29/05/2024
Nederlandse tekst onderaan. ๐๐๐
๐ฌ๐ง Every morning when I drive my children to school I pass by meters and meters of orange-tinted borders surrounding lush green meadows. Every morning, it gives me a very uncomfortable feeling. I see these dead borders somehow as a reflection of our society. ๐๐ ๐ญ๐ก๐ข๐ฌ ๐ข๐ฌ ๐ก๐จ๐ฐ ๐ฐ๐ ๐ญ๐ซ๐๐๐ญ ๐จ๐ฎ๐ซ ๐๐จ๐ซ๐๐๐ซ๐ฌ ๐จ๐ง ๐ ๐ฆ๐ข๐๐ซ๐จ๐ฌ๐๐๐ฅ๐ ๐ฅ๐๐ฏ๐๐ฅ, ๐ฐ๐ก๐๐ญ ๐๐จ๐๐ฌ ๐ญ๐ก๐ข๐ฌ ๐ข๐ฆ๐ฉ๐ฅ๐ฒ ๐จ๐ง ๐ ๐ฆ๐๐๐ซ๐จ-๐ฅ๐๐ฏ๐๐ฅ ๐๐จ๐ซ ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ฌ๐จ๐๐ข๐๐ญ๐ฒ?
It's a mystery to me why people choose to kill a healthy, biodiverse border with poison. I understand farmers can't manually remove every single nettle or dandelion, so I'm not talking about farmers here. I'm addressing people like you and me, those who maintain a meadow for their horses or keep their property looking nice. What upsets you so much that you feel the need to kill every green thing that lives there?
๐๐๐ญ๐ฎ๐ซ๐ ๐๐๐ก๐จ๐ซ๐ฌ ๐ ๐ฏ๐๐๐ฎ๐ฎ๐ฆ. If we kill everything, do we really think that only the "good" plants will come back? Or, even better, that nothing will come back? Similarly, in society, if you eradicate everything, do you think only the good people will survive or return? That's a ridiculous notion. You'll create a toxic environment where only moss and certain fungi can thrive. How different are these small orange borders from an entire war-torn region? ๐๐๐ฏ๐ ๐ฆ๐๐ง๐ฒ ๐ฐ๐๐ซ๐ฌ ๐ข๐ง ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ก๐ข๐ฌ๐ญ๐จ๐ซ๐ฒ ๐๐ซ๐จ๐ฎ๐ ๐ก๐ญ ๐ฉ๐ซ๐จ๐ฌ๐ฉ๐๐ซ๐ข๐ญ๐ฒ ๐๐ง๐ ๐๐จ๐ซ๐ญ๐ฎ๐ง๐ ๐ญ๐จ ๐ญ๐ก๐ ๐๐จ๐ฆ๐ฆ๐จ๐ง ๐ฉ๐๐จ๐ฉ๐ฅ๐? I'm not talking about revolutions rooted in societal needs, but wars started because someone decided there were good and bad herbs, good and bad people. And even if you still think eradication is the best idea, donโt forget: โ๐ฅ๐๐๐ฏ๐ ๐จ๐ง๐ ๐ฐ๐จ๐ฅ๐ ๐๐ฅ๐ข๐ฏ๐ ๐๐ง๐ ๐ญ๐ก๐ ๐ฌ๐ก๐๐๐ฉ ๐ฐ๐ข๐ฅ๐ฅ ๐ง๐๐ฏ๐๐ซ ๐๐ ๐ฌ๐๐๐โ.
The whole eradication idea is flawed, both in your garden as in our society. Instead of eradicating everything with poison, wouldn't it be better to improve the living conditions for the "more desired" plants and discourage the less wanted ones? For example, if you don't like nettles, why donโt you just mow them and remove them regularly. This will impoverish the soil and benefit various wildflowers over nettles, which prefer rich soil. This will not eradicate the nettles, but they will become less numerous. They will bother you less because the nettles will be just one of the many plants in your flowering border.
There are so many options besides using broad-spectrum herbicides. But most importantly, why donโt you just accept their presence? ๐๐๐๐๐ฉ๐ญ ๐ข๐ญ, ๐๐๐๐ฅ ๐ฐ๐ข๐ญ๐ก ๐ข๐ญ, ๐ฅ๐ข๐ฏ๐ ๐ฐ๐ข๐ญ๐ก ๐ข๐ญ, ๐๐ง๐ ๐ฆ๐๐ค๐ ๐ญ๐ก๐ ๐๐๐ฌ๐ญ ๐จ๐ ๐ข๐ญ. ๐๐ข๐ฆ ๐๐จ๐ซ ๐ก๐๐๐ฅ๐ญ๐ก๐ฒ ๐๐ข๐จ๐๐ข๐ฏ๐๐ซ๐ฌ๐ข๐ญ๐ฒ ๐ซ๐๐ญ๐ก๐๐ซ ๐ญ๐ก๐๐ง ๐ ๐ฆ๐จ๐ง๐จ๐๐ฎ๐ฅ๐ญ๐ฎ๐ซ๐ ๐จ๐ ๐๐จ๐ซ๐ข๐ง๐ ๐ ๐ซ๐๐ฌ๐ฌ, ๐ฆ๐จ๐ฌ๐ฌ, ๐จ๐ซ ๐๐ฎ๐ง๐ ๐ข.
And anyway, why on earth would you even want to eradicate all nettles, dandelions, and other plants you dislike? Did you know that nettles are host plants for several butterflies? They contain a high amount of vit C, zinc and iron. If you dry them, your horse will love them and benefit health-wise. You can use nettles as mulch in your garden or let them ferment in water for a few days to create a potent fertilizer.
Can't you agree that leveraging nature to your advantage has significant benefits? Don't you think that having a bit of everything might be better than a monoculture, both in your garden and in our society? There should be a healthy, biodiverse mix. The moment you strive for a strict monoculture, trouble begins, both in your garden and in our society.
Why don't we cherish our differences and use them to our advantage? Why don't we strive for biodiversity and seek to achieve some kind of symbiosis? I understand that in geopolitical issues, this will not happen overnight, but in your garden or in the border surrounding your green field, this is completely within your control, and you can make it happen from one day to the next.
๐๐จ๐ฏ๐ ๐๐ฐ๐๐ฒ ๐๐ซ๐จ๐ฆ ๐จ๐ซ๐๐ง๐ ๐ ๐๐ข๐๐ฅ๐๐ฌ ๐๐ง๐ ๐จ๐ซ๐๐ง๐ ๐ ๐๐จ๐ซ๐๐๐ซ๐ฌ, ๐๐ง๐ ๐ข๐ง๐ฏ๐๐ฌ๐ญ ๐ข๐ง ๐๐ข๐จ๐๐ข๐ฏ๐๐ซ๐ฌ๐ข๐ญ๐ฒ, ๐๐จ๐ญ๐ก ๐ข๐ง ๐ฒ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ ๐๐ซ๐๐๐ง ๐๐ง๐ ๐ข๐ง ๐จ๐ฎ๐ซ ๐ฌ๐จ๐๐ข๐๐ญ๐ฒ. Chances are, you'll live a longer, happier, and less frustrated life. ๐๐๐ฅ๐ชป๐ผ
๐ง๐ช Elke ochtend, als ik mijn kinderen naar school breng, rij ik langs meterslange oranje, kapotgespoten randen van verder weelderige groene weides. Elke ochtend opnieuw krijg ik er een lastig gevoel van in mijn buik. De kapotgespoten kanten zijn op รฉรฉn of andere manier een afspiegeling van onze samenleving. Als dit de manier is waarop we op micro-niveau met onze grenzen omgaan, wat moet dat dan op macro-niveau voor de maatschappij geven?
Het is mij een compleet raadsel waarom mensen ervoor kiezen om een gezonde, biodiverse borders of kantjes met gif te doden. Ik begrijp dat boeren niet handmatig elke brandnetel of paardenbloem kunnen verwijderen, dus ik heb het hier niet over boeren. Ik heb het over mensen zoals jij en ik, die een weide voor hun paarden onderhouden of hun eigendom er netjes uit willen laten zien. Wat maakt je zo boos dat je de behoefte voelt om elke groene plant daar te doden?
De natuur houdt niet van leegtes. Als we alles doden, denken we dan echt dat alleen de โgoedeโ planten terug zullen komen, of nog sterker dat het gewoon leeg zal blijven? Evenzo, in de samenleving, als je alles uitroeit, denk je dan dat alleen de โgoedeโ mensen zullen overleven of terugkeren? Dat is een belachelijke gedachte.
Je creรซert een toxische omgeving waar alleen mos en bepaalde schimmels kunnen gedijen. Hoe verschillend zijn deze kleine oranje grenzen van een heel oorlogsgebied? Hebben veel oorlogen in onze geschiedenis voorspoed en geluk gebracht voor de gewone mensen? Ik heb het niet over revoluties die voortkomen uit maatschappelijke behoeften, maar over oorlogen die zijn begonnen omdat iemand besloot dat er goede en slechte kruiden waren, goede en slechte mensen. En zelfs als je nog steeds denkt dat uitroeiing het beste idee is, vergeet dan niet: โLeave one wolf alive and the sheep will bever be safeโ.
Het hele idee van uitroeiing is een klucht, zowel in je tuin als in onze samenleving. In plaats van alles met gif uit te roeien, zou het niet beter zijn om de leefomstandigheden voor de "zogezegd meer gewenste" planten te verbeteren en de minder gewenste te ontmoedigen? Als je bijvoorbeeld niet van brandnetels houdt, waarom maai en verwijder je ze dan niet regelmatig? Dit zal de bodem verarmen en ten goede komen aan verschillende wilde bloemen in plaats van brandnetels, die van een rijke bodem houden. Dit zal de brandnetels niet uitroeien, maar ze zullen minder talrijk worden. Ze zullen je minder storen omdat de brandnetels slechts รฉรฉn van de vele planten in je bloeiende border zullen zijn.
Er zijn zoveel opties naast het gebruik van breedspectrumherbiciden. Maar het belangrijkste is, waarom accepteer je hun aanwezigheid niet gewoon? Accepteer het, ga ermee om, leef ermee en haal er het beste uit. Streef naar gezonde biodiversiteit in plaats van een monocultuur van saai gras, mos of schimmels.
En trouwens, waarom zou je รผberhaupt alle brandnetels, paardenbloemen en andere planten die je niet leuk vindt willen uitroeien? Wist je dat brandnetels waardplanten zijn voor verschillende vlinders? Ze bevatten een hoge hoeveelheid vitamine C, zink en ijzer. Gedroogd zijn ze een delicatesse voor je paard, met tal van gezondheidsvoordelen. Je kunt brandnetels gebruiken als mulch in je tuin of ze een paar dagen in water laten fermenteren om een krachtige meststof te creรซren.
Denk je niet dat het benutten van de natuur in je voordeel je een voorsprong geeft? Denk je niet dat โvan alles een beetjeโ beter is dan een monocultuur, zowel in je tuin als in onze samenleving? Er zou een gezonde, biodiverse mix moeten zijn. Op het moment dat je streeft naar een strikte monocultuur, begint de ellende, zowel in je tuin als in onze samenleving.
Waarom koesteren we onze verschillen niet en gebruiken we ze in ons voordeel? Waarom streven we niet naar biodiversiteit en proberen we een soort symbiose te creรซren? Ik begrijp dat dit bij geopolitieke kwesties niet van de ene op de andere dag zal gebeuren, maar in je tuin of in de grens rond je groene weide ligt dit volledig binnen jouw controle, en kan je het van de ene op de andere dag laten gebeuren.
Weg met oranje velden en doodgespoten kantjes, investeer in biodiversiteitโzowel in je tuin als in onze samenleving. De kans is groot dat je een langer, gelukkiger en minder gefrustreerd leven zult leiden. En elke meter kapotgespoten weikant minder, geeft mij dan weer een heel klein beetje minder frustratie. ๐
๐ผ๐ชป๐ฅ๐๐
