
11/02/2025
Gisteren plaatste Patricia van DogAbility een heel mooi stuk over het herplaatsen van honden die het leven in Nederland eigenlijk niet aankunnen. De moeite waard om te lezen!
𝗟𝗮𝗮𝘁 𝗱𝗶𝗲 𝗯𝘂𝗶𝘁𝗲𝗻𝗹𝗮𝗻𝗱𝘀𝗲 𝗵𝗼𝗻𝗱 𝗱𝗮𝗮𝗿!
Ik draag de buitenlandse hond een warm hart toe. Echt. Maar ik zie de laatste tijd weer te veel verhalen langskomen van honden die hier totaal niet kunnen aarden. Honden die zo angstig zijn dat ze in een constante staat van paniek leven. Honden die hierheen worden gehaald puur omdat ze zielig zijn, zonder dat iemand écht kijkt of ze wel passen in een Westers huishouden.
𝘞𝘦 𝘳𝘦𝘥𝘥𝘦𝘯 𝘰𝘮 𝘵𝘦 𝘳𝘦𝘥𝘥𝘦𝘯. 𝘕𝘪𝘦𝘵 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘪𝘴 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘩𝘰𝘯𝘥, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘵 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘰́𝘯𝘴.
𝗡𝗶𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝘀 𝗶𝘀 𝗺𝗮𝗮𝗸𝗯𝗮𝗮𝗿
We leven in een wereld waarin we denken dat alles te fixen is. Dat als we er maar genoeg liefde, training en geduld in stoppen, elke hond kan wennen aan een leven in Nederland. Maar de realiteit? Sommige honden horen hier gewoon niet te zijn. Punt.
En dan hoor ik je denken: 𝘔𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯 𝘸𝘦 𝘻𝘦 𝘥𝘢𝘯 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘭𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘻𝘪𝘵𝘵𝘦𝘯?
Ja! Dat is precies wat ik bedoel.
Redding is niet hetzelfde als helpen
We ondervragen adoptanten tot in den treure: Kun je een hond bieden wat hij nodig heeft? Maar ondertussen slepen we zelf de ene na de andere getraumatiseerde hond uit een asiel in het buitenland, zonder te kijken of die hond hier überhaupt een normaal leven kan hebben. En schuiven het vervolgens af op de adoptant. Kijken niet meer om en door naar de volgende ziel...
Kwaliteit boven kwantiteit. Geen aantallen. Geen ego’s. Gewoon goede, doordachte matches.
Want hoe nobel het ook klinkt om "nog even die ene hond" te redden, we schieten ons eigen doel voorbij. We helpen het imago van de buitenlandse hond compleet om zeep. En geloof me, dat is al belabberd genoeg.
𝐌𝐚𝐚𝐫 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐨𝐨𝐤 𝐞𝐞𝐫𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐳𝐢𝐣𝐧: 𝐝𝐞 𝐛𝐮𝐢𝐭𝐞𝐧𝐥𝐚𝐧𝐝𝐬𝐞 𝐡𝐨𝐧𝐝 𝐢𝐬 𝐟𝐚𝐧𝐭𝐚𝐬𝐭𝐢𝐬𝐜𝐡
Als een buitenlandse hond wél past in een huishouden, wél de kans krijgt om te wennen en de juiste begeleiding krijgt? Dan heb je een maatje voor het leven. Buitenlandse honden zijn slim, loyaal, en vaak ontzettend dankbaar. Ze hebben een enorm aanpassingsvermogen, maar daar moeten we ze wél de tijd en ruimte voor geven.
𝗔𝗱𝗼𝗽𝘁𝗲𝗲𝗿 𝗱𝘂𝘀 𝘃𝗼𝗼𝗿𝗮𝗹, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗼𝗲 𝗵𝗲𝘁 𝗴𝗼𝗲𝗱.
Kijk kritisch naar de organisatie. Kies een stichting die transparant is, werkt met zorgvuldige screening en ook na de adoptie betrokken blijft. 𝗚𝗲𝗲𝗻 "𝘃𝗮𝗻𝗱𝗮𝗮𝗴 𝗯𝗲𝘀𝘁𝗲𝗹𝗱, 𝗺𝗼𝗿𝗴𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗵𝘂𝗶𝘀"-𝗵𝗼𝗻𝗱. Dat werkt misschien voor pakketjes, maar niet voor een levend wezen met een rugzakje.
Realiseer je wat een buitenlandse hond nodig heeft. Geduld, begeleiding, en de juiste verwachtingen. Niet elke hond kan binnen een week naast je op de bank liggen.
Zorg voor een vangnet. Een goede organisatie biedt nazorg. Maar wees zelf ook eerlijk: wat als het echt niet werkt? Wat als je over je eigen grenzen gaat? Denk vooraf na over een plan B. Wees als adoptant ook eerlijk!
De échte verantwoordelijkheid ligt daar
Laten we ook eerlijk zijn: het probleem van straathonden en asielhonden ligt bij de landen van herkomst. Bij hun overheid, bij de mensen daar. Wij kunnen niet de wereld redden. Wat we wél kunnen doen, is het leven van de honden die we hierheen halen mooier maken.
Laten we dat dan ook écht doen.
Met de juiste begeleiding, met zorgvuldige adopties, en met respect voor wat een hond nodig heeft. Geen massa-import. Geen zieligheidsindustrie. Maar doordachte keuzes.
Want buitenlandse honden verdienen beter. En als we ze hierheen halen, dan moeten we er ook echt voor zorgen dat ze hier kúnnen zijn.
𝐊𝐢𝐞𝐬 𝐬𝐥𝐢𝐦. 𝐊𝐢𝐞𝐬 𝐛𝐞𝐰𝐮𝐬𝐭. 𝐄𝐧 𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐚𝐝𝐨𝐩𝐭𝐞𝐞𝐫𝐭, 𝐝𝐨𝐞 𝐡𝐞𝐭 𝐝𝐚𝐧 𝐠𝐨𝐞𝐝.