02/04/2023
"Ik heb eigenlijk geen tijd voor jou."
Dat is wat veel mensen onbewust tegen hun hond zeggen.
Ik zie iemand lopen, zijn oude labrador slentert aan het einde van de flexilijn achter hem aan, mens wil naar huis, schiet nu eens op.
Ik heb eigenlijk geen tijd voor jou.
Ik zie iemand lopen, een jonge pup gaat zitten, de indrukken zijn wat veel langs de drukke baan. De mens trekt en sleurt, kom op zeg, hier heb ik geen tijd voor. Geen tijd voor jou.
Ik zie iemand lopen, zijn hond snuffelt de geurtjes op. De mens zit op zijn telefoon en trekt de hond mee. Ik heb nu geen tijd voor jou.
De mens komt thuis van een lange, vermoeiende dag op het werk.
De hond is blij, baasje is eindelijk thuis, wat gaan we doen? Wandelen, spelen?
Zucht, nu niet, laat me even met rust, ik heb eigenlijk geen tijd voor jou.
Zoveel honden leven een inmens saai en vooral eenzaam leven.
Ze wachten die hele dag voor dat uurtje buiten samen met hun mens.
En dan besluit die mens, want ja; dat is een keuze, om zijn tijd maar halfslachtig met zijn hond te spenderen.
Leven in hun hoofd, op hun telefoon, in een soort van andere wereld waar het altijd druk druk is, geen tijd om eens echt te kijken naar hun hond.
Tijd voor je hond maken is een keuze.
Deze hond, die maar een fractie van de levensjaren heeft die wij hebben, die maar zo kort in ons leven zal zijn heeft nooit een keuze gehad om zijn eigen leven te kiezen. Dat leven hangt af van de mens die hem heeft uitgekozen.
Leef in het hier en nu met je hond, maak meer tijd voor hem. Kijk naar haar, wacht op je hond als hij snuffelt. Speel met hem, wees je bewust.
Sta eens even stil, stop die sneltrein die je door het leven sleurt, want voor je het weet zit de tijd met je hond erop.
Het is nooit te laat om bewuster met je hond om te gaan, om echt met hem samen te zijn."
tekst : Ellen Cavillot
