Fryske hounen kennel van 't Buske

11/02/2024

Vandaag is ons Sinne nest 10 jaar geworden! Zelfs Rivan! Hoe vaak we niet op het punt hebben gestaan om haar in te laten slapen... Ze is nu niet meer weg te denken, zelfs met al haar stoornissen!
Gefeliciteerd broertjes Loeke, Charlie, Tjebbe en Drys. Rufus viert het feest samen met mama Imre en papa Dries vanaf zijn sterretje mee.

20/11/2023

Onze lieve Amber, Hester Harns van de Meiakkers, viert vandaag haar 9e verjaardag. Wat is de tijd gevlogen!

26/09/2023

Ons Lytse nest van Guusje en Piet viert vandaag hun 7e verjaardag! Gefeliciteerd Bella, Aukje, Mido, wytze, Haakon en Djurre! Op de foto Wytze

02/09/2023

Verdrietig nieuws uit Zeeland: Leafke Saar van 't Buske is overleden aan een tumor in de milt. Ze is de dochter van Imre en Dries. De 4e hond uit dit nest die aan kanker overleden is. Op deze foto van april jl. lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht. Een prachtig hondje maar belangrijker, ontzettend lief! Het gemis zal groot zijn! We leven mee en wensen haar fijne baasjes heel veel sterkte!

09/04/2023

Na de training vanochtend zag ik de reeën en een haas vluchten. De reeën zwommen over het water en vluchtten het bosje in. Waarvoor ze plots vluchtten weet ik niet.

28/03/2023

Vorige week zondag, 12 dagen na haar 11e verjaardag, werd Amy heel ziek. Zó ziek dat ze niet meer beter kon worden en ze moest worden ingeslapen. Bizar hoe lang een hond kan doen of er niets aan de hand is terwijl er toch echt heel veel loos was in haar lijf. Waarschijnlijk is er een bloeding geweest door een geknapte tumor. Al weer een hond uit de combi Dries X Imre die aan tumoren overleden is... Shaan, Pongo, Rufus en papa Dries gingen haar voor. (Mama Imre is aan een hersenbloeding overleden)
Ze wordt gemist!
(De foto is van haar eigenaar Josette)

11/03/2023

De bijtjes uit ons Leafke nest vierden op 7 maart hun 11e verjaardag! Ik was het niet vergeten maar ik was als vrijwilliger mee op de Zonnebloemboot. Alsnog van harte gefeliciteerd, Rinus, Saar, Amy, Teun en Foppe. Shaan en Pongo kijken samen met Imre en Dries, vanaf hun sterretje mee. Op de foto staat Rinus.

11/02/2023

Ons Sinne nest viert vandaag hun 9e verjaardag! Ons bijzondere schepseltje Rivan feliciteert haar broers Tjebbe, Charlie, Drys en Loeke. Broer Rufus, papa Dries en mama Imre schijnen van af hun sterretje naar benee.

03/12/2022

Een mooi Nederlands ras van een heel goede fokker!

Kennel Út it suden: Drentsche Patrijshonden pups geboren 7 november 2022 - 5 reutjes en 1 teefje pups van Sterre en de Belgische Kenzo ...

22/11/2022

Amber, Hester Harns van de Meiakkers, kreeg vandaag de 2 rozetten voor de 2 A diploma's die we vorig jaar gehaald hebben.
Dank je wel Nederlandse Vereniging voor Stabij en Wetterhounen NVSW! Volgend jaar nog eens!

20/11/2022

Amber viert vandaag al weer haar 8e verjaardag! Wat vliegt de tijd!

06/10/2022

Zondag 2 oktober hebben Amber en ik meegedaan aan de Workingtest Krullen en Friezen die Anita Hoogendoorn al voor de vierde keer georganiseerd heeft. Het was een leuke dag in een heel ontspannen sfeer. Ideaal voor Amber die vanwege onze vakantie een maand lang geen donder gedaan had. De proefjes waren leuk bedacht en voor ons goed te doen en dat resulteerde dan ook in een eerste plek met 98 van de 100 punten. Amber was ook wel de meest ervaren hond. Het leuke was ook dat deze 'ervaren rot in het vak' de nieuwkomers van tips en trucs kon voorzien wat gelukkig ook erg gewaardeerd werd. De had een beker voor de beste Wetterhoun en voor de beste Stabij en dat was de hond van Suzanne de Kort die een derde plek in de Novice klasse in de wacht gesleept had.
De foto's zijn gemaakt door Hannah Verhoeven en Esther Breur.

23/07/2022

Gisteren weer meegedaan aan de gezelligste SJP van het jaar, namelijk die van de Drenten i.s.m. onze eigen Friezen. Landgoed Mariënwaerdt in Beesd vormt zoals gewoonlijk het prachtige decor voor deze proef. We kwamen rond 8.00 uur aan in Beesd, ook al zoiets heerlijks, dat je niet halverwege de nacht op hoeft te staan om voor dag en dauw op een proef te moeten verschijnen. Er waren dit jaar vier Wetters, zeven Stabijs en 29 Drenten, waarvan er een aantal behoorlijk reactief waren. Na het welkomstwoord en een moment van stilte voor baron Frans van Verschuer, die na een ongelukkige val van de ladder is overleden, ging de proef van start.
Ik zat samen met Monique en Anita en hun Wetters in groep 5. De andere Friezen waren bij elkaar ingedeeld in groep 1. Onze groep begon met de markeer en dat is proef G van Gladiolen, althans voor mij. Ik was de eerste van de groep die moest starten. Een onbelopen veld, geen valplekken en geen pisplekken. Aan de hond de taak om goed te markeren want ze heeft nergens steun aan maar ook nergens hinder van. Na het schot wacht Amber op mijn commando, gaat vlot uit, pakt vlot de kraai en komt vlot terug en dat levert een mooie tien op. Het paadje is gebaand maar helaas gaat het niet iedereen zo voor de wind. Onze tweede proef is het houden van de aangewezen plaats i.c.m. het kort apport. Amber beweegt zich traag naar de grond maar ze doet wat ik gebaar en gaat liggen. Ze gaat op mijn commando zitten en we volgen los naar het volgende paaltje vanwaar ze ingezet wordt op de dummy. Ze pakt het ding vlot en brengt het model. Het levert een negen en een tien op. "Waarom een negen?" vraag ik de keurmeester. "Vanwege het trage gaan liggen." is zijn antwoord. Hoewel ik het nog nooit eerder heb meegemaakt doe ik er maar niet moeilijk over. Daarna lopen we naar het verloren zoek apport. Amber ziet de keurmeester aan voor haar voormalige trainer en stuitert vol enthousiasme naar haar toe. Ik leg het onbehouwen gedrag maar even uit en gelukkig kan ze er wel om lachen. Het konijn wordt vlot gevonden maar op de terugweg vond ze het nodig om het beest wel twee keer even neer te leggen en dat komt de score niet ten goede, maar met een acht ben ik nog steeds heel tevreden. Vervolgens gaan we naar proef A en B, het volgen en het vooruitsturen en komen op bevel. In het verleden liet ik hier nog wel eens wat puntjes liggen maar de laatste tijd levert het altijd wel een tien op en daarmee begint mijn lijstje er steeds mooier uit te zien. Op dezelfde plek wordt ook het Apport uit diep water gedaan dus nadat onze hele groep proef A en B gedaan hadden begonnen ze met proef E. Amber wacht keurig, gaat op mijn commando netjes en vlot te water, pakt de foam eend aan de p**t en zwemt terug. Ik voorzie al wat ze gaat doen en dat klopt. Ze legt de eend neer, schudt ook nog even, pakt het ding op en brengt het model naar me toe. De keurmeester waardeert deze uitvoering met een negen en daarmee kan ik dik tevreden zijn. Onze laatste proef van de ochtend is het 'apport over water' wat dit keer op een andere plek is dan normaal, namelijk een stuk verderop in een zijarm van de Linge. Amber gaat vlot te water dus ik was al blij. Zwemt vlot over, komt met de grootste moeite uit het water en vindt de gans waarna ze verdwijnt in het riet. "Dat is wel een heel eind omlopen" zegt de keurmeester en ja, dat was het. Toch weerhoudt het mijn hondje er niet van om, met die zware gans in de bek, de route over land naar mij terug te nemen. Het levert toch nog een zeven op en een paar mooie foto's, dank aan Anita, die anders niet gemaakt konden worden. Een mooi B diploma met 73 punten zit 'voorlopig' in de pocket. 'Voorlopig' want ik ben na het debacle in Rhenoy huiverig voor wat er nog gebeuren kan.

De middagpauze benutten we door te rusten in de auto en daar ook mijn meegenomen lunch op te eten. Amber krijgt een paar brokjes en een kauwbotje en dan begint het lange wachten op de dirigeer. Afgelopen week hebben we veel geoefend met het apporteren van duifjes met wisselend succes. Soms pakte Amber de duif meteen al zo hard dat door de druk die ontstaat op de borst de darmen er uit komen. Door haar steeds weer op een heel rustige manier te zeggen dat ze heel voorzichtig moet doen met het duifje en het van dichtbij te laten apporteren ging het kwartje weer vallen en kwamen de duiven weer ongeschonden binnen.
We waren met acht combinaties nog in de race voor een A diploma waaronder ook Anita met haar Wetterhoun Jeppe. Kennelijk was het moeilijk want er was voor mij maar één combinatie die het gelukt was om beide duiven binnen te krijgen. Ik was als één na laatste voor Anita. Onderweg naar de inzetplek vertel ik Amber heel rustig dat ze heel voorzichtig moet doen met de duifjes. Een klein schietgebedje en meer kan ik niet meer doen. Ik stuur Amber zoals gewoonlijk op de korte lijn. Ze nam de commando's prima aan en de duif werd vlot gevonden. Op naar nummer twee. "Er ligt nóg een duifje, dat weet je wel hè?" zeg ik haar altijd. (Ik neem echt héle rare gewoontes aan waar ik vroeger bij anderen hard om heb gelachen) Enfin, ze gaat vlot uit op mijn aanwijzing, luistert ook nog heel redelijk en vindt de duif op een plek waar ik hem niet verwachtte.... Au, foutje van de voorjager. Het duifje wordt ongeschonden binnen gebracht en een prachtige acht aan mijn score lijstje toegevoegd. Helaas is het Anita niet gelukt om de duiven binnen te krijgen en daarmee ben ik, samen met een Drent, de enige die nog kans maakt op een A diploma en mogelijk zelfs de overwinning.

We nemen even pauze en wachten op de laatste beproeving: de sleep van een verre loper. De Drent is voor mij aan de b***t maar deze hond wijkt van de sleep af en dat was dus zijn Waterloo. Amber sleept altijd perfect dus veel zorgen maak ik me niet. De keurmeester vertelt me waar ik de hond naar toe moet sturen om op de sleep te komen en Amber neemt goed de arm aan. Ze gaat iets te ver waarna ik haar terug fluit en haar met een armgebaar naar rechts stuur waar de sleep zou beginnen. Ze had hem direct goed in de neus en liep in een flink tempo over het veld, pakte alle haken correct en was toen uit het zicht. "Gaat het nog wel goed?" vraag ik aan de keurmeester. Het ging gelukkig goed maar ze moest een flink eind het veld over naar achteren. Na een aantal minuten die wel uren leken kwam Amber weer in beeld met de gans. Ze kwam de hele route over de sleep terug lopen en bracht de gans keurig bij me. Op dat moment gaat er heel wat door je heen. Wat ik toen nog niet wist is dat de sleep met een tien beoordeeld zou worden. Pas bij het secretariaat kwam Hanny mij feliciteren en zei dat ik een tien had voor de sleep. Jeetje! Een A diploma met 91 punten! Winnaar van deze mooie proef! Hoe trots en blij kun je zijn! De mooie Mariënwaerdt trofee gaat dit jaar naar de Friezen en wel naar mijn schoorsteenmantel waar hij straks een mooi plekje krijgt. Eerst moet er nog wat aan geknutseld worden. Er zit nu een losse plaquette bij waar alle plaatjes met namen van winnaars op staan, omdat die niet meer op de oorspronkelijke sokkel pasten. De trofee komt nu op een hogere sokkel zodat de plaquette er tegenaan geplakt kan worden. Het wordt vast heel mooi. De bijbehorende beker staat al naast de eerder gewonnen beker en de zak voer zit al in de ton. De trofee werd uitgereikt door barones Lotje van Verschuer die vond dat Amber zo ontzettend veel aandacht voor mij heeft. "Of ze vindt u erg lief of ze rammelt van de honger!" Ik houd het toch maar op het eerste.

Monique met haar Wetter Bauke hebben een mooi B diploma en de derde plaats in de wacht gesleept met 72 punten. Een pracht resultaat, zeker omdat er maar 3 B diploma's uitgereikt werden. Er is geen enkel C diploma behaald en daarmee was het resultaat teleurstellend vandaag.

07/07/2022

De van 't Buske pups worden zo langzamerhand ouder en dan komt het moment dat er steeds vaker verdrietig nieuws te melden is.
Afgelopen maandag is Pollux (Fryske Ludo van 't Buske) ingeslapen. Hij bleek een tumor in en aan de prostaat te hebben. Pollux heeft letterlijk een leven gehad als een god in Frankrijk. Hij was helemaal in zijn element in het Franse land. De verhalen die ik van zijn eigenaar kreeg waren hilarisch. Zo herinner ik me het verhaal dat Polletje ooit een heel doosje eieren had verorberd toen hij in de auto moest wachten tot zij terug zou zijn. Ik zag zijn koppie al voor me met zo'n onschuldige blik en een bek waar het eigeel uit droop.... IMRE! Want ja, ook mama Imre kon er wat van....
Zijn eigenaren hebben ontzettend genoten van deze koppige Fries en ze gaan hem vreselijk missen. Pollux is 12 jaar geworden.

26/06/2022

Gisteren hadden we onze eerste Standaard Jacht Proef (SJP) van dit jaar in Rhenoy, een dorpje vlak bij Beesd. Ofschoon ik dit jaar om verschillende redenen minder intensief train met Amber was ze in goede doen. We begonnen met proef C en D, het houden van de aangewezen plaats in combinatie met het kort apport van de dummy. Amber bleef keurig liggen en liep daarna netjes maar gretig mee naar het paaltje waarna ze de dummy op mijn commando apporteerde en model afgaf. De twee tienen op mijn lijstje waren een mooi begin van de dag. De volgende proef was De E proef, het apport uit water, niet Amber's favoriete onderdeel al gaat ze altijd wel zij het met wat extra aanmoediging. Ik had haar al vast een balletje laten apporteren uit het water alvorens naar de proef te gaan. Zodra er een balletje gegooid wordt gaat ze vlot te water maar als het een dummy is of in dit geval een foam eend dan is ze minder gemotiveerd. Haar huidje was dus al nat en dat zou normaliter in ons voordeel moeten werken. Het schot viel en de eend plonsde op het water en na een knikje van de keurmeester mocht de hond ingezet worden. Bij de waterkant aangekomen vond ze het toch wel heel lastig om er in te gaan maar na drie keer aandringen koos ze er toch voor om de eend te halen. Ze kwam er mee terug zwemmen en had toen de grootste moeite om de kant op te klauteren. Uiteindelijk lukte dat en bleef ze zelfs de eend vasthouden die ze vervolgens model bij me bracht. De extra aansporing kostte ons drie hele puntjes maar met een zeven was ik zeker niet ontevreden. Na de E proef kwam proef F, het verloren zoek apport. Amber ging gretig uit en vond het konijn vlot. Het konijn smaakt kennelijk lekker want ze verpakt het tijdens de weg terug naar mij een paar keer en dat wordt niet gewaardeerd. Gelukkig liep het beest er geen schade door op en kan ik de acht aan mijn lijstje toevoegen. Vervolgens gaan we naar proef G, het markeerapport. Het is de dood of de gladiolen en vandaag zijn het de gladiolen. Amber gaat vlot uit, pakt de kraai en brengt het vlot terug en een mooie tien wordt aan mijn lijstje toegevoegd. Proef H is het apport over water en dat wordt wellicht weer een dingetje. Amber gaat op mijn commando vlot uit, gaat voor haar doen vlot over water, vindt in no time de eend, komt door het water terug en brengt de eend model bij me en wederom voegen we tien puntjes toe aan het lijstje! Nog even naar proef A en B, het aangelijnd en los volgen gevolgd door het uitsturen en komen op bevel. Amber volgt geweldig, gaat op mijn commando vlot en ver weg en komt bij het eerste beste signaal in sneltrein vaart terug en opnieuw prijken er twee tienen op mijn prachtige scorebordje. Met zes tienen, een zeven en een acht begint het lange wachten op proef I, de dirigeer. Tijdens de lunch die we in de auto nuttigen, leg ik amber in de bench in de auto met alle ramen en deuren open. Ze blijft daar een paar uurtjes liggen rusten. Ik heb nummer 92 dus ben ik één van de laatsten die aan moet treden. Het deelnemersveld aan de dirigeer is groot dus er zal niet veel ruimte zijn om fouten te maken. Om de tijd te doden ga ik even wandelen met Amber en laat haar even een paar keer een balletje apporteren uit een slootje om wat af te koelen. Daarna weer rusten in de auto tot ik dacht dat het onderhand wel tijd zou zijn om naar het veld te gaan. Misrekening want het duurde nog bijna een heel uur waarin ik keek naar de verrichtingen van andere combinaties terwijl Amber rustig in het gras lag. Vlak voor we aan de b***t waren heb ik haar een paar keer een balletje laten apporteren zodat ze weer wakker en alert was. Ze wordt altijd erg blij van balletjes en ik zet het dan ook vaak in als beloning. Groter plezier kun je haar niet doen! Met een fijne stuiterbal aan de lijn betreden we de arena. Ik kies voor de duif op de kortste lijn als eerste en die komt vlot binnen. Daarna de tweede lijn en ook die loopt ze fantastisch en ze luistert prima. In tegenstelling tot veel andere honden die over het veld sjezen, ruikt ze de duif al snel en komt er mee terug. "Yes, binnen!" denk ik nog, tot ze de duif neerlegt en hem té gretig weer op pakt. "Ik wil even de duif controleren" hoor ik de keurmeester zeggen en terwijl het publiek applaudisseert wordt mijn vrees bewaarheid. De duif is dusdanig beschadigd dat we deze dag afsluiten met een dikke diskwalificatie. Wat een anticlimax! Ik heb mezelf achteraf de vraag gesteld hoe dit gekomen is en het antwoord heeft iets te maken met het balletje. De adrenaline was hoog, té hoog en dat heeft zich geuit in het te hard bijten in een toch al kwetsbaar duifje. Het is me ooit één keer eerder overkomen met Amber en ook toen heb ik tevoren met een balletje gegooid om haar "wakker" te maken. Over vier weken staat de SJP in Beesd op het programma. Het balletje gaat niet mee!

18/06/2022

Nog even een compilatie van Guusje's leven in vogelvlucht. De eerste weken bij fokker Bart Kruijt fan de Bistefreon. Ik heb jachttraining gedaan, we hebben geproefd aan zweetwerk wat ze best goed deed. De foto's van het zwemmen zijn wel uniek want Guusje hield er niet van als ze geen grond onder de p**tjes had. Sneeuw vond ze geweldig! We missen haar maar het is goed zo. ze heeft een mooi leven gehad!

Dank jullie wel voor de lieve berichtjes en steunbetuigingen.

13/06/2022

Dag lieve Guusje, je was geweldig!
❤14 12 2009 ✝️13 06 2022

Guusje zakte door de achterhand en het lopen werd steeds moeilijker. Haar koppie deed het nog prima maar het lijf blokkeerde. Vandaag hebben we het moeilijkste gedaan wat je als hondenbaasje kunt doen. Liefde is ook loslaten...

03/06/2022

Afgelopen week kregen we bericht dat Inky (Murdzjen Imke van 't Buske) uit het eerste nest van onze Guusje is ingeslapen. De oorzaak is niet helemaal duidelijk maar het lijkt neurologisch te zijn. Vreselijk om je hond in korte tijd te zien aftakelen en er alles aan doen om haar beter te maken. Inky zou in augustus 10 jaar worden. Zij is de derde uit het nest die eerder overleden is dan mama Guusje. Heel veel sterkte voor de eigenaren van Inky. Ze heeft in ieder geval een geweldig mooi leven gehad!

14/04/2022

Op de valreep!
Vandaag zijn de Fryske pups jarig. Ze vieren hun 12e verjaardag al weer. Van harte gefeliciteerd Pollux, Yara, RT, Tjibbe, Siep en Kobus. Broer Rambo, papa Aike en mama Imre vieren vanaf hun sterretje het feestje mee.

10/04/2022

Gisteren waren Amber en ik weer van de partij op de MAP bij Rinus Biemans. Om op tijd aanwezig te zijn moesten we vroeg op pad. Bovendien moest ik eerst de andere honden ook nog uitlaten en mijn tas pakken dus het was een héél kort nachtje.
Aangekomen in Dongen reden we na het welkomstwoord naar de locatie waar de proeven gehouden werden. Er waren 6 dubbele apporten uitgezet zoals gewoon is bij een MAP. Onze groep begon bij proef 6 gevolgd door 5 en zo door naar 1. Na een wandelingetje door het bos bereikten we de proef en die ging als volgt: je stond met je hond op post waarna er een eind verderop naar rechts in het bos een drijfjachtje begon. Er viel een schot maar je zag niks vallen. Vervolgens dreef een groepje jagers het bos links uit en ook hier hoorde je het schot alleen maar. Amber bleef keurig zitten en het leverde een compliment op van de keurmeester die opmerkte dat zij de eerste hond was die rustig op post zat. Op mijn "apport" schoot Amber weg en ging aan het eind van het pad rechts het bos in waarna ze vlot terug kwam met de kraai. Ze geeft het naast mij af omdat ze weet dat ze nóg eens uit gestuurd wordt. Ze gaat naar links het bos in en de keurmeester vertelt me dat ze boven de wind zit. "Dat moet ze dan zelf maar oplossen" is mijn reactie en dat wordt gewaardeerd. Ze gaat zoals verwacht zelf inderdaad wind halen en vindt de kraai die boven op een hoopje hout ligt. Helaas moest ze nog wel het druppeltje urine kwijt maar erger, de keurmeester zag dat ook en dus gingen er 5 puntjes af van de "volle bak" die deze opdracht ons normaliter opgeleverd zou hebben. Nou ja, 95 punten is nog steeds een mooie start!
Proef 5 was onze 2e uitdaging. We hoefden gelukkig niet ver te lopen want de proef was op dezelfde locatie.
Je staat met je hond op post. Rechts op een omgeploegde akker wordt vanuit een hutje een duif geschoten die kickdood is maar voordat je hond die mag halen wordt er recht vooruit een eend geschoten die kickdood in het water belandt. Aan ons de taak om eerst de eend binnen te krijgen en daarna de duif. Als Amber een apport nog niet mag halen zeg ik altijd "onthoud" waarna ze zich direct omdraait in de richting waarin ik me draai. Helaas is ze dan wel een tikje onrustig maar daar zeg ik maar niks meer van. Ze wacht keurig op het commando en stuift richting het apport. Pas dan ziet ze dat de eend in het water drijft... "Mmm, dat is dan weer minder" zal ze gedacht hebben. Ze loopt een rondje om het poeltje om de meest ideale ingang te vinden en de kortste weg naar de eend. Ondertussen leg ik aan de keurmeester maar weer eens uit dat het dan wel een Wetterhoun is met zelfs Labradorbloed maar dat het niet zo gecharmeerd is van water en dat heeft alles te maken met de beet van een snoek op jonge leeftijd. Gelukkig gaat ze het altijd wel en de eend komt dan ook op het droge. Om de één of andere reden vond ze het nodig om het ding even neer te leggen maar daarna kwam ze mooi naar me toe, ondertussen kijkend naar de akker waar de duif was gevallen. Dát vind ik nou zo mooi aan dit hondje. Checken of het er nog ligt! Ze geeft de eend netjes af en op mijn commando rent ze spot on op de duif. De keurmeester zei dat hij dat nog niet gezien had vandaag en dat alle honden naar het hutje trokken. Het moeilijk te water gaan en het neerleggen van de eend kostten ons 10 punten maar met 90 punten ben ik best tevreden. Voor de derde proef moeten we een eindje wandelen maar dat is niet vervelend. Het is koud maar droog vandaag in het Brabantse. Proef 4 vindt plaats op een knollenveld en we ploeteren ons dan ook naar de inzetplek. Op een kleine 100 meter loopt een jager naar links richting de bosrand waar zij richting het bos schiet. De keurmeester geeft aan dat ik goed moet markeren waar ze geschoten heeft. De hond moet echter eerst 180 graden draaien waar ze op ongeveer 100 meter een bult op gestuurd moet worden voor een verloren zoek apport. Na mijn "onthoud" is Amber weer een beetje onrustig maar ze laat zich prima sturen naar de bult. Ze komt vlot terug met de eend en geeft die naast mij af waarna ze direct uitgestuurd kan worden naar het eerste apport. Ze gaat naar mijn idee te ver en ik fluit haar dus terug, althans, dat is de bedoeling. Ze luistert echter helemaal nergens naar en gaat lekker haar eigen gang. Even denk ik te zien dat ze verwaaiing krijgt maar dat kan in mijn optiek daar helemaal niet dus mijn fluitconcert gaat nog even door en Amber lijkt Oost-Indisch doof te zijn. Ze raapt in de bosrand, op een plek waar ik het niet verwacht had, het kauwtje op en brengt het netjes bij me. AU! De keurmeester zegt dat ik al had moeten zien dat ze wel degelijk lucht kreeg en dat mijn gefluit niet echt slim was. Nee, dat begrijp ik achteraf ook wel. Foutje van de voorjager die me wel 20 punten kost maar met 80 punten mag ik toch nog tevreden zijn. Onze 4e proef is een dubbele markeer op een groot grasveld. Appeltje - eitje zou je zeggen maar dat bleek niet het geval, althans, niet bij ons! Rechts van ons wordt een kauwtje geschoten vanuit de dekking die Amber goed gemarkeerd heeft. Daarna wordt schuin tegenover ons geschoten en valt zichtbaar een kauwtje. De volgorde is vrij dus ik zeg alleen maar "apport". Amber rent naar rechts en komt vlot terug met het kauwtje. Daarna gaat ze vlot uit naar het andere apport maar dan komt het opstakel in de vorm van een slootje dat net te breed is om overheen te springen. Met heel veel gedoe heen en weer langs de slootkant besluit ze er uiteindelijk overheen te springen en dat lukt wonderwel heel aardig. Ze weet precies waar het kauwtje ligt, pakt het op en gaat aan de wandel. Ik fluit, ik roep, ik schreeuw ik weet niet wat ik allemaal gedaan heb om mijn hond te overtuigen om toch echt dezelfde route terug te nemen maar mijn hondje besluit anders. "Ze gaat er mee naar mijn auto" grap ik tegen de keurmeester die nu toch wel graag zou zien dat er weer iets zwarts in beeld komt. Ik klets nog wat om tijd te rekken en uiteindelijk zien we helemaal in de verste hoek van het veld een stipje dat Amber blijkt te zijn. Ze heeft net zo lang langs de sloot over de weg gewandeld tot er een ingangetje was, alsof ze weet dat de boer toch ook met zijn tractor niet door die sloot kan. Het apport wordt netjes afgegeven zoals ik dat wel van haar gewend ben en de 60 punten bijgeschreven op mijn lijstje. Voor de lunch moesten we helemaal terug lopen naar het gebied waar de eerste 2 proeven waren. We kregen erwtensoep, roggebrood met spek en er was Jägermeister maar die heb ik overgeslagen. Na zo'n kort nachtje waarin ik ook nog eens nauwelijks geslapen heb is het een heel slecht idee om alcohol te drinken terwijl je nog een rit van 120 kilometer voor de boeg hebt. Na de soep ga ik terug naar de auto om net als Amber even een powernapje te doen. Proef 2 is onze vijfde proef en die bevindt zich vlak bij de auto. Er wordt vanuit een hutje twee keer geschoten en de keurmeester geeft aan dat ik goed moet kijken in welke richting het schot valt. Amber wacht geduldig naast mij op de bult in de bomenrand en op mijn "apport" schiet ze door de dekking het weiland op. Ze zoekt links van het hutje en vindt de kraai vlot. Daarna draai ik haar iets naar rechts en wederom gaat ze snel uit en zoekt goed maar gaat veel te veel naar rechts waar ze verwaaiing kan krijgen van de vorige proef dus ik fluit haar terug. Ze luistert gelukkig iets beter en gaat naar links. Ik laat haar het zelf maar even uitzoeken omdat ik niet precies weet waar het apport ligt en ik niet dezelfde fout wil maken. Ze gaat naar links en komt aan de andere kant van het hutje waar ze niks te zoeken heeft en ik dirigeer haar dus weer naar rechts. Gelukkig komt ze onder de wind en raapt het konijn waarna ze met een onnodige omweg naar mij toe komt en het model af geeft. Ik heb aardig moeten handelen en dat kwam de score niet ten goede. Maar liefst 35 punten laten we hier liggen. Met nog 1 proef te gaan en alle apporten nog binnen wordt de druk wat hoger. Van onze groep zijn wij en nog een combinatie de enige die alles binnen hebben en ook om ons heen horen we van veel mensen dat ze apporten gemist hebben. Proef 1, voor ons dus 6 is een sleep van een fazant en een apport over water. De fazant moet natuurlijk als eerste binnen want die is niet kickdood. Ik stuur Amber vooruit waarna ze in de bocht links moest aanhouden. Brigitje maakt wederom een domme fout door de hond niet stop te fluiten en links over de kop te sturen in de bocht. Amber volgt dus het pad naar rechts en komt op het weiland waar ze niet moet zijn. Ik dirigeer haar nu pas terug en stuur haar naar het begin van de sleep waarna ze die prima uit loopt en terug komt met de fazant. Daarna moet ze over water door een poeltje en met heel veel druk mijnerzijds kiest ze het ruime sop, hoewel omlopen hier beslist sneller zou zijn. Ze komt op het weiland en neemt goed diepte maar trekt teveel naar rechts en ook nu weer zou ze wel eens in de verwaaiing van proef 2 kunnen komen dus ik dirigeer haar naar links. Dat pakt ze gelukkig goed op en de duif is daarna vlot gevonden. Ze loopt via de langste route terug langs het poeltje en brengt de duif model bij me. Wederom leveren we 35 punten in omdat er veel te veel gehandeld moest worden maar we zijn wel één van de weinige combinaties die alle apporten binnen heeft. We zijn niet in de top 3 geëindigd en dat is vooral aan mijzelf te wijten. We zijn op het punt dat ik er vertrouwen in heb dat Amber altijd alles wel vindt maar dat haar snelheid en het moeilijk te water gaan ons altijd parten speelt.
Het was een leuke dag met mooie proeven die goed te doen waren. We trainen nog wel maar niet meer in de verschillende trainingsgroepen. Dit jaar gaan we nog wel een paar SJP's lopen om een A diploma met meer dan 84 punten te scoren om hopelijk daarna nog aan een MAP in de A klasse te kunnen doen en daarna gaan we alleen nog recreatief werken. We hebben al veel bereikt maar meer zit er niet in al zou ik trainen tot Sintjuttemis.

20/03/2022

Amber neemt vaak een bal mee vanuit de auto. Af en toe gooi ik het balletje maar meestal houdt zij hem gewoon vast. Ze laat hem onderweg wel eens ergens achter en als ik dan zeg "waar is je bal?" dan rent ze soms een klere-eind terug om vervolgens met de bal terug te komen. Ze weet altijd precies waar ze de bal achtergelaten heeft. We verdenken haar er van dat ze het bewust doet🙃
Ze heeft een geheugen waar je U tegen zegt!

18/03/2022

Het is al weer 3 jaar geleden dat Noukie, Mette en Bauke geboren werden! Van harte gefeliciteerd! Mama Amber eet er een lekker botje op vanavond. Wat papa Piet doet weet ik niet maar hij komt de avond ook vast wel gezellig door!😉

07/03/2022

Vandaag is het feest bij de Leafke pupjes. Zij vieren hun 10e verjaardag! Gefeliciteerd Amy, Saar, Pongo, Rinus, Teun en Foppe! Broer Shaan, papa Dries en mama Imre vieren het feestje boven mee.

25/02/2022

En dan kom je in de garage waar onze 3 hondjes op een rij in de grote mand liggen. Helaas stond Amber meteen op om me te begroeten maar later is er toch nog een foto gemaakt met haar er bij.

11/02/2022

Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar...
Vandaag vieren de hondjes uit ons Floran nest hun 13e verjaardag. Van harte gefeliciteerd Dibbe, Elske, Femma, Fryske en Romke. Papa Sam, mama Imre en broers Jibbe en Joppe kijken vanaf hun sterretje toe.
Vandaag vieren ook de hondjes uit ons Sinne nest hun verjaardag. Zij zijn 8 jaar geworden. Van harte gefeliciteerd Rivan, Tjebbe, Charlie, Drys en Loeke. Papa Dries en broer Rufus kijken samen met mama Imre vanaf hun sterretje naar benee.