Gabinet Weterynaryjny Na Szczęśliwej

15/08/2024

W dniach 15-18 sierpnia gabinet jest nieczynny. Zapraszamy ponownie od 19.08.

12/07/2024

‼️Informujemy, że w jutrzejszą sobotę 13 lipca oraz w następną sobotę 20 lipca gabinet będzie nieczynny. Jeżeli potrzebują Państwo naszej pomocy lub uzupełnić apteczki Waszych pupili, prosimy o pojawienie się dziś do 20 lub po weekendzie‼️

30/05/2024

Drodzy Państwo dziś odpoczywamy, ale jutro zapraszamy w godzinach 10-20, a w sobotę 10-14 🐕🐈

28/04/2024

‼️Uprzejmie informujemy, że w nadchodzącym tygodniu pracujemy w poniedziałek i wtorek w godzinach 10-20, a od środy 1.05 do niedzieli 5.05 gabinet będzie nieczynny‼️
Prosimy o sprawdzenie czy nie zabraknie Państwu w tym czasie leków dla Waszych milusińskich i w razie braku zapraszamy jeszcze przed majówką. Życzymy udanego wypoczynku, pięknej pogody i żeby Wasze 🐶🐱 nie chorowały ❤️

29/03/2024

EDIT: Ushi wróciła do domu 😀
Prosimy o pomoc w poszukiwaniach naszej pacjentki Uszi. Ktokolwiek ją widział proszony jest o kontakt w właścicielem (nr telefonów podane pod zdjęciem kotki).

27/03/2024

Cały zespół naszego gabinetu życzy Państwu Zdrowych, Spokojnych i Radosnych Świąt Wielkanocnych🐣🐥🐰🐰
Lekko wkurzony króliczą stylizacją kot Jasper dołącza się do życzeń😀
‼️Informujemy, że gabinet w dniach 30.03-1.04 jest nieczynny ‼️

15/03/2024

Uprzejmie informujemy, że wizyty w naszym gabinecie dla Państwa i naszej wygody są umawiane 🐶🐱

09/02/2024

Gdyby ktoś myślał, że kleszcze są nieaktywne, to proszę bardzo, świeżutkie z dzisiaj zdjęte z naszego pacjenta.
Przypominamy o zabezpieczaniu swoich pupili 🐕‍🦺🐈

23/12/2023

Cały zespół naszego gabinetu życzy Państwu pięknych, zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia 🎄🎄🎄🎁🎁🎁🎅🏻🎅🏻🎅🏻
Przypominamy, że od środy 27 grudnia wracamy do pracy w standardowych godzinach 🐶🐱

21/12/2023

Informujemy, że w dniach 23-26 grudnia gabinet będzie nieczynny 🎄🎄🎄

07/12/2023

Bardzo ważny i potrzebny tekst ❤️. Polecamy Państwu przeczytanie go do końca.
📸 Zobacz ten post na Facebooku https://www.facebook.com/share/p/YwgotSbVDMGWbRjL/?mibextid=WC7FNe

Starość...

Medycyna gna do przodu. Świadomość opiekunów zwierząt gna do przodu. Możemy więcej i więcej nam się chce. Wszystko to prowadzi do tego, że zwierzęta żyją coraz dłużej. I dobrze! Zwierzęta są spoko, więc życie dłużej też jest spoko. Spoko jest też to, gdy człowiek skupia się na jakości życia, nie tylko na jego długości. Bo co z tego, że będę żył 150 lat, skoro od pięćdziesiątki będę egzystował w stałym bólu? To nie jest spoko. Dlatego zwiększająca się średnia życia naszych zwierzęcych przyjaciół stawia przed nami wyzwania. To nie jest konkurs w “kto dłużej”, a nieustająca walka o życie w komforcie.

Każdy okres życia ma swoją specyfikę. Podejście do noworodka, jest inne niż do podrostka, do podrostka inne niż młodego dorosłego itd. Zwierzę “stare” także wymaga podejścia specjalnego

STAROŚĆ TO NIE CHOROBA!

Najważniejsze wydaje się uświadomienie sobie, że starość nie jest chorobą. Nie możemy podejść do osobnika starego, popatrzeć na to że nie chodzi, nie je i robi pod siebie, wzruszyć ramionami i powiedzieć “starość. Co poradzisz?”. A widzisz! Właśnie o to biega, żeby starać się poradzić. Starość to nie jest choroba…

Każdy organizm starzeje się we własnym rytmie.. W przypadku zwierząt nie ma jednej ustalonej granicy. Nie da się jej wyznaczyć. Każdy gatunek, a nawet każda rasa osiąga starość w innym momencie. Możecie być starym trzynastoletnim yorkiem, albo starym pięcioletnim dogiem niemiecki. Taki szczur w wieku dwóch lat już nie jest pierwszej młodości, a dwunastoletni kot dopiero w starość wkracza.

Starość to nie choroba, jednak wydaje się niemożliwe aby przejść przez nią bez chorowania. Ciało się zużywa. Eksploatowane cały czas narządy nie pracują już tak wydajnie jak kiedyś i organizmowi coraz ciężej utrzymać równowagę. Rośnie szansa wystąpienia niewydolności konkretnego narządu, np. nerek, lub całego układu narządów, jak w przypadku niewydolności krążeniowo-oddechowej. Spada także wydolność układu immunologicznego, co sprawia że podobnie jak dzieciaki, staruszkowie mogą być podatniejsi na choroby zakaźne.

"Co zrobisz? Starość!"

Temu podejściu mówimy zdecydowane “stop!”. Zadaniem opiekuna zwierzęcia jest zapewnienie mu życia w komforcie. Na każdym jego etapie, ale w przypadku starszych podopiecznych szczególnie, ważne jest podejmowanie próby bycia o krok przed chorobą. Myślę, że dwoma najważniejszymi działaniami wyprzedzającymi są: dobrze karmić i regularnie badać. Nie jestem dietetykiem i nie będę się mądrzył w tej materii. Pamiętajcie jednak o tym, co pisałem wyżej: organizm nie jest już taki wydolny, jak kiedyś. Dotyczy się to również przewodu pokarmowego. Staruszkowie mają więc dostawać takie jedzenie, które dostarczy im odpowiednią ilość energii (a wymagania energetyczne staruszków wbrew pozorom nie są niskie) i substancji odżywczych, które zwierzę będzie w stanie z niego pobrać. Myślę, że niegłupim pomysłem byłaby konsultacja z dietetykiem. Serio. Karma z drogerii raczej się nie nada.

Z mojego punktu widzenia badania kontrolne mają olbrzymie znaczenie. Zawsze się cieszę, gdy opiekunowie przychodzą sprawdzić czy jest wszystko w porządku, mimo braku niepokojących objawów. Bo to właśnie klucz do sukcesu. Znaleźć problem zanim zwierzę zacznie nam dawać wyraźne sygnały. Zawsze łatwiej walczyć z chorobą w jej początkowym stadium. A co badać? Nie ma na to prostej odpowiedzi. Moim zdaniem złotą trójką jest: badanie krwi (ale takie szersze, a nie morfologia + trzy parametry biochemiczne), badanie moczu i USG jamy brzusznej. Jeślibyście co jakiś czas zrobili zdjęcie klatki piersiowej to już w ogóle byłoby miodzio. Poza tym dobór badań powinien być dopasowany do pacjenta. Starszym kotom dobrze zrobi pomiar ciśnienia i kontrola hormonów tarczycy. Poza tym warto zerknąć co słychać u bioder i kręgosłupa - zwłaszcza u dużych psów, chociaż to wcale nie znaczy, że nie możecie mieć kota ze zmianami w stawie biodrowym. Wiadomo również nie od dziś, że bez serca żyć się nie da. ECHO odpowie Wam na pytanie, czy z pompką wszystko w porządku.

Mnóstwo możliwości. Mnóstwo szans, na to aby uniknąć zaawansowanych problemów lub zacząć walczyć z nimi odpowiednio prędko. Nic tylko korzystać.

BÓL

Najcięższym moim zdaniem wyzwaniem, stawianym przed opiekunami starszego pacjenta, jest walka z przewlekłym bólem. Dlaczego? Ponieważ zwierzę nie mówi, że boli. Albo nie mówi w sposób, który dla nas zawsze jest zrozumiały. Z tej właśnie przyczyny zdarza się, że zwierzak cierpi tygodniami, miesiącami. Czasem latami. Spadek wydolności wysiłkowej, skrócony spacer, trudność w podnoszeniu się z posłania i wiele innych objawów zrzuca się na karb starości. Tymczasem te zwierzęta po prostu mają problem. Problem, który przez ich ludzi jest bagatelizowany tylko, dlatego czworonogi że nie przyjdą do człowieka i nie powiedzą “brachu. Gdy wstaję bardzo bolą mnie biodra”.

Kiedy w trakcie wizyty zaczynam rozmowę o bólu często słyszę, że możemy go wykluczyć. Zwykle argumentem ma być fakt, że pacjent: nie piszczy, nie wyje itd. Nie zapominajmy, że marudzenie to domena ludzi. Większość zwierząt cierpi w ciszy. Objawy przewlekłego bólu bywają zwykle inne niż wokalizacja. Możemy tu wymienić:
- zmianę sposobu poruszania się, np. sztywny chód, kulawizny
- zmiany w postawie, np. wyginanie grzbietu, chodzenie z pochyloną głową
- problemy z utrzymaniem równowagi, oceną odległości
- niemożność w poruszaniu się po schodach, rezygnacja wchodzenia na łóżko, kanapę, drapak itd.
- trudności w oddawaniu kału i/lub moczu, rezygnacja z korzystania z kuwety
- zwiększona senność
- skrócenie się spaceru
- spadek apetytu
- unikanie dotyku w określonych miejscach
- agresja

Lista pewnie mogłaby być dłuższa. Chcę tylko zwrócić uwagę na fakt, że objawy nie zawsze są oczywiste. Poza tym ich wystąpienie nie musi oznaczać bólu. W przypadku zaobserwowania zmiany w zachowaniu u starszego pacjenta, zawsze należy wykluczyć także inne przyczyny.

Walka z bólem stawia nam spore wyzwanie. Ustalenie, że w ogóle boli, gdzie boli i dlaczego, zajmuje często wiele czasu. Podobnie ułożenie odpowiedniej terapii. Ale nie poddawajcie się. Nie ma nic gorszego niż życie w ciągłym bólu. Warto zawalczyć o to, aby taki los ominął naszych przyjaciół.

ZWIERZĘ A DEMENCJA?

Czy zwierzęta mogą cierpieć na demencję? Takie pytanie słyszę dość często. Zastanówmy się czym ona właściwie jest. Jest to postępujące zaburzenie funkcji intelektualnych. Pacjenci ludzcy mają problemy z pamięcią, wolniej myślą, zmienia się ich zachowanie. Zwana jest otępieniem starczym, ponieważ zwykle dotyka starsze osoby. Ciężko badać zaburzenia funkcji intelektualnych u zwierząt, ale wszystko wskazuje na to, że u czworonogów także możemy zaobserwować szereg zmian podobnych do tych u ludzi dotkniętych demencją.

Niektórzy nasi pacjenci stają się bardzo spowolnieni. Reagują wolniej na bodźce, sprawiają wrażenie jakby ich przerobienie zużywało coraz więcej czasu i energii. Bywa, że zwierzęta w jesieni życia stają się bardziej drażliwe, a nawet agresywne. Inne mogą wpadać w stan apatii. Reakcje, takie jak np. szczekanie na niewidzialnych wrogów, mogą sugerować przywidzenia. Niektóre zwierzaki zaczynają bać się znajomych osób i rzeczy lub tracą orientację w przestrzeni.

Oczywiście zwierzęta nie mówią, dlatego na razie nie jesteśmy w stanie stwierdzić wystąpienia wielu z zaburzeń dotykających ludzi. Mimo to, myślę że ze spokojnym sumieniem możemy stwierdzić, że nasi podopieczni mogą cierpieć na pewną odmianą demencji.

INNE ZMIANY W ŻYCIU STARSZEGO ZWIERZĘCIA

Starzenie się nie musi być związane ze zmianami przypominającymi demencję. Na funkcjonowanie staruszków, w otaczającym ich świecie, wpływa także wiele innych aspektów.

Weźmy takie narządy zmysłów. Z wiekiem większość widzi gorzej, inni nie słyszą tak dobrze jak kiedyś. Niektóre zwierzęta tracą całkowicie jeden ze zmysłów. Problemy ze wzrokiem utrudniają orientację w przestrzeni, wpływają na sposób poruszania. Mogą także prowadzić do urazów! Niedowidzący pies ma trudność z oceną dystansu. W takiej sytuacji można np. nie trafić w stopień, schodząc ze schodów, spadając i robiąc sobie krzywdę.

Wyzwaniem stają się codzienne czynności . Spadek masy mięśniowej, który prędzej dopadnie każdego staruszka sprawia, że parapet, drapak, czy kanapa lądują poza zasięgiem staruszka. Czasem nawet napięcie się do oddania kału, czy podniesienie, nogi aby podlać obiecującą kępkę trawy staje się dużym wyzwaniem.

Zmienia się także apetyt. Czasem starsi pacjenci grymaszą, czasem częściej poszczą. Niektórzy nie ogarniają czynności fizjologicznych. Inni więcej śpią.

Starość nie radość.

ŻYCIE ZE STARSZYM ZWIERZĘCIEM

Staruszkowi nie może się trafić nic lepszego nad kochającego i świadomego opiekuna. Wspólne życie może stawia im na drodze trochę wyzwań, ale wydaje mi się, że gdy kogoś kochamy to próba sprostania im nie doprowadzi do zniechęcenia.

Nie ma uniwersalnej recepty na ułatwienie życia zwierzęciu geriatrycznemu. Pewne punkty tego dzieła pojawiły się wyżej. Dobrze karmimy, badamy nawet jeśli wydaje nam się że nie trzeba i leczymy. Jeżeli jest to konieczne to przewlekle.

Zróbmy tu krótki przystanek. Może się okazać, że wasze zwierzę zachoruje na chorobę, której nie można wyleczyć. Pamiętajcie, że to że coś jest nieuleczalne, nie oznacza braku możliwości prowadzenia terapii. Z wieloma chorobami można żyć latami, jeżeli rzetelnie współpracuje się z lekarzem i reaguje na wszelkie nowe okoliczności.

Karmimy, badamy i leczymy jeżeli to konieczne. Czy można zrobić coś jeszcze? Zawsze można! Wszystko zależy od tego, jakie są potrzeby waszego podopiecznego. Przeanalizujcie co sprawia mu trudność i tu wprowadzajcie ulepszenia. Może będą to schodki na kanapę? A może dywan, likwidujący się ślizganie na panelach? Czasem trzeba zabezpieczyć schody, aby nie potrafiący przełożyć sił na zamiary zwierzak nie runął z nich w dół. Innym razem zrezygnować z wysokiej kuwety na rzecz czegoś niższego. Masz niewidome zwierzę? Zrezygnuj z przemeblowania - ułatwi mu to orientację w przestrzeni. Zawsze możecie coś usprawnić.

NAJWAŻNIEJSZY OBOWIĄZEK OPIEKUNA

Na koniec jedna istotna rzecz. Zwierzę ma po to człowieka, aby zrobił wszystko by nie musiało cierpieć. Trzeba to sobie wbić do głowy. NIE MUSI CIERPIEĆ. Jeżeli wszystko co robicie nie przynosi pozytywnych rezultatów, choroba/y postępuje/ą i widzicie, że to życie nie jest komfortowe, macie obowiązek pozwolić zwierzęciu odejść. Ta decyzja jest ciężka. Musi taka być, mimo to trzeba ją podjąć. Ja, wy, nasi bliscy, wszyscy będziemy cierpieć do samego końca. W tym kraju nie ma co liczyć na dobrą i godną śmierć. Zwierzęta są pod tym względem w lepszej sytuacji. Gdy wiecie, że nie można nic więcej zrobić nie wahajcie się zbyt długo, aby nie stać się powodem cierpienia istot, za które odpowiadacie.

I żeby nie kończyło się tak smutno. Staruszek to nie same problemy. Opieka nad starszym zwierzęciem to czas spokojnych spacerów, dostojnego wylegiwania i zwiększonego kontaktu dłoń-ciałko. Pewnie, szczeniackie harce już za Wami ale powolna jesień życia pozwala rozejrzeć się dookoła i w spokoju cieszyć się sobą. Dbajmy więc o naszych staruszków :)

09/11/2023

W sobotę 11 listopada gabinet będzie nieczynny. Dziś i jutro pracujemy od 10 do 20.
Życzymy miłego weekendu 😊

31/10/2023

W dniu 1 listopada gabinet będzie nieczynny. W pozostałe dni zapraszamy w standardowych godzinach.

15/10/2023

15/10/2023

Ciiiiii
Nasi pacjenci chcieli Wam coś powiedzieć :

06/08/2023

W najbliższy poniedziałek i wtorek pracujemy w godzinach 15-20. W pozostałe dni bez zmian.

15/07/2023

W najbliższy poniedziałek i wtorek wyjątkowo zapraszamy Państwa w godzinach 15-20. W pozostałe dni gabinet jest czynny w standardowych porach.

07/07/2023

Podpisujemy się pod postem naszych kolegów obiema rękami. Zachęcam do lektury. Póki co u nas także nie było jak dotąd żadnego przypadku mogącego jakkolwiek choćby przypominać ptasią grypę.

27/06/2023

Poniżej najnowszy komunikat Głównego Lekarza Weterynarii i prosimy o zapoznanie się z nim. Jednocześnie informujemy, że w naszym gabinecie jak dotąd nie odnotowaliśmy u żadnego z naszych pacjentów podobnych objawów.

Komunikat III GLW w sprawie choroby kotów Komunikaty 2023-06-26 Główny Lekarz Weterynarii informuje, że: Dostępne są wyniki kolejnych przebadanych próbek pobranych od kotów z Lublina oraz Poznania. Do 26 czerwca do godz. 11:00 przebadano 11 próbek w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w P...

15/06/2023

Tak słodko dziś się obudziła nasza maleńka pacjentka po zabiegu owariohisterectomii. Zabieg wykonał oczywiście nasz niezastąpiony specjalista chirurg Wojciech Pietrusiewicz.

06/06/2023

Uprzejmie informujemy, że w dniach 8-11 czerwca gabinet będzie nieczynny. Życzymy Państwu udanego dłuuugiego weekendu 🐶🐱

29/05/2023

Bardzo ważne !!!

27/05/2023

Bardzo ciekawy i mądry tekst o kotach FIV- dodatnich. Zapraszamy do lektury.

Razem z KOCIA ciocia - profesjonalna opieka nad kotami postanowiliśmy odczarować trochę koty FIV i FELV pozytywne. Wiadomo, że życie z nimi stawia przed opiekunem wyzwania, jednakże pamiętajmy, że nawet z nieuleczalną chorobą można żyć :)

Na pierwszy ogień idzie:

FIV

Wirusowy niedobór immunologiczny kotów w przebiegu i skutkach jest bardzo podobne do ludzkiego AIDS. Wirus prowadzi do silnej immunosupresji, która w efekcie daje obraz przewlekłego, postępującego wyniszczenia. Część kotów nie wykazuje objawów, zamiast tego stają się bezobjawowymi nosicielami. Wirus często mutuje, dlatego bardzo sprawnie broni się przed atakami układu immunologicznego.
Zakażenie przebiega wieloetapowo. Po wniknięciu do organizmu (wymagany kontakt z płynami ustrojowymi chorego zwierzęcia - ślina, krew, nasienie) namnaża się w komórkach układu immunologicznego (głównie limfocyty T i makrofagi). Po 2 tygodniach zaczyna się wiremia (wirus obecny w krwioobiegu). Jest szczególnie intensywna w okresie 6-8 tygodnia od zarażenia. Towarzyszą jej objawy typowe dla infekcji. Po tym czasie jej nasilenie spada. Niestety materiał genetyczny wirusa (prowirus) zostaje w komórkach do końca życia kota, czyniąc go dożywotnim nosicielem. Większość kotów zarażonych FIV to właśnie bezobjawowi nosiciele. Mogą one okresowo lub stale zarażać. Trzeba też pamiętać, że choroba może rozwinąć objawy kliniczne po wielu latach od zakażenia. W perspektywie czasu FIV prowadzi do:
- zmniejszonej odporności na infekcje
- skłonności do tworzenia się nowotworów

Zmniejszona odpowiedź układu immunologicznego sprawia, że leczenie chorób zakaźnych u kotów FIVdodatnich może być kłopotliwe. Rozwój FAIDS prowadzi do uogólnionego wyniszczenia. Do tego etapu dożywa ok 10% chorych kotów. Większość odchodzi wcześniej z powodu nawracających problemów zdrowotnych.
Życie z kotem nosicielem FIV stawia przed opiekunem wyzwania, ale są one do przejścia. Przede wszystkim taki kot bezwzględnie powinien być kotem niewychodzącym. Wypuszczając kota chorego narażasz go na wtórne zakażenia i dodatkowo sprzyjasz rozprzestrzenianiu się FIV w kociej populacji.
Kota chorego należy pilnie obserwować i reagować na wszystkie niepokojące objawy. Niestety należy liczyć się z tym, że problemy zdrowotne będą nawracały i nawet te z pozoru błahe mogą nie poddawać się leczeniu. Regularna kontrola zdrowia i poważne traktowanie wszystkich niepokojących objawów pozwalają jednak wielu FIVowym kotom cieszyć się względnie długim życiem.
Aby być zdrowym i żyć szczęśliwym, nie wystarczy tylko się badać i ewentualnie leczyć, kiedy to potrzebne. Kot z FIV, jako kot przewlekle chory wymaga też zdrowej, zbilansowanej diety. Suplementacja kwasów omega oraz okresowo beta-glukanu pozytywnie wpłynie na stymulację układu immunologicznego. Istnieją również inne preparaty podnoszące odporność, ich stosowanie omów z swoim lekarzem weterynarii. Dbaj także o jego nawodnienie - jeśli sam nie pije to dostarczaj wodę z pokarmem. Unikaj spadków odporności. Spróbuj zapewnić kotu warunki, które zminimalizują jego stres. Do każdej istotnej zmiany w życiu kota należy go przygotować (wspomaganie suplementami i wskazówki behawioralne). Trzeba także reagować na czynniki stresogenne w otoczeniu (typu remont u sąsiadów), zastosuj suplementację lub leki wyciszające w uzgodnieniu z weterynarzem.

Rutyna w życiu takiego kota jest waszym sprzymierzeńcem. Staraj się zadbać o stałe pory posiłków oraz aktywności, zadbaj o skuteczną zabawę.
Zwykle rezygnuje się u takich kotów ze szczepień profilaktycznych - ze względu na immunosupresję.

Czy kot FIV dodatni musi być jedynakiem?
Zarażenie wymaga głębokiego kontaktu - pogryzienia, kopulacji. Jeśli Twój kot nie jest konfliktowy i został wykastrowany, to szansa na zarażenie reszty domowników jest niewielka. Niestety mimo, że prowirus jest niezaraźliwy to nigdy nie mamy pewności, czy kot którego chcemy zaprosić pod dach zaraża czy nie. Brak narzędzi abyśmy mogli to jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć.
Zawsze należy przeprowadzić sumienny bilans naszych możliwości. Trzeba zastanowić się, czy możliwe jest dokocenie bez konfliktów. Podstawa to odpowiedni dobór kociego towarzystwa, skorzystaj z pomocy behawiorysty lub doświadczonego wolontariusza. Pamiętajmy, że zdrowie rezydentów jest nadrzędne nad naszą chęcią adopcji kolejnego (chorego) kota. Warto pogadać o metodach socjalizacji z behawiorystą lub korzystać z jego pomocy w trakcie, aby proces przebiegł gładko i bez zbędnego kociego stresu.


>
>
>

Dziękuję Lenie za pomysł i dopisanie treści behawioralnych :)

26/05/2023

Dziś bardzo smutna rocznica….mija 2 lata odkąd odszedł od nas doktor Radek. Została po nim wielka pustka i ogromny smutek. Chcemy go pamiętać takiego, jak na tym zdjęciu; kiedy na dziecięcej hulajnodze szalał po ulicy Szczęśliwej w przerwie między pacjentami…. 💔🖤

19/05/2023

18/05/2023

Taki uroczy jegomość zjawił się dziś u nas na wizycie szczepiennej. Bardzo grzecznie poddał się badaniu klinicznemu, a zastrzyku ze szczepionką nawet nie zauważył. Brawo piesku 👍❤️

30/04/2023

Życzymy pięknej majówki, a gdyby ktoś potrzebował weterynaryjnej pomocy, to zapraszamy 2, 4 i 5 maja w godzinach 10-20 i 6 maja 10-14. Przypominamy o zapisach.
1 i 3 maja odpoczywamy.

29/04/2023

Dziś Światowy Dzień Lekarzy Weterynarii, więc sobie i kolegom po fachu życzymy wszystkiego, co najlepsze i tego, co poniżej na obrazku 😀