03/10/2024
KIEDY WRESZCIE BĘDĘ GALOPOWAĆ?🐴
❗My, Rodzice, wiemy jaka to wielka radość, kiedy nasze ukochane dzieciątko z odwagą staje obok wielkiego, półtonowego zwierzęcia, jakim jest koń.
🐴 Czyści, głaszcze, potem prowadzi, aż w końcu osiąga wiek, w którym może zacząć uczyć się jazdy na końskim grzbiecie. Widok własnego dziecka na koniu to kwintesencja i unaocznienie naszych rodzicielskich celów: samodzielny człowiek, który umie, potrafi, odważa się.
🐴 W filmach często widujemy galopujące, skaczące przez przeszkody dzieci. Wydaje się to łatwe, oczywiste wręcz. Za naukę jazdy płacimy dużo pieniędzy i nie możemy doczekać się postępów. Ponadto często słyszymy od naszych dzieci:
„mamo, ja chcę już galopować”❓
„dlaczego ona galopuje, a ja jeszcze nie?”❓
„nudzę się, chcę szybciej”❓
🆘 W nasze serca wkrada się niepokój. Mija kolejna godzina nauki, a nasze dziecko wciąż stępuje, wciąż „na sznurku” nauczyciela. Koleżanka, która zaczynała w tym samym czasie w innej stajni jeździ już sama. Inne młodsze dziecko skacze przez przeszkody.
❓❓❓A dlaczego więc moje nie? Czy coś z nim nie tak? A może koń jest zły? A może nauczyciel nie umie nauczyć? Może płacę za nic?
„…powolny wzrost w młodości jest warunkiem osiągnięcia podeszłego wieku” – napisał Peter Wohlleben, mając na myśli drzewa. 🌲 Czytając „Sekretne życie drzew” często mam wrażenie, że my ludzie możemy się wiele nauczyć od naszych milczących i wiekowych przyjaciół. Drzewa wiedzą, że niefrasobliwy wzrost, zbyt szybkie wypuszczanie młodych pędów na wiosnę, zbyt szybkie pięcie się ku górze, może być zgubą. Powoduje przedwczesne wyczerpanie się sił życiowych.
🦄🦄🦄 Podobnie jest z nauką jazdy konnej. Zbyt wczesne, niefrasobliwe rozpoczynanie pracy w wyższych chodach wyczerpie ciało dziecka i ciało konia. Prowadzi do ogromnych przeciążeń kręgosłupa, nadwyrężenia układu kostno-stawowego, niechcianych kompensacji, które odezwą się z pewnością w późniejszym wieku różnego rodzaju kontuzjami. Dzieci, niczym małe drzewa, chciałyby urosnąć jak najszybciej. To naturalny pęd do rozwoju, chcieć więcej, szybciej, bardziej. W świecie drzew, nad młodymi panują rodzice. Swoimi ogromnymi koronami osłaniają maluchy, przepuszczając jedynie 3 proc. światła słonecznego. To wystarcza zaledwie na to, żeby jakoś utrzymać organizm przy życiu. Drzewa wiedzą, że takie długofalowe działania opłacą się ich potomstwu.
A my, ludzie? Czy osłaniamy nasze dzieci? Czy pozwalamy im rozwijać się spokojnie i powoli? Z poziomu obserwatora może wydawać się, że podczas jazdy stępem nic się dzieje, dziecko powtarza wciąż te same ćwiczenia, jedzie wolno, zsiada z konia niezmęczone. Zadajemy sobie pytanie: Czy na pewno odbyła się nauka, czy ono rosło, rozwijało się? ❓❓❓
Otóż, podczas jazdy stępem, pod ochronnym parasolem lonży trzymanej przez nauczyciela, układ nerwowy, mięśniowo-powięziowy i kostno-stawowy naszego dziecka uczy się jak poradzić sobie w wyższych i bardziej wymagających chodach. ❗Powtarzalne ćwiczenia wdrukowują pomalutku w pamięć prawidłowe ruchy i odruchy. Ćwiczenia rozluźniająco-wzmacniające pomagają odnaleźć potrzebny balans. ❗Powolne oswajanie podążania za ruchem konia uczy zgrania i równowagi. Bywa, że taka nauka zajmuje bardzo dużo czasu. Dla jednego dziecka może być to miesiąc a dla drugiego rok. Dobry nauczyciel wie, kiedy jego podopieczny jest gotowy na więcej, uczy wrażliwości i szacunku do konia, pokazuje dziecku jak być "wygodnym plecakiem" dla swojego konia i jak komunikować się z koniem, żeby budować między nimi harmonię. ❗Co więcej, z moich doświadczeń obserwatora szkółki wynika, że dzieci, które długo uczą się w stępie, później bardzo szybko załapują jak kłusować i galopować. Nie walczą, a współpracują z koniem i z własnym ciałem. Nie denerwują się, a raczej ufają sobie i zwierzęciu. Nie zaciskają się, a podążają za ruchem, jakby to była najbardziej oczywista rzecz na świecie. Kolejne etapy nauki przychodzą im naturalnie i jakby bez wysiłku.
Które nasze działania zatem NIE wspierają dzieci? ❓❓❓
✔porównywanie z innymi – różnice rozwojowe między dziećmi mogą wynosić nawet 6 lat!
✔wartościowanie ćwiczeń zaproponowanych przez nauczyciela – nie ma ćwiczeń lepszych i gorszych. Są tylko te, których aktualnie potrzebuje twoje dziecko
✔ocenianie postępów w sposób zerojedynkowy – ocena odwraca uwagę od procesu i niszczy motywację
✔pospieszanie – wprowadzanie niepotrzebnej rywalizacji i napięcia
Często widuję filmiki z dziećmi, które galopują nie będąc na to gotowymi. Ich spięte ciałka walczą o równowagę, łapią się kurczowo wodzy rękami [to taki odruch bezpieczeństwa], podskakują w siodle jak piłeczki, z każdym ruchem przeciążając lędźwia, stopy wypadają im ze strzemion. Wystarczy niewielkie zachwianie konia, lekkie spłoszenie, a nasze dziecko ląduje z hukiem na ziemi. Nawet jeśli nie spada, to konsekwencje przeciążeń pozostaną w jego ciele już na zawsze.
💞 W takim razie co my rodzice możemy zrobić, aby osłonić nasze dzieci i pozwolić im jeździć konno zdrowo i bezpiecznie?❓❓❓
✔wybrać rozważnie szkółkę - https://fundacjaotwieramyprzestrzen.wordpress.com/2020/07/11/jak-wybrac-stajnie-do-nauki-jazdy-konnej-dla-dziecka/
✔towarzyszyć w nauce z radością - dostrzegać i cieszyć się razem z dzieckiem z tego, co otrzymało od konia i co mu zaoferowało tu i teraz
✔zaufać dziecku i nauczycielowi – oboje mają wystarczające kompetencje, aby wspólnie ustalać kolejne etapy nauki
✔zgłębić wiedzę o tym, jak prawidłowo jeździć konno – https://www.instytutjazdykonnej.pl/fizjologiczna-postawa Instytut Jazdy Konnej
✔zgłębić wiedzę o rozwoju dziecka – ciało dziecka jest w fazie dynamicznego wzrostu i ogromnych zmian, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Nauczyciel, który zna swego podopiecznego, widzi te zmiany i dostosowuje naukę do aktualnego stanu. Bywa, że zmiany zachodzą z tygodnia na tydzień. Bywa, że trzeba zwolnić tempo osiągnięć, a nawet cofnąć się do początków. Wszystko po to, aby ponownie rozkwitnąć, gdy przyjdzie na to czas.
I na koniec to, co najważniejsze:
🐴🐴🐴
jeśli regularnie i z zaufaniem będziemy zapewniać dziecku naukę, to nie ma cudów: przyjdzie taki czas, kiedy ono wreszcie zagalopuje. Pozdrawiamy was . Instruktorzy Stajni Pasja .
Dosiad jeźdźca. Paraca z ciałem jeźdźca. Poprawa dosiadu. Biomechanika jeźdźdźca.
