06/05/2024
Dertieneneenhalf jaar Uitlaatjuf mogen zijn.
Wat ooit begon als een vlucht van kantoor, als cadeau voor mijzelf ... een half jaar buiten zijn, met honden. Dat zou mij goed doen dacht ik. Daarna weer hup, vlug terug naar kantoor want dit dwaze plan zou namelijk grandioos mislukken was mijn overtuiging.
Bij het eerste intakegesprek zat ik verlegen naar het puntje van mijn schoenen te staren.
Van honden wist ik niet zoveel en van mijzelf nog minder.
Maar wat was het een geweldige reis. Wat zijn de jaren voorbij gevlogen. En wat heb ik veel geleerd, vrienden gemaakt, mooie mensen mogen ontmoeten, wat heeft het mij goed gedaan en vooral; wat heb ik er van genoten!
De allerliefste honden van de allerbeste klanten, het meegroeien met honden en hun gezin, de fijnste collega's die door dik en dun voor mij klaarstonden, de hulp van vrienden en onbekenden als het weer eens nodig was. Vriendschappen die ontstaan zijn.
Ik had het voor geen goud willen missen!
Uitlaatjuf is door de jaren heen mijn alter ego geworden.
Maar het werk is ook zwaar, de hele dag opletten en aan staan en tegelijkertijd lichamelijk continue in de weer zijn.
Het is als ondernemer niet gemakkelijk de keuze te maken om te stoppen met het werk dat je het allerliefste doet. En zeker niet dit werk. Hondenuitlater zijn is het mooiste beroep van de wereld.
De zwaarte, een liefde in Berlijn en de droom om in Roemenië te gaan wonen maken dat ik pas op de plaats maak en mijzelf de tijd gun om te onderzoeken welk pad ik nu ga bewandelen.
Dat er altijd een hond aan mijn zijde zal zijn die ik de mijne mag noemen, dat ik altijd op mijn knieën zal gaan om een praatje met een hond te maken, dat staat als een p**l boven water.
Ik wil iedereen uit de grond van mijn hart bedanken, ik kan niet onder woorden brengen hoe dankbaar ik jullie ben voor alles.
Tot ziens allemaal!
