist ik nog dat ik de 5e dag gestresst en in paniek tegen de instructeur zei ‘Ja maar wij moeten wél nog kunnen presteren als we terug komen!’

En woest zadelde ik haar op met bit en reed ik haar lange lijf weer rond. Ach lieve Furtje.. Wat heb jij veel doorstaan met mij, en dat gevoel van schuld zal ik altijd houden voor haar.

Langzaam veranderde ik wel.. Vanaf dat punt werd ik vrijer, ging ik zoeken en verlangde ik niet alleen maar deed ik ook. En maar 1 klein stapje was daarvoor nodig. Namelijk..

Durven te dromen.

Durven te springen.

Durven te gaan.

Van 1 mini stapje, werd de gehele golf genaamd Malise geboren en werden er meer dan honderden paarden anders getraind, gezien, gehoord. Vanuit 1 stapje kun jij een hele golf van geluk en verbinding tussen jou en je paard laten ontstaan.

Je hoeft er maar 1 te zetten.. Wees dapper.


Vind je dit soort berichten leuk om te lezen? Dan weet ik zeker dat je de nieuwsbrief leuk vind, waar ik dit soort berichten uitgebreid vertel. Onze reis, mijn reis maar ook informatieve blogs. Reageer hieronder met ❤️ en ik stuur je het aanmeld formulier. Tot snel!

04/09/2024

Tijd tussen de trainingen in

In Juni is deze foto gemaakt. Vandaag, september, kon ik op Teach een stukje rijden. In 2019 is Teach in training gekomen omdat hij ontzettend veel spanning had met het zadel en alles mbt training. Na 6 maanden proberen heb ik slecht nieuws moeten geven, ik ben bang dat het trauma zo diep zit dat hij niet te rijden is. Niet in een tijdspan van een aantal jaar iniedergeval, al dan niet nooit.

Icm zijn fysieke klachten lieten de eigenaren hem bij mij. Om blij oud te worden en ik kon ook nog veel van hem leren.

Het is nu bijna 2025 en we zijn inmiddels een hele reis verder.. Ik heb enorm veel van hem geleerd en hij heeft enorm zijn voetje voor gezet toen Kryptonite overleed en ik in de knoop kwam met mijn online producten filmen. Hij heeft echt de rol op zich genomen en me uit de brand geholpen.

Nu zijn we rustig aan het aanklooien, niet omdat iets moet. Maar omdat ik voel dat het kan. Al blijft het bij 1 stukje bakrand stappen met een paar keer halthouden, als we plezier hebben samen maakt niks meer uit ❤️

Het punt wat ik wil maken is dat ik vanaf juni t/m nu er 6 keer op heb gezeten. Als ik dat in 2 weken had gedaan had ik hem overladen en kon hij niet zo ontspannen als vandaag. Een zenuwstelsel moet verwerk tijd krijgen, en driedubbel als het een zenuwstelsel is met een traumatische ervaring(en) in het systeem. Soms willen wij als mensen alles maar meteen, maar de kunst zit hem in het genieten van het proces en niet de eindbestemming.

Je eindbestemming is niet belangrijk, als je tijdens je proces daar teveel aan denkt vergeet je te leven. Te genieten. Te houden van. En nog veel meer.

Geniet van de momenten samen en blijf in het nu. Je proces is uiteindelijk je reis samen, en daar zit het geluk in ❤️

Binnenkort meer 🔥

01/09/2024

23/08/2024

De magische balanslijn

In elke combinatie en traject is er een balanslijn, boven die lijn bevindt zich actie en er onder rust.

Als je teveel actie hebt dan kan er frustratie ontstaan, angst, onzekerheid. Dat kan zich uiten in kleine hapjes, bijten, schrikken, ontploffen, spanningssignalen zoals hoofdschudden (head swing), schr**en of op de grond zoeken en nog meer. Het kan zorgen dat je paard in het werk niet helemaal betrouwbaar is of het kan zorgen dat je paard oren naar achter houdt in het werk of een gespannen gezicht vertoont. Teveel actie kan vanuit negativiteit (een paard vind iets spannend of lastig) maar het kan ook vanuit enthousiasme. Teveel enthousiasme geeft dus dezelfde signalen, en dus ook dat is ‘teveel’. In mijn visie.

Teveel rust geeft een ongemotiveerd paard, kan een laconiek paard geven of afgesloten. Als we vanuit de positieve zin kijken is de rust ontspanning, een heel belangrijk fundament. Maar teveel ontspanning betekent ook dat er weinig training aan bod komt.

Er is dus een balans tussen de twee partijen nodig van genoeg actie om samen te trainen en genoeg rust zodat de actie niet overslaat in ‘too much’.

In het begin zie ik vaak dat we een paard samen met eigenaar meer in de rust moeten zetten, weer helemaal terug naar ontspanning. Ook zodat het paard eigen keuzes leert maken en vanuit zachtheid in contact kan komen.

Vanuit daar maken we vaak weer stapjes richting meer motivatie, meer training en dus actie.

Dat spelletje blijf je samen vaak het eerste jaar of 2 in je training doen. Je stemt continu op elkaar af en gaat soms weer meer in de rust zitten een aantal trainingen en soms weer iets meer in de actie. Tot je uiteindelijk in een ‘sweet spot’ komt samen.

Dan kun je naar de actie vanuit je rust fundament en terug. Simpel, snel en gemakkelijk. Samen als een flow in harmonie. En dat is zo gaaf 🔥

Het betekent dat frustratie, miscommunicatie, spanning of stress verleden tijd is. Je kunt namelijk samenwerken zonder dat het te hoog op loopt, zelfs in oefeningen waar veel actie nodig is. Het lichaam en de energie blijft laag terwijl jullie samen in beweging blijven.❤️

18/08/2024

In honour of Black Caviar and all broodmares

There’s no doubt Black Caviar was a special horse having won every one of her 25 races. She brought the racing community together and the crowds back to the racetrack when crowds were dwindling. She was a phenomenon.

But what was her life really like? Did she enjoy racing? Did she enjoy being a racehorse in the limelight? We’ll never know but we’re guessing she just wanted to be a horse.

Black Caviar was first raced as a 2yo. After she had won her last race, she wasn’t rewarded with a well-earned retirement - she had after all, won almost $8m. Instead, she was sent to the breeding barn, in lay man terms, to be forcibly made pregnant with some of the leading stallions of the world.

How this occurs is a story in itself. Mares are often restrained so that they cannot say no. If the mare was a human, it would be called r**e. In many cases, they’ll use a twitch to twist and apply pressure to the lip of a mare to immobilize her. Hobbles are attached to the hind legs of the mare to prevent her from kicking the stallion away. Her tail is forcefully pulled to the side to prevent her from interrupting the mating.

These breeding procedures will be happening again soon as the breeding season starts on September 1.

Mares are pregnant for 11 months. So, one month after giving birth often with their newborn foal standing next to her, she will be forcibly mated from again. And again, the following year and the year after that.

A foal born to a champion like Black Caviar, is a valuable commodity. Every detail is meticulously planned to ensure the best possible chance of producing that valuable commodity. It’s how studs make their money. The aim is to produce a foal every year to maximize their returns on investment. Unfortunately, for the mare this can have tragic consequences.

Every single year from her retirement and right up to her death, Black Caviar was made pregnant. She was killed after giving birth to her 9th foal.

We will never know the true circumstances but almost certainly she would be still alive today if she wasn’t treated like a breeding machine.

In an interview with trainer Peter Moody, he explained how Black Caviar was prone to poor blood flow in her hooves, which then right before giving birth for the last time resulted in laminitis, from which she was then euthanized. They knew Black Caviar was at risk, and still continued to make her pregnant.

With the Spring Carnival just around the corner, be a voice for Black Caviar and all the mares enslaved by this ruthless, cruel, and immoral industry.

Say no to animal cruelty, say no to horseracing, say Nup To The Cup.

RIP Black Caviar💔

14/08/2024

In het contact van mens en paard zie ik soms een onderstroom ontstaan. Daar waar geen taal aanwezig is maar wel woorden gesproken worden die vanuit het hart komen. Paarden die verlangen gehoord te worden zowel voor zichzelf als voor hun eigenaar. Ze hebben vaak hele bijzondere boodschappen voor mensen. Meer in jezelf, meer voelen, meer vanuit je authentieke kern handelen en zijn. Ze wíllen contact, maar dan wel écht contact met alle minder perfecte punten. Ze willen ruw en eerlijk, open en gebonden. Zonder verlies van controle.

Mensen hebben vaak een filter. De sociale norm, hoe het zou moeten. Vaak beklemmende gedachtes of angst voor ‘hoeveel’ het gevoel is als ze eenmaal gaan voelen. Bang om overstroomd te worden. Allemaal redenen om niét te voelen en niét open te zijn.

Aan mij de taak om te vertalen, hopen dat beide partijen willen ontvangen. De wil is er vaak, bij mensen ontbreekt soms de moed. Wat mooi dat we dan paarden hebben die ons laten voelen of we op de goede weg zitten. Zijn we in dialoog? Nee? Dan zal de verbinding ook niet 100% eerlijk aanvoelen. Zijn we wel in dialoog? Dan zul je soms iets ontvangen wat je niet prettig vind maar wel nodig is om door te gaan naar de volgende fase.

Open staan voor het contact met jezelf is vaak de sleutel om te horen wat je paard je wilt vertellen.

30/06/2024

Van een Pre order van allemaal naar een PRE-order van kwaliteit. Fase 1 is geheel vernieuwd, met prachtig beeldmateriaal maar ook alle nieuwe technieken en kennis er in.

Deze fase helpt je om de grondlaag te leggen voor al je trainingen. Om te zorgen dat jij de stem van je paard via signalen lezen écht goed kan horen, juist ook in de diepere lagen. Deze fase helpt je paard om eigen keuzes te maken, zich beter te voelen in de mensenwereld en een samenwerking vanuit gelijkheid aan te gaan met jou.

Als deze grondlaag is gelegd, kun je altijd terugvallen op ontspanning en kan je paard altijd zelf ook betere keuzes maken. Jullie onderlinge vertrouwensband krijgt een boost omdat je niet meer gebruik maakt van opbouwende druk technieken of over de grenzen van je paard gaat.

Jij weet wat je moet zien, hoe je het kan interpreteren en hoe je vervolgens je training kan vormgeven zodat er een gelijkwaardige relatie op voort bouwt.

Nu tot 20 Juli nog met flinke korting! 🔥😍❤️

30/06/2024

De eerste fase waar een jong paard bij mij doorheen gaat.. De eerste start, introductie met de mensenwereld en het eerste fundament. Een fundament vanuit ontspannen de wereld kunnen verkennen en terug kunnen vallen op je eigen autonomie.

Met deze fase bouw je aan een fundament in jullie samenwerking waarbij jouw paard leert dat hij of zij zelf keuzes kan maken, in rust kan nadenken en ontdekken, hulp kan vragen wanneer nodig en in de kleine signalen gehoord wordt als het teveel is.

Tot 20 Juli zit er nog DIKKE korting op deze geheel vernieuwde en verbeterde Fase 1: Ontspanning als fundament 🔥

24/06/2024

Realisatie moment

Wisey is nu 9 jaar oud. Ik heb hem gekocht toen hij 6 maanden was. Vanaf die leeftijd heb ik hem getraind met R- (opbouwende druk). Pas toen hij 6 werd ging ik anders trainen maar was ik altijd te druk voor hem. Een jaar geleden wilde ik hem weer oppakken maar kwam tegen pijnlijke feiten aan van het trainen met R-.

1. Ik moest de druk best wel verhogen wilde ik reactie krijgen.

2. Hij was gehaast in zijn bewegingen vooruit en als ik trainingsfilmpjes terug keek had hij een stress gezicht.

3. Hij kon niet rustig wachten en vulde snel in wat ie moest doen

Afgelopen jaar heb ik elke keer geprobeerd om hem om te scholen via R+. We hebben opnieuw de basis fundamenten geïnstalleerd en ik heb de teugelhulpen opnieuw uitgelegd. Maar elke keer als ik hem in het lange lijnen wilde oppakken sloot hij zich weer af.

Tot een paar weken terug. Voor het eerst zag ik hem voor hoe hij was.. Na al die tijd.

Ik zag een onzekere pony die het heel erg graag goed wilde doen maar te onzeker om te durven proberen.

En met die gedachte liet ik mijn herscholing in R+ los. Ik besloot de teugelhulpen op R- te houden en dan maar iets op te bouwen. En weet je wat er gebeurde?!

Ik heb 1 keer licht opbouwende druk gebruikt en alle kwartjes van onze R+ herscholing vielen op zijn plek. Sinds die dag heb ik een pony die op de lichtste hulpen reageert vanuit R+, kan wachten op de hulpen, weet wat ik vraag en zeker de bak rond loopt.

Ik realiseerde me dat Wisey al die jaren met R- heeft getraind en dat hij onzeker werd van de R+ hulpen integreren in iets wat hij goed kende vanuit R-. Hij kon de link niet leggen, pas toen ik losliet en heel even terug viel op de R- hulpen, kon hij begrijpen wat ik wilde. En vanaf dat moment ‘klikte’ de herscholing.

Moraal van het verhaal is dat ook al wíl je niet meer met R- trainen, een paard wat niet anders gewend is zal soms even wat meer helderheid nodig hebben. Om even terug te gaan naar dat wat hij wel kent om zelfvertrouwen te bouwen om weer te proberen met de nieuwe hulp.

Ik merk nu dat ik R- heel licht afwissel met de basis R+ hulpen als hij in de war raakt. Die wisseling maakt dat hij nu haarfijn kan reageren zonder stress.

20/06/2024

Je zal maar zo heerlijk kunnen genieten van kriebels. Ik verlang nu al weer naar dit zonnetje nu ik buiten weer regen zie. Duimen jullie mee voor zon? ☀️

Foto’s: .beestenboel

18/04/2024

Het is je maatje, een vangnet als het even niet gaat en je ergens gewoon wilt ‘zijn’. Het is je veilige ruimte en je hobby.

En toch zie ik zo vaak dat het dat toch niet blijkt te zijn.. Door verwachtingen die niet waar gemaakt kunnen worden in een bepaalde periode van tijd, door omstandigheden in het management (je stalling) of andere dingen die niet vlekkeloos lopen.

Maar het kán wel anders. En ik ben zo dankbaar dat ik dat met oa Teach mag voelen ❤️

14/04/2024

Oh wat heb ik genoten gister op EquiDay 🤩❤️ Het was onwijs fijn georganiseerd weer én wat een plezier mocht ik hebben in het geven van de demo’s.

Mijn stand werd deels bemand door het Malise super team Amarens, Patricia, Larissa en Daniel. Zelf heb ik in de middag echt nog prachtige 1 op 1 gesprekken gehad. Ik ben nog helemaal aan het nagenieten en ontzettend dankbaar voor de organisatie en het evenement EquiDay 🔥❤️

Ook de deelnemers van de demo’s waren echt geweldig! Zulke lieve paarden en fijne eigenaren. Dat is echt een genot om met zulke combinaties te mogen presenteren. Anouk Terlouw Georgette Zeijen

En voor iedereen die aan de stand is gekomen, de oefeningen heeft gedaan, de demo’s bekeken en/of samen in gesprek is gegaan. WAUW! Dankjulliewel. Oprecht, wát een mooie mensen. ❤️

📷

12/03/2024

Rarara wat maakt me zo blij aan deze foto??

Nou, dat Teach met mijn been over hem heen gewoon kan eten, hals laag durft te houden en durft weg te lopen als het hem teveel wordt.

Iets waar ik ook naar zoek als het een paard zijn eerste keer is. Gewoon zichzelf mogen zijn, net zoals we op de grond deden maar dan ook vanuit het zadel ❤️