10/10/2024
Nieuwsbrief Duif September 2024
Als ik dit schrijf is het vluchtseizoen nagenoeg voorbij en kunnen we de duiven volledig gaan ondersteunen voor de rui.
Zelf geef ik mijn duiven in deze periode de drie basisproducten die de duiven altijd krijgen, te weten: Bony Basiskern, Bony Bio B.M.T. en Bony Omega-Nucleovit. Dat laatste product is een suspensie die rijkelijk voorzien is van nucleotiden. Nucleotiden zijn bestanddelen van het DNA en daaraan is grote behoefte zodra er nieuwe cellen gevormd moeten worden zoals tijdens de rui als er een nieuw verenpak moet komen.
Belangrijk in deze periode is een goede leverwerking en daarom krijgen mijn duiven deze maand de Bony Basis-T. Dit is een tinctuur van 23 kruiden die een reinigende werking hebben en de lever ondersteunen. Daarnaast zit de Bony Bonichol regelmatig in het drinkwater. Samen is deze aanpak voldoende om de duiven heel goed door de rui te helpen en te voorzien van een goed nieuw verenpak.
Straling
Hierover heb ik al eerder informatie verstrekt, maar het probleem blijft actueel en wordt mogelijk steeds actueler nu in Nederland de 5G verhoogd is op 10 juli van 2100 Megahertz naar 3500 MH. Uiteindelijk moeten we zodra de 6G uitgerold gaat worden naar 26.000MH gaan.
De verliezen bij de jonge duiven waren dit jaar ook weer enorm te nomen. Heel veel liefhebbers hadden er last van dat een (groot) deel van de jongen niet terugkeerden naar het hok. Verhalen van liefhebbers in het noorden van het land, die met meer dan 250 jonge duiven begonnen en twee weken geleden nog 69 over hadden. Niet normaal.
Vroeger en dan spreek ik voor 2008, kweekte men bij wijze van spreken 100 jonge duiven om er 80 over te houden. Nu kweekt met er 100 om er uiteindelijk 20 over te houden. Sinds die tijd nemen de verliezen bij de jongen steevast toe.
Natuurlijk heb ik in het begin, net als alle andere dierenartsen gezocht naar ziekten oorzaken voor de verliezen. Die zijn er ook. Zo kunnen we een Herpesbesmetting of een Pestkopbesmetting aanwijzen als oorzaak voor aanzienlijke verliezen, maar ook het ornithose-complex of zware trichomiasis. Veel ‘goede’ liefhebbers zeiden destijds dat degene die veel jongen verloren dus duidelijk hun jongen niet goed verzorgden. Dat kan in een deel van de gevallen meespelen, maar ik vond dat meestal toch te kort door de bocht gaan. Maar het treft nu ook die liefhebbers die dat pleegden te zeggen. De oorzaak ligt dus voor een deel elders.
Wat ik nu schrijf verder is een persoonlijke mening en er zullen genoeg liefhebbers zijn die het direct naar het rijk der fabelen willen verwijzen. Dat mag. Ieder heeft recht op zijn mening.
Ik kreeg dit ook van een Duitse liefhebber te horen een paar jaar geleden. Hij vond het maar onzin omdat hij een boer kende met duiven die twee masten in de buurt heeft staan en toch heel goed presteerde met zijn duiven. Verleden jaar was deze liefhebber weer bij me en voordat hij goed en wel binnen was zei hij dat er toch ‘iets’ waar moest zijn aan mijn verhaal. Hij vertelde me dat hij sinds jaar en dag zijn ca. 90 jongen op een heuvel uitliet om ze dan in hun tocht door het dal te volgen en ze dan de volgende heuvel over te zien trekken waarna ze dan bijna thuis waren. Dat ging jaren goed maar vorig jaar ging het volledig mis. De duiven vlogen zoals altijd het dal in maar leken op een gegeven moment als tegen een wand aan te vliegen. Een deel trok naar links en een ander deel naar rechts en een deel landde op de daken om daar ca 20 minuten stil te blijven zitten. Daarna vlogen ze laag over de grond de heuvel over. ‘Weet U wat veranderd was’ zei hij. Ze hadden op de volgende heuvel zo een 5G mast neergezet. Hij vertelde me vervolgens dat hij die dag een aanzienlijk deel van zijn duiven niet meer terug zag. Toeval? Of zit er meer achter?
Een jaar of 7 geleden heb ik me een professionele EMF meter aangeschaft. Duitse ingenieurs stellen dat een waarde van boven de 1120 microwatt per m2 al tot afwijkingen aan het DNA kan leiden. Dit is een heel lage waarde die niemand opmerkt. De WHO heeft de grens gelegd bij 100.000 microwatt per m2. Destijds kon ik in huis ca 800 microwatt meten en op mijn terras ca 21.000. We hebben 100 meter verder zo een mast staan. Dit meting van 21.000 was tussen de bomen. Meet je gericht op de mast dan kom je makkelijk op 86.000. Op diverse plaatsen in het dorp mat ik toen makkelijk 130.000 of meer. Zelfs een keer 422.000.
Inmiddels meet ik op het terras makkelijk 43.000 en in de buurt van de slimme meter 60 tot 80.000. Ook onze mobile telefoon kan er wat van. Kortom we leven in een wereld van straling. En die straling wordt als maar meer. Zo kon ik in Maastricht op plaatsen waardes meten van 570.000 en 630.000. Op een plaats 893.000. Dat zijn substantiële waarden die ver boven de norm van de WHO liggen. Dat mag duidelijk zijn. Toch worden we er, tenzij we er gevoelig voor zijn, weinig tot niets van waar. Wij niet. Maar hoe zit het met onze duiven?
Bekend zijn de verhalen dat als er op Spa wedstrijden waren die uitgezonden werken op de TV er van oudsher steevast slechte duiven vluchten waren. De oudere liefhebbers weten dat nog wel. Staling is dus niet overal maar er zijn piekplaatsen waar de duiven omheen proberen te vliegen of in angst richting Timboektoe vliegen om nooit meer terug te keren. Zo is er ook een verhaal van een liefhebber die zijn duiven liefst 19 keer naar Marche gebracht had. Volgens hem konden de duiven de weg nu dromen. De verliezen waren miniem geweest, zei hij. De teleurstelling was groot bij de vlucht met het konvooi toen toch ca. een derde van de duiven niet meer naar huis wisten te komen. De duiven waren niet ziek. Hadden ervaring op de weg naar huis en toch….
Zo zijner legio verhalen. Steevast hoor ik dat er toch ook liefhebbers zijn die nergens last van hebben. Dat geloof ik ook. Ik sprak met een zeer goede liefhebber e over en stelde dat we mogelijk anti-oxidanten aan de duiven moesten voeren. De man glimlachte en zei dat hij dat al 15 jaar deed. Straling is immers oxiderend. En duiven die rijkelijk anti-oxidanten in hun rugzak hebben kunne mogelijk meer straling verdragen dan duiven die op de grens zitten. Nu hebben we dat willen uittesten. Het bleek dat deze stoffen in ieder geval vorm bevorderend waren. Verliezen traden toch op. Mogelijk niet zo veel. Er moet dus meer spelen.
Ik ben inmiddels van mening dat de oriëntatie van duiven en andere vogels verstoord wordt door deze straling. Wat we ook zien is dat er ook jarigen meer verloren kunnen gaan. Ik ga er van uit dat niet alle duiven even gevoelig zijn voor hetzelfde niveau van straling. Dat er individuele verschillen zijn. Een jong dat minder gevoelig is voor straling en dat goed gevlogen heeft als jong, kan door het opschalen van het stralingsniveau (een paar jaar terug 700MH en nu 3500MH) dan als jarige alsnog binnen de gevarenzone terecht komen en de weg naar huis niet meer weten te vinden. Oudere duiven zijn uitgeselecteerd en kennen de klappen van de zweep. Mogelijk dat liefhebbers in de buurt van torens inmiddels duiven hebben die tegen een stralingsstootje kunnen.
Mogelijk dat we op termijn allemaal alleen nog maar kweken uit duiven die minder gevoelig zijn en dat het probleem dan ophoudt te bestaan. Maar met de steeds maar toenemende stralingsdruk, zal dit nog wel even duren. Mogelijk dat er zich zelfs calamiteiten gaan voordoen als op de snelweg bij Amsterdam, waar een paar jaar terug honderden spreeuwen dood neervielen. Het sprookje dat ze wilden doen geloven was, dat dit zou komen door ‘acute vogelgriep’. Wie het geloven wil mag het. Op de achtergrond op de foto van de dode spreeuwen stond een grote 5G mast. Ik moest destijds kort daarna in de buurt zijn en mat daar 135.000. Wellicht was de waarde op en ander moment nog hoger. Ik meet de afgelopen tijd immers makkelijk waarden tot 893.000 microwatt per m2.
Ik beklemtoon dat dit een persoonlijk mening is. Wie het ver van zich wil gooien? Be my guest. Dat staling niet onderschat moet worden is inmiddels wetenschappelijk bewezen. De publicaties daarover zijn al om. Ik vertel dit verhaal alleen om mensen ervan te overtuigen dat niet altijd naar de medicijnpot moet worden gegrepen omdat het niet altijd een ziekte bij de dieren hoeft te zijn.
Dr. Peter Boskamp
