Annemarijn Laan Dierosteopathie

10/08/2024

Laatste dagje werken en dan heb ik zelf ook zowaar eens drie weken vrij!
Ik kom net tot de wonderlijke ontdekking dat ik altijd maar doorwerk, vakantie of geen vakantie (van de kinderen), en dat het meer dan een jaar geleden is dat ik zelf eens even langere tijd helemaal niets in de agenda had staan.
Waarom? Omdat ik een heerlijk leven heb en fantastisch werk en ik dus niet snák naar vakantie. En ik heb ook gewoon altijd een hele drukke agenda, dus gaat dat eigenlijk ongemerkt vanzelf, want ben ik allang blij dat ik voor ieder dier een moment kan vrijmaken.
Desalniettemin is drie weken wég, zonder mijn handen aan een hond of paard, en lekker samen met mijn gezin onder de Italiaanse zon ook zeer belangrijk voor mijn interne batterij!
Ik neem geen agenda of headspace mee dus mailen/appen/bellen heeft geen zin😜
Ciao tutti!

08/08/2024

Maart 2018 kocht ik Zaz.
Wilde niks, continue heen en weer schietend tussen boos en bang.
No way dat ik met haar op een normale manier naar de hoefsmid kon. Dus heb ik zelf een cursus gedaan bij mijn lieve vriendin .
En ben ik in de zomer van 2018 (en die was bloody hot!) met frisse moed aan de slag gegaan met 1 botte vijl en 2 botte mesjes op vier hoeven van gewapend beton en een paard dat haar voeten welgeteld 1 seconde wilde/kon optillen en verder geen middel schuwde: trappen, pletten, op me vallen. (Foto 1)
Boos worden was niet echt een optie. Engelengeduld en een grote dosis vastberadenheid wél.
En een boel bloed, zweet en tranen (bij mij).
Fast forward naar zomer 2024: AM heeft twee superscherpe vijlen, snijvaste handschoenen, stalen neuzen, een kniptang en een mijnwerkerslamp, en weet hoe ze haar messen moet slijpen. En heeft een deal met Zaz.
Zaz mag even likken aan zo’n soort Ricola-bakje, en AM gaat als een razende aan de slag, terwijl Zaz haar (nog steeds betonnen) voeten op de teen neerzet zolang als dat haar lukt of ze er zin in heeft.
Ik durf inmiddels praktisch dwars onder haar te liggen als dat zou moeten (al is dat niet zo slim), maar we vertrouwen elkaar en we weten wat ons te doen staat.
Tijd om mijn sterke dochter van 14 in te gaan werken😉
Ik beleef enorm veel voldoening aan het perfectioneren van de hoeven van mijn eigen paardje maar zou dit werk fysiek geen dag volhouden voor het echie. Respect voor alle bekappers en hoefsmeden!

Ik ben trots op wat we samen bereikt hebben qua vertrouwen, ik leer enorm veel van het biomechanische gepuzzel (ook
voor mijn werk!), en zeg er vooral voor iedereen bij die nu op z’n knieën achter z’n paard wil gaan zitten met een vijl: don’t try this at home😜

07/08/2024

Safety first.
We moeten allemaal nog langer mee dan vandaag.

Ik ben geen cowboy, sterker nog: ik vind honden behandelen een stúk spannender dan het behandelen van paarden.
Ik doe het met liefde, ik doe het graag en ik heb een goede radar voor het oplopen van spanning. En toch doe ik wel eens een dankbaar schietgebedje na een spannend moment.
Het bericht over het bijtincident bij een collega (en dat is niet de eerste) zorgt er toch ook wel voor dat ik er even wakker van lig en mijn eigen kwetsbaarheid weer even extra doorvoel.

Een muilkorf is niet zielig, mits goed getraind en goed passend en ik ga hier zéker toch weer nog alerter op zijn ❤️
Waarmee ik dus niet bedoel dat iedere hond standaard een muilkorf om moet tijdens een behandeling.

Ook vind ik het niet enorm zinvol om in de praktijk allemaal maten muilkorven te hebben liggen (hooguit als reserve) want tijdens een behandeling gaan oefenen is mosterd na de maaltijd en draagt zéker niet bij aan ontspanning en vertrouwen.

Na een heftig bijtincident bij een collega-osteopaat is het ineens weer een actueel onderwerp; de MUILKORF.

Ik vind het belangrijk om het veilig te houden voor iedereen. Er zijn uiteraard honden die heftig kunnen reageren op aanraking, helemaal als het pijnlijk is. Soms heeft dit te maken met slechte ervaringen uit het verleden, bepaalde gedragsissues, of angst/onzekerheid. Een muilkorf kan het dan ontspannener maken voor zowel de baas als voor mij, en dus ook voor de hond. De taboe die er heerst bij muilkorven, vind ik niet logisch. Een muilkorf is geen dierenmishandeling, en indien er goed mee getraind is, levert het ook geen extra stress op voor de hond. Dat is echter waar het vaak misgaat; honden die nog nooit een muilkorf om gehad hebben, en in een stressvolle situatie ineens een korf om krijgen, zullen nog meer stress ervaren. Oefen dus af en toe met je hond om een muilkorf om te doen, en link dit aan iets leuks (koekjes, knuffels, enz). Als het dan een keer echt nodig is om de muilkorf te gebruiken, kun je dit doen zonder extra stress. Ook de meest lieve brave hond kan een blessure oplopen, en bij heftige pijn/angst bijten uit een reflex.

Dat gezegd hebbende, blijft de muilkorf in mijn praktijk over het algemeen in de kast liggen, en probeer ik zoveel mogelijk te luisteren naar wat de hond aangeeft; de hond bepaalt welke technieken ik kan gebruiken, en wanneer het genoeg is. Weet je echter van je hond dat het nodig is om een muilkorf om te doen? Neem deze dan zelf mee, dan weet je zeker dat je een goed passend exemplaar hebt. Het liefst een muilkorf, geen snuitje. Door een muilkorf kan de hond nog signalen laten zien als tongelen, kan de hond nog hijgen, en kan de hond koekjes krijgen indien nodig.

04/07/2024

Dit is Potato.
Potato en z’n grote broer Cato komen al jaren bij mij in de praktijk en zijn het allergelukkigst op een warmtem***e.
Gelukkig snapt hun mens dat, dus neemt ze het m***e mee zodat ze tijdens een behandeling van mij helemaal happy en ontspannen kunnen zijn!
(Dat, en een heleboel snacks!😜)
Daardoor kunnen we elke keer nog weer een beetje méér bereiken.
Be like Potato!

06/06/2024

Dit is Boris, een gentleman op een respectabele leeftijd.
Boris weet precíes hoe hij het comfortabelst zit tijdens een behandeling. Be like Boris.
Ik pas me wel aan voor zover mij dat lukt😊

14/05/2024

Zen?

Oooh, wat ziet dat er heerlijk knus en ontspannen uit!
En ja, dat was deze osteopatische behandeling van Digby ook, met vlagen.
Want dat het heel vaak ook gewoon best heel erg ingewikkeld is om jezelf zo ver te geven tijdens een behandeling, dat zie je meestal niet op social media.
Wel zie je de prachtigste gapen (bij paarden), releases, totaal uitgezoomde honden, totale overgave.
Is dat dan de norm? Bepaalt dat of een behandeling wel/niet effectief geweest is?
In mijn optiek en in mijn ervaring niet.

Dat Digby tijdens deze behandeling een paar keer weggelopen is, en later weer terugkwam, dat zie je op deze foto niet.
Dat wij al een aantal jaar (weliswaar met grote tussenpozen) bezig zijn om vrienden te worden, vertrouwen op te bouwen, en leren om jezelf over te geven aan mijn goede intenties en ervaren handen, dat zie je ook niet aan deze foto.
Dus schrijf ik dit verhaaltje erbij.
Want iedere behandeling is anders, zelfs van ieder dier elke keer weer. Ik ben zelf ook iedere keer een klein beetje anders.
Soms hebben ze meer of minder last van hun lijf, meer of minder spanning in hun lijf of koppie, is er drukte op stal, is het net oud en nieuw geweest (in januari hebben veel dieren daar nog de naweeën van!), is er spanning in de thuissituatie, hebben ze net een best wel heftige (spoed-) ervaring bij de dierenarts gehad.
En soms is het nog veel ongrijpbaarder waarom een dier zich wel of niet heel makkelijk kan ontspannen.
Hoe ga je daar dan mee om als osteopaat en vooral ook als mens behorende bij het dier?
Mijn modus operandi? Go with the flow. Ga er lekker voor zitten/staan, adem, wees in het moment en zet je hersenen even heerlijk op st***je non-actief.
Dat doe ik tijdens een consult ook en ik ben er heilig van overtuigd dat al die momenten met de dieren die ik behandel mij net zo goed staande houden in deze crrrazy wereld.
Wat vinden veel dieren één van de fijnste dingen tijdens een behandeling? Dat hun mens ook gewoon even stil zit of staat, niet aan het rondrennen is, niet altijd maar nuttig en productief bezig hoeven zijn, er gewoon even ZIJN. Het ultieme mindfulness momentje. Even uit je hoofd, maar in je hart en lijf.

Een behandeling is ook best intensief voor een dier, helemaal voor de eerste keer of met een nieuwe behandelaar. Een relatief vreemd iemand zit totaal in je intieme zone, soms is het ook best even gevoelig of raak je lagen aan bij een dier die op diverse fronten beladen zijn. Zoals bijvoorbeeld door trauma.
Een dier moet er maar op vertrouwen dat ik zacht blijf, zijn grenzen respecteer en niet ineens allemaal pijnlijke tools uit mijn achterzak trek. Wat dat betreft hebben ze vaak allemaal al een beetje bagage qua eerdere ervaringen.
Mijn taak is om steeds in conclaaf te blijven met het dier, goed in te tunen en grenzen te respecteren. En ja, als ik dat tot op de letter zou uitvoeren zou ik er in sommige gevallen helemaal met mijn handen van af moeten blijven. Soms doe ik dat ook. Omdat het een overduidelijke NEE is en blijft. Omdat de situatie voor het dier of mijzelf dan bij doorgaan onveilig zou zijn.
Heel vaak echter is het eindeloos compromissen sluiten met het dier, wachten tot ik een JA krijg, en die JA moet ik echt verdienen. Die heb ik niet automatisch, zoals een mens die zelf een afspraak voor zichzelf met een behandelaar maakt die op dat moment al gegeven heeft. En ik vind dat uit biologisch (overlevings-)oogpunt ook eigenlijk heel logisch!
Soms heeft een dier tijdens de behandeling veel beweegdrang, en ik laat ze tot op zekere hoogte hun gang gaan, want bewegen werkt regulerend op het zenuwstelsel.
Soms laat ik ze juist wel eten/kauwen als ze dat nodig hebben en soms juist even niet, omdat het voor nog meer opwinding zorgt. Per dier en per keer verschillend.
Soms kwebbel ik (expres) veel met het mens ernaast om de hyperfocus van het dier weg te halen, wat soms prettig is voor dat dier op dat moment, en soms verzinken we even in een heerlijke stilte.
En heel vaak is een dier er op een gegeven moment KLAAR mee. En dan is het ook klaar. En ook dat verschilt per keer en per dier.
Ga ik dan door omdat wij als mensen denken dat langer/intensiever beter is? Dan doe je als behandelaar vaak teveel. En ja, dat kan. Teveel niet luisteren naar de grenzen van een dier, maar ook teveel willen losmaken, teveel willen doen. Waardoor een dier ook werkelijk last kan hebben van een goedbedoelde behandeling. Meer/langer is zeker niet altijd beter. En al helemaal niet voor de relatie tussen osteopaat en dier. Sterker nog: ik ben wel eens bijna gebeten omdat ik tóch nog één dingetje wilde doen terwijl de hond al duidelijk had gezegd: het is mooi zo.
Voor mezelf dus ook uit overlevingsoogpunt slimmer om te luisteren 😉 Ik moet nog langer mee dan vandaag, tenslotte.

Ik hoop dat ik jullie hiermee een inkijkje heb gegeven in 'het spel' zoals ik dat zelf zie, het spel dat ik iedere behandeling weer speel met het dier en met het mens ernaast. Waarbij de wensen van het dier op één staan.
Ik HOU van dat spel, en neem het heel serieus. Soms kost het mij veel energie, en meestal krijg ik er veel energie van. Soms gaat het snel, soms duurt het wat langer. Ik weet van mezelf dat ik goed ben in dit spel, en ik heb er altijd alle vertrouwen in dat de mensen die een afspraak met mij maken voor hun dier dat snáppen.
Ik benoem het nooit ergens, maar ik ben een heel nuchter en tegelijkertijd heel spiritueel mens. Je kunt alles heel biologisch aanvliegen en verklaren, maar natuurlijk heeft mijn behandeling ook een energetisch effect. Alles is energie: het dier, ikzelf, de mens ernaast, de wereld, onze intenties en uitwisseling. En natuurlijk maak ik gebruik van diercommunicatie technieken. Dat doe jij als mens van een dier ook, ook al heb je jezelf er nog nooit verder in verdiept of getraind, of zelfs als je er niet in gelooft. We hebben allen interactie en uitwisseling met elkaar. Hoe heerlijk als we onszelf daar zonder gêne en zonder al teveel gedachten of kanttekeningen aan over kunnen geven, het gewoon kunnen laten zijn en gebeuren? That's where the magic happens. En dat is het vaak, zoals bijna alles in het leven als je er eens goed over nadenkt en voelt: magisch.

Al te veel stress tijdens een behandeling maakt dat je je doel qua osteopathie volledig voorbij schiet. Maar om te verwachten dat alles altijd alleen maar totally zen moet zijn is ook niet realistisch. Ik hoop dat ik dat goed heb kunnen toelichten met dit (weer op z'n Annemarijns veel te lange) verhaal.

10/04/2024

Recente beelden van mijzelf en mijn non-existente persoonlijke space😐

01/04/2024

Toen ik klein was was het boek ‘de gebroeders Leeuwenhart’ van Astrid Lindgren één van mijn lievelingsboeken.
Vooral vanwege de mooie tekeningen want het verhaal is best wel verdrietig en eng.
Maar die paardjes vond ik zó mooi! En ik wilde zó dolgraag een eigen paard!
En vraag me niet hóe, maar ik ken geen enkel paardje dat er zo op lijkt als mijn bovenste beste Zaz…
En altijd als ik hier aan denk maakt mijn hart een sprongetje❤️

25/03/2024

Ode aan mijn handjes.

Deze handen maken al bijna 48 jaar deel van mij uit en wat moest ik zonder ze?
Zonder mijn handen ben ik nergens in dit leven.
Ze zijn klein, ze zien er uit of ze het leven ten volle leven, ze worden praktisch nooit echt gepamperd, gemanicuurd of gelakt.
In het voorjaar worden ze op de eerste dag zon al erg bruin waardoor mijn kinderen altijd lachend zeggen dat ik apenhandjes heb. En ik vind het allemaal prima!
Ik draag altijd twee gouden ringetjes, ook al is het ‘not done’ in mijn vak: eentje die me verbindt aan mijn liefste Jappie, en eentje die me verbindt met zoonlief Klaas, die er niet meer is.
En wat hebben mijn handen allemaal niet al voor werk verricht? Ze zijn altijd in beweging.
Eindeloos schrijfwerk op school, duizenden hoeven uitgekrabd, paarden geborsteld, manen gevlochten, katten geaaid, honden geknuffeld en stallen uitgemest. Duizenden maaltijden bereid, brood gekneed, groenten gesneden. Zich ongeveer wel wekelijks gebrand.
Gewroet in de aarde en het hooi. Babies gewiegd, luiers verschoond, ruggetjes gekroeld, haren gekamd. Omhelsd. Gepulkt. Getypt. Geschept. Gesneden. Gescrolld. Gevochten (als kind). Handen geschud. Teugels en hondenriemen vastgehouden.
Een miljoen borden en glazen naar tafels gebracht, duizenden mensen gemasseerd en getapet. En nu, sinds een jaar of twaalf: altijd vol met paardenhaar, hondenhaar, hondenkwijl, talg, schilfers, zand. Altijd vol liefde en plezier werkend aan al jullie dieren. Nooit hard, altijd zacht. Voelend, vragend, bewegend, meegevend, tegenhoudend.
Vaak echt vieze handen, praktisch altijd een béétje zwarte randjes, soms met hele koude vingers, en soms een beetje klam van de zenuwen. Nooit eens een cremetje of een nagellakje, maar wel veel ‘natuur’.
Ineens KEEK ik net naar mijn handen. En ik wil ze even in het zonnetje zetten en mijn dankbaarheid omschrijven, omdat ik zo blij met ze ben!❤️

14/03/2024

Het is weer Van Gogh-dag door het raam van mijn praktijkje!


(En ik zit de hele dag binnen vandaag…🤨)

28/01/2024

Spring is in the air!

14/01/2024

Het mooiste voorhoofd op deze aardbol (voor mij dan😍)
Sarah had even een ‘wat is ze toch liehief-momentje’. Want ja, dat was ze vandaag. Voorbééldig😜

10/01/2024

Attentie, attentie: *Er.ligt.een.plastic.zakje.in.de.heg.langs.de.bak*📢

En het vriest dat het kraakt, en ik heb al een paar zeer interessante (lees: angstaanjagende) side-eyes gekregen…

Er zijn van die dagen en weersomstandigheden waarop ik al bij voorbaat kan voorspellen: vandaag doen we even niks met mevrouw Pollewop, anders gaat het íemand van ons (meestal paardlief zelf) bezuren.

5 seconden na het nemen van deze magische regenboog-foto was het ready for take-off🚀

Wij hebben een winter- en een zomerpaardje.
Winter: dragon lady from rodeo-hell🐲
Zomer: doe gerust het hoofdstel af en vertrouw op je pony, ze neemt je mee en gedraagt zich (meestal) voorbeeldig.

Herkenbaar?
Hoe ouder, hoe gekker. Maar we leren elkaar daar nog steeds beter in kennen en begrijpen en zo blijven we allemaal heel😏
En we houden des te meer van elkaar!

31/12/2023

Team appelflap in actie!
Pippa met een geluidsdempende muts. Alle beetje helpen, al valt het vooralsnog nog mee hier id buurt. (Vuurwerkverbod hier, maar daar merken we vast weinig van om middernacht…)
We hebben vanmorgen al een eind gelopen en dat was behalve twee harde knallen id verte prima te doen. Die pakken ze ons niet meer af😉
Top 2000 speelt gezellig op de radio. En toeval bestaat niet: toen ik de radio aanzette was míjn nummer 1 net aan de b***t. Rara, welk nummer is dat?
Ik wens iedereen vanuit de grond van mijn hart een zo rustig mogelijke jaarwisseling toe!

Wanneer zou Sarah doorhebben dat ze geen ikea-krukje meer nodig heeft?😂

28/12/2023

Pippa is in winterslaap en wil graag ná oud en nieuw wakker gemaakt worden.

Dit is niet haar beste week van het jaar….😞
Al herpakt ze zichzelf steeds beter en laten we haar zoveel mogelijk de regie voeren over wat we wel/niet doen qua activiteiten buiten de deur: het vreet energie om jezelf de hele tijd rot te schrikken en daar weer van bij te komen…

26/12/2023

Mijn hond Pippa houdt wel van een beetje theater.
Vinden jullie deze foto’s ook niet kerstkaart-waardig?
Of voor aan de muur in het Rijks?😝

Wat hebben wij toch geboft met deze hond in ons leven! Ik had het er met de kinderen over deze week. Deze hond en alle avonturen en herinneringen samen met haar die hun kindertijd onvergetelijk inkleuren.
Dat ze maar een heel oud omaatje samen met ons mag worden!

22/12/2023

Ik heb een onverwachts ‘tussenuur’ en ben dit maar eens heel productief aan het benutten voor wat kerstinkopen.
Precies op dezelfde manier hoe ik al mijn vroegere tussenuren heb benut😜
Hartje Haarlem, het Prinsenhof heeft toch een heel speciaal plekje in mijn hart…

21/12/2023

Waarom zit ik mij zo te verkneukelen onder een dekentje en onder de hond? (Met mijn ogen dicht en met een extra dotje tandvlees, nee ik ken geen schaamte, zelfs niet op fb🤪)
Omdat het de kortste dag is. EN WE NU WEER DE GOEDE KANT OP GAAN!!!!
Het beste moment van het jaar!!!⭐️

18/12/2023

Mijn heilige maandagochtendmomentje.
Alleen thuis met de hond, kaarsje, kopje koffie, Fleetwood Mac op de speaker, diffuser aan, wasmachientje draait.
Dan kan ik even rustig mijn mail, planning, administratie en groentebestelling bijwerken.
De bedoeling is eigenlijk dat ik ook nog aan een e-book werk maar dat proces vindt vooralsnog vooral plaats in de hoofden van mijzelf en mijn vriendin Suus. Maar onderschat dat proces niet!😜

(En voor de oplettende kijker: ja ik heb echt altijd zoveel tabbladen openstaan. Als metafoor voor mijn eigen brein😅
Uit het oog, uit het brein namelijk…)

03/12/2023

Happy gotcha day, Pippa!

Op 3-12-2016 kregen wij de beste hond van de wereld! (Ja, dat vinden wij. En dat hoort iedereen van z’n eigen hond te vinden😉)

From rags to riches. Je verdient het allemaal.
Want wat ben je een aanwinst voor ons huishouden van Jan Steen. En daar draag jij aanzienlijk aan bij!😜
Super zorgzaam en waakzaam. (Dat laatste mag wel met een tandje minder decibellen, maar ach, wellicht is het ooit wel helemaal prima dat je zo fanatiek bent😅)
En wat leer jij ons veel over de wereld bezien vanuit hondenogen. Want dat jij een oerhond bent, dat vindt onze maatschappij nog wel eens ingewikkeld om te begrijpen. Echter vanuit ‘de hond’ bezien heb je altijd helemaal gelijk en weet jij als geen ander ‘hoe het heurt’.

Ook in mijn werk als dierosteopaat ben ik duizend keer beter geworden sinds ik jou heb leren kennen. Jouw gevoeligheid en eigen gebruiksaanwijzing heeft mij zo veel gebracht, waardoor ik honden met heel complexe problematiek op het gebied van bijvoorbeeld overprikkeling in de breedste zin van het woord zoveel beter begrijp en kan helpen. En heb ik in mijn praktijk de tools en de ervaring om veel buitenlandse honden te helpen.
Zonder jou had ik wellicht mijn roeping op dat gebied volledig misgelopen.

Ik heb een hoop grijze haren van jou gekregen en jij op jouw b***t van mij😂

Dank dat jij er bent!
Nog minstens 10 jaar erbij samen met ons, lieve Pippeloen!❤️

31/10/2023

Vandaag is Alexsa, de mooie mama van Zaz, ingeslapen… 29 jaar.

Wat zal ze gemist worden, vooral door haar ‘man’ Copy my heart, en door haar mens Alice.

(Hier staat ze op de foto met baby Zazzie van 1 dag oud, toen nog Copy’s Asnali)

30/10/2023

De beste aanblik van allemaal 🤩

14/10/2023

Sinds vorige week zaterdagavond ben ik even totaal van de radar geweest vanwege een zware astma-aanval van mijn dochter.
Het gaat gelukkig beter en we zijn sinds vandaag weer thuis uit het ziekenhuis.
Ik heb een hoop in te halen qua werk, planning en emails. Maar ik ben zo moe en voorlopig nog wel even zoet met haar qua opbouwen en monitoren dat ik het nog even niet heel goed kan overzien hoe/wat.
Gelukkig is er voor zoonlief en de dieren heel goed gezorgd door papa en alle lieve mensen om ons heen.
Mocht je dus op een afspraak of email zitten te wachten: komt goed.
Heb je een afspraak staan die niet is afgezegd: in principe gaat dat zonder tegenbericht gewoon door.

Hoe heerlijk als je na een week de draaideur van het ziekenhuis uitloopt en daar staat: de hond!!!! ❤️❤️❤️

05/10/2023

Deze week wonen we even bij opa en oma in Zandvoort omdat onze badkamer gerenoveerd wordt (exit lekkage, yay!) en het thuis even niet zo bewoonbaar is daardoor…
In Zandvoort logeren heeft veel voordelen, met stip op 1: het strand op twee minuten loopafstand!!
Aangezien het leven met school, werk, paard en hockeytrainingen gewoon doorgaat is het wel even een logistieke toer qua rondrijden en op gezette tijden overal klaar staan, maar met veel flexibele hulp maken we er het beste van! En het is best hartstikke gezellig om weer eens even in je ouderlijk huis te logeren❤️

21/09/2023

𝗪𝗮𝘁 𝗸𝘂𝗻 𝗷𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘄𝗮𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 𝗻𝗮 𝗱𝗲 𝗯𝗲𝗵𝗮𝗻𝗱𝗲𝗹𝗶𝗻𝗴?
De hond zal waarschijnlijk een dag goed moe zijn. Hij heeft enkele dagen nodig om zijn afvalstoffen kwijt te raken en aan een hernieuwde spierbalans te wennen. Tijdens deze eerste paar dagen is het niet gewenst om de hond explosieve bewegingen te laten maken, dus geen balspelletjes en spel met andere honden. Laat de hond aangelijnd uit, en overbelast hem niet. Daarna kan de normale belasting weer geleidelijk worden opgebouwd. Dit laatste geldt zeker voor de sporthonden.

De behandeling werkt nog ongeveer zes weken door. Daarna wordt er geëvalueerd. De ene hond zal in de eerste paar dagen al een duidelijke verbetering laten zien, terwijl de andere hond pas na vijf weken verbetert. Meestal zijn 1 tot 3 behandelingen nodig, afhankelijk van de duur van de klachten en de uitgebreidheid van het onderliggend probleem.

Osteopathie kan ook zeker preventief ingezet worden, graag zelfs. Met 1 à 2 behandelingen per jaar worden vroegtijdige blokkades en bewegingsbeperkingen opgespoord en verholpen, vóórdat er verdere problemen kunnen ontstaan.

Het meest optimale tijdstip voor een (preventieve) behandeling van sporthonden is buiten het wedstrijdseizoen. Zo kan de training ongehinderd weer opgepakt worden en is de hond optimaal fit tijdens de wedstrijd.

Indien nodig wordt er samengewerkt met andere disciplines zoals dierenarts, tandarts, dierfysiotherapeut, instructeur of gedragstrainer.
Met dank aan Dierosteopathie Weert

20/09/2023

Hoe vinden jullie mijn nieuwe werktas? 🤩
Na jarenlang met een soort veredelde Eastpak schooltas te hebben gelopen en de laatste tijd een haute couture Albert Heijntasje, vond ik het wel eens tijd voor een upgrade!

Het inmiddels iconische blauwe NVDO-tasje: heb jij hem al?❤️

En volg je mijn beroepsvereniging al?

18/09/2023

Tadaaaaa, en toen had ik zomaar een prachtige nieuwe website!
En.... (tromgeroffel): ook een mobiele versie!
Mijn lieve zus Lilianne heeft zich ontzettend uitgesloofd, en ik kan niet benadrukken hoe dankbaar ik haar ben daarvoor!

Ik zie iedere keer dat ik erop klik weer dingetjes die nog gefinetuned moeten worden, maar daar wordt hard aan gesleuteld.

Het resultaat mag er in ieder geval zijn!
Check it out:

Voor een dier dat lekker in zijn vel zit | [email protected] | Paard & gezelschapsdieren | Noord-Holland e.o. | | ICREO-gediplomeerd sinds 2011 | Oprichter beroepsvereniging NVDO

16/09/2023

Vandaag sta ik in de stand van op
Gezellig naast de dierfysio’s van .nvfd op het gezondheidsplein.
Komen jullie even bij me langs?