Jakie są godziny otwarcia?

Poniedziałek 08:00 - 20:30 Wtorek 08:00 - 20:30 Środa 08:00 - 20:30 Czwartek 08:00 - 20:30 Piątek 08:00 - 20:30 Sobota 08:00 - 20:30 Niedziela 08:00 - 20:30

Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/192653420815104/

Stadnina ŁAWRA

Strona główna
Polska
Legionowo
Stadnina ŁAWRA

Hipoterapia - Szkółka Jeździecka - Stadnina ŁAWRA Można wykupić karnet (abonament) na jazdy.
(75)

Stadnina Ławra prowadzi usługi w zakresie:
- nauki jazdy konnej dla dorosłych i dla dzieci
- hipoterapii
- pensjonat dla koni
- organizacja imprez rozrywkowych i edukacyjnych
- szkolenia kompetencji miękkich z udziałem koni (komunikacja, rozwój osobisty, przywództwo, budowa i praca zespołu).

- Prowadzimy naukę jazdy konnej dla dzieci i dorosłych. Każda jazda odbywa się pod okiem instruktora.
- Ja

zdy konne na lonży, w zastępie na padoku, a dla kłusujących i galopujących także w terenie (Komornica, Wieliszew, Poddębe).
- Oprowadzanki dla dzieci.
- Hipoterapia.
- Pensjonat dla koni / boksy do wynajęcia.

28/04/2024

Mijający weekend upłynął części z nas pod znakiem zawodów. Swój kolejny sezon startowy rozpoczęła Zuzia z Disneyem, a Dominika i Bonus zadebiutowali na parkurze w konkursie, nomen omen, Debiutów.
Co najbardziej doskwiera rozpoczynającym przygodę z zawodami? Brak snu! 😴 Najniższe konkursy zaczynają się najwcześniej. Dominika musiała wstać o 4 rano, żeby oba konie zjadły śniadanie na długo przed startem. Cóż, trudne warunki kształtują silne charaktery. 💪
Bonus w sobotę, zarówno na rozprężalni jak i na parkurze, spisał się bardzo dobrze. Pozostał jednak lekki niedosyt, bo… do dekoracji zabrakło ułamków sekund. Podobne uczucia miała Zuzia, która w pierwszym konkursie była 4, chociaż tu akurat to miejsce kwalifikowało do wyjazdu do dekoracji. W drugim konkursie mogła już mówić o pechu i stresie. Po jednej z przeszkód usłyszała puknięcie w drąg i była pewna, że zaliczyli zrzutkę, co eliminowało z fazy drugiej. Dopiero po kilku sekundach zorientowała się, że drąg nie spadł i co prawda dokończyła przejazd, ale już z punktami karnymi. 🤦‍♀️

Dzisiejszy dzień przyniósł szczęście Dominice, która swój konkurs ukończyła z pucharkiem za pierwsze miejsce! 🏆 I to pomimo faktu, iż Pan Koń postanowił pokazać różki. 👿 Natomiast Zuzia z Disneyem okazali się w pierwszym konkursie… za szybcy. Dojechali do mety 6 sekund przed normą czasu i… znów wylądowali na 4 miejscu. W drugim konkursie do gry wkroczył PECH. Niestety Zuzia pomyliła kolejność przeszkód i „zarobiła” 4 punkty karne co dało jej 6 miejsce. Szkoda tym większa, że Disney skakał jak złoto, a czysty przejazd dałby im miejsce 2. 🤷‍♀️

Niemniej jednak zawody należy uznać za udane. Mamy nadzieję, że kolejne starty będą jeszcze lepsze, a dziewczyny będą miały motywację, żeby dalej się rozwijać. Gratulujemy Dominice i Bonusowi udanego debiutu i gratulujemy Zuzi i Disneyowi ukończenia wszystkich konkursów. Dodajmy, że parkury mieli trudne, dużo koni odmawiało skoków na szeregu i, niestety, wielu jeźdźców przypominało sobie na nim, że grawitacja ZAWSZE ściągnie nas na ziemię. Disney nie miał zawahania czy skoczyć. Zabrakło trochę szczęścia. Trzymamy kciuki za kolejne zawody! 🐎🎉

09/03/2024

Czy wiecie, że zgodnie z art. 25 Ustawy o Ochronie Zwierząt, prowadzący pojazd mechaniczny, który potrącił zwierzę, zobowiązany jest, w miarę możliwości, do zapewnienia mu stosownej pomocy lub zawiadomienia jednej ze służb o których mowa w art. 33 ust. 3 (w tym również straży miejskiej)? Zgodnie z art. 37.1 tejże Ustawy, osoba naruszająca zakaz z art. 25 podlega karze aresztu lub grzywny. Tyle teoria. A praktyka? W przypadku zdarzenia drogowego w wyniku, którego jesteśmy sprawcami potrącenia zwierzęcia sprawa wydaje się prosta wzywamy policję i liczymy na to, że to ona zajmie się załatwieniem pomocy dla zwierzaka.
A co jeśli ranne zwierzę, na domiar złego dziki duży ptak drapieżny, po prostu wykica Wam na drogę? Nie potrąciliście go, ale widzicie, że nie jest w stanie latać i chcecie mu pomóc? Tu zaczynają się schody. Odpalacie wujka Google i szukacie „pomoc rannym zwierzętom do kogo dzwonić”. Wyświetla się kilka(naście) haseł. Dzwonicie pod pierwszy numer: „Nie zajmujemy się ptakami”. Ok, przynajmniej szczerze. Dzwonicie pod kolejny. Bez odbioru (niestety nie po raz pierwszy w Waszej karierze). W akcie desperacji wybieracie 112. Po drugiej stronie słuchawki na szczęście empatyczna Pani Dyspozytorka, która informuje Was, że absolutnie nie zajmują się takimi rzeczami, ale szkoda zwierzaka, a poza tym wie już, że próbowaliście pod innymi adresami, ale bez skutku, więc zaczyna szukać. Nie ma NIC. Może ZOO, ale to jednak kawałek drogi. I w końcu trafia na Fundacja Wzajemnie Pomocni w Pomiechówku. Dziękujecie za namiar i dzwonicie. Tak, można drapola przywieźć. Ale jak??? Krótka instrukcja łapania i transportu, po której ruszamy na łowy. Mamy kartonowe pudło z dziurkami porobionymi kluczykiem samochodowym, żeby pacjent się nie udusił i koc. Drapol nie daje za wygraną i próbuje uciekać na piechotę. W końcu dociera do niego, że tym razem nie jest łowcą, tylko ofiarą. Wbiega na łąkę i ze wzrokiem przestraszonego zająca kuli się w trawie. W tym momencie Pan Grześ zarzucia koc. Mamy go! Ostrożnie pakujemy do pudła, pudło dla bezpieczeństwa wszystkich do bagażnika i w drogę. Na miejscu ptaszydło od razu trafia w fachowe ręce. Ma poważnie uszkodzony nadgarstek, dlatego nie może latać. Do tego jest wychudzony i, jak to ładnie określono, nie był to jego pierwszy dzień na piechotę. Miał farta. Raz, że chcieliśmy pomóc. Dwa – byliśmy zdeterminowani, żeby tę pomoc znaleźć. Dziś już wiemy, że na stronie Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska jest wykaz wszystkich ośrodków rehabilitacji zwierząt w Polsce (z wyszczególnieniem dokąd jakie zwierzęta możemy zawieźć): https://www.gov.pl/web/gdos/wykaz-osrodkow-rehabilitacji-zwierzat . Trzymamy mocno kciuki za „naszego” rannego lotnika, żeby wrócił do pełni sił i znów mógł wzbić się w powietrze. A do Was mamy prośbę – zapiszcie sobie ten link. Oby nigdy się nie przydał, ale jeśli będzie konieczność, to będziecie wiedzieć do kogo się zgłosić. I pamiętajcie, że każde zwierzę zasługuje na pomoc, bez względu na to, czy to myszołów czy pospolity wróbel.

07/03/2024

Nicola – kojarzycie ją wszyscy, choć nie wszyscy mieliście okazję podróżować na jej grzbiecie. Należy do grona naszych koni pensjonatowych, ale dzięki uprzejmości swoich właścicielek przez dłuższy okres czasu pracowała w hipoterapii i na jazdach indywidualnych prowadzonych przez naszego szefa. Dlatego nie sposób nie wspomnieć o niej dzisiaj, w dniu jej 25 urodzin. 🎂🎁🥳

Cóż można o niej napisać? Wygląda wprost jak z katalogu dla Barbie (podobnie jak Chili, choć ma w sobie na pewno więcej uroku – wszak to kobieta) i na pewno niejedna mała dziewczynka marzy o takim kucyku w prezencie. 💝 Cóż, w tym przypadku marzenie się spełniło, choć rzeczona mała dziewczynka kompletnie nie była świadoma, że kupiony przez mamę konik będzie docelowo tak naprawdę nie dla mamy, tylko dla córki.Nicola była prezentem przemyślanym i jak najbardziej trafionym, choć słowo „prezent” nie brzmi najlepiej. Stała się pełnoprawnym członkiem rodziny. Kasia i Basia są jej czwartymi właścicielkami. Nicola jest z nimi już połowę swojego życia i zostanie u nich do końca. 💖

Urodziła się w Niemczech u państwa Marity i Manfreda Schmiech i z racji swojego pochodzenia oraz charakteru zyskała u nas ksywę HELGA. Jako trzylatka została zbonitowana na 82 punkty i jako klacz elitarna uzyskała wpis do Głównej Księgi Stadnej. Urodziła 8 żrebiąt, z czego 4 w Polsce. Jej matka była najlepszą klaczą hodowlaną państwa Schmeich.

Jak każdy kucyk Nicola potrafiła (i nadal potrafi) i lubiła pokazywać różki, a w okiełznaniu jej charakteru nieoceniona okazała się nasza Martyna. Dzięki jej zaangażowaniu obie właścicielki mogły mile spędzać czas zarówno pracując na czworoboku, jak i w terenie. Chociaż Nicola gdyby miała wybór, to na pewno optowałaby za tą drugą opcją.

Życzymy jej dużo zdrowia i jeszcze długich lat spędzonych na spokojnej końskiej emeryturze! 🎉🍾O smakołykach nie wspominamy bo… kucynka jest na wiecznej diecie. Ale jak spotkacie w stajni Kasię lub Basię, to zapytajcie, czy możecie poczęstować Nicolę jabłkiem lub marchewką. Jeśli dziewczyny się zgodzą, to będziecie mogli nakarmić małego łasucha. 🍎🥕🍏

Większość zdjęć autorstwa Karoliny Wengerek.

17/02/2024

Międzynarodowy Dzień Kota to trochę przewrotne święto. 😉 Równie przewrotne, jak kocia natura. 😹 W Polsce i we Włoszech obchodzimy je dzisiaj – 17 lutego. 😻 W Japonii – 22 lutego, w USA koty świętują 29 października, a w Wielkiej Brytanii 8 sierpnia. 🐈Z tej okazji podrzucamy Wam dzisiaj kilka zdjęć naszej obecnej kociej gwardii, a do poczytania jeden z wierszy Franciszka J. Klimka. To chyba nasz najbardziej koci poeta, napisał około 400 wierszy o kotach. 🐈‍⬛

„Czego potrzeba kotu”

💖💖💖

Kotu potrzeba niewiele:

Pogłaskać go tylko w niedzielę,

w poniedziałek, wtorek i w środę

leciutko podrapać go w brodę,

w czwartek, w piątek i w sobotę

pobawić się trochę z kotem

i w niedzielę – znów niewiele.

A jeśli ci się uda

pokochać go troszeczkę

i tym co mu smakuje

napełnisz mu miseczkę

i mocno postanowisz

nie oddać go nikomu

i zgodzisz się by czasem

porządził trochę w domu,

to zauważysz potem

(to zresztą przyjdzie z wiekiem),

że będąc bliżej z kotem,

jesteś bardziej człowiekiem.

07/02/2024

Huncwot, cwaniak, kombinator, zawsze pierwszy do opuszczenia zajęć. Mistrz ściemniania, z dużą liczbą nieobecności i często zgłaszanych niedyspozycji. Do tego zawsze usprawiedliwionych, bo przecież astmatyk. Wagonik ciągnący się za lokomotywą, ale niechętny by przejąć jej rolę – za ogonkiem zawsze łatwiej. Idealnie wpasowujący się w schemat niegrzecznego chłopca, którego kochają grzeczne dziewczynki. 😉 Brzmi znajomo? Tak, tak, to nasz żółty kucyś żywcem wyjęty z katalogu dla Barbie – Hot Chili Pepers. 🌶️ Dziś świętuje swoje 18 urodziny. 🥳🍾🎉 Przez kilkanaście lat spędzonych u nas zdążył zgromadzić pokaźne grono fanek, które na pytanie o najlepszego konia w stajni zawsze wskażą na niego. 🥇 Było też kilka deklarujących chęć zakupu, ale nasz szef nie był skłonny go sprzedać. 🤦 Jedna z chętnych do dziś, mimo upływu 10 lat, deklaruje swoją miłość do Blondyna ❤️‍🔥 (mimo tego, że po drodze zdążyła wydzierżawić jedną rudą kobyłę, a następnie doczekała się własnego konia). 🤩 To chyba jego urok osobisty. Ukryty gdzieś tam, głęboko bardzo, pod maską nicponia z łobuzerskim uśmiechem. 😈 Czegóż możemy mu dziś życzyć? Przede wszystkim zdrowia. Oby przez kolejne lata nie pogarszało się. Do tego oczywiście cierpliwości, bo pomimo tego, że idealny nie jest, to jednak dzielnie pracuje w szkółce i to na każdym poziomie zaawansowania. Dlatego odśpiewajcie mu dziś STO LAT i podrzućcie trochę smakołyków do żłobu (oczywiście w granicach rozsądku). 🍎🍌🥕🍏

19/01/2024

Nie wiemy ani co ani jak Wam napisać. Jesteśmy rozbici, zaskoczeni, niedowierzamy. Dziś wieczorem odeszła PLATYNA. Nagle, na wybiegu. Nie wiemy co się stało. Jeszcze chwilę wcześniej biegała po śniegu. A potem nie mogła wstać. Nie widzieliśmy momentu, w którym się przewróciła. I choć do przyjazdu pani doktor gdzieś jeszcze się łudziliśmy, a część z Was bardzo mocno wierzyła, że ta historia będzie miała szczęśliwe zakończenie, to rozum podpowiadał, że tak się nie stanie. Już to widzieliśmy, już to znamy, ale za każdym razem boli tak samo. I nie wiemy, jak odpowiadać na pytania tych najmłodszych: „Czy ona przeżyje”? Czy skłamać i wyrecytować, że „wszystko będzie dobrze” czy zgodnie z prawdą powiedzieć, że nie będzie? 😥
Prawie ćwierć wieku historii i wspomnień. O pourywanych w terenach rękach, bo dla Platyny było ZA WOLNO (czasem jeździec musiał zsiąść i poleżeć chwilę w śniegu aż wróci mu czucie w palcach). Złamana noga Malwiny, bo własnym ciałem zasłoniła Platynę przed kopniakiem Dumy (a potem z nogą w gipsie kicała z Domeną w jednej i Grandezzą w drugiej ręce, aż nasz szef w końcu zadzwonił do jej taty, żeby zabrał córkę nim uszkodzi się bardziej). Różne rzeczy robi się mając „naście” lat. Radosny galop z Anią na górkę piaskową, bo za Demonem było za nudno i Plati postanowiła wziąć sprawy w swoje… nogi. Wróciły obie, całe i zdrowe. Ania dodatkowo uśmiechnięta od ucha do ucha i pytająca, czy mogą jeszcze raz. Kąpiele w Zegrzu, bo lubiła się położyć w wodzie jak Werbena… Nie sposób spisać wszystkiego. Zwłaszcza teraz. Mamy mętlik w głowie. Jeszcze popołudniu była i już jej nie ma. Ciężko przestawić się na czas przeszły. 😔
Była nieduża ciałem, ale wielka sercem i duchem. Nasz Czarny Diament. Odważna, zawsze pierwsza. I cwana. Popisowy numer? Zatrzymanie z galopu, żeby podrapać się w nogę. Kto nie był czujny, miał lekcję latania i sprawdzał jakość podłoża. Nigdy nie pozwoliła bezkarnie mówić o sobie – BABCIA. Jeśli ktoś się zapomniał, to szybciutko przypominała mu, że popełnił błąd. Na emeryturę szła co najmniej dwa razy. I wracała z przytupem. Kochała galopować. „Jak człowiek nie umiesz dobrze galopować, to zrób półsiad i nie przeszkadzaj”.
Nie lubiła czyszczenia. Straszyła. Ale mimo to przez lata dzieci ją kochały. I często nie rozumiały, dlaczego w teren jadą na Wishnu lub Pyśce i co ten instruktor opowiada, że nie utrzymałyby Plati. Cóż, niektórzy się uparli i pojechali. 😎 Wracali na Aluzji, bo okazało się, że jednak jest bardziej do opanowania niż Plati. 😁
Dziś przyjechała pożegnać się z Nią Ania, która dwa razy wdrażała Ją do pracy po kontuzji. Przyjechała Ola, która Ją lonżowała. Były nasze amazonki. Chcielibyśmy podziękować wszystkim Wam, którzy czuwaliście dziś przy Platynie. Odrobiliście najtrudniejszą życiową lekcję. Nikt nie nauczy Was tego w szkole ani na studiach. Śmierć jest tematem tabu. Unikamy rozmów o niej, odsuwamy ten temat jak najdalej. Nikt decydując się na posiadanie zwierzaka nie zastanawia się, jak będzie wyglądał moment jego odejścia. Telewizja czy media społecznościowe też raczej tego nie pokazują. To nie jest ładne i źle się klika. A ten moment, niestety, czeka każdego z nas. I zazwyczaj przychodzi znienacka. I pamiętajcie, żeby nie bać się płakać. Nie ważne czy macie „naście” czy „dzieścia” lat. Łzy są ważne i wbrew pozorom pomagają.
18 czerwca Platyna skończyłaby 25 lat. Miał być tort, miały być zdjęcia, miał być urodzinowy post na FB... Nie będzie, ale wierzymy, że kiedyś znów się spotkamy. Trzymajmy się tej myśli. Platyna ściga się teraz z Doradą po wodociągówce. Albo biega po łące w wielkim stadzie. A może plotkują sobie razem z Delicją? Kto wie… 🤔

01/01/2024

Rozpocznijmy Nowy Rok od jednego z cytatów umieszczanych na serii popularnych jeździeckich gadżetów: „Czy to sport czy rekreacja – najważniejsza motywacja”! Teren noworoczny 2023 upłynął pod znakiem słońca i, jak na zimę, upału. Było 19 stopni! 🥵 2024 rok przywitał nas deszczem i pytaniami, czy teren w ogóle się odbędzie, bo pogoda, tak jakby, nie zachęca. 🌧️ Postanowiliśmy nie dać się chmurom i ruszyliśmy do lasu na krótki spacer. 💪 I choć finalnie wyglądaliśmy, co widać na ostatnich zdjęciach, jak zmokłe kury 🐓, to początek nowego sezonu jeździeckiego uznajemy za udany. 👌

Wszystkim naszym jeźdźcom i sympatykom życzymy dużo zdrowia, pomyślności i wytrwałości w realizowaniu postanowień noworocznych. 🎉🍾 A koniom i ich właścicielom, aby 2024 był po prostu NUDNY – bez kontuzji, bez nerwów i bez zastanawiania się, czy jednak nie należałoby kopytnego towarzysza, tak na wszelki wypadek, owinąć folią bąbelkową. 😉

🎞📸 Karolina Ba
📸 Anita Seroka

25/12/2023

Kochani, życzymy Wam, aby te Święta minęły w spokoju, zdrowiu i miłej atmosferze. Zbierajcie siły na nowe wyzwania, które przyniesie Nowy Rok 2024! 🎄🎁☃🎊

P.S. Bombka wykonana przez Aleksandraa Święcicka.

10/12/2023

W codziennym pośpiechu i zabieganiu nie zauważamy, jak godziny zamieniają się w dni, dni w miesiące, a miesiące w lata. Czasem w chwili wytchnienia zaczynamy się zastanawiać nad wydarzeniami z naszego życia. Kiedy to było? Rok, trzy lata? Góra pięć. Nie więcej. A potem dociera do nas, że minęła dekada i ze zdziwienia przecieramy oczy.
Dokładnie dziesięć lat temu pożegnaliśmy Demona. I choć zawsze piszemy, że nie spodziewaliśmy się lub wiedzieliśmy, że ten moment się zbliża, ale i tak byliśmy zaskoczeni, to w tym przypadku – naprawdę byliśmy. Zaczęło się od zwykłej kulawizny. Lewy tył. Nic nie spuchło, USG i RTG nic nie wykazało. Nic groźnego, może się podbił? A potem ten nasz pączuś zaokrąglił się jeszcze bardziej. I to przekierowało nasze poszukiwania przyczyny na zupełnie nowy trop. A potem była klinika i diagnoza, której nigdy nie chcieliśmy usłyszeć i krótki komunikat od lekarza: „Trzy miesiące, góra pół roku. Jak zobaczycie, że cierpi – uśpić natychmiast”. Ustaliliśmy, że nie będziemy Wam dokładnie mówić na co choruje, ale nie jesteście przecież ani głupi, ani naiwni. Ci starsi szybko się domyślili, ci młodsi też zaczęli wyciągać wnioski. „Mamo, a może on ma raka? Ludzie chorują, to może konie też”? To do tej mamy potem Kasia w pierwszej kolejności zadzwoniła, żeby o odejściu Demona córka dowiedziała nie z Facebooka. I od tej mamy dostała informację zwrotną: „Jak ona wyje! Kaśka, jak ona wyje”! 😭
Wyliśmy wszyscy. Bez względu na wiek. Pan Grześ w ostatnim tygodniu poprzedzającym podjęcie trudnej decyzji o eutanazji powiedział: „Popsuł mi się Demonek”. Nie chciał już marchewek, nie chciał owsa. Znikał. :(
To był koń, którego nie dało się nie kochać. Tak poczciwy i pocieszny, grzeczny i wszechstronny. Wśród początkujących krążyły legendy o tym, że Demon NAPRAWDĘ potrafi galopować. I to nawet na dobrą nogę! A każdy kto na nim stawiał pierwsze kroki wiedział, że czasem przez godzinę można było próbować skręcić w prawo (lub w lewo), a on i tak swoim równym tempem podążał cały czas w tym samym kierunku. Ile razy zdarzały się sytuacje, gdy przyjeżdżali rodzice z dzieckiem na pierwszą jazdę i następowała krótka wymiana zdań:
-Na jakim koniu dziecko będzie jeździć?
-Na Demonie.
-Oj, a nie macie Państwo czegoś spokojniejszego?
-Spokojnie, on jest demonicznie… leniwy. 😂
Oduczał zasad BHP. Można było podejść do Niego od tyłu i przytulić się do zadu. Nie ruszył nawet uchem. Można było wsiąść na oklep i pobujać się w tym jego kłusogalopie, który każdy dał radę wysiedzieć.
Nie lubił cukru i potrafił wyjeść ze żłobu marchewki i jabłka, zostawiając nietknięte kostki. Nie o każdym koniu można powiedzieć, że taki trafia się raz na milion, ale Demon na pewno taki był. Każdy z nas ma wspomnienia z Nim związane. I w tych wspomnieniach niech będzie taki radosny, jak na poniższych filmach. Może na wiecznie zielonych pastwiskach Demoniczny podskubuje teraz trawę razem ze swoim kumplem Aramonem, który dogalopował do niego w tym roku...

13/11/2023

Moglibyśmy tego posta wstawić w formie znanej jako „krótko, zwięźle i na temat” czyli: „W sobotę popołudniu do grona naszych szkółkowych koni dołączyła wyhodowana przez Państwa Annę i Jarosława Packów kasztanowata klacz Wersace”. Jest też opcja numer dwa: „W sobotę popołudniu do naszej stajennej rodziny dołączyło jedno z najgorętszych nazwisk świata mody, marka sama w sobie, prawdziwa TAP MADL – Wersace”. Właśnie, MOGLIBYŚMY, ale czasem wolimy jednak uraczyć Was odrobiną historii i sentymentów. 📜 Jeśli jesteście chętni na podróż w czasie, fascynującą opowieść o hodowli i rodowodach oraz o tym, dlaczego nasza nowa mieszkanka od razu poczuła się u nas, jak w domu, to usiądźcie wygodnie przed ekranami Waszych laptopów lub komórek i pozwólcie, że zabierzemy Was w podróż wehikułem czasu. 🚀
Cofnijmy się do 4 grudnia 1956 roku. Tego dnia w Stadnina Koni Janów Podlaski rodzi się gniada angloarabska klacz PLAJTA (Sferit xo – Plejada). W ciągu 25 lat swojego życia odchowała 20 źrebiąt (!), a dodajmy, że źrebna była 21 razy. Wśród jej potomstwa znalazło się 7 klaczy elitarnych i 2 ogiery hodowlane. Na zdjęciach uwiecznił ją znakomity polski artysta fotograf Marian Gadzalski.
Siedem lat później, 27 grudnia 1963 roku, w SK Liski przyszedł na świat siwy wielkopolski ogier – CIECIERUK (Błyszcz xo –Ćma). 3 października 1966 roku na pokazie hodowlanym na terenie PSO w Kwidzyniu został uznany za najlepszego ogiera w roczniku, o czym na swoich łamach wspominał najstarszy magazyn o tematyce hippicznej - Koń Polski.
W grudniu 1975 roku (niestety nie jesteśmy w stanie podać Wam dokładnej daty) z połączenia ogiera CIECIERUK i klaczy PLAJTA w SK Janów Podlaski rodzi się siwa angloarabska klacz PLOTKA. Można powiedzieć, że w tym miejscu zaczyna się historia naszej stadniny. Historia, której część z Was była naocznym świadkiem, a część zna ją z opowiadań. PLOTKA trafia do nas z roczną źrebicą – PYTKĄ. Już u nas rodzą się kolejne dzieci PLOTKI – PRIMO (1992), PESTO (1998) i, ostatnie jej dziecko, PLATYNA (1999). 👩‍👧‍👦
Zastanawiacie się: „No dobra, a co to ma wspólnego z nową kobyłą”??? W tym miejscu wciśniemy trochę mocniej gaz w naszym wehikule czasu, żeby szybciej dojechać do dnia dzisiejszego. 🏇 CIECIERUK jako wybitny przedstawiciel swojej rasy był chętnie wykorzystywany przez hodowców. Pokryta nim wielkopolska klacz PIPERAZYNA (Hunnenkönig x, wsch. pr – PIPETKA) w 1970 roku urodziła siwą klacz PRECYZJA. Ta z kolei pokryta ogierem HARBIN (Trojnat xx – Amada) w 1975 roku rodzi ciemnogniadą klacz – PUMA. W 1986 roku przychodzi na świat jej córka – PUSTYNIA po ogierze ASPIRANT (Poprad wlkp/poch.trk. – Abisynia). Zbliżamy się do końca naszej podróży. PUSTYNIA w 1994 roku wydaje na świat ciemnogniadego ogiera PUPIL po ogierze AGAR (Mangan xx – Akolada). PUPIL jest ojcem naszej WERSACE (Pupil wlkp, poch.trk. – Wendola). A to oznacza, że nowy rudzielec jest PRAPRAPRAWNUCZKĄ ogiera CIECIERUK. A ostatnią jego WNUCZKĄ urodzoną u nas jest PLATYNA.
Tajemnicą poliszynela jest, że nasz szef miał ogromny sentyment do linii P (PLOTKA, PYTKA, PYŚKA). Dlatego na koniec podrzucimy kilka cytatów z naszych stajennych rozmów:

„Może będzie ogarnięta, skoro to rodzina z Pytką”?

„Hmm, dlaczego w ogóle mnie nie dziwi, że skoro Marcin już zdecydował się kupić jakiegoś konia, to jest on spokrewniony z Plotką”.

„Przypadek? A wierzycie w takie przypadki”?

W przypadki jak w przypadki, ale w przeznaczenie… 😏 Póki co Młoda zachowuje się, jak stara. Bez zbędnych emocji pomaszerowała w niedzielę na wybieg. W stajni została wymiziana chyba przez wszystkich. A miziania domaga się tak samo, jak… Heca. Jak nic – RODZINA. 😍

06/08/2023

Oglądaliście "Uwolnić orkę"? 🐬 Nasze dwie orki dziś odzyskały wolność po przebytych kontuzjach. 🥳 Gawot po dwóch latach, a Heca po ponad półrocznej przerwie. Teraz trzeba mieć nadzieję, że nie wyjdą z założenie, że dziewczyna i chłopak na wolności to powód, żeby urządzić, nomen omen, HECĘ na 14 fajerek. 🔥🤦

P.S. Drodzy uczniowie, wakacje jeszcze trwają, ale powoli nadciąga nowy rok szkolny. Listę lektur macie okrojoną do granic przyzwoitości. 😱 Zachęcamy Was do wycieczki do biblioteki i sięgnięcia, z własnej nieprzymuszonej woli, po książkę Hanny Ożogowskiej. To tak w temacie tej dziewczyny, chłopaka i hecy. Przy okazji odpalcie Goggle i sprawdźcie czym są, a właściwie czym były, fajerki. Ostatecznie zarzućcie temat dziadkom, może jeszcze pamiętają. 🤔 Dla leniwych podpowiadamy, że powstał też serial na podstawie wyżej wymienionej książki. 😉

02/05/2023

Permanentna inwigilacja. 😁 Konie, jak widać na wybiegach. A na czworoboku chyba Oliwia i Heca.🥰

20/04/2023

Kto obserwuje nasz profil na Instagramie, ten wie, że wczoraj trochę "pojechaliśmy" Karolinie od Diagrama w temacie, że "kto nie miał siwego, ten nie miał brudnego". 😉 Karolina słusznie, jak na właścicielkę siwka przystało, sprostowała, że "kto nie miał siwego, ten nie miał dobrego". Dziś musimy się pokajać. Otóż Król Panierki może być tylko jeden i zdecydowanie nie jest siwy. 👑 Żar chyba poczuł się dotknięty faktem, że ktoś mógłby go zdetronizować i postarał się udowodnić, że to jemu należy się palma pierwszeństwa. 😱 Tak więc Renata lub Anna, jeśli planujecie jutro przyjechać do stajni, to... wyjdźcie wcześniej z domu, ponieważ nie jesteśmy do końca pewni, czy "co sie wysusy, to sie wykrusy". 😂

13/04/2023

Chyba ostatecznie pożegnaliśmy zimę. Na terenie stajni wszystko kwitnie, szpaki i wróble świergolą, aż głowa boli. 🌷🌱 A Teodor ćwierkał dziś do pierwszej jaskółki. Na pewno jest to bezpieczniejsza opcja niż krogulec. 😉 Przyjeżdżajcie do nas i cieszcie oczy kolorami wiosny. 🌼 🌸Dzień już jest długi, słońce grzeje - od razu wzrasta motywacja do wszelkich działań. 💐😍

06/04/2023

Ponoć starość nie radość, ale młodość też nie wieczność. 👵➡️👧 Dwa tygodnie temu ponownie wypadła z grafiku Aluzja. Na początku zmartwiliśmy się, że znów wysiadły jej plecy i trzeba będzie ponownie zrobić mezoterapię. Jednocześnie dość charakterystyczna kulawizna na ostrych zakrętach sugerowała, że to nie muszą być plecy, tylko trzeszczki. 🙄 Te domysły potwierdziła nasza pani doktor sprawdzając Luśkę w ruchu na lonży, pod siodłem, robiąc USG i finalnie RTG. Oprócz zwyrodnienia trzeszczek kopytowych wyszło jeszcze zwyrodnienie stawu kopytowego w lewym przodzie, choć bez dramatu, jak na wiek pacjenta. Dostaliśmy zalecenie kucia korekcyjnego na przód i następnie zgodę na powrót do pracy. Tak więc w wieku 23 lat dziewczę dostało swoje pierwsze buty. 👠 Nie zdziwcie się, że są jakoś dziwnie przybite. Aluzja jest okuta na odwrotne podkowy z wkładką kątową. Będziecie mieć trochę zabawy przy czyszczeniu tego. Dziś testowaliśmy, czy podkowy dały efekt w postaci większego komfortu pracy. Luśka chodzi... inaczej. Nie kuleje, wyżej podnosi nogi. Na pewno lepiej galopuje, bardziej "pod górę". Jedyne co, to jak będziecie wędrować z nią na halę, to bądźcie wyrozumiali dla Starszej Pani. Na razie po twardym chodzi, jakby ją coś parzyło w kopyta. 🔥 Po prostu dziewczyna... boi się dźwięku stukającej o beton podkowy. 🤦‍♀️ Serio, nie żartujemy.

P.S. Nie mówcie przy niej głośno, że jest Starszą Panią, bo jak odpali wrotki, to nawet rzucenie kotwicy Wam nie pomoże. ⚓ Poziom energii pozostaje bez zmian.

22/03/2023

Wreszcie pogoda sprzyja wyjściu z hali, więc mamy dla Was świeżą porcję zdjęć Alfy. 🌱🌞 Kucyk powoli się cywilizuje i ogarnia. Ma już dopasowane siodło, wędzidło i kucykowych rozmiarów czaprak (nawet w starym czapraku Wishnu wyglądała, jak w derce). Doszły również kucykowe puśliska, popręg i wodze (te klasyczne z dużych koni przy gabarytach kucek prawie dotykały ziemi). Teraz Martyna może już na spokojnie szykować maluchy pod szkółkę. Oczywiście ten proces jeszcze trochę potrwa, więc cierpliwości. Póki co wygląda na to, że Alfie nie brakuje energii do pracy, choć na szczęście, energia ta pozostaje pod kontrolą. 🐎😁

21/02/2023

Czas na rozwiązanie zagadki. Ani to Agent, ani to Parys. 😉 Prawidłową odpowiedź podała Olga - na zdjęciu jest 3-letni Wishnu. 😲 Po dzisiejszym zdjęciu raczej nie powinniście mieć co do tego wątpliwości. Za udostępnienie archiwalnych zasobów dziękujemy Agnieszka Jankowska. 🙏

12/02/2023

Z okazji początku ferii mamy dla Was zagadkę. Czy rozpoznajecie konia, który widnieje na tym zdjęciu? Przejrzyjcie galerię na FB, a kto ma Instagram, to również tam może poszukać inspiracji - trochę tak dziwnie umaszczonych koni przewinęło się przez naszą stajnię. Pomysły wpisujcie w komentarzach. A rozwiązanie zagadki (i więcej zdjęć) wrzucimy niebawem. 😎

P.S. Na razie celowo nie oznaczamy autorki powyższej fotki. Nie będziemy ułatwiać Wam zadania. 😁

06/01/2023

Na dzisiejszy wieczór proponujemy Wam porcję najnowszych wieści o postępach Rudej Glizdy. Romina pomyka pod Martyną po hali. Na czworoboku też już zdążyły pojeździć. Panna Kucka robi postępy i przemieszcza się już pod jeźdźcem we wszystkich chodach. 👏 Póki co na halterze, chociaż ogłowie z wędzidłem również poznała. Zdjęcia, niestety, jakości halowej. 😔 Czekamy na sezon otwarty i możliwość cykania fotek na zewnątrz. Czarna Glizda też robi postępy, choć nadal głównie zajmuje się piłowaniem paszczy, jak zostaje sama. 🤦

Martyna Szwarc

01/01/2023

Drodzy jeźdźcy, pensjonariusze i sympatycy Stadniny Ławra, z okazji Nowego Roku życzymy Wam przede wszystkim zdrowia, pomyślności, spokoju i realizacji planów. 🎊🍾🥳 Oby rok 2023 okazał się lepszy od tego, który minął. Pozdrawiamy Was serdecznie z terenu noworocznego! 🏇🏇🏇🏇🏇🏇🏇🏇 To taka nasza trochę zapomniana tradycja, którą po latach postanowiliśmy odkurzyć. 🧹

29/12/2022

Już była w ogródku, już witała się z gąską, a mówiąc mniej tajemniczo - już miała jechać na emeryturę, bo "ileż ona jeszcze pochodzi", bo "znów odezwie się stara kulawizna", bo "ile ona już ma lat". A potem przyszła refleksja, że przecież to ostatnie dziecko Plotki, a toć to konie z żelaza, więc może jednak spróbujmy. Nie mamy nic do stracenia. I tak oto po roku przerwy i dwóch miesiącach lonżowania, dziś nadszedł ten dzień, w którym odpaliliśmy seniorkę pod siodłem. Jedyny problem, który miała Ania polegał na tym, że stęp jest przeżytkiem, a ta stara kobyła woli biegać.😂 Najlepiej galopem, ostatecznie kłusem. Jeszcze nie otwieramy szampana, jeszcze wszystko się może zdarzyć, ale trzymajcie kciuki za to wdrażanie do pracy. 🤞 Tak, żebyście znów mogli zobaczyć w grafiku, w rubryce "koń", to imię: PLATYNA. ❤️‍🔥

21/12/2022

Uwaga‼️ mamy informacje, że w pobliżu wielu stajni kręcą się bliżej niezidentyfikowani mężczyźni i dokonują kradzieży.
Nie zostawiajcie wartościowych rzeczy w samochodach, bądźcie czujni i wszystkie podejrzane zachowania zgłaszajcie policji.

07/11/2022

Zastanawialiście się kiedyś, jak wygląda proces od zgarnięcia z łąki kudłatej dziczy do przekazania Wam "produktu finalnego" w postaci konia na guziki, takiego jak np. Aluzja czy Breisa? Konia, przy którym wystarczy pomyśleć i musnąć łydką, żeby zakłusować lub zagalopować? Cóż, jest to długa i czasem wyboista droga. Najpierw trzeba takiego młodziaka ucywilizować, tj. nauczyć, że jak człowiek dotyka, to nie próbuje się tegoż człowieka zjeść lub kopnąć. Potem przyszły wierzchowiec ogarnia chodzenie na uwiązie bez wyrywania człowiekowi ręki. Musi też posiąść umiejętność grzecznego stania po uwiązaniu, podawania nóg i, co bardzo ważne, skupienia uwagi na człowieku oraz zrozumienia, że bez kumpli ze stada też da się przeżyć. Przynajmniej przez godzinę. Później stado wraca, nie ma co robić dramy i wydzierać się wniebogłosy. Następnie rozpoczyna się nauka chodzenia na lonży, reagowania na komendy głosowe i, jak już rumak ogarnie temat, można zapoznać go z pasem do lonżowania, siodłem i ogłowiem. Ten etap może trochę potrwać. Nie każdy koń przyjmie bez mrugnięcia okiem "coś" na plecach. Ten pasek pod brzuchem też nie jest fajny i po co człowiek tak go zaciska? Jak już koniecznie chce zaciskać pasa, to proszę bardzo. Niech to robi. Sam sobie. 🤣 Po tym etapie można zacząć obciążać strzemię, następnie przewieszać się przez siodło i, jeśli zwierz stoi grzecznie - wsiąść. Od tego momentu pozostaje nauczyć konia reakcji na łydki, dosiad i rękę jeźdźca. Taki podstawowy proces szkolenia to jakieś 1,5 roku. Nie brzmi zbyt skomplikowanie? To tylko pozory. Na poniższych filmach i zdjęciach możecie obejrzeć Rominę trzeci raz pod jeźdźcem. Oczywiście królikiem doświadczalnym jest Martyna. Tylko ona wzrostem i wagą pasuje do tej małej glizdy (to tak z czułością, ale już się przyjęło, więc jak za jakiś czas zobaczycie w grafiku w rubryce "koń" wpis: ruda Glizda, to będzie to ). Alfa w tym czasie była dopiero po pierwszym wsiadaniu. Dziś już pomyka pod Martyną kłusem.

Adres

Nowodworska 136, Łajski
Legionowo
05-119

Godziny Otwarcia

Poniedziałek	08:00 - 20:30
Wtorek	08:00 - 20:30
Środa	08:00 - 20:30
Czwartek	08:00 - 20:30
Piątek	08:00 - 20:30
Sobota	08:00 - 20:30
Niedziela	08:00 - 20:30

Telefon

+48884818873

Strona Internetowa

facebook.com

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Stadnina ŁAWRA umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Skontaktuj Się Z Firmę

Wyślij wiadomość do Stadnina ŁAWRA:

Widea

Zusia i #Disney, LL 90

Teren noworoczny czas zacząć!

#Demon

#Demon i #Aramon

#Demon

#Wersace Fot. Kasia Kominek

#Heca

#Gawot

Uwaga, uwaga! Mamy dla Was dobrą nowinę. 🍾 Nie, nie kupiliśmy nowego konia, natomiast jeden "stary" przeszedł tuning i jest teraz jak nówka sztuka nieśmigana. 😎 Mowa oczywiście o Aluzji. Po ponad dwóch miesiącach L4 i rehabilitacji, dziś Luśka dostała zielone światło do powrotu do pracy. 🥳 Dla niewtajemniczonych, choć chyba są w mniejszości, informujemy, że nasze Ferrari, Porsche i Lamborghini w jednym było wyłączone z pracy z powodu kontuzji grzbietu. Mówiąc kolokwialnie - Aluzji wysiadły plecy. Dlaczego? Tu możemy wymienić kilka przyczyn - słabe mięśnie grzbietu, wiek, sposób użytkowania, budowa. Na takie kontuzje narażone są wszystkie konie. Konie szkółkowe - najbardziej. W końcu nikt z nas nie jeździ doskonale. Jest nawet takie piękne powiedzenie jeździeckie, które mówi o tym, że jeśli już ktoś uzna, że umie jeździć konno, to dla dobra wszystkich (i koni i ludzi) powinien porzucić ten sport.🤷‍♀️ Jeśli nas coś boli, to głośno o tym mówimy. Koń nie powie. Koń "zagryzie zęby" i będzie pracować dalej. Może zacząć gryźć, kopać, brykać, wspinać się. Ostatecznie zakuleje. Jako roślinożerca ma głęboko zakodowane, że okazanie słabości jest równoznaczne z wystawieniem się na atak drapieżnika. I nie ważne, że naszym koniom nie grożą wilki. Ewolucja zrobiła swoje. Nota bene ta sama ewolucja postawiła konia na jednym palcu - środkowym zresztą. Przypadek? 🤔 Wracając do tematu, dr Olga Kalisiak z Centrum Zdrowia Konia zbadała Aluzję, sprawdziła ją w ruchu pod siodłem i na lonży i zadecydowała o ostrzykaniu grzbietu. Następnie przez dwa tygodnie Luśka pracowała wyłącznie w stępie i galopie na lonży. Potem dostaliśmy zgodę na wsiadanie co drugi dzień. Też stęp i galop (w półsiadzie). 🏇 Dziś plecy już nie bolą. I to jest oczywiście dobra wiadomość. Jednak, żeby nie było tak słodko, to jest i przysłowiowa łyżka dziegciu. Mianowic