Specjalistyczna Przychodnia Weterynaryjna

30/12/2024

03/12/2024

WAŻNY KOMUNIKAT
Nigdy nie rób tak jak Pani na plakacie! Zaraz opowiemy dlaczego.

Wielkimi krokami zbliża się Sylwester, który dla większości psów (i ich opiekunów) jest okresem bardzo stresującym.

Żadne plakaty, akcje społeczne ani prośby „Nie strzelaj w Sylwestra” nie przyniosą niestety rezultatu. Nigdy nie przyniosły. Niestety.

Lepiej więc przygotować siebie i swojego psa odpowiednio wcześniej. Im wcześniej zaczniesz tym lepszy będzie efekt, dlatego piszemy o tym już teraz.

Przede wszystkim strach i lęk to dwie różne rzeczy. Strach jest pożyteczny i potrzebny, ma nas chronić przed realnym zagrożeniem i ułatwić walkę lub ucieczkę. W naszych (i psich) organizmach wydzielają się substancje, które mają nas postawić w stan pobudzenia - przyspieszone bicie serca, wzrost ciśnienia krwi, rozszerzenie oskrzeli i źrenic, wzrost napięcia mięśni. Łatwiej stawić czoła zagrożeniu.

Lęk dotyczy sytuacji irracjonalnych (lub niezrozumiałych), nie wywołanych realnym zagrożeniem. Uczucie niepokoju, napięcia i skrępowania jest podobne, ale nie ma gdzie i którędy uciec. Nie ma też z czym walczyć. A objawy somatyczne dają o sobie znać: drżenie mięśni, kołatanie serca, mrowienie kończyn, problemy z oddychaniem, biegunki, oddawanie kału/moczu.

Pierwszym etapem, który możesz zaczynać wprowadzać już teraz jest odwrażliwianie na dźwięk. Można znaleźć na YouTube nagrania burzy, lub petard i odtwarzać je na bardzo niskim, ledwie słyszalnym dla psa poziomie. Chodzi o to, by pies słyszał dźwięk, ale nie reagował na niego lękiem. Dźwięk ten ma być cichym tłem, białym szumem – w tym czasie możecie zacząć z psem normalną zabawę, sesje prostych ćwiczeń (siad, waruj) lub zajmować się swoimi sprawami i nie zwracać na psa uwagi. Z czasem można stopniowo zwiększać głośność grzmotów, ale należy rozciągnąć to na dni, a nie godziny. Lepiej robić to za wolno, niż za szybko. Pies nigdy nie powinien zareagować na te dźwięki nawet najmniejszym niepokojem bo efekt będzie odwrotny do zamierzonego.

Już teraz można też powoli zmieniać codzienną rutynę i przyzwyczajać psa do wcześniejszych i krótszych spacerów wieczornych.

Warto również wcześniej, z odpowiednim wyprzedzeniem zaplanować farmakoterapię. Mamy tutaj spory wachlarz możliwości od feromonów po leki przeciwlękowe, ale część środków wymaga wcześniejszego wysycenia i lepiej nie czekać do za pięć dwunasta.

Istnieją specjalne kamizelki antystresowe ściśle przylegające do ciała zwierzaka, które w założeniu mają powodować ciągły, lekki ucisk, pomagający zniwelować stres. Niestety, nie ma jednoznacznych naukowych dowodów na poparcie idei kamizelki antystresowej, ale niektórzy mówią że „u mnie działa”. Część rodziców również potwierdzi, że ścisłe opatulenie miękkim betem działa kojąco na noworodki. Ten sam mechanizm i też mam wrażenie, że działa. Jeśli nie chcesz inwestować w specjalną kamizelkę to elastyczny bandaż też będzie ok. Tylko nie przesadzać z uciskiem!

W sam wieczór sylwestrowy pamiętaj o zasłonięciu okien (hałas hałasem, ale błyski też są straszne!). Ogranicz wieczorną porcję karmy i zadbaj aby była lekkostrawna, żeby uniknąć wymiotów. Staraj się maskować dźwięk fajerwerków za pomocą muzyki i normalnego domowego gwaru. Do głośniejszej muzyki na co dzień również możesz zacząć przyzwyczajać już teraz – powoli i stopniowo.

Na koniec najważniejsze: nie oczekuj, że pies będzie w 100% wyluzowany. Środkami farmakologicznymi ŁAGODZIMY lęk, nie zawsze udaje się znieść go zupełnie. Nawet pod wpływem leków pies ma prawo wyglądać na zdezorientowanego i szukać sobie schronienia np. pod biurkiem lub w łazience. I zostaw go! Olej! To wbrew naszemu instynktowi, ale tak jest najlepiej! Z naszej perspektywy gdy pies się boi to chcesz go przytulić, poklepać i uspokoić. Z perspektywy psa cały ten wieczór jest niestandardowy i inny niż zwykle – TY musisz być stałym punktem odniesienia i zachowywać się jak najbardziej zwyczajnie. Twój spokój mu się udziela! Twoje panikowanie i „uspokajanie na siłę” niestety też.

Jeśli opiekun cały czas głaszcze, poklepuje, wchodzi pod stół (jak pani na plakacie) lub zamyka się w łazience razem z psem i przykrywa kocem to z punktu widzenia psa może oznaczać, że opiekun też się boi. A jak opiekun się boi to już koniec świata!

Aha! Są jeszcze koty! Boją się mniej spektakularnie niż psy, ale dla nich ten wieczór też jest stresem. Je też można zabezpieczyć przeciwlękowo.

24/10/2024

Stop hejtowi !
Niestety nie mogę być obojętna na hejt, który pojawił się pod naszym poniedziałkowym postem.
Wiem, że polemika z hejterami jest z góry skazana na przegraną, pomimo tego pragnę wyrazić stanowczy sprzeciw wobec wszelkiej przemocy (w tym wobec hejtu).
Mam ogromna potrzebę, po 12 latach pracy w zawodzie, zabrać głos i uświadomić WAS, że ten hejt znacząco wpływa na odejścia bardzo dobrych i oddanych zawodowi lekarzy weterynarii oraz techników. Przyczynia się do wzrostu samobójstw w tych grupach zawodowych.
Dlaczego w tych "paskudnych" czasach wolimy siać nienawiść, krytykować, gnębić wypominać niedociągnięcia czy czyjeś deficyty zamiast pochwalić pocieszyć nauczyć, pomóc a nawet przytulić.
Świat jest pełen nienawiści. - TYLKO PO CO ?!
Specyfika zawodu lekarza weterynarii jest bardzo różnorodna.
Jako lekarz pierwszego kontaktu byłam nie tylko lekarzem psa czy kota, a niejednokrotnie stawałam się powiernikiem jego opiekuna.
W schronisku widziałam niejednokrotnie okrucieństwo ludzkie w stosunku do naszych braci mniejszych. Wykonywałam dziennie kilka sterylizacji aborcyjnych i usypiałam liczne ślepe mioty.
Wszystko zgodnie z obowiązującym prawem. Jednak za każdym razem narastała we mnie pogarda dla ludzi odpowiedzialnych za tą bezdomność i krzywdy zwierząt. Czułam się jak kat. Moimi rękoma wykonywana była egzekucja, bo komuś wcześniej zabrakło pomyślunku (oby tylko pomyślunku).
Byłam ofiarą wielomiesięcznego stalkingu, bo opiekun zwierzęcia nie podjął wystarczająco wcześnie działań a kiedy stawił się w przychodni było już za późno. Pies odszedł. Rozumiem jego ból, ale nie możemy być workami treningowymi do wyładowania swoich emocji (to często ma miejsce).
Na szczęście doświadczyłam również słów DZIĘKUJĘ . Doświadczyłam uśmiechu, zrozumienia i wsparcia w dążeniu do coraz większej wiedzy i wypracowania dystansu do trudów pracy.
Pragnę bardzo podziękować moim pacjentom i ich opiekunom. Mam ogromne szczęście pracować, w znaczącej większości, z ludźmi o wysokiej wrażliwości i wielkiej empatii. Dzięki WAM dalej pracuje i nie poddaję się codziennie mierząc się z trudami tego pięknego zawodu.
Apeluję ! Nie oceniaj !
- Dopóki nie będziesz tu ze mną w gabinecie podawać chusteczki zapłakanym opiekunom, bo możliwości medycyny weterynaryjnej się skończyły.
- Dopóki nie będziesz ze mną usypiał kolejnego ślepego miotu. Trzymał drobinkę w dłoni i czuł jej gasnące bicie serca.
- Dopóki nie musisz własnoręcznie wykonać sterylizacji aborcyjnej i obserwować jak ustają ruchy nienarodzonych istot.
- Dopóki nie musisz wykonać zastrzyku, żeby usłyszeć ostatni oddech psa i szloch całej rodziny, która trzyma go za łapki.
Nikt, kto nie pracuje w naszym pięknym zawodzie lub nie jest lekarzem z powołania nie będzie wiedział z jakimi emocjami i z jakim trudem mierzymy się na co dzień.
Nie hejtuj, proszę.
lek. wet. Małgorzata Partyka

21/10/2024

Powiększyła nam się kocia rodzina!
Do Przychodni trafiła kotka Nala, która wymagała pomocy przy skomplikowanym porodzie.
Lek. wet Małgorzata Partyka przeprowadziła zabieg cesarskiego cięcia i przywitaliśmy 4 zdrowe kotki!
Za dwa miesiące przynajmniej dwa z nich będą gotowe do adopcji. Mniej więcej na początek Nowego Roku.
Dlatego zamiast „nowy rok, nowy ja” (nie oszukujmy się!) proponujemy „nowy rok, nowy kot”
Czekamy na Wasze zgłoszenia, albo chociaż propozycje kocich imion 😉

17/10/2024

Jesteśmy dobrze przygotowani do pracy w długie, jesienne wieczory 🫣

01/10/2024

Dzisiaj (01.10) około godziny 18:00 znaleziono pieska przywiązanego do drzewa w lasku na Dąbrowie i przyprowadzono go do naszej przychodni.
Stan kliniczny dobry, niestety brak czipa.
Zguba na właściciela czeka w schronisku Ciapkowo.

19/09/2024

W weekendy nasza Przychodnia jest zamknięta. Nie zawsze oznacza to, że całkowicie odrywamy się wtedy od spraw zawodowych.

W ubiegły weekend nasi lekarze uczestniczyli w konferencjach i szkoleniach.

lek. wet. Małgorzata Partyka była w Kielcach na konferencji o chorobach przewlekłych małych zwierząt, a lek. wet. Rafał Wierzchowski w Krakowie na warsztatach ze stomatologii weterynaryjnej.

Regularne szkolenia pozwalają nam nadążać za błyskawicznie rozwijającą medycyną. Oprócz tego są też okazją do omówienia i konsultacji naszych przypadków w szerszym gronie specjalistów. Tym razem również tak było, a za nieocenioną pomoc merytoryczną chcielibyśmy podziękować Pani doktor Sylwii Lew-Kojrys oraz doktorom Marcinowi Wrzoskowi oraz Sebastianowi Słodkiemu.

05/09/2024

Atopia.

Nie da się jej wyleczyć, ale można całkiem komfortowo z nią żyć. Może swędzieć nie do wytrzymania lub przebiegać W MIARĘ bezobjawowo. Wszystko zależy od przestrzegania lub nieprzestrzegania kilku prostych zasad. Ogromna w tym rola właścicieli psów, dlatego „kącik świadomego opiekuna” zaczynamy od atopowego zapalenia skóry (AZS). To od Was drodzy Opiekunowie zależy czy będzie swędziało czy nie!

W medycznej definicji atopia jest wrodzoną predyspozycją do nadwrażliwości typu wczesnego. Co to znaczy? Organizm w odpowiedzi na alergeny (głownie wziewne) produkuje przeciwciała klasy IgE, co wywołuje miejscowy stan zapalny. Problem w tym, że odpowiedź organizmu jest źle dopasowana do skali problemu. Układ immunologiczny szasta przeciwciałami w ogromnej ilości wywołując zapalenie skóry, a później uwalnia jeszcze więcej przeciwciał, tak na wszelki wypadek.

W efekcie obserwujemy uporczywe drapanie prowadzące do samouszkodzeń, bo skóra strasznie swędzi. Dodatkowo pojawia się zapalenie i rumień małżowin usznych i kanałów słuchowych („trzepanie” uszami); symetryczne zaczerwienienia skóry pyszczka; zapalenie przestrzeni międzypalcowych i grzbietowej części kończyn przednich (pododermatitis). Obustronne nawracające zapalenie spojówek i zapalenie odbytu („saneczkowanie”).

Co robić panie doktorze?!

W pierwszej kolejności musimy przerwać błędne koło świądu – znamy to dobrze na przykładzie naszej skóry swędzącej od komarów lub pokrzyw – swędzi więc drapiemy, a jak drapiemy to swędzi jeszcze bardziej. Żeby przerwać świąd stosujemy leki. Sterydowe lub niesterydowe lub inne modulatory układu odpornościowego. Grunt, żeby było skutecznie! W lekach sterydowych nie ma nic złego, są świetne i skuteczne! Po prostu nie chcemy z nimi przesadzać.

Na dłuższą metę nie chcemy jednak stosować leków, bo mamy świadomość, że z atopią będziemy mieć do czynienia już do końca życia.

Sposobami na nie lekowe pozbycie się świądu jest wzmacnianie tzw. bariery skórnej oraz podnoszenie „progu świądowego”. Innymi słowy wzmacniamy skórę od środka – najlepiej za pomocą wielonienasyconych kwasów tłuszczowych podawanych przez minimum 8 tygodni; stosujemy hipoalergiczną dietę (np. z hydrolizowanym białkiem). Pozbywamy się z otoczenia wszystkiego co może wywołać świąd:

🕷️ kurz z roztoczami (poprzez częste sprzątanie),

🪱 e**o i endo pasożyty (odrobaczanie, preparaty na pchły i kleszcze)

🛁 częste kąpiele (szampony hipoalergiczne!) pozwalają pozbyć się alergenów z sierści i dodatkowo uniknąć przesuszenia skóry

🛁 kąpiele pomagają też okiełznać zespół keratołojotokowy, często powiązany z atopią (przetłuszczona skóra w wyniku zwiększonej produkcji łoju).

Lista spraw do zapamiętania jest długa, ale warto być tutaj konsekwentnym à przestrzeganie wyżej wymienionych zasad pozwala zlikwidować, lub znacznie ograniczyć świąd u 80% atopików!

W idealnym świecie warto jeszcze przeprowadzić testy alergiczne, żeby wiedzieć konkretnie jakich alergenów najbardziej unikać, a następnie wdrożyć immunoterapię swoistą, czyli tak zwane „odczulanie”.

Na koniec jeszcze przestroga: atopia nie wybacza błędów. Czasami wystarczy jedno tarzanko w pokrzywach lub suszone świńskie ucho i cały misterny plan… zaczynamy od początku.

29/08/2024

Yoreczek, czyli wielkie ego upakowane w malutkim ciałku. Niektórzy mówią, że określenie „mały, ale wariat” zostało stworzone specjalnie na potrzeby tej rasy.

Nic dziwnego! Niepozorny York ma geny zawodowego zabijaki, a w rodowodowym CV między innymi lisie nory i walki ze szczurami w kopalniach węgla. Jest w końcu terierem, a to zobowiązuje! Kategoria wagowa jest tutaj mniej istotna, liczy się charakter!

Teriery to grupa psów zaliczanych do norowców, a Yorkshire należy do jej odmiany niskonożnej, miniaturowej. Rasa ta została wyhodowana w dziewiętnastym wieku w hrabstwie Yorkshire w północnej Anglii. Małe gabaryty i krótkie nóżki + odwaga i upór to idealny zestaw cech potrzebnych do wypłaszania zwierzyny z nor, a także do pozbywania się myszy i szczurów z rzemieślniczych domów.

Nadal uważasz, że trzeba brać go na rączki, gdy na horyzoncie pojawia się inny piesek? Nie sądzę!

W naszej przychodni Yoreczki są stałymi bywalcami. Po pierwsze dlatego, że to jedna z najczęściej hodowanych ras psów w Polsce, więc po prostu, statystycznie jest ich dużo.

Z medycznego punktu widzenia są predysponowane do kilku zestawów przypadłości:

Po pierwsze jako pacjent stomatologiczny u którego często pomagamy w pozbyciu się zębów mlecznych. Z wiekiem natomiast zauważamy, jak u wszystkich ras miniaturowych, zwiększoną tendencję do odkładania się kamienia nazębnego (pamiętaj, że psie zęby można myć! Podpowiemy jak).

Yorkshire jest też częstym pacjentem ortopedycznym. Jego kości nie są tak twarde jak charakter i niestety porusza się dużo poniżej linii wzroku swoich opiekunów przez co często jest ofiarą urazów i złamań. Dodatkowo zdarzają się u niego nawykowe zwichnięcia rzepki oraz problemy z biodrami.

Wrodzone zespolenia wrotno-oboczne i wnętrostwo również zdarzają się u Yorków częściej niż u innych.

Decydując się na psa tej rasy warto skorzystać ze sprawdzonej hodowli – ograniczamy w ten sposób ryzyko chorób genetycznych i wad wrodzonych.

Aha! Jeszcze jedno! Dorosłe osobniki ważą do 3,5 kg. A nie 9… pamiętajcie, że droga do serca wiedzie nie tylko przez żołądek (wiemy, bo znamy się na anatomii) 😉

Był to pierwszy wpis z nadchodzącej serii w której będziemy Wam przybliżać sylwetki naszych najczęstszych pacjentów. Który następny? Czekamy na Wasze sugestie. A tematy takie jak nawykowe zwichnięcia rzepki i zespolenia wrotno-oboczne omówimy już w najbliższym czasie.

28/08/2024

Uwaga! Specjalistyczna Przychodnia bawi i uczy!

Planujemy wprowadzić więcej życia na naszej stronie Facebookowej i jednocześnie zamieszczać tu treści, które będą wartościowe dla opiekunów i sympatyków zwierząt.

Przesłanie ma być interesujące, ale ma też edukować. W końcu w opiece nad Waszymi czworonogami gramy do tej samej bramki, więc im bardziej świadomi opiekunowie, tym lepsza współpraca z lekarzami (i tym energiczniej merdają ogonki szczęśliwych pacjentów).

Dla zachowania porządku i ułatwienia wyszukiwania interesujących Was treści, do wszystkich wpisów od teraz dołączone będą hasztagi:

– informacje o rodzajach wykonywanych zabiegów z wyjaśnieniem jak się je wykonuje, po co się je wykonuje (!) i czego spodziewać się w pierwszych dniach i tygodniach po zabiegu. Oraz oczywiście jak zająć się pacjentem w domu.

– omówienie najpopularniejszych ras psów i kotów – historia ich powstania, cechy charakterystyczne, pierwotne wykorzystanie a także blaski i cienie ich anatomii i genetyki (czyli czego można się po nich spodziewać z weterynaryjnego punktu widzenia)

– nadczynność tarczycy? Czyli właściwie co? Kardiomiopatia? Co to dokładnie oznacza? Tutaj będziemy w prostych, żołnierskich słowach tłumaczyć najczęstsze problemy zdrowotne psów i kotów.

– co się dzieje za zamkniętymi drzwiami poczekalni. W naszym zawodzie nie brakuje emocji, a wszystkie one muszą mieć swoje ujście. Bywa smutno, nawet bardzo. Na szczęcie bywa też bardzo wesoło. Stanowimy fajny, zgrany zespół. Czasami chcielibyśmy się tym pochwalić! Pod tym hasztagiem znajdziesz ciekawostki z życia naszego szpitala.

– o stomatologii weterynaryjnej. Dbanie o zdrowy uśmiech naszych pupili jest jednym z naszych priorytetów.

– jesteś tym co jesz, czyli dietetyka i żywienie.

#... – no właśnie! Na koniec prośba do Was, obserwatorów naszej strony. Jakie jeszcze tematy powinniśmy tutaj poruszać? Co Was interesuje lub jaki temat budzi Wasze wątpliwości? Tematami poruszonymi w komentarzach zajmiemy się w pierwszej kolejności.

11/04/2024

Smycz jak spaghetti

Dumna bohaterka dzisiejszego postu jest Melisa, która bez gryzienia była wstanie połknąć 60cm kawałek smyczy😀

Dzięki swojej łapczywosci konieczna była interwencja doktora Adriana.

W komentarzu jak zwykle zamieszczamy film z gastroskopii.