14/12/2024
https://www.facebook.com/share/p/18F5VYnGzD/?mibextid=WC7FNe
Baby’s huilen
Als je zelf kinderen hebt, dan weet je het zeker. Baby’s huilen. Zelfs wanneer je geen kinderen hebt, weet je het. Baby’s huilen. Ze huilen wanneer ze honger hebben; ze huilen wanneer ze verschoond moeten worden; ze huilen wanneer ze moe zijn en niet in slaap kunnen komen. Ze huilen wanneer ze zich niet lekker voelen. Dat is hun manier van communiceren. En laten we eerlijk zijn; het is hun enige manier om met de buitenwereld te kunnen communiceren. Want zo heel veel meer dan huilen kunnen ze nog niet. Tenminste…. Wij hebben onze zoontjes nog nooit vanuit hun ledikantje horen roepen “MAAAAAAAAM! Mijn luier zit vol. Kun je hem even komen verschonen…..?”
Baby’s kunnen nog niet veel. Je kunt ook nog niet zo heel veel met ze doen. Hoe vaak heb je een vader niet horen zeggen dat hij pas echt kon genieten van het vader-zijn zodra het kindje kon kruipen of lopen. Of hoe gaaf het is om het kind te leren fietsen wanneer het zover is.
Voor jonge ouders is een lang dagje Efteling met het kleine grut geen verstandige keuze. Want de dag wordt volledig in beslag genomen door slapen, eten, ontlasten en verschonen. Het plezier van een dagje Efteling begint pas wanneer de kleintjes kunnen lopen. Want dan kunnen én mogen ze al zoveel meer!
“Draagt jouw kind nog steeds een luier? Die van ons plast al op zijn potje sinds dat hij 1 jaar oud is!”. Dit zijn natuurlijk hartstikke leuke sprookjes en succesverhalen. Maar wanneer je naar de lichamelijke ontwikkeling kijkt van kinderen, dan is het heel normaal dat ze pas rond de leeftijd van 2 a 3 jaar overdag zindelijk zijn. Daarna kan het zelfs nog een half jaar duren voordat ze ’s nachts zonder luier kunnen slapen.
Een lange intro over baby’s, maar waarom eigenlijk? Nou, omdat puppy’s niet zo heel veel anders zijn dan baby’s. Alleen laten puppy’s weten dat ze honger of enorme slaap hebben door te bijten. Of dat ze naar buiten moeten. Of dat ze willen spelen. Bijten is dus hetzelfde als huilen. Het grote voordeel van huilen is dat dát alleen maar pijn doet aan je oren.
Puppy’s meenemen voor een lange wandeling met de familie lijkt heel leuk. Maar vaak zijn ze nog te jong voor zoiets. Ze zijn enorm snel onder de indruk van alles om hen heen. En als het ze teveel wordt dan zetten ze hun haaientandjes in je broekspijp. Met kleine gaatjes in je kuit tot gevolg. Of ze happen in de lijn en springen tegen je op. Wat dacht je van de pup die maar niet moe te krijgen lijkt, maar eigenlijk compleet uitgeput is van de overprikkeling. Zijn bovenkamertje zit ramvol. Komt zo’n hondje eenmaal thuis dan doet hij ondanks al die uurtjes wandelen bij thuiskomst toch een plasje in huis .… daar waar het veilig en rustig is. En heeft daarna moeite om ergens rustig te gaan liggen.
Ook puppy’s verschillen enorm in hun zindelijkheid. Fysiek gezien is hun blaas en sluitspier volledig ontwikkeld rond 5 a 6 maanden oud. Voor die tijd zijn ongelukjes heel normaal. Dus laat je niet gek maken door alle zogenaamde succesverhalen bij het uitrenveld.
Jonge moeders krijgen vaak het goedbedoelde advies dat je een baby gelijk vanaf dag één in zijn eigen bedje moet leggen. Want daar wordt hij zo lekker zelfstandig van. En dat je je baby alleen maar mag voeden wanneer het daar tijd voor is. De voorgeschreven tijd. En wanneer je baby huilt, dat je hem gewoon nog even door moet laten huilen. Anders leren ze het nooit en gaan ze je manipuleren.
Dit soort goedbedoelde adviezen geeft je als ouder tegenstrijdige gevoelens. Want jouw intuïtie zegt iets heel anders. Als iets niet goed voelt dan is het vaak ook niet goed. Volg je hart dat klopt altijd! Dat geldt voor baby’s maar zeker ook voor puppy’s. Volg je intuïtie ondanks alle goedbedoelde adviezen. Biedt veiligheid en begrijp waarom een baby huilt of een puppy bijt. Baby’s en puppy’s hebben nog een belangrijke overeenkomst. Om zich aan ons te kunnen hechten hebben zij contact, liefde, geborgenheid en responsiviteit* nodig. En bovenop dit alles ook nog tijd en ruimte om zich te kunnen ontwikkelen. Nergens staat een maximaal aantal dagen of een maximale leeftijd waarop ze ‘iets moeten kunnen’. Wat voor de één een makkie is, is voor de ander een lange leerweg. Laat je niet gek maken door succesverhalen, die zijn namelijk in de minderheid 😉.
* Responsiviteit
De houding die je hebt naar je hond toe. Dat je op een passende en stabiele manier reageert op de signalen die hij laat zien en de behoeften die hij heeft. Daarbij houd je rekening met de leersituatie waarin jouw hond zich bevindt. Voorbeelden van responsief gedrag zijn: observeren van je hond, herkennen wanneer hij honger heeft, weten wanneer hij moet plassen of zich ontlasten, zien wanneer hij zich niet lekker voelt, wanneer hij moe is en rust nodig heeft, je hond de tijd en ruimte geven die hij nodig heeft, steun bieden wanneer hij onzeker/bang is, je verwachtingen bijstellen, je hond op de juiste wijze motiveren, je hond veilig begrenzen zodat het niet ‘verdrinkt’ in onze drukke maatschappij.
Fijne avond,
Suzanne & Jany
