José en Odi
José ervaarde wat problemen met Odi, een jonge labradoodle meisje, zoals hard trekken aan de lijn als Odi een hond of mens zag waardoor José al een keer gevallen was en de handen kapot waren getrokken. En dat was niet het enige, zodra Odi los was kwam ze ook niet terug! Dat maakte dat wandelen niet meer zo fijn was en veel stress en onzekerheid opleverde. José was al met Odi naar een cursus geweest, maar daar kreeg ze niet de handvatten die ze nodig had voor Odi.
Odi heeft als puppy best wat voor haar kiezen gehad, al jong gesteriliseerd ( fokkers kom op!!) en de wond is gaan ontsteken waardoor ze een tijd lang niet met andere honden mocht spelen.
Daarnaast had ze last van ontstoken oren en diarree.
Niet echt prettig allemaal waardoor je ook niet lekker in je vel zit ☹️
Toen José bij mij kwam met Odi was het niet echt gezellig tussen die twee. Odi trok haar eigen plan en José probeerde om haar bij zich te houden en te hopen dat ze niet zou vallen.
Eerst hebben we gewerkt om het contact tussen hun weer leuk te maken. Dat ze meer samen aan het wandelen waren ipv twee individuen.
José laten zien dat Odi echt niet met elke hond contact wil maken en dat ze heel goed liet zien hoe ze zich voelde.
De laatste les hebben we Odi voor het eerst los laten lopen, in het begin nam ze het er van! Heel hard rondjes gaan rennen en na een tijdje werd ze rustig en kwam ze naar je toe als je haar riep.
Afgelopen week een extra les gehad en ik zag een totaal andere Odi en José!!! Alle twee heerlijk relaxt en echt samen aan de wandel. Nadat we Odi los hadden gelaten bleef ze lekker relaxt lopen en snuffelen. Het contact met andere honden ging ook al heel erg goed, en het mooiste was, ze kwam gewoon als ze werd terug geroepen 🙏🥳🥳
Zelfs José heeft haar los durven laten lopen en soms heeft ze nog bananen in haar oren, maar hee! Ze is pas een jaar oud, mag ze asjeblieft soms oost-Indisch doof zijn?!
Op mijn aanraden heeft José een fijn tuigje
