Pembdrive - FCI hodowla psów rasowych

19/08/2024

Zmarł Alain Delon. Wielki aktor i dobry człowiek.
Warto przypomnieć o jego wielkiej miłości.

12/08/2024

Wczoraj nasza hodowla obchodziła 15 urodziny.
11 VIII 2009 roku urodziły się szczeniaczki z miotu "A".

03/08/2024

Smutno mi... ale jednak na stronie moich piesków udostępnię fragment "Kwiatów Polskich" Tuwima:

Julian Tuwim
Odezwa do psów

"I wy, warszawskie psy, w dniu kary
Psi obowiązek swój spełnijcie,
Zwyjcie się wszystkie i zbiegnijcie
Straszliwe pomścić swe ofiary.
Za psy bombami rozszarpane,
Za zmarłe pod strzaskanym domem,
Za te, co wyły nad swym panem,
Drapiąc mu ręce nieruchome;
Za te, co wdziękiem beznadziejnym
Łasiły się do nieboszczyków,
Za śmierć szczeniaczków, co w piwnicy
Jeszcze bawiły się w koszyku,
Za biegające rozpaczliwie,
Pozostawione po mieszkaniach,
W dymie duszące się, półżywe,
Pamiętajcie o swych paniach,
Za nastroszone, za wierzące,
Że człowiek wróci, bo pies czeka!
I tak w pozycji czekającej
Siadł ufny pies na grób człowieka:
Za wzrok błagalny, przerażony
Tumultem, trzaskiem, pożarami,
Za psy, co same pazurami
W ogrodach ryły sobie schrony –
Za wszystkie męki i niedole,
Właśnie i tych, co was kochali
Wśród wspólnych ścian i wśród rozwalin,
Zwyjcie się, bracia, na Psie Pole!
Niechaj w was wściekłe piany wzbiorą
I hurmem w trop zdyszaną sforą,
W trop, kiedy z Polski będą dymać
I tylko pludry w garści trzymać!
O cegły gruzów kły wyostrzcie
I o zbielałe ludzkie koście,
A gdy ich dopadniecie, - skoczcie
Do grdyk, brytany, do gardzieli!
Ostremi kłami wgryźć się, szarpnąć,
By nie zdążyli, hycle, harknąć!
Do grdyk, wilczyce! A pazury
W ślepia, by nawet nie mrugnęli!
A powalonych niech opadną
Wojska pomniejszych psów – mścicieli,
Niech ich poszarpią na kawały,
Żeby i matki nie wiedziały,
Gdzie szukać rozwłóczonych cząstek…
Bo nasze też nie znajdowały
Główek swych dzieci, nóżek, piąstek…"

01/07/2024

Na dzień psa.

Dawno, dawno temu w diecezji liońskiej, w posiadłości lorda Villars, był zamek, którego pan miał maleńkiego synka. Pewnego razu ów rycerz i jego małżonka musieli wyjść z zamku, podobnie też uczyniła niedbała niańka, której opiece powierzono dziecko. W komnacie został jedynie chart właściciela zamku. Kiedy niańka wróciła, zobaczyła, że kołyska, podłoga i pysk psa są równo pokryte krwią. Zaczęła się wydzierać, a wówczas do komnaty przybiegła matka i też natychmiast zaczęła zawodzić, że pies pożarł jej synka. Ich płacze zwabiły na koniec rycerza, który na widok owego nieszczęścia dobył miecza i niezwłocznie zabił charta.

Kiedy jednak rozpatrzyli się bliżej, dostrzegli, że dziecko śpi słodko pod zakrwawionymi narzutkami, a pod kołyską spoczywa truchło ogromnego węża, które dzielny chart zagryzł, broniąc dziecka.

Na psach da się polegać. Na ludziach, niestety, nie.

Żałując głęboko i poniewczasie, iż zabili równie wierne, jak i użyteczne zwierzę, wrzucili charta do studni naprzeciw wejścia do zamku i zasypali ją kamieniami, a wokół zasadzili drzewa na pamiątkę owego wydarzenia. Później z woli boskiej zamek został zniszczony, posiadłość obróciła się w pustkowie, zaś mieszkańcy ją opuścili. Jednakowoż wieśniacy, słysząc o postępku psa i o tym, jak został zabity, czcili go jako męczennika i modlili się do niego, kiedy byli chorzy lub w jakiej innej potrzebie – zaś nade wszystko niewiasty prosiły go o pomoc dla słabych i chorych dzieci.

Z okazji Dnia Psa poznajcie bowiem Guineforta. Czyli Świętego Psa.

Opowieść o świętym Guineforcie w XIII wieku zrelacjonował z oburzeniem dominikanin Stefan z Bourbon (wraz ze szczegółami uzdrawiających praktyk, które wieśniaczki z Dombes miały zwyczaj odprawiać w pobliżu studni i lasu, a które skrupulatnie pomijam, aby nie mieć na sumieniu jakiegoś słabującego oseska). Był jednym z pierwszych dominikańskich inkwizytorów, zwalczał herezję waldensów, a kult czworonoga z Dombes uznał za bluźnierstwo, przesąd i przykład diabelskich praktyk. W słusznym oburzeniu postanowił wykrzewić zabobon. Kości psa wykopano i spalono. Spalono też las, który otaczał studnię, zaś wieśniakom zakazano dalszych pielgrzymek do świętego Guineforta pod groźbą konfiskaty majątku, jeśli powrócą do dawnych błędów.

Stefan z Bourbon raczej nie wiedział, że legenda o bohaterskim zwierzęciu ratującym dziecko i zamordowanym przez niewdzięcznym rodziców krążyła po świecie na długo przed powołaniem zakonu dominikanów. Bardzo podobną znajdziemy bowiem w Pańchatantrze (VI wiek p.n.e.), z tym, że tutaj zamiast psa występuje ichneumon, inną u Pauzaniasza (II wiek n.e.). Może więc opowieść wieśniaków z Dombes jest odpryskiem jakiejś pradawnej tradycji, której korzenie sięgają wspólnego dziedzictwa indoeuropejskiego, albo antyczna anegdota w jakiś sposób wychynęła z kodeksów i została przygarnięta przez niepiśmienną kulturę ludową w Dombes, lub, by następnie spleść się z chrześcijańską legendą o świętym Guineforcie.

Który co do zasady nie był psem, tylko ludzkim męczennikiem za wiarę. Poza Dombes oczywiście.

Zgodnie z żywotem spisanym pomiędzy VIII i XII wiekiem, święty Guinefort za Dioklecjana i Maksymiliana, w czasach prześladowań chrześcijan, musiał opuścić rodzinną Irlandię. Wraz z dwiema siostrami i bratem wyruszył na wygnanie, ale nie zaprzestał głoszenia swojej wiary. Utraciwszy po drodze rodzeństwo, wymordowane przez pogan, dotarł w okolicach Mediolanu, gdzie został pojmany przez miejscowego władcę i skazany na śmierć. Przed egzekucją oprawcy kamienowali go, bili żelaznymi prętami, na końcu zaś naszpikowali strzałami niczym jeża. Kiedy odeszli, Guinefort zdołał się jakoś podnieść i mimo ran zawędrował aż do Pawii, gdzie pewien chrześcijanin zabrał go do domu. I tam nasz męczennik zmarł.

Legenda o świętym Guineforcie – tym zamordowanym przez pogan – mogła krążyć wśród wieśniaków z Dombes, zapewne upowszechniona przez mnichów z Cluny. Naukowcy dopatrują się także całej gamy brzmieniowych i znaczeniowych podobieństw pomiędzy obiema historiami, lecz są to jedynie hipotezy.

Ale kiedy w roku 1826, niemal 600 lat po wizycie Stefana, do parafii zawitał kolejny ksiądz, zapoznawszy się nieco z nową owczarnią, ze zgrozą napisał w liście do biskupa: Tutejsi ludzie z dawien dawna mają zwyczaj odwiedzać las ku czci świętego Guineforta. Matki z chorymi dziećmi przybywają z daleka i bliska, te, które mają gorączkę, przychodzą również i zasupłują lub wiążą niewielką gałązkę...

Jak widać, nawet inkwizycja nie uporała się ze Świętym Psem.

21/06/2024

ORO Famiglia Della Regina Championką Polski Młodzieży.

26/05/2024

Hej dorosłe szczeniaczki!
O Mamuśce pamiętałyście?

24/04/2024

5 lat temu odszedł Skocik.
O 17,55.

24/04/2024

https://www.facebook.com/share/p/Q7HPv2Lc2psRvvDG/

This is the first memorial statue to the late Queen. It was unveiled yesterday at Oakham, Rutland on what would have been her 98th birthday.
Image-Mail Online

22/04/2024

20.04.24
BOB dla ORO
Krajowa Wystawa Psów Rasowych Moszna

21/04/2024

Dziękujemy za miłe spotkanie w Mosznej!

21/04/2024

Drugi dzień w Mosznej.

20/04/2024

To był nasz dzień.
ORO FAMIGLIA DELLA REGINA
- nowy młodzieżowy champion Polski

08/04/2024

Kaźmierz 7 IV 24

26/03/2024

Wikula

22/03/2024

Dokąd idą psy, gdy odchodzą?
No bo jeśli nie idą do nieba,
to przepraszam Cię, Panie Boże,
mnie tam także iść nie potrzeba.
Ja poproszę na inny przystanek
tam gdzie m***a stado ogonów.
Zrezygnuję z anielskich chórów
tudzież innych nagród nieboskłonu.
W moim niebie będą miękkie sierści,
nosy, łapy, ogony i kły.
W moim niebie będę znowu głaskać
moje wszystkie pożegnane psy.

Barbara Borzymowska
foto via Pinterest

10/03/2024

W Lesie Zakrzewskim

01/03/2024

Wiki i Serek w spa

25/02/2024

Zaczyna się moja nowa przygoda.
Trzymajcie kciuki.
ORO.

10/01/2024

Oro Famiglia Della Regina