30/07/2024
Comfortzone van een hond
Doet u genoeg om uw hond zijn comfortzone te beschermen – of om te voorkomen dat hij een pestkop voor andere honden is?
Stelt u zich eens voor dat u buiten loopt. U komt niet in andermans comfortzone, u bent beleefd en plotseling komt er een groot persoon luid schreeuwend op u af met uitgestrekte armen. U rent in paniek weg en zoekt een schuilplaats. Maar die persoon blijft u achtervolgen. Zo goed als het kan verbergt u zich maar die persoon bij u kan komen. Hij bukt en plaatst zijn gezicht zowat tegen het uwe. Met het hart in de keel zoekt u naar hulp. Een paar personen die u goed kent staan te kletsen en gaan volledig op in hun mobiele telefoon. U durft niet te roepen want dat zou de intimiderende persoon alleen maar kwader maken dus u zet de “Bange ogen help-me-a.u.b.- blik” op. In de verte hoort u iemand zeggen “Kijk eens hoe leuk ze spelen”. Denken ze echt dat dit leuk is? U moet beslissen, blijven of wegrennen. Maar wat als je vrienden zich niet realiseren wat er aan de hand is? Ze beschermen je misschien niet eens als je bij ze bent, zullen ze je wel geloven? Als u dit zag gebeuren, hoe zou u dan handelen?
Natuurlijk is dit fictie. Dit gebeurt in het echte leven niet, of wel? Triest genoeg overkomt honden dit bijna dagelijks als ze de veilige thuishaven verlaten en de grote wereld instappen.
Sociale etiquette:
Onze ouders hebben ons geleerd om nieuwe mensen vriendelijk en beleefd te begroeten, onszelf voor te stellen met een hand. Stel dat we ons de eerste keer op zouden dringen door iemand te omhelzen of te kussen dan zou dat terecht als inbreuk op onze comfortzone gezien worden. Waarom accepteren we deze sociale normen wel voor onszelf maar gooien we het etiquetteboek weg als het om onze honden gaat.
Niet alle mensen vinden elkaar aardig. De meesten van ons praten niet met vreemden, tenzij het beroepsmatig is. We laten ons sociale pantser alleen vallen bij vertrouwde personen met wie we door de tijd heen een relatie hebben opgebouwd.
Is het dan zo verkeerd om aan te nemen dat honden in dat respect op ons lijken? Dat we verwachten dat onze hond iedere hond maar leuk moet vinden die hij ontmoet? Of waarvan wij vinden dat hij die moet ontmoeten? We denken dat we onze hond kennen maar hebt u wel een stil gestaan om het gedrag van uw hond eens goed te observeren? Een kwispelende staart, wordt gezegd, is een vriendelijk gebaar. Maar kijk eens verder. Bevriest de hond, maakt hij voor-en achterwaartse bewegingen, duikt hij weg of probeert hij te vluchten? Een kwispel kan ook betekenen: “Wees aardig tegen mij, ik ben niet zeker van de situatie”. Het is het hele plaatje, de context waarin het gebeurt. Door te tijd te nemen om het gedrag van uw hond goed te bestuderen gaat u de complexe maar fascinerende conversatie tussen de honden zien.
Houden de eigenaren hun honden wel goed in de gaten? Wat kan beginnen als een vriendelijk spel kan snel ontaarden in een stressvolle situatie voor een van de honden. Sommige honden weten niet van ophouden en begrijpen de signalen van de andere hond niet. Het ergste wat een eigenaar dan kan zeggen is: ”Och, maak je niet druk, hij wil alleen maar vriendelijk zijn, het is maar spel”. Dit laatste is geen spel meer maar koeionerend en intimiderend gedrag.
Het criterium dat het spel is omdat er geen agressie plaats vindt wordt ook vaak gehoord, maar niets is minder waar. Agressie zou het natuurlijk nog erger maken en is het logische gevolg als de intimiderende hond door blijft gaan met zijn gedrag. De geïntimideerde hond begint van zich af te bijten en een vechtpartij is geboren. Wie krijgt de schuld? Inderdaad, de underdog, want die begon. Maar wie is aanleiding? Wie is in eerste instantie de boosdoener? Juist, die hond die ongevraagd in de comfortzone van de andere hond kwam en de communicatie van de andere hond compleet negeerde.
Misschien wordt het tijd dat we over het taboe heen stappen om toe te geven dat geen enkele hond perfect is. Ze hebben allemaal hun eigen persoonlijkheid en (on)hebbelijkheden. Daarom houden we zo veel van ze. Maar we moeten ook de verantwoordelijkheden nemen door de situaties die ze kunnen veroorzaken te managen. Het is geen schande om toe te geven dat uw hond te onstuimig, onvoorspelbaar, angstig, etc. is en dat iedere hond-hond ontmoeting met de nodige voorzichtigheid benaderd moet worden.
Uw hond aanlijnen of sowieso aan de riem houden (misschien in ernstige gevallen muilkorven) is een beleefd en sociaal gebaar en niet een schuldgebaar dat uw hond een probleem heeft. Het is simpelweg een gebaar van goed management.
Joep Voogt
Hondentrainingscentrum De Wolf Tilburg