03/08/2024
June op de camping!
Ik moet echt zeggen dat ik apetrots op haar ben. Haar trauma's ken ik nu. Naderende mensen, rennende of schreeuwende kinderen, mensen die haar recht aankijken, nou ja, er zijn er nog wel iets meer, maar laat ik het hierbij laten.
Ze is weer mee op kampeervakantie, zoals elk jaar. Wanneer we bij de tent zitten en er mensen of, voor haar erger, kinderen langslopen of -rennen, wil ze het 'gevaar' wegjagen en dat snap ik.
Ik heb voor beide honden (laten we Cliff niet vergeten) een eigen plekje gecreëerd. June heeft beperkt uitzicht doordat ik een windscherm heb neergezet dat ook schaduw biedt. Maar nu komt het! Iedere keer als er 'gevaar' dreigt, gooi ik wat kleine brokjes bij haar in het gras. Cliff profiteert op zijn eigen plekje natuurlijk ook mee.
Na een paar dagen op deze plek produceert ze een klein grammetje en een ingehouden woefje en kijkt mij dan aan. Natuurlijk krijgt ze dan haar brokjes in het gras. Ik heb nu de overtuiging dat ze het woefje gebruikt om een koekje te krijgen 🥳
Nu ga ik over op de volgende stap, rustig kijken zónder woefje! Ze is zo ontzettend slim 🩷
Op de volgende camping beginnen we weer opnieuw, natuurlijk. Dat is een andere plek, een andere context.
Maar goed, wat ben ik trots op haar, ze ontwikkelt zich nog steeds. Steeds meer naar de hond die ze was en weer gaat worden.