Co to jest strona internetowa?

https://www.facebook.com/188411754349609/

Catpenter

Catpenter to mała firma złożona z kilku osób i 5 kotów. Jeśli masz kota – prawdopodobnie trafiłeś/aś w odpowiednie miejsce.
(1)

Tworzymy meble i przestrzenie, które łączą potrzeby kotów oraz ich właścicieli.

10/09/2024

Trochę inna forma, ale dalej zostajemy przy giętych półkach :)

06/09/2024

Praca nad formami giętymi. Co myślicie o takich półkach? :)

03/09/2024

Nadszedł ten moment, że postanowiliście przygotować dla swojego kota kotyfikację? To wspaniała wiadomość! Podczas planowania kotyfikacji warto przemyśleć kilka kwestii dotyczących m.in. zachowania Waszego czworonoga. Na grafikach kilka pomocnych pytań :) 👇🐈 Dzięki odpowiedziom na nie możemy wspólnie przygotować właściwą dla Waszego kota kotyfikację!

30/08/2024

Jako opiekunowie kotów często długo się zastanawiamy nad wyborem kolejnej rośliny do naszego mieszkania. Co jest dla nich niebezpieczne? Po nadgryzieniu których roślin się pochorują?

To, czy dana roślina jest dla nich toksyczna, można sprawdzić na różnych stronach, np. na aspca.com (strona American Society for the Prevention of Cruelty to Animals). Z ich strony można się dowiedzieć, że bezpieczne dla kotów są m.in. areka, bananowiec, bazylia, peperomia czy owies.

Prezentowany na zdjęciu chrobotek na kocim tunelu również jest dla nich bezpieczny :)

27/08/2024

Jaskier – „lata” po ścianach.
My – „No o co Ci chodzi???”
Jaskier – jeszcze bardziej „lata” po ścianach.

Znajome zachowanie? ;)

Pierwszego dnia po przyjeździe Jaskier obszedł sobie nowe mieszkanko i zapoznał się z każdym kątem. Był spokojny, zachowawczy, ale nie bał się.

Tak mniej więcej po 3–4 dniach dużo w jego zachowaniu się zmieniło. Z perspektywy czasu i na podstawie obserwacji czteroletniego już teraz Jaskra wydaje nam się, że stres związany z jego złapaniem, pobytem w domu tymczasowym, a potem przeprowadzką do nas sprawiał, że jego naturalne, kocie zachowania były trochę zablokowane.

Jak poczuł się stabilniej, to prawdopodobnie poczuł wszystkie bodźce z ostatnich dni i zaczął straaaasznie dużo latać po mieszkaniu (biegać, przeskakując po meblach i odbijając się od ścian). Wokalizował przy tym gardłowo, a jak chcieliśmy do niego podejść, to uciekał na drugi koniec pokoju. Przez chwilę siedział spokojnie, a potem zaczynał na nowo.

Niestety to nie był jedyny problem Jaskra... O tym jednak i jak sobie poradziliśmy z tymi kłopotami, opowiemy następnym razem. Dziś tylko parę słów o tych bodźcach. Tak jak i my odreagowujemy stres i napięcia, tak samo mają zwierzęta, działa to na ich instynkty. Mogą być głodne, ale nie zjedzą, bo się boją; czują, że coś zaraz może się stać i trzeba będzie uciekać.

Każda obca osoba, każdy nowy bodziec może być potencjalnie groźny. Jaskier więc na początku był bardzo ostrożny. Naszym błędem wtedy było szukanie kontaktu z nim, próby jego uspokojenia. A przecież byliśmy obcy dla niego! To tak jakby ktoś nam mówił, żebyśmy się uspokoili, gdy jesteśmy wściekli.

Jaskier potrzebował w tamtej chwili zmniejszenia liczby bodźców na rzecz obserwacji otoczenia, by zaakceptować nową rzeczywistość. A my – przyjęcia, że czuje stres i musi to przeżyć w swoim tempie.

23/08/2024

Nie mogę przybić się do ściany, bo wynajmuję mieszkanie... Ten mostek jest brzydki, do niczego mi nie pasuje! – to kilka ze zgłoszonych przez Was problemów związanych z przystosowywaniem pomieszczenia do kocich potrzeb 🧐⚠️😾
Zapraszamy Was do wspólnej rozmowy na temat Waszych wątpliwości i problemów, które napotkaliście w trakcie przygotowywania kotyfikacji dla Waszego mruczka. Możecie do nas pisać za pomocą wyróżnionej relacji na Instagramie lub w wiadomości bezpośredniej. Postaramy się pomóc :)

20/08/2024

Ten projekt zaczęliśmy od regału na książki „który doda charakteru salonowi, a takich rzeczy nie robią w fabrykach”.

Szukaliśmy więc rozwiązania, które będzie łączyło styl mieszkania, gusta Klientki, a jednocześnie potrzeby dwóch pięknych kotów – Kleszczyka i Boriski.

Efekt końcowy?

Dwa regały na książki z motywem jodełki w klimacie loftu. Do nich szafka RTV, której kolory nawiązują do tkanin krzeseł i stołu w salonie.

A co najbardziej mnie cieszy: kompleksowa kotyfikacja, która w przyszłości (miejmy nadzieję) zostanie rozbudowana o tunele, skrzynki na zabawki oraz kolejne półki 🙂 Został w niej wykorzystany fornir z palisandru.

Zapraszam do kontaktu wszystkich, którzy chcieliby dać swoim kotom stymulujące środowisko, które jednocześnie będzie zachwycało swoim wyglądem 🙂

13/08/2024

Jakie elementy mogą być częścią Waszej kotyfikacji? Na grafikach przedstawiliśmy kilka z nich, ale są to tylko te najczęściej spotykane części składowe :) Pamiętajcie, że mogą one przybrać przeróżny kształt i pasować do wielu wnętrz!

09/08/2024

Praca nad kotyfikacją z forniru, za niedługo zobaczycie efekty :)

08/08/2024

W Polsce dwukrotnie świętujemy Międzynarodowy Dzień Kota: 17 lutego i 8 sierpnia!

Życzymy więc dzisiaj wszystkim mruczkom, żeby zawsze znajdowały najwygodniejsze miejsce do leżenia, niezliczonej liczby kartonów i właścicieli, którzy rozumieją, że pół smakołyka to zero smakołyków ;) A właścicielom kotków życzymy choć jednej przespanej nocy bez pobudki o czwartej nad ranem, niepodrapanej nowej kanapy i niegrymaszenia milusińskich przy nowej karmie :D

A na zdjęciu nasza Elza, która uwielbia kłaść się na moim plecaku (tudzież książkach ;) )

06/08/2024

Miau! Jaskier, od którego zaczniemy nasze mruczące opowieści, jest pierwszym kotem z naszej trójki, którego poznajemy już od 4 lat. Wcześniej Kacper miał doświadczenie tylko z wychodzącymi kotami na wsi, ja natomiast miałam rybki, chomiki i psa, koty natomiast były dla mnie tajemnicze i nieprzewidywalne. Wciąż zaskakiwały mnie swoim obserwowaniem z daleka oraz pojawianiem się znikąd. Z tego powodu się ich obawiałam.

Ale że Kacprowi zależało… pomyślałam więc: „No dobrze, niech mu będzie, poszukajmy tego Behemota z «Mistrza i Małgorzaty»” (tak właśnie myślałam o wzięciu kota 😉)

Lubię czuć się przygotowana, więc zaczęłam czytać o kotach. Oboje sądziliśmy, że jak to będzie TEN kot, to od razu podejdzie, będzie z nami szukał kontaktu. Jakież było nasze rozczarowanie! Każdy kot, do którego przychodziliśmy, chował się na nasz widok. Byliśmy obcy dla nich i nie rozumieliśmy wtedy jeszcze, że najczęściej koty nie szukają od razu kontaktu z człowiekiem.

Przyznam szczerze, że morale nam opadły i w zasadzie uznaliśmy, że trzeba będzie wziąć jakiegoś strachajłę i zaryzykować, że jednak nas nie polubi i będzie się cały czas bać. Tuż po tym trafiliśmy na ogłoszenie o Jaskrze, mieszkał wtedy w Lesznie w domu tymczasowym. Stwierdziliśmy, że zobaczymy na miejscu i pojechaliśmy. I to był strzał w dziesiątkę. Jak weszliśmy, Jaskier niczym pan na włościach minął nas, spojrzał na nas i poszedł dalej, by odpocząć na drapaku. W ogóle się nie bał, mogliśmy do niego podejść, a nawet pogłaskać!

I już wiedzieliśmy – on chce NAS adoptować! :D

Z marszu podpisaliśmy papiery adopcyjne i zaprosiliśmy go do transportera. Całą drogę był nadzwyczaj spokojny, nie wyglądał na przestraszonego, właściwie chyba było mu wręcz komfortowo. Podczas godzinnej jazdy do domu zastanawialiśmy się nad imieniem, testowaliśmy różne pomysły aż na dźwięk słowa „Jaskier” popatrzył na mnie intensywnie swoimi zielonymi oczami. Zrozumiałam wtedy, że albo mu się w ogóle nie podoba, albo czuje się z nim dobrze. Kociego nie zdążyłam się nauczyć, więc wybrałam tę drugą opcję 😉

Trochę się rozpisałam jak na pierwszy wpis, mam nadzieję, że będziecie chcieli przeczytać dalszy ciąg naszych perypetii z Jaskrem. Następnym razem opowiem Wam, jak Jaskier sobie radził w nowym miejscu. Tym razem będzie to opowieść bardziej krwawa, jak z kart powieści Michaiła Bułhakowa…

A na filmiku jedno z pierwszych nagrań – robione późnym wieczorem (przyjechaliśmy z nim już w nocy) i moim starym telefonem/kalkulatorem, więc wybaczcie jakość 😉

02/08/2024

Mruczące opowieści. Jest to nowy cykl postów, który rozpoczniemy już w przyszły wtorek :) Będziemy w nim oddawali głos naszym mruczkom – będziemy przedstawiali w nim ich historie, problemy, z którymi się zmagały (lub nadal zmagają), jak i wdrożone rozwiązania ich kłopotów. Pokażemy w nim także naszą własną kocią podróż, zaczynając od wprowadzenia się do nas pierwszego z naszych kotów – Jaskra. Serdecznie zapraszamy do lektury ;)

30/07/2024

Dzisiaj przychodzimy z odpowiedzią na pytanie, które bardzo często nam zadajecie. Na kolejnych slajdach wyjaśniamy, czym właściwie jest kotyfikacja.

Uważamy to za za jedną z najważniejszych kwestii, o którą trzeba zadbać, biorąc pod swój dach kota. Dzięki kotyfikacji nasz nowy członek rodziny poczuje się jak w domu :)

26/07/2024

Pamiętacie zdjęcia przy pracy, które wrzucaliśmy w zeszłym tygodniu? Dzisiaj kilka ujęć z gotowej już realizacji. Kotyfikacja ta była bardzo potrzebna, gdyż przez nową kotkę Kropkę dotychczasowa lokatorka Printa bardzo się wycofała i nie chciała wychodzić z pokoju. Jej historię przybliżymy Wam któregoś dnia :)

Mamy nadzieję, że dzięki kotyfikacji Printa poczuje się choć trochę pewniej :)

23/07/2024

Dzisiaj mamy dla Was parę słów o podstawowych potrzebach naszych kotów i o tym, co nazywamy kocim cyklem łowieckim. Na kolejnych slajdach opisaliśmy dla Was, o czym warto pamiętać, przygarniając kota, aby potem się nieprzyjemnie nie zdziwić :) A na ostatnim zdjęciu zapisaliśmy tytuły kilku książek, z których dowiecie się więcej na ten temat – przeczytaliśmy wszystkie i polecamy :)

19/07/2024

Dzisiaj kilka ujęć z pracy już u klienta. A niebawem zobaczycie, jak to nam wyszło :)

PS na ostatnim zdjęciu nasz tymczasowy szef, który dbał o to, byśmy sprawnie pracowali ;)

16/07/2024

Witajcie na profilu Catpenter – jesteśmy małą firmą złożoną z kilku osób i pięciorga kotów, które były dla nas inspiracją do stworzenia tego miejsca 🐈

Chcemy się tutaj dzielić z Wami naszą wiedzą i doświadczeniem z zakresu tworzenia odpowiedniej przestrzeni dla kotów. Pragniemy także Wam pokazać spojrzenie naszych ekspertów na kocią behawiorystykę i co my (opiekunowie kotów) możemy zrobić, by nasza kocia rodzina czuła się u nas jak najlepiej :)

Jeśli macie kota lub po prostu w duszy mruczy Wam kot i jednocześnie jesteście ciekawi, jak można dopasować kocią przestrzeń do naszej, zapraszamy do wspólnej przygody :)

12/07/2024

W Catpenterze ważne są dla nas koty, ale równie istotni są ich właściciele. Z jednej strony chcemy, by nasi mruczący przyjaciele czuli się dobrze w swoich domach. Z drugiej pragiemy, by ich opiekunowie nie czuli się przytłoczeni elementami stworzonymi z myślą o kotach.
Więcej o naszym podejściu do tego projektu znajdziecie na grafikach poniżej oraz w kolejnych tygodniach :)

Adres

Sudecka 96
Wroclaw
53-129

Strona Internetowa

facebook.com

Ostrzeżenia

Bądź na bieżąco i daj nam wysłać e-mail, gdy Catpenter umieści wiadomości i promocje. Twój adres e-mail nie zostanie wykorzystany do żadnego innego celu i możesz zrezygnować z subskrypcji w dowolnym momencie.

Widea

Niespokojny Jaskier

Jaskier – „lata” po ścianach. My – „No o co Ci chodzi???” Jaskier – jeszcze bardziej „lata” po ścianach. Znajome zachowanie? ;) Pierwszego dnia po przyjeździe Jaskier obszedł sobie nowe mieszkanko i zapoznał się z każdym kątem. Był spokojny, zachowawczy, ale nie bał się. Tak mniej więcej po 3–4 dniach dużo w jego zachowaniu się zmieniło. Z perspektywy czasu i na podstawie obserwacji czteroletniego już teraz Jaskra wydaje nam się, że stres związany z jego złapaniem, pobytem w domu tymczasowym, a potem przeprowadzką do nas sprawiał, że jego naturalne, kocie zachowania były trochę zablokowane. Jak poczuł się stabilniej, to prawdopodobnie poczuł wszystkie bodźce z ostatnich dni i zaczął straaaasznie dużo latać po mieszkaniu (biegać, przeskakując po meblach i odbijając się od ścian). Wokalizował przy tym gardłowo, a jak chcieliśmy do niego podejść, to uciekał na drugi koniec pokoju. Przez chwilę siedział spokojnie, a potem zaczynał na nowo. Niestety to nie był jedyny problem Jaskra... O tym jednak i jak sobie poradziliśmy z tymi kłopotami, opowiemy następnym razem. Dziś tylko parę słów o tych bodźcach. Tak jak i my odreagowujemy stres i napięcia, tak samo mają zwierzęta, działa to na ich instynkty. Mogą być głodne, ale nie zjedzą, bo się boją; czują, że coś zaraz może się stać i trzeba będzie uciekać. Każda obca osoba, każdy nowy bodziec może być potencjalnie groźny. Jaskier więc na początku był bardzo ostrożny. Naszym błędem wtedy było szukanie kontaktu z nim, próby jego uspokojenia. A przecież byliśmy obcy dla niego! To tak jakby ktoś nam mówił, żebyśmy się uspokoili, gdy jesteśmy wściekli. Jaskier potrzebował w tamtej chwili zmniejszenia liczby bodźców na rzecz obserwacji otoczenia, by zaakceptować nową rzeczywistość. A my – przyjęcia, że czuje stres i musi to przeżyć w swoim tempie.

Olejowanie kotyfikacji z forniru

Praca nad kotyfikacją z forniru, za niedługo zobaczycie efekty :)

Pierwsze chwile Jaskra

Miau! Jaskier, od którego zaczniemy nasze mruczące opowieści, jest pierwszym kotem z naszej trójki, którego poznajemy już od 4 lat. Wcześniej Kacper miał doświadczenie tylko z wychodzącymi kotami na wsi, ja natomiast miałam rybki, chomiki i psa, koty natomiast były dla mnie tajemnicze i nieprzewidywalne. Wciąż zaskakiwały mnie swoim obserwowaniem z daleka oraz pojawianiem się znikąd. Z tego powodu się ich obawiałam. Ale że Kacprowi zależało… pomyślałam więc: „No dobrze, niech mu będzie, poszukajmy tego Behemota z «Mistrza i Małgorzaty»” (tak właśnie myślałam o wzięciu kota 😉) Lubię czuć się przygotowana, więc zaczęłam czytać o kotach. Oboje sądziliśmy, że jak to będzie TEN kot, to od razu podejdzie, będzie z nami szukał kontaktu. Jakież było nasze rozczarowanie! Każdy kot, do którego przychodziliśmy, chował się na nasz widok. Byliśmy obcy dla nich i nie rozumieliśmy wtedy jeszcze, że najczęściej koty nie szukają od razu kontaktu z człowiekiem. Przyznam szczerze, że morale nam opadły i w zasadzie uznaliśmy, że trzeba będzie wziąć jakiegoś strachajłę i zaryzykować, że jednak nas nie polubi i będzie się cały czas bać. Tuż po tym trafiliśmy na ogłoszenie o Jaskrze, mieszkał wtedy w Lesznie w domu tymczasowym. Stwierdziliśmy, że zobaczymy na miejscu i pojechaliśmy. I to był strzał w dziesiątkę. Jak weszliśmy, Jaskier niczym pan na włościach minął nas, spojrzał na nas i poszedł dalej, by odpocząć na drapaku. W ogóle się nie bał, mogliśmy do niego podejść, a nawet pogłaskać! I już wiedzieliśmy – on chce NAS adoptować! :D Z marszu podpisaliśmy papiery adopcyjne i zaprosiliśmy go do transportera. Całą drogę był nadzwyczaj spokojny, nie wyglądał na przestraszonego, właściwie chyba było mu wręcz komfortowo. Podczas godzinnej jazdy do domu zastanawialiśmy się nad imieniem, testowaliśmy różne pomysły aż na dźwięk słowa „Jaskier”