13/02/2023
Het belang van het negeren van een hulphond in dienst nog eens uitgelegd
Hulphond
Vanochtend gaf ik privé hulphondles in Ommen. Mijn cursiste is een jonge dame die samen met haar ouders en ons haar autismehulphond opleidt.
Haar hulphond in opleiding is nog jong, 1,5 jaar. Haar hulphond in opleiding heeft een prachtig en duidelijk vest aan: Hulphond in opleiding. Niet aaien. Niet afleiden. En er staat ook nog een pictogram op (zie foto van een reeds gecertificeerde hond).
We waren in een winkel, want mijn cursiste vindt winkels erg lastig. Nou ja, eigenlijk vindt ze de winkel niet lastig, maar de mensen in de winkel. Dus oefenen we dat regelmatig. Zo ook vanochtend. Maandagmorgen, redelijk rustig. In de lift naar boven en vervolgens de winkel in. In het eerste gangpad was het druk. Mijn cursiste loopt met haar hond dwars door een groep mensen terwijl ik weet dat ze dat verschrikkelijk lastig en stressvol vindt. Dus ik bespreek dat met haar, we gaan terug en ik vraag haar om oplossingen te bedenken. Een andere route was een oplossing. Voor de groep mensen was ruimte, dus daar had ze even kunnen wachten als andere mogelijke oplossing. Er dwars doorheen is ook een optie; iemand met een zichtbare hulphond in een winkel waar normaal geen honden mogen komen zou een reden zijn om ruimte te maken voor hulphond en begeleider🙃. Dat gebeurde echter niet.
Vervolgens komt er een oudere man de winkel binnen. Hij spreekt de hulphond aan, komt dichtbij. Mijn cursiste heeft de hond tussen haar benen (aangeleerd). Ik ben in gesprek met haar. Ik blok mijn cursiste, ga voor haar staan. Duidelijke lichaamstaal. Ik vraag meneer om de hond te negeren. Meneer probeert er langs te komen om toch echt contact te maken met de hond die tussen de benen van mijn cursiste zit. Ik verzoek meneer om verder te lopen. "Loop maar verder meneer". Netjes toch? Volgens meneer moest ik naar de psychiater om me na te laten kijken. Ik was niet goed wijs. Zwaar gepikeerd was meneer. Omdat hij de hulphond niet mocht aaien. Al mopperend en foeterend loopt hij verder. Wij liepen de andere kant uit. Even ontstressen.
Ik weet natuurlijk verder niets van die meneer. En zijn intenties waren ongetwijfeld in eerste instantie vriendelijk. Maar ik schrok er wel weer van hoe snel het voor mijn cursisten kan escaleren en hoe heftig dit soort situaties voor ze zijn. Ik vind het al lastig, laat staan als je eigenlijk helemaal niet naar een winkel durft of mensen super lastig vindt of contact maken heel moeilijk vindt, maar het toch doet omdat het noodzakelijk is. En omdat je hond het moet leren. We hebben nog een rondje gedaan, goed opgelet dat we meneer niet meer tegenkwamen. Boodschap afgerekend en vervolgens met de lift naar beneden. En jawel, daar kwamen we meneer weer tegen. En er moesten weer nare dingen gezegd worden door meneer. Die mijn cursiste en ik niet gehoord hebben, want ik heb razendsnel de liftdeuren weer dichtgedrukt. Maar de ouders van mijn cursiste wel😉 want die waren met de roltrap gegaan en daar moest meneer toch nog even zijn ei kwijt.
Het is mooi dat dit soort situaties gebeuren, want dan kunnen we het erover hebben, het oplossen en mogelijke antwoorden en oplossingen trainen. Dat doen we regelmatig tijdens de groepslessen en het was me vanochtend weer hopeloos duidelijk hoe belangrijk het is dat we onze cursisten dit leren. En dan nog... als je zo'n grote mond krijgt van een oudere meneer omdat je vraagt of hij de hond wil negeren en door wil lopen, poeh dat is niet eenvoudig om dan als hulphond behoevende passend te reageren.
Moraal van het verhaal: Wanneer een hond een hesje van een opleidingsinstituut om heeft waarop staat dat hij / zij een hulphond is, negeer de hond en laat de begeleider met rust. Deze mensen hebben de hulphond met een reden. Het wordt voor hen een steeds grotere drempel om naar buiten te gaan, om boodschappen te doen, om deel te nemen aan de maatschappij als hun hond steeds afgeleid wordt of als er steeds discussies ontstaan. Hun hond zou het juist makkelijker moeten maken voor ze. Daarom hebben ze een hulphond😉. Hun hulphond kan niet goed functioneren als deze steeds afgeleid wordt. Eigenaren van PTSS- en autismehulphonden zijn vaak zeer geluidsgevoelig. Ze horen alles. Erover praten op een kleine afstand horen ze. Niet fijn 🙃
Op https://www.happytails.nl/informatie-over-ptss-en-autisme-hulphonden/ kun je meer info vinden over PTSS- en autismehulphonden.
Namens onze geweldige hulphondcursisten en hun -honden alvast ontzettend bedankt voor de medewerking😀
Delen voor meer bewustwording en bekendheid is lief🤩
Ik ben Anne-Marie Franken. Kynologisch instructrice en hondengedragstherapeut. Mijn diploma heb ik behaald bij Dogvision
