25/11/2024
W sobotę 30.11.2024 o godz.17-ej zapraszamy na 3. koncert jesiennej odsłony Festiwalu Nowa Muzyka. W Copernicanum w Bydgoszczy zabrzmią pieśni Aleksandry Brejzy, Rafała Gorzyckiego, Marcina Kopczyńskiego oraz Michała Kaweckiego (prawykonanie).
Zachęcamy do zapoznania się z komentarzami na temat nowych pieśni Michała Kaweckiego:
Cykl pieśni My Child na sopran i fortepian
Sopran: Agnieszka Grabowska
Fortepian: Marcin Werner
Tekst: Isobel Lane
Kompozytor: Michał Kawecki
Cykl pieśni My Child to kompozycja dokumentalna oparta na podstawie osobistych przeżyć brytyjskiej sopranistki – Isobel Lane. Artystka jest absolwentką prestiżowej uczelni Royal College of Music w Londynie. W swojej poezji dzieli się swoją historią walki z głęboką depresją oraz porzuceniem obiecującej kariery śpiewaczki operowej.
Wiersze Isobel użyte w My Child zostały zapisane w różnych okresach życia, od 1993 roku do teraźniejszości. Ukazują one ewolucję jej myśli, przeżyć i doświadczeń na przestrzeni 30 lat. Dwie kluczowe pieśni, My child died i My child fell, tworzą klamrę kompozytorską cyklu, a ich teksty stanowią rezultat dwóch edycji projektu Creative Minds in Song, zorganizowanych we współpracy z fundacjami Song in the City, MIND oraz Guildhall School of Music & Drama w Londynie.
Utwór ten jest wspólnym przedsięwzięciem dwóch doktorantów: Michała Kaweckiego, kompozytora (Guildhall School of Music & Drama w Londynie) oraz Agnieszki Grabowskiej (Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy). Kompozycja My Child jest próbą muzycznych poszukiwań w dziedzinie kompozycji dokumentalnej oraz tego w jaki sposób może wyglądać cykl pieśni w XXI wieku.
KOLEJNOŚĆ PIEŚNI WRAZ Z KOMENTARZAMI ISOBEL LANE
I. My Child Died (Moje dziecko zmarło)
Wiersz ten został napisany na przełomie maja i października 1993 roku. Znalazłam się wtedy kompletnie niezdolna do kontynuowania pracy. W styczniu poczułam, że całkowicie straciłam zdolność do pracy. Przestałam mieszkać w swoim domu i przygotowywałam się do koncertu, który odbył się w czerwcu. Po nim po raz pierwszy trafiłam do szpitala. Z trudem udało mi się zachować spokój, by wystąpić na tym koncercie, gdzie byłam jedną z pięciu śpiewaczek wykonujących partie ensambli. Spełniłam tam jednak swoje życiowe marzenie – zaśpiewałam rolę Sophie w trio i następującym po nim duecie z Der Rosenkavalier. Po tym doświadczeniu nie śpiewałam przez kolejne 18 lat. Tytułowe dziecko to moje wewnętrzne dziecko, a nie dziecko, które urodziłam.
II. Today is Another Day (Dziś jest kolejny dzień)
To wiersz o nieustępliwości depresji, o braku możliwości ucieczki, bez względu na to, w którą stronę próbowałam się zwrócić. Dziecko i labirynt zainspirowane zostały książką z serii Ziemiomorze Ursuli K. Le Guin. W ostatniej części tej serii dziecko przemienia się w smoka. Innymi słowy, odnajduje swoją wewnętrzną moc.
III. Black Fire Kills Without Letting (Czarny Ogień zabija bez uprzedzenia)
Ekstremalne emocje, znów brak możliwości ucieczki.
IV. O Bear, What Did You See (O Misiu, co zobaczyłeś)
Mój dziecięcy miś był świadkiem wszystkiego. Pewnego dnia zgubiłam go w wagonie metra. Na szczęście ktoś go znalazł i oddał, dzięki czemu wrócił do mnie. Mam go do dziś.
V. Without People (Bez Ludzi)
Całkowita samotność doświadczenia choroby depresji. Widziałam pozornie normalnych ludzi prowadzących normalne życie, ale byli dla mnie nieosiągalni, a ja byłam nieosiągalna dla nich. Później odkryłam operę Händla Alcina, arię Ah mio cor i jej wyspę złożoną z dusz jej kochanków.
VI. This is my Space (To moja przestrzeń)
Nigdzie nie było bezpiecznie. Zawsze czułam się osaczona.
VII. Today I Should Have Died (Dziś powinnam była umrzeć)
Tak bardzo ponuro.
VIII. My Child Fell (Moje dziecko upadło)
Wiersz ten napisałam zimą 2022/2023 jako bezpośrednią odpowiedź do My Child Fell, który powstał 30 lat wcześniej. Byłam wtedy w szpitalu, jednak w tym utworze pojawia się możliwość nadziei.
KOMENTARZ ISOBEL LANE NA TEMAT CYKLU
Wiersze te zostały napisane w latach 1993 i 1994, w ciągu dwóch pierwszych lat po poważnym załamaniu, gdy wielokrotnie trafiałam do szpitala. Wyrażają one to, co działo się w moim umyśle. Przez długi czas desperacko starałam się opanować wulkan. Czasami znajdowałam się w białej przestrzeni, gdzie nie mogłam się ruszyć ani mówi
, a nic absolutnie nie mogło się wydarzyć. Czułam, że dziecko we mnie zostało zniszczone i że nie ma już żadnej nadziei. Mój sędziwy pluszowy Miś był świadkiem tego wszystkiego.
Ostatni wiersz z tego cyklu został napisany w grudniu 2022 roku, gdy ponownie przebywałam w szpitalu. Zawiera on nadzieję.
Wszystkie wiersze oprócz ostatniego nie były komponowane, one po prostu ze mnie wypłynęły. Osoby cierpiące na choroby psychiczne doświadczyły tego, że poezja pochodzi z głębokich miejsc, o których wcześniej nie miało się pojęcia.
OSTRZEŻENIE O WRAŻLIWEJ TREŚCI
Utwór My Child zawiera tematy związane z problemami zdrowia psychicznego, depresją i myślami samobójczymi, które mogą wywołać niepokój u niektórych osób. Jeśli uważasz, że treść ta może być dla Ciebie niepokojąca lub niekomfortowa, proszę się czuć swobodnie, aby opuścić salę. Jeżeli znajdujesz się w sytuacji kryzysowej, skontaktuj się z linią bezpośredniego wsparcia dla osób w stanie kryzysu psychicznego pod numerem 800 70 2222. Linia ta jest dostępna całodobowo i bezpłatnie, a psycholodzy Fundacji ITAKA udzielają Tobie porad i skierują Ciebie do odpowiedniej placówki pomocowej w ich regionie.
