En ook Diva mag vandaag naar haar echte eigen Human verhuizen ❤️❤️❤️ we zijn echt blij om te zien dat ook de adopties van katten weer een beetje aantrekt.
Lieve Diva, je was een super gezellig opvangmeisje. Heel veel geluk bij je nieuwe gezin. We zullen er altijd voor je zijn als je ons nodig hebt. 🤗
Vandaag verhuisden Bruno en Marcelo naar hun nieuwe huisje. Twee lieve broertje die heel graag samen zijn mogen samen blijven. Dag lieve kleine kereltjes! Veel geluk!
We dachten, wat frisse zeewind doet Haku vast goed! Nou hij vond het echt super gezellig met zijn vriendje!!! Ze hebben enorm gespeeld. Haku is twee maanden ouder dan Dodo. Hij is na de wandeling in diepe slaap gevallen. Dodo wilde eigenlijk nog wel een rondje. Ze komen uit hetzelfde asiel en blaffen beide Spaans.
Marcelo is een aardige knul. Hij klimt en klautert lekker maar is niet extreem druk. Hij is nog speels en gebruikt soms zijn nagels en tanden met spelen met je hand maar nooit hard. Hij is dol op lekker luieren en ligt graag op zijn krabton rond te kijken.
Heb jij interesse in Marcelo? Laat het ons weten via het vragenformulier op zijn pagina:
https://stichting-zilver.eu/marcelo/
Haku wil jullie even toekwispelen. Het gaat goed met hem! Volgende week gaan Haku en Doddle weer naar de dierenarts voor onderzoek. We zij er eigenlijk van overtuigd dat al zijn miserabele waardes verbeterd zijn. Dat zijn uitgemergelde lijfje weer op krachten komt en zijn bloed ons gaat vertellen dat hij niet meer op bijna omvallen staat. Zijn staartje kwispelt weer, hij speelt weer graag met zijn vriendjes. Helaas vinden de voormalig adoptanten het normaal om zo’n ziek dier weer in te leveren en verbolgen te zijn dat zij de eerste dierenartsrekeningen moeten betalen. De rest van de kosten die we nog gaan krijgen zullen we uit donatiegeld halen (wat dus ten koste gaat van de andere dieren en asielen). Mensen blijven bijzondere wezens. Gelukkig hebben we gewoon een contractuele overeenkomst en had het dier fatsoenlijk verzorgd moeten worden. En natuurlijk zijn we bovenal blij dat hij daar niet meer lang heeft gezeten, dat was zijn dood geworden. Zo’n knappe jonge knul van net twee jaar. Daar moet je toch niet aan denken? Kom op Haku! Je bent een knap jong!
Dit is echt zo leuk! Murcia, Dulcinea, Elias en Eziquiel verhuizen met zijn vieren ❤️❤️❤️❤️ dit zijn onze laatste momenten samen. Het waren langzitters en dan is het voor ons ook altijd even iets pittiger als ze vertrekken maar deze dieren gaan zo’n tof huisje krijgen ❤️❤️❤️❤️ dag lieve schatjes!
Haku weer een stukje minder rood. Nog een beetje jeuk in de oren maar hij begint langzaam weer de oude te worden. Morgen gaan we weer naar de dierenarts, voor de rest van de uitslagen en een nieuwe check.
Olimpia was geadopteerd en ze is waarschijnlijk recordhouder snel terugkomen. Wat was er aan de hand? Lieve adoptanten, echt waar. Ze werd opgehaald bij haar gastgezin (in dit geval ervaren en opgeleid) en had na de rit van anderhalf uur waarschijnlijk wat druppels ontlasting laten vallen, mogelijk wat druk op de anus door de verhuisstress. Ook liet ze het derde ooglid een beetje zien. Een half uur later stonden de adoptanten met haar bij de dierenarts en die maakte er ontstoken anaalklieren van en een kat met niesziekte, en dat zou volgens de dierenarts super gevaarlijk zijn voor de andere poes die er al woonde. In het medisch verslag stond dat de poes al een aantal dagen bij de mensen was, dat was dus niet het geval. De poes is direct teruggebracht. We hebben haar uiteraard onderzocht, ze heeft geen niesziekte en geen ontsteking bij de anaalklieren. De dienstdoende dierenarts heeft wel een fijne factuur weten te schrijven. We hebben de adoptiebijdrage teruggestort en Olimpia nog een keer extra bestudeerd. Nu bestudeerd zij de treintjes van de kleinkinderen van de foster. Soms is het even een beetje spannend, maar verder is ze een superlieve poes, op zoek naar een fijn huisje met een andere poes.
Heb jij interesse in Olimpia? Laat het ons weten via het vragenformulier op haar pagina:
https://stichting-zilver.eu/olimpia/
We moeten even tot maandag wachten voor we meer bloeduitslagen van Haku krijgen, maar voor nu kunnen we jullie vast zeggen dat de koorts weg is, de gloeiend rode huid aan het kalmeren, hij krijgt weer wat meer praatjes maar is op dat punt nog lang niet de oude. Ook lijkt hij dingen eng te vinden zoals in de keuken lopen, wat hij toen wij hem de eerste keer opvingen gewoon deed. We hebben zijn eerste zachte timide blafje gehoord waar hij voorheen een prachtige stem had. Hij is er nog niet maar langzaam beginnen we hem terug te herkennen. We houden jullie op de hoogte zodra we meer weten.
