Dogmydog.pl, Kraków (2024)

05/10/2024

Dlaczego brak decyzyjności miałby uprzykrzać życie naszym psom? Dlaczego choć trochę wolnego wyboru może stanowić tak dużą wartość? Odpowiedź w głębi duszy zna każdy z nas, ponieważ sami na co dzień doświadczamy pozytywnych skutków niezależności.
Tak samo jest z psami: im częściej będziemy dawać im możliwość decydowania o sobie w drobnych, mniej istotnych kwestiach, kiedy im i otoczeniu nic nie grozi, tym lepiej poradzą sobie z podejmowaniem decyzji w trudniejszych dla nich warunkach.
Co możemy zyskać, ucząc psa samodzielności? Przede wszystkim dajemy mu pewne narzędzie do pokonywania swoich lęków i ograniczeń.
Poczucie kontroli nad własnym życiem znacząco obniża stres, możliwość podejmowania decyzji uczy mądrych wyborów a przekonanie o własnej samodzielności buduje poczucie bezpieczeństwa.
Oczywiście w samodzielności nie chodzi o całkowity brak ograniczeń. Wręcz przeciwnie, wprowadzamy w nasze życie z psem wszystkie zasady, na których nam zależy, odzwyczajamy go od złych nawyków. W ,końcu jesteśmy odpowiedzialni za bezpieczeństwo naszego psa, ale także innych zwierząt i ludzi.
Aranżacja swobody czy niezależności naszego pupila musi odbywać się w kontrolowanych warunkach. Nie pozwolimy przecież psu wejść na ruchliwą ulicę tylko dlatego, że poczuł interesujący go zapach czy wyjadać zepsute mięso ze śmietnika.
Nie zapominajmy o jednym: naszego psa budują SUKCESY, nie porażki !
Jeżeli większość sytuacji w życiu naszego psa kończy się na tym, że albo sobie nie radzi w ogóle albo finalnie i tak my musimy złapać go za ,,łapę'' i przeprowadzić przez sytuację, to trudno jest oczekiwać, że nauczy się radzić sobie samodzielnie!
Błędy mogą i muszę się zdarzyć, bo przecież nie od razu Rzym zbudowano! 🤔Nie wrzucajmy nasze psy w warunki, w których wiemy, że na pewno sobie nie poradzi ! Wyzwania powinny być wprowadzane stopniowo!
Posiadanie psa, który jest samodzielny i podejmuje słuszne i mądre decyzje to ogromny powód do dumy. Przecież relacja, w której ktoś żyje z nami z wyboru a nie z obowiązku jest bardziej wartościowa i cenna.
Nieprawdaż?🐶❤️

#🐶

14/09/2024

Zastanówmy się przez chwilę, jak wygląda życie psów z nami...
Jesteśmy odpowiedzialni za niemal każdy aspekt ich codzienności.
Decydujemy co i kiedy nasz pies zje, ustalamy godziny i ilości posiłków. To my wyznaczamy czas i długość spacerów a nawet decydujemy czy pies w ogóle wyjdzie na zewnątrz.
Decydujemy na jak długo zostanie sam w domu i co ważne, decydujemy nawet kiedy się załatwi.
Żadne ze zwierząt nie jest zależne od człowieka co do tego, gdzie i kiedy się załatwiają💩
Tak więc psy są jedynym gatunkiem zwierząt, które tak bardzo są kontrolowane przez człowieka i w dużej mierze zależą od niego.
Bez względu na to czy otwieramy serce i dom dla starszego psa ze schroniska, czy dla małego szczeniaka prosto z renomowanej hodowli, musimy zdać sobie sprawę z bardzo istotnej rzeczy - choćbyśmy byli najlepszą z możliwych opcji w jego życiu, zamieszkanie z nami nie było jego wyborem. A przed nim jeszcze wiele lat takich nie jego wyborów.
Jednak niektórym to wciąż za mało.
Nierzadko opiekunowie psów chcą nadzorować każdą reakcję psa na nawet najdrobniejsze bodźce.
Choć kontrola jest niezbędna w zapewnieniu psu bezpieczeństwa i harmonii, nadmierne kontrolowanie może ograniczać ich naturalne zachowanie. Zarówno pełna kontrola jak i pełna swoboda nie będą dla psa korzystne. Bardzo ważne jest, aby znaleźć równowagę między konieczną kontrolą a zapewnieniem psu swobody i możliwości wyboru, co może przyczynić się do jego lepszego samopoczucia i mniejszego ryzyka wyuczonej bezradności. Brak kontroli psa nad sytuacją przez naszą kontrolę może prowadzić do wyuczonej bezradności u psa.
Zamiast nadmiernie kontrolować lepszym sposobem będzie uczenie psa właściwego zachowania i wskazywanie mu czego od niego oczekujemy. Czworonogi bardzo chętnie uczą się i dostosowują do życia z ludźmi, dlatego wystarczy odrobina zachęty, aby stworzyć udaną relację ze zwierzęciem.
Jestem bardzo ciekawa, w jaki sposób wy dajecie swoim psiakom w codziennych sytuacjach poczucie kontroli? Gdzie wyznaczacie granicę pomiędzy kontrolą a swobodą waszych psów?

18/08/2024

Czym jest wyuczona bezradność u psów?
Jest to nic innego jak stan psychiczny, który pojawia się gdy pies jest zmuszany do nieprzyjemnej sytuacji bez możliwości uniknięcia jej czy ucieczki.
Skutkuje to brakiem kontroli nad bodźcem, który go przytłacza a brak nad nim kontroli pogłębia stan rezygnacji. Taki pies nauczony jest i przyzwyczajony do tego, że jakich działań nie podejmie i tak spotka go coś negatywnego, coś nieprzyjemnego. Dlatego też pozostaje bierne i nie podejmuje jakichkolwiek kroków, aby polepszyć swoją sytuację. Można powiedzieć, że poddaje się i cierpi dalej, ulegając swojemu losowi.
Na wyuczoną bezradność cierpią często psy, wobec których używano niewłaściwych kar, zastraszania, przemocy fizycznej a także za brak nagradzania psa za dobre zachowanie, a jedynie skupienie się na karach za niepożądane. Brak nagrody sprawia, że taki psiak nie ma motywacji do pozytywnych reakcji a zamiast tego uczy się, że uniknięcie kary i bólu jest to jego główny cel. W efekcie taki pies słucha się opiekuna jedynie z poczucia konieczności, a nie z autentycznej chęci współpracy.
„Grzeczny pies” często jest postrzegany jako ten, który zachowuje się cicho i nie reaguje na bodźce zewnętrzne. To jednak nie zawsze oznacza, że pies jest naprawdę grzeczny. Pies w rzeczywistości może mierzyć się z takimi stanami jak depresja, apatia i obojętność. Uczucie bezradności i braku kontroli nad sytuacją mogą mieć znaczący wpływ na reakcje psychiczne i motywację do działania.
Warto mieć świadomość oraz potrafić zauważyć różnice między dobrze wychowanym psem a psem z wyuczoną bezradnością. W tym drugim przypadku możemy podjąć odpowiednie działania aby pomóc psu wyjść z tego stanu i żyć szczęśliwie, tak jak na to zasługuje. Ważne jest, abyśmy jako opiekunowie zdali sobie sprawę z tych problemów i starali się znaleźć pomocne rozwiązania dla naszych zwierząt, zapewniając im wsparcie i opiekę, które są dla nich niezbędne.

03/08/2024

Przewód pokarmowy naszych psów jest dosyć krótki w porównaniu do ludzkiego. W związku z tym psy są bardziej wrażliwe na nagłe zmiany pokarmu. Taka nagła bez odpowiedniego przygotowania zmiana, może spowodować zaburzenia trawienia oraz zaburzenia flory jelitowej, co najczęściej skutkuje solidną biegunką.
Jeżeli dieta czworonoga jest prawidłowo dobrana, zbilansowana, nie wywołuje alergii pokarmowej i problemów gastrycznych - nie ma widocznych problemów, aby ją zmieniać! W takiej sytuacji wprowadzenie nowej karmy może przynieść więcej szkód niż korzyści.
Często zastanawiamy się, jakby to było, gdyby człowiek codziennie musiał jeść to samo. Dla wielu z nas taka sytuacja mogłaby okazać się nie do zniesienia. W przeciwieństwie do zwierząt - my, ludzie, potrzebujemy różnorodności smakowej i zapachowej pobieranych pokarmów, aby były one dla nas atrakcyjne.
Psy wymagają jedynie zaspokojenie zapotrzebowania na podstawowe składniki odżywcze w prawidłowych proporcjach. Zmiana karmy nie jest niezbędna dla ich rozwoju psychicznego! Jeżeli pokarm jest dla Waszego pupila atrakcyjny i smakowity, nie zmieni się to na przestrzeni czasu. Wasz pies będzie cieszył się ze swojej ulubionej karmy codziennie tak samo.
Oczywiście, bywają sytuacje w których zmiana karmy jest nieunikniona. Należy jednak pamiętać aby zrobić to umiejętnie.
Wprowadzenie nowej karmy powinno odbywać się stopniowo. Zaleca się mieszanie starej karmy z nową, stopniowo zwiększając udział nowej karmy. Ten proces może trwać kilka dni do nawet dwóch tygodni, w zależności od indywidualnych reakcji psa. Ważne jest, aby obserwować reakcje psa na nową dietę i zwracać uwagę na wszelkie zmiany w jego zachowaniu lub wyglądzie 💩
Pamiętajmy aby zmiana diety naszych psów nie wynikała ze spontanicznej decyzji, ale żeby była przemyślanym krokiem. Dla nas być może to tylko chwilowy kaprys lub promka w sklepie, ale dla naszego psiaka to rewolucja.
Chęć karmienia czworonoga różnymi smakami wynika wyłącznie z naszego widzimi się, dlatego też decyzja o zmianie diety powinna być przeanalizowana pod każdym kątem, a nie zainspirowana aktualnymi trendami czy reklamą.
Dbajmy o żołądki naszych kochanych piesków ❤️🐶

12/05/2024

Nie wszystkie produkty spożywcze spożywane przez człowieka są odpowiednie dla naszych psów. Niektóre z nich nawet w niewielkiej ilości mogą okazać się trujące. Psy mogą spożywać wybrane produkty przeznaczone dla ludzi ale należy po nie sięgać z ostrożnością.
Czego zatem nie powinien jeść pies?
Jednym z najbardziej niebezpiecznych dla psów produktów jest CZEKOLADA.
W jej składzie można znaleźć teobrominę - substancję trującą dla psa i powodującą problemy z psim sercem. Substancja ta bardzo powoli wydala się z organizmu, a spożycie przez czworonoga dużej jej ilości prowadzi do wymiotów, drgawek i trudności w oddychaniu. Ostatecznie dochodzi do niewydolności serca i śmierci. Pies nie może jeść czekolady i jest to jedyna słuszna odpowiedź !
Choć wiele warzyw świetnie sprawdza się w psiej diecie, nie wszystkie powinny być częścią psich posiłków. Pośród warzyw, których nasz pies nie powinien jeść znajdują się CEBULA oraz CZOSNEK. Zawarte w cebuli siarczany są toksyczne dla psów i wpływają niekorzystnie na strukturę czerwonych krwinek. Obróbka termiczna tych warzyw nie neutralizuje działania toksyn, dlatego nie należy podawać ich w żadnej formie.
Czego jeszcze nie można podawać psu do jedzenia? RODZYNKI i WINOGRONA ! To kolejne produkty, stanowiące potencjalne zagrożenie dla psa. Zjedzenie zbyt dużej ilości tych owoców może doprowadzić do ostrej niewydolności nerek.
Pamiętajmy, aby zwracać uwagę na to, gdzie przechowujemy żywność niebezpieczną dla naszego pupila.
Zabezpieczmy te miejsca, szczególnie gdy wiemy, że nasz pies należy do tych skocznych i ciekawskich.
Psi układ pokarmowy nie jest przystosowany do trawienia tego, co my ludzie uważamy za swój przysmak. Jeśli już chcemy urozmaicić psią dietę, udajmy się do sklepu zoologicznego i kupmy przekąski przeznaczone dla zwierząt – aktualnie na rynku jest ich bardzo dużo i z pewnością każdy znajdzie coś odpowiedniego dla swojego pupila !

05/05/2024

Zmysł smaku ma dla ludzi o wiele większe znaczenie niż dla psów.
My delektujemy się spożywanym posiłkiem w przeciwieństwie do naszych pupili, którzy nie przywiązują do smaku tak wielkiej wagi. Dla nich posiłek jest akceptowalny bądź też nie. Niewielka ilość kubków smakowych ( psy posiadają ich około 1,7 tys. ludzie z kolei niemal 9 tys.), sprawia, że nie potrafią, w pełni delektować się smakiem jedzenia. Stąd często zauważyć możemy, że podczas jedzenia psy dość szybko i łapczywie połykają swój pokarm. Dla czworonogów istotne jest to aby się najeść. Zmysł smaku u psa odgrywa drugorzędną rolę.
Warto wiedzieć, że zmysł smaku jest silnie połączony ze zmysłem węchu, który nasz pies ma 100 tys. razy czulszy niż człowiek. Intensywny zapach potrawy (nawet nie do końca dla nas przyjemny) wręcz zachęci naszego pupila do zjedzenia ,,pachnącego'' kąska. Intensywność zapachowa wzmacnia odczucie smaku i chęć jedzenia u psa.
Powiązanie między węchem a smakiem potrawy nie stanowi dla nich istotnej wytycznej. Zapach jedzenia nie należący do najprzyjemniejszych nie sprawi, że psiak zrezygnuje z danej potrawy.
Psie kubki smakowe są zdolne do odbierania smaków: słodkiego, słonego, kwaśnego i gorzkiego. Ciekawostką jest to, że psy posiadają kubki smakowe wrażliwe na smak mięsa a szczególnie tłuszczu mięsnego i wody.
Trudno jest nam ludziom wyobrazić sobie smak wody, gdyż dla nas jest ona neutralna. Psy pijąc wodę nie tylko gaszą swoje pragnienie, ale dzięki wyspecjalizowanym kubkom smakowym znajdującym się na czubku ich języka, potrafią czerpać z picia przyjemność bo dla nich woda ma smak !
Kubki te uaktywniają się szczególnie po zjedzeniu przez psa słodkiego bądź słonego pokarmu. Człowiek takich kubków smakowych nie posiada.
Tak więc, psi smak ma duże znaczenie w życiu tych zwierząt ale nie jest najważniejszy. Jedzenie decyduje o przetrwaniu, ale z gotowania nie czynią one dzieła sztuki. Psy kierują się najpierw zapachem potraw, a później je kosztują.
I pamiętajmy, że każdy psiak w kwestii smaku również posiada swoje własne indywidualne upodobania !

#🐶

24/04/2024

Psy jako zwierzęta socjalne potrzebują kontaktu z innymi psami. Jednak nie może on być przypadkowy.
O zabawie mówimy tylko wtedy, kiedy dane osobniki się znają. A do tego potrzeba przestrzeni, dystansu oraz czasu.
Zabawa pozwala ustalić wzajemne relacje, zbudować zaufanie i rozładować napięcie w grupie. Chęć do zabawy pojawia się u psów w okresie szczenięcym i zostaje praktycznie przez całe życie.
Psy poznają się poprzez mowę ciała i swój zapach. W czasie pierwszego spotkania prezentują sobie tzw. sygnały demonstracyjne - ganiają się, podgryzają i obwąchują. Te wszystkie, z pozoru niewinne psoty, służą pokazaniu swoich mocnych stron i ustaleniu kto na ile sobie może pozwolić w tej interakcji. Początkowo w postawie psów widać niepewność oraz sztywną postawę ciała. Demonstrowanie siły i sygnały deeskalujące przeplatają się ze sobą, ponieważ psy chcą zakomunikować swoje dobre zamiary i brak konfliktu. Rzadko zdarza się, żeby psy były przyjaciółmi od pierwszej interakcji. Tak jak ludzie, często potrzebują kilku spotkań aby dobrze się poznać i faktycznie się ze sobą bawić.
Podczas zabawy interakcje pomiędzy psami powinny być symetryczne - raz jeden pies goni drugiego, później na odwrót, z kolei podczas zapasów raz jeden pies jest na górze, raz drugi czyli szanse obu osobników powinny być wyrównane.
Warto wspomnieć również o przerwach, które są istotnym elementem zabawy i jednocześnie mogą pomóc ocenić poziom pobudzenia psów. Chwila wytchnienia pozwala czworonogom na samoregulację emocji i rozluźnienie.
Psy bawią się zwykle dość intensywnie, ale krótko. Już po kilku lub kilkunastu minutach są tak zmęczone, że po prostu kończą zabawę i wracają do swoich zajęć. Mogą wspólnie wąchać trawę, spacerować lub spokojnie leżeć obok siebie. Jeżeli wzajemne harce są natarczywe i długotrwałe, a psy nie robią sobie przerw, nie odpoczywają i nie chcą zaprzestać interakcji, to NA PEWNO nie można jej nazwać zabawą!
Jest to raczej próba zademonstrowania drugiemu osobnikowi swojej siły lub prędkości.
Podczas zabawy psiaków - bądźmy skupieni na tym, co się dzieje.
To co jest najważniejsze, to nie ignorujmy naszego psa i nie wpychajmy go w ,,zabawę'' na siłę, gdy nie ma na to ochoty!

25/02/2024

Zazwyczaj mówiąc o zabawie z psem na myśl przychodzi nam rzucanie piłki lub wzajemne przeciąganie szarpakiem. Niewątpliwie te formy rozrywki są uwielbiane przez nasze psy. Jednak od czasu do czasu warto rozszerzać codzienny repertuar zabaw o kolejne aktywności.
Dobrym pomysłem będą różnego rodzaju zabawy umysłowe.
Zabawki edukacyjne fantastycznie rozwijają psi intelekt oraz świetnie pobudzają ich zmysły. Stymulacja umysłowa jest dość istotna dla dobrego samopoczucia naszych psiaków.
Zabawa to niezwykle ważny element psiego żyćka. Pozwala się odprężyć, wyszaleć i dać upust emocjom. Jednocześnie poprzez zabawę pupil uczy się podstawowych zachowań a wspólna aktywność jest okazją do wzmacniania więzi między psem a opiekunem.
Tak więc, aktywność naszego psa nie musi ograniczać się tylko do spacerów i zwykłego ,,wybiegania się ".Tak naprawdę wszystko zależy od naszego psa i naszej kreatywności.
Ale czym powinna charakteryzować się taka wspólna zabawa?
Przede wszystkim powinna być bezpieczna zarówno dla opiekuna jak i dla psa. Powinny być ustalone bezpieczne zasady obowiązujące w czasie jej trwania a przekroczenie ich przez psa powinno skutkować zakończeniem tej aktywności.
Zabawa powinna być również ciekawa ponieważ nie wszystkie rodzaje zabaw będą dla każdego psa atrakcyjne. Nie zmuszajmy psa do zabawy do której nie wykazuje on entuzjazmu. Zabawa powinna dawać przyjemność czworonogowi! W zabawie powinniśmy być również zaangażowani jak nasz pupil, ponieważ zabawa z psem dotyczy obu stron. Nie chodzi o to abyśmy zabawiali naszego psa, tylko żeby równie dobrze jak on się bawili. Nie czekajmy aż nasz pies się znudzi długotrwałą zabawą czy nadmiernie się nią zmęczy. Przyjemne wrażenia pozostaną na dłużej, jeśli zabawę ze swoim pupilem zakończymy przed znużeniem się nią psa. Pamiętajmy, że zabawa powinna zawsze kończyć się sukcesem psa i nagrodą w formie pochwały, ulubionej zabawki czy podaniem smakowitego kąska.
Zabawa z psem jest wspaniałym doświadczeniem i naprawdę warto próbować znaleźć taką formę zabawy jaka będzie odpowiadać naszemu psu i w jakiej również my będziemy czuć się dobrze.
Potem zostaje nam tylko miło spędzać razem czas i cieszyć się sobą nawzajem ❤️🐶

03/02/2024

Psy uwielbiają się bawić!
Jest to bardzo ważna aktywność w życiu każdego psa! Jest odzwierciedleniem psiej radości, szczęścia ale także realizacji jednej z ważniejszych psich potrzeb.
Oczywiście, nie każdy pies będzie bawił się w ten sam sposób. Są psy, które lubią zabawy ruchowe - bieganie, skakanie, gonienie, eksplorację... Inne wolą zabawy z przedmiotami: gryzienie patyków, tarmoszenie zabawki czy mordowanie piłki. Jeszcze inne najbardziej szczęśliwe są wtedy, gdy bawią się ze swoim opiekunem np. w aportowanie.
Zabawa posiada kilka bardzo ważnych zadań w życiu naszych psów.
Przede wszystkim rozwija umiejętności motoryczne. Pies musi się nauczyć chwytania, trzymania, noszenia, biegania i szarpania.
Pełni również funkcję motywacyjną, buduje psie zaangażowanie i koncentrację.
Pies musi nauczyć się współpracy, rywalizacji, negocjacji, rozładowania napięcia i konfliktów.
Bawiąc się wspólnie z psem wzmacniamy więź, budujemy relację, poczucie bezpieczeństwa oraz bardzo ważne zaufanie.
Dzięki zabawie rozwijane są kompetencje psychologiczne naszych czworonogów. Zwierzak uczy się co znaczy posiadanie, w jaki sposób czerpać z tego radość, jak radzić sobie ze stresem i ze stratą np. zabawki.
Poprzez zabawę nasze psy spełniają bowiem swoje naturalne instynkty: obserwację, pogoń, chwytanie, rozszarpanie, gryzienie, które są elementami łańcucha łowieckiego.
Pomimo udomowienia nasze psiaki dalej są zwierzętami posiadającymi swoje pierwotne potrzeby wynikające właśnie z łańcucha łowieckiego i to właśnie dzięki zabawie nasz pies może poczuć się spełnionym i zrealizowanym.
Pamiętajmy, że psy to istoty społecznie, które tak jak i ludzie tworzą relacje i więzi.
Interakcja jaką jest zabawa z człowiekiem i z innymi psami jest dla czworonogów ważniejsza niż sama zabawka.
Zabawa nas łączy, zaspokaja naturalne potrzeby i instynkty, stymuluje psie ciałko i umysł, motywuje, relaksuje, uspokaja, urozmaica nasze wspólne spacery i deszczowe dni w domu, pomaga w szkoleniu a także dostarcza ruchu i umysłowej aktywności.
Nie pozostaje nam zatem nic innego jak tylko bawić się z naszymi kochanymi, kudłatymi psimi przyjaciółmi.
Udanej zabawy !

31/12/2023

Gdybyśmy mieli jednym słowem określić jaki dotyk psy lubią najbardziej to napisałabym ,,niewymuszony".
Każdy pies ma swoją indywidualną mapę miejsc, których głaskanie sprawia mu ogromną przyjemność. Na ogół za takie miejsca uważa się m.in. klatkę piersiową, miejsca za uszami, pod brodą lub u nasady ogona - ale nie sam ogon !
Psy tak jak i ludzie maja swoją strefę komfortu i nie lubią gdy ktoś ją narusza. Często znoszą wymuszony dotyk, którego nie tolerują.
W większości nasze czworonogi nie lubią głaskania ,,pod włos'', a także dotykania łapek, ogona ani klepania po głowie. Nie czują się dobrze gdy pochylamy się nad nimi - mogą odbierać ten gest jako zagrożenie.
Chęć dotykania i głaskania psów jest u nas ludzi ogromna. Psy wywołują u nas bardzo ciepłe i pozytywne emocje, dotykanie ich uspokaja nas, odpręża i powoduje przypływ hormonów szczęścia. Musimy jednak pamiętać, że nie każdy psiak lubi być dotykany zwłaszcza przez obcych mu ludzi. Psy często mają podobne odczucia w stosunku do obcych jak my ludzie, nie potrzebują bliskiego kontaktu - a takim jest właśnie dotyk z nieznajomymi osobami. Dotyk rezerwują dla swojego ukochanego opiekuna.
Szanujmy naszych pupili, ich uczucia i potrzeby !
Jeżeli nasz pies nie przepada za dotykaniem i kontaktem obcej osoby - mówmy śmiało i stanowczo - NIE!
Zawsze chrońmy naszego psiaka przed niechcianymi interakcjami dotykowymi z obcymi ludźmi a my opiekunowie uczmy się i wzmacniajmy cały czas ASERTYWNOŚĆ !
Dbajmy o komfort naszych psów i pamiętajmy aby się nie narzucać, być delikatnym i dokładnie obserwować reakcję czworonoga na nasz dotyk.
A Wy - w obrębie jakich partii ciała psiaka, głaszczecie go najczęściej ?

02/12/2023

Z pewnością wiemy, że psy mają niesamowicie fenomenalny węch i słuch. Czy jednak zastanawialiście się kiedyś, jaką rolę odgrywa zmysł dotyku u naszych psich towarzyszy?
Dla psów zmysł dotyku ma ogromnie duże znaczenie, jeśli chodzi o ich psychikę. Bliskość fizyczna jest istotna w rozwoju szczeniąt, to poprzez dotyk są one w stanie zlokalizować swoją matkę, pomimo braku jeszcze rozwiniętego zmysłu wzroku. Dotyk wpływa również na poczucie bezpieczeństwa psa i przywiązanie do opiekuna. W ten sposób możemy okazywać psu swoją przyjaźń.
Warto wiedzieć, że dotyk pełni również funkcję uspokajającą w psim życiu. Powoduje wzrost hormonów szczęścia - endorfin, zwalnia akcję serca oraz szybkość oddechu. Umiejętna terapia dotykowa tzw. psi masaż jest stosowana często u psów z problemami behawioralnymi i psów lękliwych. Posiada wspaniałe walory zdrowotne, które pomagają psom problemowym.
Pamiętajmy aby chcąc uspokoić naszego psiaka, gdy odczuwa lęk czy strach bądźmy przy nim, jeżeli potrzebuje bliskości. Strach to emocja a nie niepożądane zachowanie, nie da się jej ,,wzmocnić" będąc przy nim w sytuacji stresowej. Zatem, bądźmy blisko naszego psa i wspierajmy go w trudnych momentach.
Podobnie jak ludzie psy okazują poczucie przywiązania do swojego opiekuna dotykiem. Oczywiście każdy pies jest inny i potrzeba dotyku oraz bycia dotykanym będzie uzależniona od danego psa gdyż każdy z nich jest indywidualną istotą.
Są psy uwielbiające dotyk, głaskanie i będą starać się cały czas być blisko nas, ocierając się, kłaść się na nogach, inicjując głaskanie ale są również takie mniej ,,dotykalskie", które będą preferować bardziej wesołą zabawę z opiekunem. Szanujmy zatem ich dotykowe preferencje, każdy z nas również ma swoje potrzeby i upodobania.
Dbajmy o komfort naszych pupilów!
Tak więc, zmysł dotyku odgrywa u naszych psów bardzo ważną rolę. Ma on wpływ na rozwój psychiczny psiaka, jego emocje i dobre samopoczucie.

05/11/2023

Ludzie i psy są zupełnie różnymi gatunkami i komunikują się w zupełnie różny sposób.
Nasza ludzka mowa ciała jest zupełnie inna niż mowa ciała naszych czworonogów. Czasami z tych różnic mogą wynikać różnego rodzaju pomyłki.
Ludzie na przykład uwielbiają się przytulać, ściskać i obejmować. Psy natomiast obejmują się łapami w zasadzie tylko podczas walki.
W przeciwieństwie do ludzi, psy aby komunikować się między sobą muszą wykonać jakiś ruch: podejść do siebie, zatrzymać się lub np. obejść osobnika szerokim łukiem. Tak więc ruch w przestrzeni ma w psim świecie zdecydowanie większe znaczenie niż dotyk.
Należy podkreślić jednak, że zmysł dotyku u naszych psów odgrywa znaczącą rolę.
Zmysł dotyku - czyli receptory czuciowe odbierające wrażenia dotykowe są umiejscowione u psów tak samo jak i u ludzi na całej powierzchni skóry.
Jednak najwięcej receptorów dotyku znajduje się w okolicach głowy, pyska, oczu, nosa i opuszkach łap.
Nasi psi towarzysze posiadają również receptory termiczne. Warto zaznaczyć, że człowiek posiada receptory ciepła i zimna a nasze psy ,,wyposażone są'' jedynie w receptory zimna, które pomagają im uniknąć niebezpiecznego wychłodzenia.
Czy zastanawialiście się, dlaczego nasze pupile są tak wrażliwe na wysokie temperatury?
Narażenie psa na wysoką temperaturę uaktywnia jego receptory bólu i dlatego właśnie nasze psiaki unikają gorących miejsc, nie znoszą upałów a także są narażone na bolesne poparzenia.
Warto wspomnieć o psich receptorach bólu, które są odbierane w taki sam sposób jak u człowieka. Psy odczuwają ból, dotkliwie cierpią, choć ewolucyjnie - aby przetrwać i nie ujawnić słabości nauczyły się go ukrywać.
Pies często okazuje ból, gdy jest on już bardzo silny i trudno jest mu go znieść.
Rolą nas opiekunów jest baczna obserwacja naszych pupili, aby pomóc im w bólu, chorobie jak najszybciej zauważając oznaki odczuwalnego przez nich dyskomfortu czy złego samopoczucia.
Podsumowując : dotyk to bardzo złożony zmysł składa się na niego: nacisk, czyli kontakt z ciałem, propriocepcja, wrażliwość na zimno i ciepło oraz odczuwanie bólu.

22/10/2023

Nabywanie zdolności radzenia sobie z frustracją to bardzo istotny element w rozwoju każdego czworonoga. Proces ten rozpoczyna się już wtedy, gdy s**a przestaje karmić szczenięta na każde ich życzenie i muszą one czekać, aby zaspokoić głód. W późniejszym czasie żyjące w grupie młode osobniki stopniowo tracą przywileje w dostępie do różnych zasobów i uczą się je zdobywać spokojnym zachowaniem oraz czekając.
Należy więc od pierwszych dni obecności psa w domu wprowadzać pewne stałe zasady i ograniczenia do których będzie nasz psiak musiał się stosować i uczyć go czekania na nagrodę.
Właściwym czasem na taką naukę są pierwsze miesiące życia psa, ale nigdy nie jest za późno, żeby próbować nadrobić opuszczone lekcje. Proces oduczenia niepożądanych zachowań zapewne będzie trwał dłużej, lecz w końcu przyniesie efekty.
Kiedy mamy małego, słodkiego szczeniaczka bardzo często nie potrafimy mu odmówić - przecież on tak bardzo skomli... Przez nieprzestrzeganie zasad i ustępowanie piesełkowi niestety wzmacniamy jego wymuszające zachowanie. Pamiętajmy o tym, że cały czas szczeniaczkiem nie będzie i z czasem jego niepożądane poczynania staną się coraz częstsze, silniejsze i zaczną wymykać się spod naszej kontroli. Jeżeli zatem nie ukrócimy problematycznych zachowań w tym okresie szczenięcym przemienią się one w tzw. wybuchy frustracyjne, czyli bardzo natarczywe a nawet agresywne próby wywierania presji.
A tego chcielibyśmy uniknąć!
Jeżeli nasz pies będzie miał jasno ustalone reguły i będzie wiedział co mu wolno, a czego nie wolno, to będzie czuł się pewniej. Dodatkowo regularny plan dnia, pozwalający psu przewidywać różne ważne dla niego zdarzenia oraz konsekwentne zachowania wobec niego, pomoże ograniczyć frustrację naszemu psu. Ważne będzie również stałe i spójne zasady postępowania z psem przez wszystkich domowników, dzięki czemu nie będzie musiał testować poszczególnych sytuacji z każdym z osobna.
Brak jasnych reguł i zasad budzi w psach niezrozumienie przez co często frustrację, która niestety tylko psuje i wydłuża proces uczenia i przysparza naszym psom negatywnych emocji. Pamiętajmy o tym !

08/10/2023

Rodzajów frustracji jest wiele, począwszy od długo trwającej frustracji z przygnębieniem do aktywnej frustracji o przebiegu bardziej ostrym w odpowiedzi na specyficzne zdarzenie, jak na przykład zdarzenie, w którym pies nie może uzyskać czegoś, co chce lub potrzebuje, np. zabawki, możliwości wyjścia z domu lub zabawy z innymi psami. Istnieje również frustracja, która wynika z braku możliwości ucieczki lub uniknięcia czegoś nieprzyjemnego.
Agresja wywołana frustracją nieraz jest również określana jako agresja przekierowana lub frustracja barierowa. Zjawisko to polega na wyładowaniu negatywnych emocji w sposób agresywny a dotyczy najczęściej czworonogów, które spędzają większość czasu na uwięzi lub kratami kojca.
Sfrustrowany pies często będzie spięty, a jego postawa będzie dość sztywna. Może uporczywie wokalizować, uciec np. za innymi psami lub nawet rzucić się na obiekt swojej frustracji.
Wszystkie zmysły psa będą na nim skupione i może on nie słuchać i nie reagować na wszelkie próby odwrócenia uwagi naszego czworonoga.
Uszy psa będą nadstawione i nasłuchujące a oczy szeroko otwarte, niemrugające i jeżeli nie szczeka, wargi będą sztywne a kąciki ust przesunięte do przodu.
Często zdarza się, że opiekunowie są zbyt wylewni zwłaszcza w stosunku do swoich małych psich pociech, dlatego biorą je na ręce, głaszczą je wbrew ich woli, kompletnie ignorują ich mowę ciała, przekładają je z miejsca na miejsce bez ich zgody i traktują jak ładne przedmioty. Zachowania tego typu doprowadzają często małych podopiecznych do frustracji i skrajnych załamań nerwowych.
Pamiętajmy, że pies nie może utrzymywać takiego napięcia w nieskończoność, więc w końcu pogodzi się z frustrującą go sytuacją lub w przewlekłych przypadkach, wejdzie w stan bezradności. Może zostać to błędnie zinterpretowane jako cicha akceptacja, ale nasz pies będzie wymagał w takich sytuacjach dużo troski i czułości aby pomóc mu się zrelaksować i aby znów zachowywał się właściwie.
Bacznie obserwujmy mowę ciała naszych psów i reagujmy kiedy zauważymy przejawy stresu lub dyskomfortu. Szanujmy i wspierajmy je w trudnych dla nich sytuacjach ponieważ są one całkowicie zależne od nas !

24/09/2023

Frustracja to uczucie towarzyszące naszym psom w różnych sytuacjach życiowych. Wraz z nią pojawić się mogą również przykre emocje takie jak: złość, irytacja, smutek, gniew czy bezradność.
Często jest tak, że opiekunowie psów stawiają przed nimi wiele wymagań i zadań. Kiedy z powodu nadmiaru oczekiwań i chęci szybkich rezultatów, nasze psy nie mogą osiągnąć założonych przez nas celów, bardzo często narażeni są na krytykę lub negatywne emocje ze strony właścicieli. Dodatkowo niezaspokojone psie potrzeby oraz stawiana wysoko poprzeczka zarówno w życiu codziennym, jak i w kontekście treningowym prowadzi do tego, że nasz pies czuje się sfrustrowany.
Zazwyczaj kiedy już pojawi się u naszego psa frustracja wywołana szczekaniem, kopaniem, ganianiem za ogonem, podgryzaniem smyczy, odruchami kopulacyjnymi staramy się to zachowanie jakoś przerwać. Tymczasem to nie w zachowaniu tkwi problem, ale w emocjach - we frustracji w czystej formie.
Jeśli nie umożliwimy psu podgryzania smyczy na spacerze, zacznie szczekać. Jeżeli zabronimy mu szczekać, zacznie kopulować. Jeśli zabronimy i tego, zacznie kopać i tak dalej... Z tego błędnego koła można wyjść tylko poprzez wpłynięcie na stan emocjonalny psa, nie zaś na jego zachowanie.
Nieodpowiednia socjalizacja np. pozwalanie na kontakt z każdym napotkanym psem, może prowadzić do nadmiernej ekscytacji na widok innego psa, która może przerodzić się w frustrację.
Choćbyśmy starali się ze wszystkich sił, nie jesteśmy w stanie sprawić, że nasz pupil zupełnie nie będzie doznawał frustracji w swoim życiu. Nie jest to też odpowiednia droga. Dajmy narzędzia dzięki którym, będzie mógł rozładować emocje w sposób nieinwazyjny ani dla siebie, ani dla otoczenia. Uczmy małymi kroczkami radzenia sobie w sytuacjach stresujących, pracujmy nad autokontrolą, jednak nie wymagajmy, by pies cały czas był na niskich emocjach.
Kumulowanie w sobie emocji nie jest zdrowe dla nikogo - w końcu czara się przepełni i każdy któregoś dnia wybuchnie.