We dachten, wat frisse zeewind doet Haku vast goed! Nou hij vond het echt super gezellig met zijn vriendje!!! Ze hebben enorm gespeeld. Haku is twee maanden ouder dan Dodo. Hij is na de wandeling in diepe slaap gevallen. Dodo wilde eigenlijk nog wel een rondje. Ze komen uit hetzelfde asiel en blaffen beide Spaans.
Marcelo is een aardige knul. Hij klimt en klautert lekker maar is niet extreem druk. Hij is nog speels en gebruikt soms zijn nagels en tanden met spelen met je hand maar nooit hard. Hij is dol op lekker luieren en ligt graag op zijn krabton rond te kijken.
Heb jij interesse in Marcelo? Laat het ons weten via het vragenformulier op zijn pagina:
https://stichting-zilver.eu/marcelo/
Haku wil jullie even toekwispelen. Het gaat goed met hem! Volgende week gaan Haku en Doddle weer naar de dierenarts voor onderzoek. We zij er eigenlijk van overtuigd dat al zijn miserabele waardes verbeterd zijn. Dat zijn uitgemergelde lijfje weer op krachten komt en zijn bloed ons gaat vertellen dat hij niet meer op bijna omvallen staat. Zijn staartje kwispelt weer, hij speelt weer graag met zijn vriendjes. Helaas vinden de voormalig adoptanten het normaal om zo’n ziek dier weer in te leveren en verbolgen te zijn dat zij de eerste dierenartsrekeningen moeten betalen. De rest van de kosten die we nog gaan krijgen zullen we uit donatiegeld halen (wat dus ten koste gaat van de andere dieren en asielen). Mensen blijven bijzondere wezens. Gelukkig hebben we gewoon een contractuele overeenkomst en had het dier fatsoenlijk verzorgd moeten worden. En natuurlijk zijn we bovenal blij dat hij daar niet meer lang heeft gezeten, dat was zijn dood geworden. Zo’n knappe jonge knul van net twee jaar. Daar moet je toch niet aan denken? Kom op Haku! Je bent een knap jong!
Dit is echt zo leuk! Murcia, Dulcinea, Elias en Eziquiel verhuizen met zijn vieren ❤️❤️❤️❤️ dit zijn onze laatste momenten samen. Het waren langzitters en dan is het voor ons ook altijd even iets pittiger als ze vertrekken maar deze dieren gaan zo’n tof huisje krijgen ❤️❤️❤️❤️ dag lieve schatjes!
Haku weer een stukje minder rood. Nog een beetje jeuk in de oren maar hij begint langzaam weer de oude te worden. Morgen gaan we weer naar de dierenarts, voor de rest van de uitslagen en een nieuwe check.
Olimpia was geadopteerd en ze is waarschijnlijk recordhouder snel terugkomen. Wat was er aan de hand? Lieve adoptanten, echt waar. Ze werd opgehaald bij haar gastgezin (in dit geval ervaren en opgeleid) en had na de rit van anderhalf uur waarschijnlijk wat druppels ontlasting laten vallen, mogelijk wat druk op de anus door de verhuisstress. Ook liet ze het derde ooglid een beetje zien. Een half uur later stonden de adoptanten met haar bij de dierenarts en die maakte er ontstoken anaalklieren van en een kat met niesziekte, en dat zou volgens de dierenarts super gevaarlijk zijn voor de andere poes die er al woonde. In het medisch verslag stond dat de poes al een aantal dagen bij de mensen was, dat was dus niet het geval. De poes is direct teruggebracht. We hebben haar uiteraard onderzocht, ze heeft geen niesziekte en geen ontsteking bij de anaalklieren. De dienstdoende dierenarts heeft wel een fijne factuur weten te schrijven. We hebben de adoptiebijdrage teruggestort en Olimpia nog een keer extra bestudeerd. Nu bestudeerd zij de treintjes van de kleinkinderen van de foster. Soms is het even een beetje spannend, maar verder is ze een superlieve poes, op zoek naar een fijn huisje met een andere poes.
Heb jij interesse in Olimpia? Laat het ons weten via het vragenformulier op haar pagina:
https://stichting-zilver.eu/olimpia/
We moeten even tot maandag wachten voor we meer bloeduitslagen van Haku krijgen, maar voor nu kunnen we jullie vast zeggen dat de koorts weg is, de gloeiend rode huid aan het kalmeren, hij krijgt weer wat meer praatjes maar is op dat punt nog lang niet de oude. Ook lijkt hij dingen eng te vinden zoals in de keuken lopen, wat hij toen wij hem de eerste keer opvingen gewoon deed. We hebben zijn eerste zachte timide blafje gehoord waar hij voorheen een prachtige stem had. Hij is er nog niet maar langzaam beginnen we hem terug te herkennen. We houden jullie op de hoogte zodra we meer weten.
We blijven jullie een beetje op de hoogte houden over Haku. Hij kwam gloeiend heet binnen. Hij had hoge koorts en zijn huid stond in brand. Daar krijgt hij nu stevige medicatie voor die de hitte inmiddels behoorlijk weg aan het halen is en we smeren hem twee keer per dag in met honingzalf. En met zoveel huidoppervlak dat ingesmeerd moet worden heb je best wat tubetjes nodig. Dankzij jullie hulp kunnen we die extra bijkopen. Zijn huid insmeren vind hij een beetje spannend omdat het hem pijn doet. Ook de antibiotica in zijn oren smeren doet pijn. We moeten het doen om zijn pijn te verzachten en dat snapt hij gelukkig steeds beter.
Gisteren met kerst ging hij mee naar een van onze ouders. Iemand die hem ook nog kent uit april 2024. Die barstte net als een aantal van onze teamleden in huilen uit. Hoe iemand dit kan doen met zo’n onschuldig dier. Waarom is hier niet veel eerder ingegrepen door buren, vrienden, dierenarts (veearts), wie dan ook, was de vraag van deze ouder. Maar ook die van ons. Hij is mager, heeft pijn en er is onvoldoende hulp aan hem geboden. Een paar pipetjes bravecto, een rondje pretnison en wat oorreinig tissues. Dat is wat hij kreeg. Goedkoop voer, ongezond snoep, een veel te groot medical petshirt, een kap op zijn kop. Dus als je huid in brand staat is dat niet de oplossing. Dan ga je naar een goede dierenarts. Niet naar een ongeïnteresseerde veearts. Waarom is dit nooit ergens aangegeven. Waarom is er niet ingegrepen en doorgepakt? Zijn mensen echt zo weinig bezig met dierenwelzijn? Dit zijn vragen van teamleden en vrienden. Want vergeet niet dat dieren in de opvang ook familie en vrienden van de opvanger kennen.
Als dieren terug komen klinkt het zo simpel. Terug en klaar. In praktijk heeft dat natuurlijk veel meer voeten in aarde. De eerste foto’s die we in onze opvanggroep ontvingen waren zeer alarmerend. Direct zijn er drie mensen met medische kennis naar een verzamelpunt gereden om in te schatten wat er aan de hand kan zijn. En hoe snel we naar een dierenarts moeten. Ook moet er dan opeens van gastgezin gewisseld worden, iedereen heeft eigen skills. En er moet natuurlijk plek zijn. Zeker zo met kerst moeten we ook wat rekening houden met families die bezocht worden en de rest van de logistiek. Hoe ver kan het dier van de dierenarts af zitten bijvoorbeeld. Gelukkig is er een gezin met familie die een extra bakje brokjes hebben klaargezet voor de kerst. Na oud en nieuw gaan we verder kijken. De pillen en crèmes slaan gelukkig goed aan, zijn huid is verschrikkelijk maar aan het kalmeren. Na oud en nieuw gaan onze opvanggezinnen onderling kijken hoe we de boel verder zo goed mogelijk in kunnen delen. Waarbij ook weer rekening gehouden moet worden met werk en thuiswerk etc. Gelukkig is Haku makkelijk met honden, katten en mensen. Wat dat betreft hebben we geluk. We proberen de dieren altijd zoveel mogelijk te stabiliseren maar soms moet er in een of andere reden gewisseld worden.
Het is momenteel helaas best lastig om donaties in Bulgarije aan te laten komen maar soms lukt het. Vandaag kwam ongeveer 80 kilo kattenvoer aan, dat lijkt een hele hoop maar is zo op met zoveel katten. We blijven ons best doen de opvang te bereiken!
