Sklep Fafik v2.0 to kontynuacja poprzedniego funpage na facebook.pl
13/02/2025
Niedawno opisywałem historię, jak pseudo-aktywistka "pomyliła" wiórki buraczane z trutką na szczury tym samym rozpętując aferę wokół niesłusznie oskarżanych pracowników schroniska. I ten wpis został bardzo pozytywnie przyjęty. Odzywali się mieszkańcy tamtejszych okolic, że nie mieli pojęcia o sytuacji, że naiwnie wierzyli w bzdury produkowane przez fundacyjnych działaczy. Pisali też radni, że to skandal i trzeba ukrócić bezpodstawne oskarżenia wobec schroniska.
Na chwilę sytuacja się uspokoiła. Ale tylko na chwilę. Bo tym razem do kolportowania kłamstw zaprzęgnięto program "magazyn ekspresu reporterów". I żeby nie było, ja w sumie jestem fanem tego cyklu reportaży. Mają na koncie setki, jeśli nie tysiące, bardzo potrzebnych materiałów. No ale... przedstawiono "reporterom" cały szereg dokumentów, wyników kontroli, kontekstów, odpowiedzi na aktywistyczne wątpliwości, oprowadzono "reporterów" po schronisku i przesłano im oświadczenie z prośbą o jego publikację w swoim materiale. Wiecie ile z tego pokazano? Otóż równe zero.
Więc trochę uzupełnię ich czystą wodę tefałpe w stanie likwidacji:
---
W reportażu, którego autorką jest Redaktor Justyna Andersz-Rychter pojawiają się następujące sceny:
1. Pani Aktywistka pokazuje zdjęcia poranionego psa. W głowie widza rodzi się obraz katowanych przez złego człowieka zwierząt. Zabieg tak samo celowy, jak i cyniczny.
Bo o czym telewizyjni magicy nie wspominają, to że zdjęcia pochodzą sprzed 5 lat. Wtedy też do schroniska trafiło kilkadziesiąt prawie-dzikich psów (chów wsobny, zbieractwo) i doszło do jednego, ciężkiego pogryzienia. Coś, co mogło wydarzyć się w dosłownie każdym schronisku, szczególnie przy takim napływie trudnych w obsłudze zwierząt.
W ciągu 5 lat w schronisku zmieniło się niemal wszystko. Ludzie, procedury, infrastruktura i co tam jeszcze można wymienić. Już sam fakt, że ktoś musi tak głęboko szukać w teczkach jakiegoś kwitu jest dość wymowny. No ale o tym nie warto wspominać, bo przecież nie chodzi o prawdę, a jedynie o sztuczne skandalizowanie...
2. Pan Radna punktuje, że chyba są jakieś nieprawidłowości w finansach. Bo na karmę dla zwierząt przeznaczono jedynie 2 procent środków gminnych. Skandal! Do tego jeszcze dużo pieniędzy trafia na wynagrodzenia.
Aktywistyczna propaganda z kolei pomija, że akurat karma kupowana jest z funduszy zbieranych przez Stowarzyszenie założone dla wsparcia schroniska. Ludzie oddają swój zwrot z podatku lub przekazują fizycznie karmę i dzięki temu nie trzeba środków gminnych na to przeznaczać. Skoro zwierzęta nie chorują, nie mają problemów żołądkowych, nie są za chude ani za grube, to po co ktoś miałby zmieniać sposób ich żywienia? Chyba tylko po to, aby zadowolić Panią Radną, której ewidentnie nie podoba się, że ktokolwiek wspiera schronisko.
Sprawa wynagrodzeń jest jeszcze prostsza. Wielu pracowników = dużo, łącznie, wynagrodzeń. Pewnie można by zatrudnić ludzi w kryzysie bezdomności lub na innym życiowym zakręcie, jak ma to miejsce w kilku organizacjach ochrony zwierząt, ale to chyba pozytywne, że schronisko chce mieć wykwalifikowaną i dobrze opłacaną kadrę?
Bo jak na razie to działalność Pani Radnej, Aktywistów i teraz medialnych kurtyzan sprowadza się do tego, żeby obrzydzić ludziom pracę w schronisku. Może jak się zwolnią to sytuacja będzie na tyle zła, że nie będą musieli szukać zdjęć sprzed 5 lat...
3. Pani Aktywistka mówi o układzie. Bo wszędzie tam gdzie ona się pojawia jest jakiś układ. Urzędy gmin, komisariaty policji, prokuratury, powiatowe i wojewódzkie inspektoraty weterynarii a zapewne i proboszcz- wszyscy tkwią w układzie wszędzie tam, gdzie ta konkretna działaczka próbuje kogoś zaszczuć. Statystycznie nierealne, ale hej, kto jej zabroni kłamać?
W tym konkretnym przypadku układ polega na tym, że dziesiątki drobiazgowych i niezapowiedzianych kontroli nie wykazały nieprawidłowości. Ministerstwo odpowiadając na interpelację poselską mówi wprost, że wszystkie zarzuty Fundacji Mondo Cane okazały się nieprawdziwe. Pozytywną opinię wystawia powiatowy inspektorat weterynarii, wojewódzki inspektorat weterynarii i wszystkie współpracujące ze schroniskiem gminy. Nocne najazdy nie wykazały niczego negatywnego. Policja, prokuratura i sąd odrzucają kolejne wymysły aktywistów. Wniosek? No oczywisty. Brak dowodów to dowód na jakiś spisek. Przynajmniej w schizofrenicznym pojmowaniu świata przez Panią Aktywistkę.
Co zabawne, ta sama Pani Aktywistka wcześniej korespondowała z Ministrem Ziobro, w sprawie innego schroniska. Niedawno wystąpiła u Ministra Bodnara, w sprawie różnych schronisk. Publicznie chwali się znajomościami w Prokuraturze Krajowej. Ale to się nie liczy. "Układy" są tylko tam, gdzie jej kłamstwa nie wytrzymują zderzenia z faktami. (czyli praktycznie wszędzie).
4. Przez niemal cały reportaż pojawiają się niedomówienia i pytania retoryczne mające wywołać u widza takie "oho, coś jest na rzeczy". Problem w tym, że odpowiedzi zostały już wcześniej udzielone o czym wiedziały wszystkie gwiazdy szklanego ekranu. Tylko im się to nie zmieściło w materiale, albo zwyczajnie nie pasowało w narrację.
I tym sposobem dowiadujemy się, że "istnieje prawdopodobieństwo, że psy nie są znakowane". Tyle, że są. Każdy pies ma chipa. Albo "być może tych psów tam nie ma". Tyle, że są. Potwierdzono to podczas wielokrotnych i drobiazgowych kontroli, w części z nich oszczercy sami brali udział. "Ciekawe czym są te psy karmione" - rzuca pytaniem w eter Pani Radna. U widza powstaje myśl, że może nie są karmione a przynajmniej jest to robione źle. Tylko wtedy co? W czarodziejski sposób żywią się światłem, a przy okazji nie chorują z powodu złego żywienia?
Aż dziwne, że nie wspomniano o perle w aktywistycznej koronie, czyli akcji, gdy wysłannicy fundacji odkryli podawanie psom trutki na szczury. Wtedy całą noc trwało przeszukanie schroniska, pobrano próbki dosłownie wszystkiego, a ostatecznie okazało się, że jakaś dziunia nazwała wiórki buraczane ową "trutką". Ale o tym też nie wspomniano w reportażu. Również się nie zmieściło.
5. Z jednej strony oczekujemy, że gminy będą budowały swoje lokalne schroniska, zamiast korzystać z usług komercyjnych molochów. I że będą je finansować w godny sposób. A kiedy tylko się to udaje i kilka gmin wspólnie postanawia zrealizować taki projekt, to czekają je lata nieustannej nagonki, setki donosów, regularne próby dezorganizowania pracy i, jak w tym wypadku, szereg ordynarnych kłamstw w telewizji publicznej.
Mamy schronisko z dobrymi warunkami dla zwierząt, możemy je do woli kontrolować, ale aktywistom się nie podoba, że budżet za duży. Jednocześnie ci sami aktywiści mają budżet ok. miliona złotych, tylko zwierząt będących pod ich opieką nie możemy sprawdzić w żaden sposób.
Bo nie wiadomo gdzie one przebywają, bo nikt nie ma listy tych "hotelików" prowadzonych przez nie powiem kogo. Bo jak tylko ktoś publicznie podniesie jakiś zarzut wobec aktywistów, to zacznie się lament, że oto "lawina hejtu na nich spadła". Ale na pracowników i wolontariuszy schroniska to już pluć można do woli...
A nie, czekaj, pomyliłbym się. Kilka psów przekazanych pod opiekę aktywistów jednak faktycznie odnalazło się w miejscu podlegającym rutynowej, urzędowej kontroli. Tylko to miejsce to poznański ogród zoologiczny.
---
Schemat niszczenia lub przejmowania schronisk w Polsce pozostaje od lat niezmienny. W sumie można napisać poradnik dla pseudo-aktywistów udających obrońców zwierząt jak sprawnie przeprowadzić manewr pogrążenia nielubianej przez siebie jednostki.
Najpierw trzeba odebrać schronisku wsparcie ludzi. Niech będą przekonani, że sąsiadują z miejscem złym dla zwierząt. Mordownią, katownią, umieralnią. Wtedy nie będą stawać w obronie takiego miejsca. Choćby sami byli tam wielokrotnie i nie widzieli niczego złego.
Następnie trzeba zasypać schronisko wnioskami, donosami i kontrolami, tak aby zdezorganizować jego pracę. Mniej czasu dla zwierząt automatycznie spowoduje pogorszenie ich warunków, obniży ilość adopcji i nie tylko.
No i na koniec, niczym zatruta śliwka na przeterminowanym torcie, wchodzi telewizja. Bo wtedy już nikt nie ma siły kolejny raz odbijać tych samych bzdurnych zarzutów. Bo racjonalny człowiek na którymś etapie uznaje, że przecież nie warto kolejny rok kopać się z koniem i może łatwiej odpuścić.
Później jeszcze tylko najazd z prokuraturą (skoro nawet w telewizji o tym mówią, to odpowiedni kwit z prokuratury będzie formalnością), podczas którego koleżanka "biegła sądowa" znajdzie jednego starego psa. Takiego, który i może ma opiekę weterynaryjną, ale już nie wygląda jak milion dolarów. I gotowe, mamy to. Można zastąpić zarząd schroniska swoimi koleżankami lub zlikwidować całość.
Od tej pory wszystko będzie bajecznie, bo pieniążki będą trafiały tam gdzie trzeba. I proszę nie pytać jaka z tego będzie korzyść dla schroniskowego Burka, bo nie będzie żadnej. To tylko petbiznes.
---
Ponoć tradycyjne media umierają. Coraz szybciej zastępuje je Internet, gdzie nie trzeba mieć w telefonie numeru telefonu do etatowej Pani Redaktor od spraw promocji petbiznesu, żeby pomogła coś "nagłośnić". Tutaj można wesprzeć moje, alternatywne, przesadnie skromne medium:
https://suppi.pl/czarnalistapro
A jeżeli nawet z bardzo rzetelnego programu reporterskiego można zrobić aktywistyczny rynsztok, to te tradycyjne media nie powinny umierać. Powinny zdychać.
