03/05/2024
🇬🇧 Demonstrations and practical sessions: a profession in its own right.
Giving demonstrations with horses, guiding people and horses in front of an audience. It gives participants the chance to literally go from theory to practice. Indispensable but also a profession in its own right, in which you have to make flying hours. Some things that are different, for example, than when you are working with your own horse or with your lesson clients, is:
- That you do not yet know the horse at the demonstration or workshop in question and have not established a relationship with him
- You don't know the location, you don't know, for example, what environmental sounds are there or other stimuli that the horse may react to
- Usually the horse in agony is not used to a large group of people watching. (I as a speaker had to get used to this for myself, by the way.)
- Since you haven't worked with the horse yet, you can't fall back on previous experiences you had with him. You try to see on the spot what gets best with him and the owner and build on the spot from there. That's natural, but in the beginning I found that exciting. What if the paying public wants to see big strides, but the horse can only do smaller exercises well?
What do I take as a guide myself?
- I invite those horses that are stabled at the location or come here so frequently that they feel relaxed at the location.
- I naturally try to learn more about the horse. Where possible, I already walk up to the horses in the pasture, and get acquainted, so they have already experienced me.
- I also try to estimate the location and the stimuli involved.
- Whenever possible, I ask the trusted handler or owner to join the session. If the horse has separation anxiety, I make sure his buddy stays with him.
- I communicate with the group of spectators. I tell them what I see and why I make certain choices.
During the demonstration or lessons, this requires quick switching and thinking. Relying on your own skill and experience.
You make choices on the spot, instead of taking the time to predict and prepare all the facets you can think of.
I want to cover risk completely, of course. With the goal of being sharp with ten eyes in mind. How does the audience behave, does someone suddenly do something that startles the horse. Do horse and owner react differently because of the new and unfamiliar situation. And me, to what extent can I stay with myself?
One last principle I want to mention. The horse is always leading.
He is number one. I also always ask myself:
- What makes him feel or can feel safe right now
- What makes him feel comfortable
- What activity or activities suit him and give room for his internal motivation
- How do I make these exercises helpful to the horse and his owner
🇳🇱 Demonstraties en praktijksessies: een vak apart.
Demonstraties geven met paarden, mensen en paarden voor een publiek begeleiden. Het geeft deelnemers de kans om van de theorie letterlijk naar de praktijk te gaan. Onmisbaar maar ook een vak apart, waarin je vlieguren moet maken. Enkele zaken die bijvoorbeeld anders zijn, dan wanneer je met je eigen paard bezig bent of met je lesklanten, is:
• dat je het paard op de demonstratie of workshop in kwestie nog niet kent en geen relatie met hem hebt opgebouwd.
• Je kent de locatie niet, je weet bijvoorbeeld niet welke omgevingsgeluiden er zijn of andere stimuli waar het paard op kan reageren.
• Meestal is het paard in kwetie niet gewend aan een grote groep mensen die kijkt. (Ik als spreker moest hier voor mijzelf overigens ook aan wennen.)
• Omdat je nog niet met het paard hebt gewerkt, kun je niet terug vallen op eerdere ervaringen die je met hem had. Je probeert on the spot te kijken wat get best bij hem en de eigenaar past en bouwt ter plekke van daar uit voort.
Dat is natuurlijk vanzelfsprekend, maar in het begin vond ik dat spannend. Wat als het betalende publiek grote stappen wilt zien, maar het paard kan alleen kleinere oefeningen goed uitvoeren?
Wat neem ik zelf als leidraad?
• Ik nodig die paarden uit die gestald staan op de locatie of hier zo veelvuldig komen, dat ze zich ontspannen voelen op de locatie.
• Ik probeer uiteraard meer te weten te komen over het paard. Waar mogelijk loop ik al eens naar de paarden toe in de wei, en maak kennis, zodat ze mij al eens ervaren hebben.
• Ook probeer ik een inschatting te maken van de locatie en de prikkels die daarbij horen.
• Waar mogelijk vraag ik de vertrouwde handler of eigenaar om mee te doen met de sessie. Heeft het paard verlatingsangst, zorg ik dat zijn maatje bij hem blijft.
• Ik communiceer met de groep toeschouwers. Ik vertel hen wat ik zie en waarom ik bepaalde keuzes maak.
Tijdens de demonstratie of lessen vergt dit snel schakelen en denken. Vertrouwen op eigen kunde en ervaring.
Je maakt keuzes ter plekke, in plaats van de tijd te nemen alle facetten kunnen bedenken voorspellen en voor te bereiden.
Ik wil risico’s natuurlijk helemaal afdekken. Met als doel scherp te zijn met tien ogen in het achterhoofd. Hoe gedraagt het publiek zich, doet iemand ineens iets waar het paard van schrikt. Reageren paard en eigenaar anders door de nieuwe en onbekende situatie. En ik, in hoeverre kan ik bij mijzelf blijven?
Een laatste uitgangspunt dat ik wil benoemen. Het paard is altijd leiding gevend.
Hij staat op nummer 1. Ik vraag me ook altijd af:
• Wat maakt dat hij zich nu veilig voelt of kan voelen
• Wat maakt dat hij zich prettig voelt
• Welke activiteit of activiteiten passen bij hem en wekken zijn interne motivatie op
• Hoe maak ik dat deze oefeningen helpend zijn voor het paard en zijn eigenaar
