21/12/2024
Lieve Jace,
Het is zo jammer dat je door je blessure al sinds januari niet meer met mij mee kunt wandelen. Je vond het echt fantastisch, dat was vanaf de allereerste keer (september 2022) al duidelijk. Iedere keer als ik jou kwam ophalen, stond je al bij de deur te wachten, klaar om naar de bus te rennen.
Spelen deed je vol overgave en soms een beetje lomp. Ik merkte dat je na de wandelingen steeds vaker mank liep. Jouw baasjes en ik maakten ons zorgen, en na een bezoek aan de dierenarts kwam het advies: rust. Veel rust, zodat een operatie hopelijk niet nodig zou zijn. Voor een energieke en speelse hond zoals jij was dat natuurlijk niet makkelijk, maar jouw gezondheid gaat voor alles.
Afgelopen maand kwam ik afscheid van je nemen. Ondanks dat je al vanaf januari niet meer mee bent geweest, was jij me niet vergeten. Je was zo blij om me te zien, dat je niet wist wat je moest doen. Je sprong maar heen en weer, je was helemaal buiten adem van enthousiasme en kreeg veel kusjes💙
Jouw vrouwtje hoopte nog dat het toch weer helemaal goed zou komen en je toch weer mee kon maar helaas. Hoe graag jij dat ook zou willen, het is beter van niet. Dat bleek wel toen ik weer wegging. Je liep met me mee naar de deur en wilde koste wat het kost met me mee naar buiten. Jouw vrouwtje probeerde je naar binnen te krijgen, maar je bleef koppig bij de deur staan😅
Maar lieve Jace, ik weet dat je een prachtig nieuw avontuur tegemoet gaat. Jullie gaan verhuizen naar een boerderij, waar je alle ruimte hebt om de hele dag lekker rond te sjouwen en van het buitenleven te genieten. Veel geluk, lieve Jace!
Lieve Bobby,
Sinds het begin van dit jaar ging je twee keer per week met mij mee. Jij en de andere honden konden het altijd goed vinden, tot je hormonen ineens roet in het eten gooiden en op woensdag niet meer mee kon. Dat zorgde later ook op maandag voor wat kleine probleempjes, en daarom moest je even een paar weken thuis blijven. Na je chemische castratie ging het gelukkig weer goed en kon je weer fijn mee met de groep. Je ging weer leuk spelen met je vriendjes.
Maar je had alleen een beetje moeite om mij te vertrouwen en dat ging ook maar niet beter. Vooral bij het ophalen in huis was het elke keer een uitdaging maar buiten ging het gelukkig beter. In de wei kon ik je wel gewoon aaien en was het oke. Het leek wel alsof je me daar stiekem toch wel aardig vond, maar dat niet te duidelijk wilde laten merken.
Nu is het tijd om toch afscheid van elkaar te nemen. Het gaat je goed, lieve Bobby💙
Lieve Daika,
Het lijkt nog maar kort geleden dat ik jou voor het eerst ontmoette, in september vorig jaar. Het ophalen ging de eerste paar keren niet bepaald soepel; je stond buiten en rende steeds weg. "Wie is die vreemde, en waarom wil ze me meenemen?" leek je te denken. Hoe ik ook mijn best deed, ik kreeg je niet te pakken. Dus bedachten we een nieuwe aanpak: binnen in huis proberen. Maar ook dat vond je spannend en meegaan was lastig.
Maar zodra we eenmaal buiten de poort waren, was alles goed en tijdens de wandelingen week je niet van mijn zijde🩷 Het duurde niet lang voordat je me begon te vertrouwen. En vanaf dat moment kon je niet wachten om mee te gaan. Zodra je mijn bus zag aankomen, stond je al bij het hek te springen van blijdschap🤩 Ik moest vaak oppassen dat je me niet omver liep in je enthousiasme!
Daika, je bent een fantastische hond. Zó lief voor alle andere honden en altijd trouw aan mij. Of we nou naar de uiterwaarden gingen of heerlijk spelen in de wei, jij genoot overal van🤩
Maar nu is het tijd voor een nieuw hoofdstuk. Met een nieuwe hondenvriend thuis is het moment gekomen om afscheid te nemen van onze wandelingen samen.
Lieve Saartje,
Iets meer dan een jaar woon je nu in Nederland, bij jouw lieve baasjes. Een heel nieuw leven, want daarvoor woonde je in Spanje. Een hele verandering want we hebben filmpjes van jou gezien daar. Hoewel je pas een paar keer met mij mee bent geweest, ken ik je al heel goed. Dat komt omdat ik jouw baasjes goed ken en vaak bij jullie op bezoek kom.
Omdat we wilden dat je het echt naar je zin zou hebben, hebben we de tijd genomen om je rustig te laten wennen. We oefenden samen, stap voor stap en ik haalde je ook een paar keer gewoon alleen thuis op. Alles om ervoor te zorgen dat je je comfortabel voelde en het uiteindelijk net zo leuk zou gaan vinden als de boefjes Oscar en Kay💫💙 Die Milo en ik ook enorm missen😪
In de bus ging het prima dus dat was al fijn!
Andere mensen vertrouwen is voor jou nog lastig. Je bent zo gericht op je vrouwtje, zij is echt jouw veilige haven. En omdat ik weet dat je, als je de kans krijgt, het liefst gewoon wegloopt om zelf je weg te zoeken naar huis, hebben we samen besloten dat het beter is om te stoppen. Dat risico willen we niet nemen. Jouw veiligheid gaat boven alles.
Spelen met een bal is jouw grote liefde, maar alleen als je je helemaal op je gemak voelt. In de wei, met andere honden om je heen, laat je hem vaak links liggen. Alles is dan net iets te spannend.
We hebben het geprobeerd maar niet alle honden vinden het helaas leuk om mee op pad te gaan. Saartje heeft een geweldig leven bij haar baasjes en krijgt alles wat ze nodig heeft🩷
Lieve Dozer,
Wat ben jij een lieverd! Sinds februari 2019 mocht ik je af en toe meenemen voor een gezellige wandeling. Het was niet wekelijks, maar elke keer dat je erbij was, genoot je zichtbaar. Maar nu is het moment aangebroken om toch afscheid te nemen. Je woont bij mij in het dorp dus ik zal je nog vaak tegenkomen onderweg🐾
Jouw baasjes vertelde dat je niet zo gek bent op wandelen en je weinig zin hebt om naar buiten te gaan maar toen ik afscheid kwam nemen, liep je meteen naar de deur🤩
Het doet altijd pijn om een trouwe viervoeter los te laten. Ik ga jullie missen lieverds!🤗❤️
